در ضربه‌ای به ایالات متحده، مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز جمعه با اعطای عضویت کامل سازمان ملل به فلسطین، که قبلاً استقلال آن را به رسمیت شناخته بود، موافقت کرد، که ایالات متحده را به اعمال وتوی شرمساری دیگری در شورای امنیت واداشت.

نوشته جو لوریا

منتشر شده در کنسرسیوم

ترجمه مجله هفته

مجمع با 143 رای موافق، فقط 9 رای مخالف و 25 ممتنع، به این نتیجه رسید که شورای امنیت باید تصمیم ماه گذشته خود مبنی بر عدم اعطای عضویت کامل به فلسطین را دوباره بررسی کند. در واقع، این پیامی بود که فقط به ایالات متحده ارسال شده بود، زیرا وتوی ایالات متحده در شورای امنیت در 18 آوریل بود که مانع از عضویت کامل فلسطین شد.
در مجمع عمومی، جمعه گذشته علاوه بر ایالات متحده، اسرائیل، آرژانتین، جمهوری چک، مجارستان، میکرونزی، نائورو، پالائو و پاپوآ گینه نو نیز به این پیشنهاد رای منفی دادند. اکثر متحدان ایالات متحده رای ممتنع دادند، اما چندین کشور از جمله استرالیا، استونی، فرانسه، ژاپن، نروژ، اسپانیا و کره جنوبی به عضویت کامل فلسطین رای مثبت دادند.

گیلاد اردان، سفیر خشمگین اسرائیل، گفت که سازمان ملل متحد برای جلوگیری از ظلم و ستم نازی‌ها که قصد نابودی مردم یهود را داشتند، تأسیس شد.

او گفت: «امروز شما برعکس عمل می‌کنید … شما یک دولت تروریستی را در صفوف خود خوشامد می‌گویید.» «شما سازمان ملل را به روی نازیسم مدرن باز کردید. این من را بیمار می‌کند.»

اردان با هیستری افزود که این رای «سازمان ملل را به روی نازی‌های مدرن، به روی جهادگران نسل‌کش که خواستار ایجاد یک دولت اسلامی در سراسر اسرائیل و منطقه هستند و خواهان قتل هر مرد، زن و کودک یهودی هستند، باز کرده است.»

سپس یک دستگاه امحای اسناد کوچک باتری‌دار را بالا برد و جلد منشور سازمان ملل را داخل آن فرو کرد.
در سال ۲۰۱۲، مجمع عمومی با اکثریت قاطع به تبدیل فلسطین به یک کشور ناظر و اعطای حق صحبت در مجمع رای داد. این قطعنامه که روز جمعه به تصویب رسید، حقوق فلسطینی‌ها را گسترش می‌دهد و به آنها اجازه می‌دهد تا در مجمع به ترتیب حروف الفبا بنشینند، اصلاحیه‌ها و موارد دستور کار را ارائه دهند و به عنوان مقامات در کمیته‌های سازمان ملل متحد انتخاب شوند.

عضویت کامل با حق رای در سازمان ملل متحد فقط می تواند توسط مجمع عمومی با توصیه شورای امنیت اعطا شود. مجمع عمومی روز جمعه پس از آنکه ایالات متحده در شورای امنیت تنها وتو را علیه عضویت فلسطین اعمال کرد – در حالی که متحد آن، فرانسه، به آن رای داد و بریتانیا ممتنع شد – دست به اقدام زد.

اکنون این موضوع به شورای امنیت بازگردانده می‌شود، جایی که ایالات متحده روز جمعه گفت که دوباره وتو خواهد کرد، بر اساس استدلال نادرست مبنی بر اینکه سازمان ملل متحد میتولند در مورد حاکمیت و نه عضویت تصمیم بگیرد.

«ایالات متحده همچنان معتقد است که سریع ترین مسیر برای دستیابی به استقلال برای مردم فلسطین از طریق مذاکرات مستقیم بین اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین با حمایت ایالات متحده و شرکای دیگر است.» رابرت وود، معاون سفیر ایالات متحده، پس از وتوی ایالات متحده در ماه گذشته گفت. «ما همچنین مدت‌هاست که می‌دانیم اقدامات عجولانه در اینجا در نیویورک، حتی با بهترین نیت‌ها، به استقلال مردم فلسطین منجر نمی‌شود.»
نیویورک تایمز و سایر رسانه‌های غربی به اشتباه گزارش دادند که مجمع عمومی به استقلال فلسطین رای داده است. تیتر نیویورک تایمز این بود: «مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامه ای را در حمایت از استقلال فلسطین تصویب کرد.» تیتر سیدنی مورنینگ هرالد این بود: «استرالیا به 142 کشور دیگر می پیوندد و در رای گیری سازمان ملل از استقلال فلسطین حمایت می کند.»

در واقع، این قطعنامه صرفاً به اعطای عضویت کامل سازمان ملل به فلسطین بود. فقط کشورها می توانند سایر کشورها را به طور دو جانبه به رسمیت بشناسند و 139 کشور قبلاً این کار را برای فلسطین انجام داده اند. اینکه دولت ایالات متحده و رسانه های غربی مشروعیت به رسمیت شناختن فلسطین توسط این 139 کشور را نادیده می گیرند، میراثی از تکبر استعماری است.

در گزارش وال استریت ژورنال در مورد رای گیری مجمع عمومی در سال 2012 برای تبدیل شدن فلسطین به یک کشور ناظر، من از این کشور به عنوان «فلسطین» یاد کردم. یک ویراستار وال استریت ژورنال با خشم من را سرزنش کرد. او گفت: «ما آن را فلسطین نمی نامیم.» بنابراین، ویراستاران وال استریت ژورنال 139 کشور را نادیده می گیرند.

مجمع عمومی از زمان رای گیری سال 2012 فلسطین را به عنوان یک کشور در نظر گرفته است، همانطور که از پلاک روی میز ریاض منصور، سفیر فلسطین در سازمان ملل، که ماه گذشته در شورای امنیت صحبت می کرد، مشهود است.
سازمان ملل فقط می‌تواند به دولت‌های موجود عضویت اعطا کند، اما نمی‌تواند استقلال را اعطا کند. فقط کشورها می‌توانند سایر کشورها را به طور دو جانبه به رسمیت بشناسند. مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۲ به دولت فلسطین وضعیت ناظر اعطا کرد.

منشور سازمان ملل متحد روشن است. ماده ۴ می‌گوید که فقط دولت‌های موجود می‌توانند برای عضویت در سازمان ملل متحد درخواست دهند. این می‌گوید:

«عضویت در سازمان ملل متحد برای همه ی دیگر کشورهای صلح طلبی که تعهدات مندرج در این منشور را می‌پذیرند و به تشخیص سازمان قادر و مایل به انجام آن تعهدات هستند، آزاد است.»

قطعنامه مجمع عمومی در روز جمعه «اعلام کرد که دولت فلسطین طبق ماده ۴ منشور سازمان ملل متحد واجد شرایط عضویت در سازمان ملل متحد است و بنابراین باید به عضویت در سازمان ملل متحد پذیرفته شود.»

بر اساس مفاد ماده ۴، ۱۴۳ کشوری که روز جمعه به این پیشنهاد رای دادند، فلسطین را به عنوان یک دولت می‌شناسند، حتی اگر آن را به طور رسمی به طور دو جانبه به رسمیت نشناخته باشند.

به عنوان مثال، فرانسه به عضویت کامل رای داد، اگرچه هنوز فلسطین را به طور رسمی به رسمیت نشناخته است. با این حال، رئیس جمهور فرانسه، امانوئل مکرون، در فوریه گفت که به رسمیت شناختن استقلال فلسطین برای فرانسه دیگر «تابو» نیست. مجلس فرانسه در سال ۲۰۱۴ برای متقاعد کردن دولت به انجام این کار رای داد.
قطعنامه روز جمعه می‌گوید: «عضویت در سازمان ملل متحد برای همه ی دیگر کشورهای صلح طلبی که تعهدات مندرج در این منشور را می‌پذیرند و به تشخیص سازمان قادر و مایل به انجام آن تعهدات هستند، آزاد است.» خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش می‌دهد که کلمه «صلح طلب» از این قطعنامه حذف شده است.
صرف این واقعیت که دبیرکل سازمان ملل در سال ۲۰۱۱ درخواست عضویت فلسطین را پذیرفت، به منزله به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان یک دولت توسط سازمان ملل بود، زیرا فقط دولت ها می توانند درخواست دهند.
تعریف یک دولت در ماده 1 کنوانسیون مونته ویدئو در سال 1933 آمده است که بر اساس آن فلسطین در واقع یک دولت است. الزامات کنوانسیون برای دولت بودن عبارتند از:
الف) وجود یک جمعیت دائمی
ب) یک قلمرو مشخص
ج) وجود یک دولت
د) توانایی برقراری روابط با سایر دولت ها
فلسطین هر چهار مورد را دارد. از سال 1967، قلمرو آن نوار غزه و کرانه غربی بوده است، پس از آنکه شورای امنیت در قطعنامه هایی خواستار پایان اشغال اسرائیل بر خاک فلسطین شد. فرانسیس بویل، استاد حقوق بین الملل دانشگاه ایلینوی، به News Consortium گفت که کنوانسیون مونته ویدئو «هنوز طبق عرف بین الملل معتبر است.»
مجمع عمومی همچنین اشاره کرد که فلسطین عضو اتحادیه عرب و تعدادی از سازمان ها و نهادهای وابسته به سازمان ملل مانند دیوان بین المللی کیفری است.
چین: فلسطین باید از همان جایگاه اسرائیل برخوردار باشد

سفیر چین، فو کونگ، در جریان مناظره پارلمانی روز جمعه گفت که فلسطین باید از همان جایگاه سازمان ملل متحد مانند اسرائیل برخوردار باشد و فلسطینی ها باید از همان حقوقی که اسرائیلی ها دارند برخوردار باشند.

او گفت: «حمایت و پیشبرد روند استقلال فلسطین به عنوان یک دولت و حمایت قاطع از اجرای راه حل دو دولت و صلح پایدار در خاورمیانه یک مسئولیت مشترک برای جامعه بین المللی است.»

فو گفت که ایالات متحده بار دیگر از وتوی خود «در تلاشی ناموجه» برای مسدود کردن تلاش های جهانی برای اصلاح «بی عدالتی تاریخی که فلسطین مدت هاست متحمل شده است» استفاده کرده است.

او گفت: «این با نقش یک قدرت بزرگ مسئولانه مطابقت ندارد.»

فو گفت: «چین از این قطعنامه تاریخی که اراده جامعه بین المللی را منعکس می کند، استقبال می کند.» «ما معتقدیم که شیوه های خاص در چارچوب منشور سازمان ملل متحد به جامعه بین المللی اجازه می دهد تا صدای فلسطین را بهتر بشنود و به آن کمک کند تا در شرایط برابر با اسرائیل صحبت کند و مذاکره کند.»

سفیر روسیه، واسیلی نبنزیا، به مجمع گفت: «فقط عضویت کامل به فلسطین اجازه می دهد تا در کنار سایر اعضای سازمان بایستد و از حقوقی که این جایگاه به ارمغان می آورد، برخوردار شود. این وظیفه اخلاقی هر کس است.»
«یک رای ‹بله› رایی برای موجودیت فلسطین است؛ این علیه هیچ کشوری نیست، بلکه علیه تلاش هایی برای محروم کردن ما از دولت ماست»، منصورنماینده فلسطین در ادامه گفت،. «درست است که ما ناپدید نخواهیم شد، اما جان های از دست رفته قابل بازیابی نیستند.»

«هیچ کلمه ای نمی‌تواند توصیف کند که چنین فقدان و تروما چه معنایی برای فلسطینی‌ها، خانواده‌هایشان، جوامعشان و برای کل ملت ما دارد»، منصور به مجمع گفت. با این حال، پرچم فلسطین «بلند و افتخارآمیز» در فلسطین و در سراسر جهان به عنوان «نمادی که توسط همه کسانی که به آزادی و حاکمیت عادلانه آن ایمان دارند، برافراشته می‌شود» به اهتزاز درآمده است.

جو لوریا سردبیر ارشد اخبار کنسرسیوم و یک خبرنگار سابق سازمان ملل برای وال استریت ژورنال، بوستون گلوب و سایر روزنامه ها از جمله مونترال گزت، لندن تایمز و ژوهانسبورگ استار است. او گزارشگر تحقیقی برای ساندی تایمز لندن، گزارشگر مالی برای بلومبرگ نیوز بود و کار خود را به عنوان یک خبرنگار ۱۹ ساله برای نیویورک تایمز آغاز کرد.