ناامیدی تنها دستاورد گروه ۷ برای جهان: سرمقاله گلوبال تایمز

ترجمه مجله هفته
مقدمه:

امسال اجلاس گروه ۷ به تازگی آغاز شده و رسانه‌های غربی اولین کسانی هستند که به نظر می‌رسد بادشان خالی شده است. برخی حتی به این اجلاس حال و هوای تشییع جنازه داده‌اند. این سرمقاله از گلوبال تایمز به بررسی عملکرد ضعیف گروه ۷ و ناامیدی‌هایی که برای جهان به ارمغان آورده می‌پردازد.

امسال اجلاس گروه ۷ به تازگی آغاز شده، و به نظر می رسد اولین کسانی که بادشان خالی شده، رسانه های غربی هستند، برخی حتی به اجلاس حال و هوای تشییع جنازه داده اند. نشریه Politico می گوید: «گردهمایی رهبران G7 این هفته در ایتالیا بیشتر شبیه شام آخر است تا نمایش قدرت غرب». CNN این نشست را به عنوان گردهمایی رهبران G7 در ایتالیا برای «فرار از خطر سیاسی در خانه» توصیف می کند و زیر سوال میبرد که G7 که دستیاران رئیس جمهور آمریکا جو بایدن آن را «کمیته راهبری جهان آزاد» می نامند، در میان خشم و نارضایتی مردم خود چقدر می تواند موثر باشد. بی بی سی با پرسیدن این سوال ظاهراً آرام، حس درماندگی را نیز پشت آن نشان می دهد. «آیا گروه ۷ قدرتی دارد؟»
با اینکه آمریکا میزبان این اجلاس گروه ۷ نیست، تا به حال تمام موضوعاتی که رسانه ها مطرح کرده اند با چارچوب آمریکا شکل گرفته، که با سبک دیپلماتیک آمریکا در صحنه بین المللی همخوانی دارد. قطعا این به معنای تایید و پذیرش منفعلانه اروپا نیست. بر اساس «منابع»، آمریکا در حال تلاش برای متقاعد کردن رهبران دیگر اعضای گروه ۷ برای موافقت با استفاده از سود حاصل از مسدود شدن ۳۰۰ میلیارد یورو از دارایی بانک مرکزی روسیه به عنوان وثیقه برای وامی به اوکراین است، با این حال اتحادیه اروپا به عنوان تنها ضامن این وام نقش بازی خواهد کرد. این مساله باعث خشم اتحادیه اروپا شده است.

اختلافات در مورد مسائل مربوط به چین حتی آشکارتر است. آمریکا تلاش می کند با هشدار به بانک های چینی که «از روسیه حمایت می کنند» و همچنین با متحد کردن اروپا برای تشکیل یک جبهه واحد علیه به اصطلاح «ظرفیت مازاد چین»، جبهه گیری کند. با این حال، «برخی از کشورهای اروپایی روابط تجاری بسیار عمیقی با چین دارند» و «مشتاق به جلوگیری از جنگ تجاری هستند.»

محاسبات واشنگتن تقریبا به صورت مستقیم به متحدانش ضربه می زند. واشنگتن از طریق مسائل ذکر شده به دنبال حداکثری کردن منافع خود است، در حالی که تلاش می کند دیگر کشورهای عضو G7 را به طور داوطلبانه متحمل ریسک و قربانی کردن منافع ملی خود برای همکاری با آن کند. عجیب نیست که حتی قبل از شروع اجلاس، اختلافات داخلی مختلف در G7 از طریق کانال های مختلف به اوج رسیده است. به طور کلی، هر زمان که آمریکا یک پیشنهاد مطرح می کند، اروپا با پیشنهاد دیگری با آن مقابله می کند. با اینکه در نهایت G7 ممکن است همچنان به بیانیه ای با تأکید بر «وحدت» برسد، اما ناامیدی و عصبانیت اروپا از آمریکا به دلیل نادیده گرفتن احساسات و منافع این متحدان کاملاً مشهود است.

در سال‌های اخیر، G7 با مطرح کردن مسائل مربوط به چین، راهی برای افزایش دید خود و به اصطلاح انسجام پیدا کرده است. در بیانیه مشترک سال گذشته ۲۰ بار نام «چین» ذکر شد، تقریباً تمام موضوعات ممکن را برای جنجال آفرینی مطرح شوند. به نظر می رسد G7 اکنون به سمت تبدیل شدن به «۱+۶» با رهبری دستور کار آمریکا برای مهار چین میرود.

با این حال، با در نظر گرفتن واکنش‌های بخش‌های مختلف در اروپا پس از اعمال تعرفه‌های اتحادیه اروپا بر کالاهای چینی، این سوال همچنان مهم است که آیا سایر کشورهای G7 علیرغم منافع خود، از دستور کار آمریکا پیروی خواهند کرد؟ آمریکا به طور فزاینده ای G7 را به ابزاری برای منافع ژئوپلیتیک خود تبدیل می کند و «مسائل بین المللی» مورد بحث در این اجلاس یا با موضوعات جامعه بین المللی همخوانی ندارد یا با آن‌ها مخالف است.
کلوب «کشورهای ثروتمند»، گروه ۷، باید مسئولیت بیشتری در قبال جهان بر عهده می گرفت، اما اکنون تنها ناامیدی را برای جهان به ارمغان می آورد. یک گروه خیریه بین‌المللی اشاره کرد که کشورهای گروه ۷ با بودجه‌ای معادل کمتر از ۳ درصد از مجموع هزینه‌های نظامی سالانه خود می‌توانستند به پایان دادن به گرسنگی در جهان و حل بحران بدهی در جنوب جهانی کمک کنند. با این حال، گروه ۷ نه تنها هیچ کالای عمومی مفیدی ارائه نمی دهد، بلکه دائماً در حال صادرات درگیری، رویارویی و ایجاد خطر است. اگر قدرت آن اکنون نصف شده باشد، مشارکت آن در جهان باید صفر یا حتی منفی تلقی شود. نیویورک تایمز مقاله ای منتشر کرد که در آن گفته شد گروه ۷ با «جهانی سرکش» مواجه است که نشان دهنده مخالفت با دیدگاهی است که «محوریتش غرب» است. از نظر جامعه بین‌المللی، گروه ۷ که به طور فزاینده‌ای تحت رهبری محافظه‌کاری و سیاست‌های بلوکی آمریکا قرار می‌گیرد، به معنای واقعی کلمه «خارج از کنترل» است.

نشست سال گذشته گروه ۷ که در هیروشیما ژاپن برگزار شد، توسط رسانه ها به شوخی «جلسه سالانه باشگاه قلب های تنها» نامیده شد و این توصیف امسال نیز مناسب به نظر می رسد. در حالی که پلتفرم های چندجانبه بین المللی به رهبری کشورهای در حال ظهور در حال رونق هستند، حلقه کوچک گروه ۷ به طور فزاینده ای بسته می شود و مسیر آن تنگ تر می شود. امروزه، توانایی گروه ۷ برای مهار درگیری‌های بین‌المللی، حمایت از نهادهای بین‌المللی و اجرای قوانین بین‌المللی روز به روز ضعیف‌تر می‌شود. در مسائلی مانند سوء استفاده از تحریم ها و بی ثبات کردن نظام مالی جهانی، گروه ۷ اکنون ریسک ها و تهدیدهای جدیدی علیه ثبات جهانی ایجاد می کند.
با وجود درگیری های داخلی و سیاست های متناقض، یافتن مسیر خود برای کشورهای گروه ۷ ناممکن شده است تا چه رسد به تعیین «قواعد» برای جهان، این باور که آنها قادر به «هدایت جهان» و قرار دادن خود بالای سر کشورهای دیگر هستند، از قبل چالش برانگیز بود و اکنون بدتر هم شده  است. جای تعجب نیست که حتی رسانه های غربی هم نمی توانند از آه کشیدن خودداری کنند.