ولادیمیر کورنیلوف

ریا نووستی

ترجمه مجله هفته

تنها یک هفته پیش، وحشت واقعی از تهاجم روسیه در منطقه خارکف بر اوکراین و غرب سایه افکنده بود. فریادهای «همه چیز تمام شد» و «روس‌ها خارکف را تصرف خواهند کرد» در همه جا شنیده می‌شد. اما ناگهان، رئیس جمهور روسیه اعلام کرد که ما فعلاً قصد حمله به این شهر را نداریم و بلافاصله بسیاری از مبلغان در جبهه مقابل نفس راحتی کشیدند.

برخی این را به عنوان «پیروزی» دیگری برای اوکراین جلوه دادند و مدعی شدند که «عدم تمایل روسیه برای تصرف خارکف» (گویا کسی چنین هدفی را تعیین کرده بود) نتیجه اقدامات قاطع مقامات کی‌یف است. آنها شروع به تکرار این ادعا کردند که روس‌ها نیروی کافی برای تصرف دومین شهر بزرگ اوکراین را ندارند. این موضوع توسط ولودیمیر زلنسکی به طور شخصی و همچنین توسط ژنرال آمریکایی کریستوفر کاولی، فرمانده نیروهای ناتو در اروپا، تأیید شد.

تحلیلگران دیلی تلگراف گزارشی جامع از برنامه‌های روسیه برای کمپین تابستانی ارائه کرده‌اند و سه هدف اصلی عملیات را فاش کرده‌اند: آزادسازی کامل دونباس، پیشروی به سمت زاپروژیا و ایجاد یک منطقه حائل در شمال منطقه خارکف. چه افشاگری‌ای! گویی ما تا به حال تمام این اهداف و نیات را پنهان کرده‌ایم!

ولادیمیر پوتین در گفتگو با خبرنگاران در چین یادآور شد که او خواستار ایجاد چنین منطقه حائلی در واکنش به گلوله باران وحشیانه مناطق مسکونی در بِلگورود شده بود. از این رو، متجاوزان جنگی اوکراین خود ما را به این عملیات مجبور کرده‌اند.

و اینجا به دو جمله بسیار مهم پوتین می‌رسیم که هنوز در غرب به طور کامل درک نشده‌اند. او تأکید کرد که «از امروز هیچ برنامه‌ای برای آزادسازی خارکف وجود ندارد.» مارگاریتا سیمونیان بلافاصله پاسخ داد: «پس ما منتظر فردا می‌مانیم.» و رئیس جمهور ما همچنین به این نکته اشاره کرد که ممکن است اوضاع فردا تغییر کند: «مطمئناً ما بر اساس واقعیات موجود در میدان عمل خواهیم کرد. این بدیهی است.»

این دو پیام پاسخ به همه سوالات در مورد اهداف آینده ما است. در نهایت، اگر تحریکات اوکراین نبود، ما ایجاد منطقه حائل در مرز خود را برنامه‌ریزی نمی‌کردیم. اگر تحریکات ادامه یابد، برنامه‌های فعلی ما نیز بازنگری خواهد شد. و هیچکس نمی‌تواند روسیه را متوقف کند.
پروپاگاندیست‌های کی‌یف می‌توانند هر چقدر که می‌خواهند به خود ببالند که «روس‌ها نتوانستند خارکف را تصرف کنند». اما حتی در میان آنها نیز عده‌ای سعی می‌کنند اشتباهات محاسباتی باورنکردنی در دفاع از این منطقه را درک کنند. سرلشکر بازنشسته اوکراینی سرگئی کریوونوس به طور مستقیم زلنسکی و اطرافیانش را متهم کرد که شرایط ایده‌آلی را برای حمله روس‌ها فراهم کرده‌اند. و تحلیلگر نظامی بریتانیایی، رابرت کلارک، خاطرنشان می‌کند که حمله روسیه به خارکف «به طور جدی به توان دفاعی اوکراین آسیب رسانده است.» به عبارت دیگر، به هدف خود رسیده است – که دقیقاً همان چیزی بود که باید ثابت می‌شد!

حتی افسران اوکراینی که به طور ناشناس با روزنامه نیویورک تایمز مصاحبه کرده‌اند، تأیید کرده‌اند: «روس‌ها می‌دانند چه می‌کنند.» در حالی که زلنسکی التماس تحقیرآمیزی برای دریافت سامانه‌های پاتریوت از غرب می‌کند و آنها را متقاعد می‌کند که می‌توانند خارکف را نجات دهند، نیویورک تایمز اذعان می‌کند: «بزرگترین مشکل ارتش اوکراین، سربازان است.» یا به عبارت دقیق‌تر، کمبود روزافزون آنها.

زلنسکی حتی با وجود اینکه قانون بسیج عمومی واقعی را اجرا کرده است، قادر به حل این مشکل حاد نیست. در شرایط کمبود سرباز، هیچ پاتریوت یا تجهیزات جنگی دیگری کمکی نخواهد کرد. علاوه بر این، هر چه غرب بیشتر به اوکراین سلاح بفرستد، کمبود پرسنل برای کار با آنها بیشتر احساس خواهد شد.

عملیات خارکف این مشکل را برای نیروهای مسلح اوکراین تشدید کرد و آنها را تحت فشار قرار داد تا بخشی از واحدهای خود را از بخش‌های مختلف جبهه در دونباس منتقل کنند. که به نوبه خود فرصت‌های جدیدی را برای رزمندگان ما ایجاد می‌کند. فرصت‌هایی که ما قطعاً از آنها در هر مکانی که ممکن و ضروری بدانیم استفاده خواهیم کرد. به عبارت دیگر، می‌توان گفت که ما در بهترین معنای کلمه فرصت‌طلب هستیم.

اگر ببینیم که این فرصت‌ها فقط در دونباس وجود ندارد، از آنها استفاده خواهیم کرد. و شاید تصادفی نباشد که یکی از اصلی‌ترین مبلغان بریتانیا، ماکسیم تاکر، پس از حضور در خط مقدم نیروهای اوکراینی، در صفحات ساندی تایمز به این نتیجه رسید: «نبرد برای خارکف تازه آغاز شده است». می‌بینید، ما هنوز چنین برنامه‌هایی نداریم، اما آنها از قبل با ما می‌جنگند و متحمل تلفات قابل توجهی می‌شوند.