نوشته سرجیو فراری
منتشر شده در ربلیون
ترجمه  مجله هفته

زلزله سیاسی قاره، سونامی در فرانسه: خیزش راست افراطی در انتخابات پارلمانی

در انتخابات پارلمانی که بین 6 تا 9 ژوئن در سراسر قاره اروپا برگزار شد، یک نفر از هر چهار رای دهنده به نفع احزاب راست افراطی رای دادند. نگرانی‌های ساختاری حل‌نشده – امنیت، مهاجرت و کاهش قدرت خرید – به همراه پیامدهای فاجعه‌بار جنگ روسیه و اوکراین، آینده اتحادیه‌ای سردرگم را رقم می‌زند.

همانطور که نظرسنجی‌های پیش از انتخابات پیش‌بینی می‌کردند، راستگرایان تقریباً به طور کامل قدرت خود را حفظ کرده‌اند و راست افراطی گامی به جلو برداشته است. در مقابل، احزاب لیبرال، سوسیالیست، چپ رادیکال و سبز تلاش می‌کنند تا ضرر خود را کم‌رنگ جلوه دهند، اما نمی‌توانند افت خود را پنهان کنند.
نبرد انتخاباتی اروپا: راست افراطی و لیبرال‌ها پیشتاز، آینده اتحادیه در هاله‌ای از ابهام

نتایج اولیه نشان می‌دهد که راست افراطی، راستگرایان و لیبرال‌ها در انتخابات پارلمان اروپا اکثریت را به دست آورده‌اند. با وجود اینکه هنوز جزئیات دقیق تعداد کرسی‌های به دست آمده مشخص نشده است، برآورد کلی نشان می‌دهد که این طیف سیاسی حدود 400 کرسی از مجموع 720 کرسی پارلمان اروپا را به دست خواهند آورد. در مقابل، نیروهای چپگرا (سوسیالیست‌ها، طرفداران محیط زیست، چپ رادیکال) کمی بیش از 220 کرسی کسب خواهند کرد. بقیه کرسی‌ها به سایر گروه‌های سیاسی که در حال حاضر در هیچ بلوک پارلمانی حضور ندارند، اما ممکن است در آینده با یکدیگر ائتلاف کنند، تعلق خواهد گرفت.

این نتایج سوالات کلیدی را در مورد آینده اتحادیه اروپا مطرح می‌کند:

آیا ائتلاف حاکم فعلی اتحادیه که شامل دموکرات‌های مسیحی، لیبرال‌ها و سوسیالیست‌ها (که در پنج سال گذشته ریاست اورسولا فون در لاین، دموکرات مسیحی را بر عهده داشتند) حفظ خواهد شد؟ یا این واقعیت جدید انتخاباتی منجر به بازآرایی ائتلاف‌ها بین مرکز، راست و راست افراطی خواهد شد؟
بلوک حاکم فعلی به طور مشخص طرفدار اروپا است، در حالی که در میان احزاب راست افراطی در حال ظهور، گرایش‌های ضد اروپایی نیز وجود دارد. این امر می‌تواند مانعی برای هرگونه بازآرایی احتمالی ائتلاف‌ها باشد.
وضوح بیشتر در مورد ترکیب پارلمان اروپا در پنج هفته آینده حاصل خواهد شد. طبق برنامه دقیق، بین 18 ژوئن تا 4 ژوئیه، گروه‌های سیاسی جدید در پارلمان اروپا بر اساس تمایلات سیاسی و ایدئولوژیکی خود تشکیل خواهند شد. در 16 ژوئیه، پارلمان اروپا برای انتخاب مقامات خود برای نیمه اول دوره پنج ساله آینده تشکیل جلسه خواهد داد. پیش از آن، در 27 و 28 ژوئن، نشست سران اتحادیه اروپا برای توافق بر سر نامزدها برای پست‌های ارشد که باید جایگزین شوند، از جمله رئیس کمیسیون اروپا و رئیس شورای اروپا برگزار خواهد شد.

زلزله سیاسی در فرانسه:

حزب مارین لوپن و ژوردان باردیلا با کسب بیش از 32 درصد آراء، یک شکاف سیاسی واقعی ایجاد کرد و حزب رئیس جمهور امانوئل مکرون را به رتبه دوم دور با تنها 15.2 درصد آرا فرستاد. این رقم به سختی از سوسیالیست‌ها که 14.3 درصد آرا را کسب کردند، بیشتر بود.
بیش از دو ساعت پس از اعلام نتایج، رئیس جمهور فرانسه انحلال مجلس ملی و برگزاری انتخابات پارلمانی را برای 30 ژوئن (دور اول) و 7 ژوئیه (دور دوم) اعلام کرد. روزنامه لیبراسیون فرانسه در شماره روز دوشنبه 10 ژوئن با تیتر «انحلال، شرط بندی بزرگ» منتشر شد. در همین حال، لو فیگارو تیتر زد: «مکرون با دیوار مواجه شد». رسانه‌های اسپانیایی از یک «شکست تحقیرآمیز» رئیس جمهور فعلی فرانسه خبر دادند.

تحلیلگران سیاسی و رسانه ها پس از اعلام انحلال مجلس ملی، فرضیات مختلفی را مطرح کردند. در حالی که برای برخی از رهبران، به ویژه راست و راست افراطی، این تصمیم تنها گزینه مکرون در برابر شکست انتخاباتی اش بود، نمایندگان نیروهای محیط زیست و پیشرو خطر بزرگ آن را برجسته کردند. اگر روند فعلی انتخابات تأیید شود و تغییر قابل توجهی در سیاست ملی رخ ندهد، در 8 ژوئیه آینده، فرانسه ممکن است با یک نخست وزیر راست افراطی (مارین لو پن) که تا انتخابات ریاست جمهوری 2027 با امانوئل مکرون همکاری می کند، روبرو شود.

یک ائتلاف واحد از طیف پیشرو (سوسیالیست ها، کمونیست ها، فرانسه مقاوم، سبزها و چپ رادیکال) در 30 ژوئن می تواند از این سناریو جلوگیری کند که با توجه به نتایج روز گذشته، بیش از 30٪ از رای دهندگان را به دست می آورند، تقریباً برابر با راست افراطی. مشکلات عمیق خودخواهی و اختلافات مفهومی، حتی در مورد اتحادیه اروپا، با این فرضیه وحدت در تضاد است، اگرچه کلمه آخر گفته نشده و تهدید راست افراطی می تواند یک دینامیک وحدت جدید را ایجاد کند.

در ساعات آینده و در یک مسابقه شدید برای به دست آوردن زمان، سناریوهای دیگری از بازسازی ائتلاف ها و حتی یک «احیای مجدد» بسیار دشوار (که نه غیرممکن) مکرونی اگر از حمایت های موقت بخش های دیگر برخوردار شود، ممکن است رخ دهد.

با این حال، نقطه شروع تمام فرضیه های ضد لوپن از یک موضع دفاعی آغاز می شود. این دوشنبه 10 ژوئن، حمله را گروه ملی (RN) با 32٪ آرا و با حمایت احتمالی Reconquista (با 5٪ از آرا) آغاز می کند و با موقعیت راحت و پایه تقریباً 38٪ از آرای ملی وارد رقابت 30 ژوئن می شود. فراموش نکنیم که ژوردن باردلا، نامزد پیروز RN و دست راست مارین لوپن بود که امانوئل مکرون را به تصمیم انحلال مجلس ملی فراخواند.

آینده نامعلوم

با بررسی روند تحولات در چهار کشور پرجمعیت اتحادیه اروپا (آلمان، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا) و نتایج انتخابات آنها، می‌توان به برخی سناریوها که ممکن است در کوتاه‌مدت بر مسیر اتحادیه اروپا تاثیر بگذارند، اشاره کرد.

محور فرانسه-آلمان که ستون فقرات اتحادیه و موتور محرک اقتصادی-مالی پروژه مشترک به حساب می‌آید، از انتخابات 9 ژوئن به‌شدت آسیب دیده است. امانوئل مکرون، لیبرال، که در کشور خود به رتبه دوم دور از دسترس قدرت محتوم شده، و اولاف شولتز، صدراعظم سوسیال‌دموکرات آلمان، که به رتبه سوم و  بسیار پایین‌تر از دموکرات‌های مسیحی و با دو امتیاز اختلاف از حزب افراطی راست AfD سقوط کرده،  در سطح ملی و اروپایی از قدرت آنها کاسته شده‌اند. این دو رهبر اصلی پروژه کنونی اروپا به‌زودی مجبور خواهند شد تا نقش‌ها، جایگاه‌ها و اولویت‌های سیاسی خود را به ترتیب در هر یک از کشورهای خود بازتعریف کنند.

علاوه بر این، در ماه‌های گذشته، هر دو رهبر خود را به عنوان حامیان اصلی اتحادیه در حمایت از ولودیمیر زلنسکی و استراتژی جنگی او علیه روسیه معرفی کرده‌اند. از زمان آغاز جنگ،  تاثیر منفی آن بر زندگی روزمره مردم اروپا با بحران انرژی، افزایش قیمت کالاهای اساسی،  گرایش تورمی، نارضایتی کشاورزان (به‌خاطر مزایایی که اتحادیه اروپا به محصولات کشاورزی اوکراین می‌دهد) و  موارد دیگر از این دست، قابل‌توجه بوده است.

در هفته‌های اخیر، این دو کشور بار دیگر وعده‌های چندین میلیارد دلاری کمک‌های نظامی به اوکراین را افزایش داده‌اند.  حتی هر دو کشور مجوز تسلیحات تهاجمی برای استفاده اوکراین علیه خاک روسیه را صادر کرده‌اند.  مکرون با مطرح کردن احتمال اعزام سربازان فرانسوی و اروپایی به این درگیری، جنجالی بزرگ به پا کرد.

آرای علیه ماکرون و شولتس در انتخابات اروپایی همچنین می تواند بیانگر خستگی بخش مهمی از رای دهندگان اروپایی از هزینه های گزاف این جنگ باشد. هزینه هایی که در مرحله بازسازی حتی بیشتر خواهد شد. اگر انتخابات معمولا به عنوان همه پرسی در مورد سیاست های دولت در نظر گرفته می شوند، در هر صورت، به نظر نمی رسد جنگ اوکراین نتایج مثبت سیاسی برای ماکرون یا شولتز داشته باشد.

برای آخر هفته آینده، 15 و 16 ژوئن، دولت سوئیس در برگنستوک، یک کنفرانس بین المللی برای روند صلح در اوکراین را فرامی خواند. با وعده حضور نمایندگان ارشد از 90 کشور و سازمان های بین المللی، قصد دارد شروع به تعریف یک برنامه راهبردی برای خروج صلح آمیز کند. اگرچه عدم دعوت از روسیه با نتایج محتمل ملموس در تضاد است، این فضای بین المللی که امانوئل ماکرون در هر صورت وعده شرکت در آن را داده است، می تواند درب خروجی را برای طرح جنگ طلبانه ترویج شده از اتحادیه اروپا باز کند. ماکرون و شولتس، و همچنین سایر رهبران اروپایی که مصمم به ادامه جنگ هستند، می توانند در برگنستوک، با شنیدن زبان صندوق های رای روز یکشنبه 9 ژوئن، شروع به بازنگری در استدلال های جنگی خود کنند و به یک خروج سریع از این درگیری که اروپا را در زندگی روزمره و هویت خودش فرسوده می کند، رای دهند.