جلوه‌ای از همبستگی جهانی زحمتکشان و ستمدیدگان در عمل

دانش و امید #۲۳، اردیبهشت ۱۴۰۳

پویش «غذا برای غزه»، به ابتکار فعالان کارگری پویش «حداقل دستمزد ۱۵میلیون تومانی»، به عنوان اولین حرکت مردمی و مستقل در دفاع و پشتیبانی عملی از مردم غزه، اقدام چشمگیر قابل تقدیری است که بیش از هر چیز، نشان‌دهنده درک ارگانیک بخشی از طبقه کارگر و زحمتکشان کشورمان از شرایط هولناک قربانیان نظام امپریالیستی در سراسر جهان و احساس همبستگی با آنهاست. «از «پویش غذا برای غزه» حمایت کنیم!»، عنوانِ «بیانیۀ شورای پویش کارگری دستمزد ۱۴۰۳»، فراخوانی بود برای حضور گسترده زحمتکشان و کارگران ایران برای حمایت از و کمک‌رسانی به خواهران و برادران فلسطینی خود در شرایط تراژیک جدال بین مرگ و زندگی و مبارزه و مقاومت آنها، در راهپیمایی روز قدس (۱۷ فروردین ۱۴۰۳).

در این بیانیه خطاب به کارگران ایران می‌خوانیم: «امسال آخرین جمعۀ ماه مبارک رمضان و روز قدس، در شرایطی برگزار می‌شود که از آغاز نسل‌کشی در غزّه بیش از شش ماه می‌گذرد. طی ۱۸۲ روز، چنان جنایات آشکاری در این باریکه در مقابل دیدگان آزادی‌خواهان و عدالت‌طلبان در گوشه‌گوشۀ جهان رخ داده که تاریخ کم‌تر مانند آن را به چشم دیده است. رژیم اشغالگر صهیونیستی بار دیگر به پشتوانۀ قدرت‌های جهان و در رأس آنها ایالات متحدۀ آمریکا و اروپا، ماشین کشتار هفتادوشش ساله‌اش را برای قتل‌عام ملت مقاوم فلسطین به راه انداخته و سرِ ایستادن ندارد. برای ما از روز روشن‌تر است که وجود منحوس رژیم صهیونیستی در منطقۀ ما، محصول استعمار و سرمایه‌داری افسارگسیختۀ غربی است. قدرت‌های امپریالیستی با به‌ودیعه نهادن این رژیم پادگانی در غرب آسیا، دهه‌هاست که وقوع جنگ‌های خونین، نظامی‌گری و لشگرکشی‌های بی‌پایان، چپاول منابع و دارایی‌های مردمان منطقه و دشمنی بین همسایگان را تضمین کرده‌اند. این وضعیت جنگی دائمی که با قتل‌عام، اشغالگری، کودتاهای نظامی، اقدام برای براندازی، تلاش برای ایجاد جنگ‌های داخلی و چندپاره کردن کشورها، تحریم‌های اقتصادی و دخالت‌های سیاسی برای نقض استقلال سرزمینی کشورهای منطقه همراه بوده است، بیش‌ترین آسیب را به طبقۀ کارگر و اقشار مستضعف در کشورهای منطقه وارد آورده است.»

در ادامۀ بیانیه آمده است: «ما از تمام اقدامات ملّی و بین‌المللی برای متوقّف کردن ماشین کشتار رژیم صهیونیستی دفاع می‌کنیم و از تمام تلاش‌هایی که از سوی دولت‌ها و گروه‌های مردمی برای مهار جنایات رژیم اسرائیل و شکستن محاصرۀ غزّه صورت می‌گیرد، استقبال می‌کنیم. در همین راستا، ما از پویش «غذا برای غزه!» حمایت می‌کنیم و به منظور اقدام عملی در کمک‌رسانی به غزه از همۀ هم‌وطنان عزیز خود و به‌خصوص از جامعۀ کارگری کشور عزیزمان ایران، می‌خواهیم که به این پویش بپیوندند …»

این بیانیه در بند پایانی خود با اشاره به عملیات تروریستی جنایتکارانه اسرائیل علیه کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق و قتل و جراحت برخی از هموطنان ما که مستشاران نظامی دولت سوریه بودند و محکومیت قاطعانه آن، از کارگران ایران خواسته بود با فریاد اعتراض به این جنایات در راهپیمائی روزقدس شرکت نمایند و همبستگی خود را با ستمدیدگان فلسطین و بیزاری از توحش صهیونیسم و حامیان بین‌المللی‌اش را با صدای بلند به گوش جهانیان برسانند. در پایان بیانیه نیز این شعارهای ضروری و درستی آمده است: «زنده باد غزّه! / زنده باد مقاومت فلسطین! / زنده باد همبستگی کارگران ایران با مقاومت فلسطین!»

پشتیبانی گروه‌های مختلف کارگری و نیز برخی از فعالان فرهنگی، اجتماعی و سیاسی با گرایش‌های گوناگون فکری از پویش این گروه از کارگران ایران در همبستگی با مردم فلسطین، قطعاً از نقاط قوت این حرکت مردمی و مستقل بود.

در پایان ذکر یک نکته ضروری است: این بیانیه جز در یکی دو مورد، نظیر آنجا که قدرت‌های جهان را در پیروی از آمریکا و اروپا، حامیان اسرائیل می‌نامد، عملاً دولت‌های دیگر مانند روسیه، چین، برزیل، آفریقای جنوبی، ایران را که قدرت‌های جهانی یا منطقه‌ای هستند، علیرغم اینکه در این 6 ماه از هیچ کوشش مقدور و مقتضی روزگار کنونی برای توقف ماشین جنایت جنگی اسرائیلی ـ امپریالیستی خودداری نکرده‌اند،ناخواسته در زمره همدستان اسرائیل قرار داده است، قابل همراهی و شایسته تحسین است زیرا حاوی آن دسته از انتظارات عاجل انسانی است که برای لحظه کنونی فوریت دارند.