تحریف تاریخ و پیروزی: استراتژی کهنه و نو

مقاله «تحریف تاریخ و پیروزی: استراتژی کهنه و نو» توسط فرانسیسکو دلگادو رودریگز، به بررسی تلاش‌های ایالات متحده برای تضعیف کوبا از طریق دستکاری تاریخ و فریب نسل جوان این کشور می‌پردازد.

گرانما ارگان دفتر سیاسی حزب کمونیست کوبا

این بار، دولت آمریکا با دستکاری حقایق تاریخی برای تطبیق دادن آنها با داستانی که به حاکمیت مردم کوبا آسیب می‌زند، علیه ملت کوبا قمار می‌کند. این همان چیزی است که پشت اتهامات مطرح شده توسط این روزنامه در چند هفته اخیر نهفته است، اتهاماتی در مورد یک عملیات از سوی سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا که –مانند همیشه– برای «تغییر رژیم» در کوبا طراحی شده است.

این عملیات با نام «استریمینگ» (جریان‌سازی) شناخته می‌شود، عنوانی که چندان جدید نیست. یکی از اهداف این عملیات بازنویسی تاریخ کوبا، ارائه تصویری شیرین از دوران سرمایه‌داری قبل از 1959 و البته، سفیدنمایی دوران استعمار نو و نقش آمریکا در این تاریخ است. (تاکتیک قبل از انقلاب همه چیز خوب بود بعد از انقلاب همه چیز بد. من و تو، ایران انترناسیونال و بی بی سی سلام می‌رسانند)

آن‌ها به دنبال برچیدن چیزی هستند که آن را «روایت رسمی» تاریخ کوبا می‌نامند و به طور خاص، تحت تأثیر قرار دادن نسل جوان هستند.

این اقدامات در شرایطی صورت می‌گیرد که کوبا نه تنها با نوسانات شدید وضعیت اقتصادی روبرو است، بلکه با پیچیدگی‌های بیشتری در واقعیت مواجه است، از جمله ظهور بازیگران اقتصادی جدید و تأثیرات اجتماعی آنها.

بنابراین، هدف نهایی آنها این است که پس از شش دهه، سرانجام تفکر و ارزش‌های یک سرمایه‌داری بی‌عیب و نقص و آرمانی را به کوبا تحمیل کنند، سرمایه‌داری‌ای که فجایع آن برای اکثریت قریب به اتفاق مردم در کشورهای توسعه‌نیافته و به طور فزاینده‌ای در کشورهای پیشرفته جهان، پنهان می‌ماند.

برای رسیدن به این هدف، آنها از ماشین تبلیغاتی و منابع مالی برای تحمیل خود در شبکه‌های اجتماعی دیجیتال برخوردارند. در این شبکه‌ها، هم مشکلات ما در اینجا و هم مزایای به اصطلاح رویای آمریکایی را به طرز اغراق‌آمیزی تبلیغ می‌کنند. تمامی این برنامه‌ریزی‌ها توسط دولت ایالات متحده و با بودجه‌ای که طبق اعلام رسمی برای سال 2024، کمتر از 50 میلیون دلار نخواهد بود، تأمین می‌شود.

دالس و هنر جاسوسی

آلن دالس، بنیانگذار سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (CIA)، در سال 1963 کتابی با عنوان «هنر جاسوسی» منتشر کرد که در آن، با چهره‌ای به ظاهر «صادقانه»، نیاز به تغییر اخلاق و تاریخ کشورهایی را که هدف جاه‌طلبی‌های امپریالیستی آمریکا هستند، توضیح می‌دهد.

او بی شرمانه اضافه می‌کند که هدف نهایی، جوانان هستند، کسانی که به گفته او «آنها را فاسد، بی‌روحیه و منحرف خواهیم کرد» و در پایان نتیجه‌گیری می‌کند: «هدف نهایی استراتژی در سطح جهانی، شکست دادن گزینه‌های جایگزین برای سلطه ما از طریق میدان ایده‌ها است. این کار از طریق تصاحب تخیل جمعی و استعمار مجدد آرمان‌های رهایی‌بخش و آزادی‌خواهانه» انجام می‌شود. (پایان نقل قول) نیازی به توضیح بیشتر نیست.

ما همان مفاهیمی را که «پدرخوانده» سازمان سیا مطرح کرده است، به شکلی به روز شده در عملیات استریمینگ پیدا می‌کنیم.

تارنمایی بنام (دلایل کوبا)، پلتفرم خبری دیجیتال که عملیات استریمینگ را علنی کرد، اشاره می‌کند که این عملیات ساخته دست سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا با هدف «دستکاری وقایع و شخصیت‌های تاریخ کوبا» مانند ناپدید شدن فیزیکی کامیلو و ارنستو چه گوارا، مبارزه با شورشیان در اسکامب رای، پیروزی در پلايا گیرون و نقش حماسی کوبا در آفریقا، از جمله جنگ کینه توزانه‌ای که مدتی پیش علیه همکاری‌های پزشکی کوبا در خارج از کشور به راه انداخته‌اند، است.
به گزارش «دلایل کوبا» ،بودجه‌ی این عملیات از وزارت خارجه آمریکا و حتی سازمان کشورهای آمریکایی (OAS) تأمین می‌شود. عجیب است، اما چه چیز  در این مورد می‌تواند اشتباه باشد؟ این سوالی است که با کمی کنایه می‌توان مطرح کرد.

برخی از این حقه‌بازی‌ها هم‌اکنون در حال اجرا هستند. برای مثال، یک رسانه مستقر در فلوریدای جنوبی، که نام بردن از آن ضروری نیست، با تقلیدی از دن کیشوت، دست‌کم شش مقاله را به حضور بین‌المللی کوبا در آنگولا اختصاص داد، مقالاتی چاشنی‌شده با آمارهای توهم‌آمیز با ظاهر علمی جدی.

قابل ذکر است که این شیوه در این رسانه، که با حمایت مالی سخاوتمندانه‌ی آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده (USAID) از طریق پلتفرم داده DevTech Systems, Inc (بنیان‌گذاری‌شده در ۲۰۱۸ و تحت مدیریت یکی از مظنونین همیشگی مافیای میامی با اصالت کوبایی دوردست) در عملیات دیگری برای بی‌ثبات‌سازی مالی مشارکت دارد، رواج دارد.

در شبکه‌های اجتماعی نیز به‌طور معمول شاهد گسترش پروفایل‌هایی هستیم که هاوانای قبل از ۱۹۵۹ را باشکوه، نخبه‌گرا و رویایی جلوه می‌دهند و سعی می‌کنند این حماقت را بفروشند که همه چیز فوق‌العاده بوده است، و در عین حال از سختی‌های هولناکی که اکثریت قریب به اتفاق مردم کوبا متحمل شدند، از جمله انکار قتل ۲۰ هزار شهید، چشم‌پوشی می‌کنند.

ماهیت بین‌المللی عملیات استریمینگ نه تنها به کشور ایده‌پرداز و تأمین‌کننده مالی آن محدود نمی‌شود، بلکه شامل چهره‌هایی از دولت آرژانتین نیز می‌شود. این موضوع به ما اجازه می‌دهد تا بدون رودربایستی اعلام کنیم که مبنای ایدئولوژیک و قالب این کمپین جدید علیه مردم کوبا، پیوندهای عمیقی با جریان راست افراطی دارد.

این موضوع هرگونه شکی را در مورد مسیری که ضد انقلاب نوباتیستایی در این دوران در پیش گرفته است، برطرف می‌کند. برخی از آن‌ها با چهره‌ی میانه‌رو ظاهر می‌شوند، مانند رسانه‌ی مذکور که توسط USAID تأمین مالی می‌شود.

حاکمان کشور جنوبی حتی فرصت‌های آموزشی را برای کوبایی‌هایی که علاقه‌مند به یادگیری چگونگی «پایان دادن به کمونیسم» هستند، ارائه می‌دهند. به نظر می‌رسد آن‌ها از اصل عدم دخالت در امور داخلی همسایگان خود، همانطور که در اعلامیه‌ی «آمریکای لاتین و کارائیب به عنوان منطقه‌ی صلح» که به اتفاق آراء در دومین اجلاس سران جامعه‌ی کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب (CELAC) در هاوانا در سال ۲۰۱۴ به تصویب رسید، غافل هستند.

انکارگرایی در ریو دلا پلاتا و عملیات استریمینگ علیه کوبا

در بخش دیگری از این مقاله، به انکارگرایی راست افراطی آرژانتین اشاره می‌شود. راست افراطی آرژانتین نه‌تنها نسل‌کشی مردم خود، بلکه نسل‌کشی جاری و روزانه در غزه را نیز انکار می‌کند. این موضع که به «انکارگرایی تروریسم دولتی» معروف است، از انکار ساده‌ی آن نسل‌کشی تا اشکال ظریف‌تری که به بی‌اهمیت جلوه‌دادن حقایق بی‌رحمانه و غیرانسانی به عنوان اموری پیش‌پاافتاده، گسترش می‌یابد. به همین ترتیب، پیام‌هایی در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد که از میامی نوشته شده و از فولخنسیو باتیستا، دیکتاتور سابق کوبا، دفاع می‌کنند.

اکنون از سطوح بالای دولت در بوئنوس آیرس، صداهایی به گوش می‌رسد که وجود دیکتاتوری نظامی را انکار می‌کنند و در مورد تعداد ناپدیدشدگان (حدود 30 هزار نفر) تردید ایجاد می‌کنند. ایجاد بحثی پوچ در مورد تعداد، گویی حتی یک مورد ناپدیدسازی اجباری که با بی‌رحمی مضاعف همراه است (خانواده قربانیان حتی نمی‌توانند از عزیزان خود مراقبت کنند) کافی نیست.

رویکردهای مشابه راست افراطی دیگری نیز وجود دارد، برای مثال رسانه اسپانیایی «ووکس» که حتی مدعی است هرگز چنین چیزی به نام فتح آمریکا وجود نداشته است، گویی هرنان کورتس یکی از اولین گردشگران قاره اروپا در این سوی زمین بوده است.

جالب اینجاست که دولت «لیبرال» بایدن، با حمایت مشتاقانه مقامات آرژانتین، از طریق عملیات استریمینگ، همین رویکرد را برای کوبا ترویج می‌دهد. در بازدیدهای اخیر از بوئنوس آیرس، سناتور جمهوری‌خواه مارکو روبیو و دو تن از مقامات ارشد نظامی آمریکا (مدیر سیا و رئیس فرماندهی جنوب) به دنبال پیشبرد همین اهداف بوده‌اند.

آینده چه خواهد شد؟

در آشفتگی حاکم بر جهان امروز، جایی که کهنه‌گرایی دست از پا نمی‌کشد، قدرت‌های سلطه‌گر به روش‌های سنتی متوسل می‌شوند. آن‌ها با جعل تاریخ به شعور مردم توهین می‌کنند، همان شعوری که همیشه سعی در سرکوب آن به سبک هالیوودی داشته‌اند، و حالا این کار را با کپسول‌های دیداری-شنوایی در قالب 2.0 برای شبکه‌های اجتماعی دیجیتال انجام می‌دهند.

برای روشن شدن همه چیز، آلن دالس، بنیانگذار سازمان سیا، وجود دارد که به طور مختصری بر رویکردی که باید برای حفظ منافع امپریالیستی در پیش گرفت، اصرار دارد: «ما باید از احساسات و بیهودگی خلاص شویم. باید اهداف مبهم و غیرواقعی مانند حقوق بشر را رها کنیم.» با این اعتراف، نیازی به هیچ مدرکی نیست.