نوشته یورگ کروناور

ترجمه مجله هفته

بالاخره آزاد!
رهایی جولیان آسانژ از زندان فوق امنیتی بریتانیا در بلمارش در روز دوشنبه و احتمالاً ورود او به استرالیا در روز چهارشنبه، جایی که خانواده‌اش منتظر او هستند، یک پیروزی بزرگ برای او محسوب می‌شود. چهارده سال حبس، هفت سال از آن در حبس خانگی اجباری در سفارت اکوادور در قلب محله‌ی گران‌قیمت Knightsbridge لندن، و پنج سال دیگر در بدترین شرایط حبس در یکی از محله‌های Royal Borough of Greenwich در جنوب رودخانه‌ی تیمز، و همیشه با این آگاهی که قدرتمندترین (هنوز) قدرت جهانی در تلاش است تا او را به چنگ بیاورد و برای بقیه‌ی عمرش به سلول زندان دیگری بفرستد: زنده ماندن از این شکنجه یک دستاورد بزرگ است. چه خوب که آسانژ حالا می‌تواند دوباره طعم آزادی را بچشد!

آزادی او همچنین یک پیروزی بزرگ برای استلا آسانژ و جنبش بین‌المللی همبستگی است که در طول 14 سال حبس خانگی و حبس در کنار بنیانگذار ویکی‌لیکس ایستاده بودند. حمایت عملی مستمر، پشتیبانی حقوقی مصرانه: حفظ همه اینها برای مدت طولانی، برای بسیاری از افراد واقعاً فرساینده بود. تسلیم نشدن به سختی‌ها، حالا نتیجه داده است.
با وجود تمام شادی‌های کاملاً به جا: نباید از نظر دور داشت که آزادی آسانژ همزمان یک نمایش قدرت و همچنین اعلام جنگ از سوی ایالات متحده است.
نمایش قدرت، زیرا واشنگتن نشان داد که با کسانی که در سیاست با او مخالف هستند چه می‌کند: آنها را در سراسر جهان تحت تعقیب قرار می‌دهد. و اگر آنها موفق نشوند – مانند ادوارد اسنودن – به پناهگاهی دست‌کم تا حدی امن در یک کشور غیرغربی عقب‌نشینی کنند، بدون هیچ قید و بندی سال‌ها زندگی آنها را نابود می‌کند. فقط در صورتی راه فراری وجود دارد که به نفع صاحبان قدرت ایالات متحده باشد: کلاغ‌ها از پشت‌بام‌های واشنگتن قار قار میکنند که جوزف بایدن به شدت به آرای محافلی نیاز دارد که با حمایت از جنگ غزه آنها را از خود دور کرده است.

اعلام جنگ نیز با آزادی آسانژ همراه است. زیرا آسانژ برای فرار از حبس، مجبور شد در یک نقطه کلیدی به جرم خود اعتراف کند – اینکه او قانون جاسوسی سال ۱۹۱۷ را نقض کرده است. در ایالات متحده بارها و بارها به این موضوع اشاره شده است که در مورد آسانژ، قانون جاسوسی برای اولین بار به انتشار عمومی اسناد محرمانه، یعنی به فعالیت روزنامه‌نگاری اعمال شد. واشنگتن با این کار یک رویه قضایی ایجاد کرده است. از این پس همه می‌دانند: هر کس اسناد محرمانه ایالات متحده را در دسترس عموم قرار دهد، می‌تواند به عنوان جاسوس تحت تعقیب قرار گیرد و به آینده‌ای مشابه آینده ۱۴ سال گذشته بنیانگذار ویکی‌لیکس می‌رود. این ضربه سختی به آزادی مطبوعات به اصطلاح در به اصطلاح غرب آزاد است.