تنها جبهه متحد چپ می‌تواند جلوی اتحاد راست‌گرای لوپن را بگیرد. ماکرون با بی‌تفاوتی در حاشیه ایستاده است

هانس‌گئورگ هرمان، پاریس

منتشرشده در یونگه ولت

نزدیک به ۴۹ میلیون رأی‌دهنده فرانسوی باید روز یکشنبه تصمیم بگیرند که آیا کشورشان در آینده به دست ائتلافی راست‌گرا خواهد افتاد که در آن از فاشیست‌های افراطی تا بنیادگرایان کاتولیک، همه کسانی که به اصطلاح دموکراسی باز اروپایی را به چالش کشیده‌اند، گرد هم آمده‌اند: نژادپرستان، یهودستیزان، مخالفان سقط جنین، اسلام‌هراسان – و همچنین فرصت‌طلبان سیاسی که از اردوگاه محافظه‌کار بورژوا جدا شده‌اند تا از صعود اجتماعی جنبش راست‌گرا از نظر سیاسی و اقتصادی بهره‌مند شوند. تنها جبهه متحد چپ که در آخرین لحظه گرد هم آمده، یعنی جبهه مردمی (FP)، می‌تواند جلوی پیروزی انتخاباتی و احتمال به دست گرفتن قدرت توسط آنها را بگیرد.

امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور نئولیبرال راست، که مسئول این انتخابات سرنوشت‌ساز است و با انحلال زودهنگام پارلمان در شب انتخابات اتحادیه اروپا به طور سهل‌انگارانه‌ای این افتضاح را به وجود آورده، در روزهای آینده – که باید در دو دور در ۳۰ ژوئن و ۷ ژوئیه رأی‌گیری شود – فعلاً فقط به عنوان یک تماشاچی در جایگاه‌های ارزان قیمت حضور خواهد داشت.

نتایج نظرسنجی‌هایی که نظرسنجان فرانسوی در این هفته منتشر کرده‌اند، امید چندانی برای خوشحالی باقی نمی‌گذارد. مؤسسه فرانسوی افکار عمومی (IFOP)، که به عنوان یک مؤسسه بسیار معتبر شناخته می‌شود و شریک بسیاری از روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی است، حزب همایش ملی (RN، سابقاً جبهه ملی) را که در جناح راست افراطی فعالیت می‌کند، با ۳۶ درصد آرا بسیار جلوتر از سایر احزاب می‌بیند. جبهه مردمی – اتحادی از سوسیال دموکرات‌ها، کمونیست‌ها، فرانسه تسلیم‌ناپذیر (LFI) و سبزها – با «حداکثر» ۳۰ درصد در رتبه بعدی قرار دارد. حزب رئیس‌جمهور ماکرون، ائتلاف لیبرال اقتصادی بورژوا به نام Ensemble (به معنی «با هم»)، با ۱۹-۲۰ درصد از هفته‌ها پیش به طور ثابت در انتهای جدول قرار دارد.

ائتلاف راست‌گرا که به سوی پیروزی پیش می‌رود، توسط مارین لوپن، نامزد چندین دوره ریاست جمهوری، و فرزند خوانده سیاسی او، ژردان باردلا ۲۸ ساله، که به عنوان نامزد اصلی برای سمت نخست‌وزیر آینده نامزد شده، رهبری می‌شود. اریک چیوتی، رئیس محافظه‌کاران جمهوری‌خواه، که خود را در جناح راست افراطی بورژوازی قرار می‌دهد، به گروه لوپن – که به گفته خودش از فاشیسم رها شده و آن را «شیطان‌زدایی شده» می‌نامد – پیوسته است. او تقریباً نیمی از حزب متفرق خود و در نتیجه حدود چهار درصد نتایج نظرسنجی را به این ازدواج نامقدس با لوپن می‌آورد. در جناح چپ، این ژان-لوک ملانشون، بنیانگذار LFI است که باعث ناآرامی می‌شود. او مرتباً اعلام می‌کند که خود را بهترین نامزد برای نخست‌وزیری می‌داند – موضعی که در جبهه مردمی اکثریت ندارد و در بدترین حالت می‌تواند به عامل انفجار برای وحدت به سختی به دست آمده تبدیل شود.

رئیس‌جمهور ماکرون با ظاهر شدن در تلویزیون و نوشتن «نامه‌ای به فرانسوی‌ها» تمام دروازه‌ها را برای سخنرانان نفرت‌پراکن در به اصطلاح شبکه‌های اجتماعی باز کرده است. زیرا او جبهه مردمی و اتحاد راست را به عنوان «افراطیون چپ و راست» در یک دیگ می‌ریزد و خود و حزب از رده خارج شده‌اش، Ensemble، را به عنوان «تنها بدیل دموکراتیک» می‌فروشد. اما نه تنها در اینترنت، بلکه از هفته‌ها پیش، شهروندان فرانسوی تیره‌پوست با حملات لفظی زننده مورد توهین و تهدید قرار می‌گیرند. این روند حتی توسط میلیاردرهایی مانند ونسان بولوره، بنیادگرای کاتولیک، در رسانه‌های خریداری شده و به شدت راست‌گرای آنها تقویت شده است. بولوره نه تنها از اریک زمور، رهبر فاشیست و حزب او، Reconquête (بازپس‌گیری)، حمایت کرده است. او همچنین از نظر مالی از نامزدهای مورد تأیید حمایت می‌کند و مراقب تصویر بیرونی آنها در کانال‌های تلویزیونی خود است.

پیر-ادوارد استرین، میلیاردر سرمایه‌گذاری، نیز همین کار را انجام می‌دهد. او که به عنوان یک سنت‌گرای کاتولیک فعال است، مدتی است که از باردلا، «کره اسب» خود، حمایت می‌کند تا جوانان کشور را فریفته و به مسیر راست هدایت کند. ظاهراً با موفقیت، اگر آمارهای انتخاباتی درست باشند.