سران دولت های سرمایه داری در 30 نوامبر در پاریس به دور هم جمع شدند تا با سخنرانی های پر طمطراق و صدور آفیش های پرفریب، زشت ترین دروغ ها را در لفاف تصمیم برای مقابله با گرمایش زمین!!! تحویل کارگران دنیا دهند. آنها این بار مخصوصاً در سطح رؤسای جمهور، سلاطین و حاکمان سرمایه اجتماع کردند، زیرا از تکرار آنچه در اجلاس کپنهاک رخ داد وحشت داشتند. شرکت کنندگان در نشست کپنهاک عده ای پژوهشگر بودند، آنها توان ایجاد هیچ خطری برای سرمایه نداشتند و اهل چنین کاری نبودند، اما مطالبی را مطرح ساختند که: 1. ولو به زبان بی زبانی، دروغ ها و فریبکاریهای سرمایه داران و دولتها را در مورد اینکه گویا به مسائل محیط زیست انسان ها می اندیشند!! افشاء می کرد. 2. مهار افزایش گرمای زمین در سطح  2 درجه تا سال 2100 را در برنامه کار دولت ها قرار می داد. کل تلاش کنفرانس پاریس این بود که اولاً  بورژوازی جنایتکار جهانی را از تقبل وظیفه اخیر معاف سازد، ثانیاً طومار افشاگری های نوع کنفرانس کپنهاک را در هم پیچد. کمی بیشتر توضیح دهیم. گرمای زمین همین اکنون یک درجه از صد سال پیش بیشتر است. بیشترین افزایش این حرارت نیز در همین سال 2015 رخ داده است این روند اگر با این سرعت پیش تازد تا سال 2100 به 4 درجه خواهد رسید. چند درجه افزایش حرارت به نظر عجیب نمی آید، اما همین حالا ما شاهد تاثیرات مخرب و فاجعه بار افزایش مثلاً ناچیز یک درجه ای هستیم. دو درجه افزایش درجه حرارت زمین در سال 2035 واقعیت خواهد یافت. قبل از هر چیز باید گفت که این افزایش در نقاط مختلف دنیا با اندازه های متفاوت رخ خواهد داد. قطب شمال شاهد 10 درجه افزایش گرما خواهد شد. بسیاری از نقاط زمین غیرمسکونی خواهد گردید. دلیل آن واضح است. مقدار گاز کربنیک ناشی از ترافیک، کارخانجات، نابودی جنگل ها (که می توانست مقدار زیادی از گاز کربنیک را جذب کند) و غیره هر ساله در حال افزایش است. در سال 2013 این مقدار 36.3 میلیارد تن بود در سال 2014  بیش از 39 میلیارد تن  گردید. (NASA, IPCC).

سال میلیارد تن گاز کربنیک

2013                       36,3

2012                      35,6

2011                      34,8

2010                      33,7

2009                      32

2008                      32,2

2007                      31,5

2006                      30,7

Data for Global Carbon Emissions
(Fossil fuels, cement, land-use change)

چنانکه از ارقام بالا بر می آید افزایش سالانه گاز کربنیک روند صعودی داشته است و فقط بحران سال 2008 سرمایه جهانی کاهش این گاز را به دنبال داشته است. هم اکنون جهت کنترل افزایش بیش از دو درجه حرارت زمین، بیش از نیمی از بودجه تعیین شده در مورد گاز کربنیک مصرف شده است. حتی اگر اکنون شروعی برای کاهش استفاده از سوخت های فسیلی باشد می بایست تا سال 2030 استفاده از این سوختها پایان یابد. در غیر این صورت سناریوی افزایش 4 درجه حرارت (scenario RPC8.5) تا سال 2100 سناریوی واقعی خواهد بود. با وجودی که گاز کربنیک فقط 0.058 در صد از جو زمین را تشکیل می دهد اما تغییرات غلظت آن تاثیرات عظیمی بر طبیعت اعم از زمین و دریاها بر جای می گذارد. اسیدی شدن آب دریاها که نتیجه حل شدن گاز کربنیک بیشتر و تشکیل اسید کربنیک در آن هاست، یکی از این تغییرات مهلک است. گرم شدن زمین و تغییرات بارانی در مناطق مختلف کره زمین به صورت یکسان انجام نمی گیرد. 2 و یا 4 درجه افزایش متوسط حرارت زمین تا سال 2100 به معنای تغییرات گوناگون حرارت در نقاط مختلف زمین است. و این در عمل به معنای نابودی یخهای قطبی است. همین طور در مورد تغییرات بارش بر سطح زمین، سناریوی هولناکی روی می دهد. در قطبین زمین حدود 40 درصد باران بیشتر خواهد بارید و هم زمان بخشهای بزرگی از سطح زمین به صحرا و بیابان غیر قابل زندگی تبدیل می گردد. از طرف دیگر بخش هایی از جهان، سواحل رود خانه ها و دریاها که صدها میلیون کارگر فقیر در آنها زندگی می کنند به زیر آب خواهد رفت و این پایان زندگی این جمعیت عظیم نفرین شده جهنم سرمایه داری خواهد بود. تا قبل از این فاجعه توده های کارگر ساکن این مناطق هزاران بار در معرض سیل، فاجعه های هوایی و دریایی خانمان برانداز و طوفان های هرچه شدید تر قرار خواهند گرفت. کمترین افزایش درجه حرارت کره زمین به جاری شدن سیلاب ها و حوادثی می انجامد که بی خانمانی، گرسنگی، فقر، فلاکت، نابودی و سیه روزهای صدها میلیون کارگر را به دنبال دارد. کارگران فقیر مناطق دارای امکانات زیستی اندک، بیشتر از همه در معرض صدمات ناشی از افزایش درجه حرازت زمین هستند. گرما، خشکسالی، سیل و امراض ناشی از آنها همراه با کمبود فاحش آب آشامیدنی زندگی توده های کارگر این نواحی را به شدت تهدید می کند. در آستانه کنفرانس پاریس یونیسف ( مثلاً بخش کودکان سازمان ملل) گزارشی منتشر نمود. به موجب این سند حدود 690 میلیون کودک به دلیل تغییرات اقلیمی در معرض بیماری، فقر و حتی مرگ قرار دارند. حدود 530 میلیون کودک مقیم کشورهایی هستند که دائما با سیلاب های توام با فجایع انسانی و طبیعی مواجه‌اند. اغلب این کشورها در آسیا واقع شده‌اند. 160 میلیون کودک هم در مناطقی از آفریقا زندگی می ‌کنند که دائما در معرض خشکسالی هستند. نیکلاس ریس، از نویسندگان تحقیق یاد شده می ‌گوید: افزایش گرمای زمین پدیده‌ ای مانند گردباد، سیل و خشکسالی را شدت بیشتری می بخشد و افزایش مالاریا، اسهال، بیماری‌های ریوی و سوء تغذیه از پیامدهای آنست. کودکان بیش از سایرین در معرض این آسیب‌ها و بیماری‌ها هستندو مرگ و میر آنها بسیار بیشتر خواهد شد. در همین حال بنا بر پژوهش تازه دفتر مقابله با آفات طبیعی سازمان ملل، بیش از 90 % سوانح و حوادث طبیعی در 20 سال گذشته شامل سیل، طوفان، گرما و خشکسالی و حوادث مشابه ناشی از تغییرات جوی کره زمین بوده است. این داده‌ها حکایت از آن دارند که سوانح ناشی از تغییرات هوائی در 20 سال گذشته به مرگ دستکم 600 هزار نفر در جهان انجامیده است. 4 میلیارد نفر دیگر نیز یا مجروح شده ‌اند یا خانه و کاشانه خود را از دست داده‌اند. این پژوهش می‌گوید که در فاصله 2005 تا 2014 سالانه به طور متوسط 335 فاجعه طبیعی در گوشه و کنار جهان اتفاق افتاده که از افزایش 14 درصدی نسبت به فاصله زمانی میان 1995 تا 2004 حکایت دارد. این رقم دو برابر فجایع طبیعی در سال ‌های منتهی به 1995 است.

سازمان جهانی هواشناسی (WMO) طی تازه ‌ترین گزارش خود می‌گوید که احتمالا دمای جهان طی سال جاری بالاترین میزان از زمان ثبت دما توسط این نهاد وابسته به سازمان ملل بوده است. اما همین سه درجه افزایش حرارت زمین نیز خوش بینانه است زیرا اولا درجه حرارت زمین به احتمال قریب به یقین در همین سال 2015 به افزایش یک درجه سانتی گراد بعد از سال 1900 خواهد رسید. در سال 2014 افزایش درجه حرارت رکورد جدیدی گذاشت و به میزان 0.9 درجه رسید. سال 2015 رکورد سال پیش را از نظر گرم شدن شکست.  ثانیا این افزایش ها فقط شامل این دو سال نمی گردد گزارش سازمان هوا شناسی جهان (WMO) پنج سال اخیر (2011 تا 2015) را گرمترین دوران زمین در طول مدت ثبت حرارت قلمداد می کند. از این گذشته عامل اصلی افزایش حرارت زمین نیز خود متغیر است و دائما در حال پیشروی است. نگاهی به ارقام افزایش سالانه گاز کربنیک از سال 2006 تا پایان سال 2014 که رشدی بیش از سال های گذشته داشته این واقعیت را نشان می دهد. باید توجه داشت که گاز کربنیک یکی از گاز های گلخانه ای است. 9 گاز دیگر کارخانه ای  متصاعد می شود که تاثیرات مخرب و گرما زائی آن ها کمتر از گاز کربنیک نیست. این که در این جا گفته می شود افزایش درجه حرارت 4 درجه ای را تا سال 2100 باید انتظار داشت از همین کنفرانس و نظایر آن بر می آید. هدف های کنفرانس پاریس بر کاهش 3 میلیارد تن تا سال 2025 و 4 میلیارد تن از سال 2025 تا 2030 قرار دارد. با نگاهی به ارقام سالانه گاز کربنیک و افزایش سالانه آن به راحتی می توان عوام فریبی دولت های سرمایه داری را دید.  این دولت ها حتی اگر به هدف هائی که گذاشته اند عمل کنند. باز هم آنچه کم خواهند کرد، به مراتب کمتر از افزایش سالانه گازهای گلخانه ای خواهد بود که سرمایه  به جو زمین می فرستند.

.Reference

1 WMO 2015 likely to be Warmest on Record 2011-2015 Warmest Five Year Period

حسن عباسی

دسامبر 2015