تجلیل کانادا از یک کهنه سرباز نازی سیاست بلندمدت اتاوا در قبال اوکراین را آشکار می کند

مکس بلومنتال
گریزون
ترجمه مجله هفته

با تجلیل از یک داوطلب وافن-اس اس به عنوان «قهرمان»، حزب لیبرال کانادا سیاست دیرینه ای را برجسته کرد که اتاوا را در حال آموزش شبه نظامیان فاشیست نشان می دهد و در عین حال از هزاران سرباز کهنه کار اس اس نازی پس از جنگ استقبال می کند.

دومین مقام قدرتمند کانادا، کریستیا فریلند، نوه یکی از برجسته ترین مبلغین اوکراینی آلمان نازی است.

در بهار ۱۹۴۳، یاروسلاو هونکا یک سرباز تازه چهره در لشکر ۱۴ پیاده نظام وافن-اس اس گالیسیا بود که لشکر او مورد بازدید معمار سیاست های نسل کشی آلمان نازی، هاینریش هیملر قرار گرفت. هیملر که بر تشکیل این گردان نظارت داشت، به اوکراینی هایی که داوطلبانه از تلاش های رایش سوم حمایت می کردند، به وضوح افتخار می کرد.

۸۰ سال بعد، رئیس مجلس کانادا، آنتونی روتا، پس از دعوت هونکا به یک ضیافت پذیرایی برای ولودیمیر زلنسکی، که در آن رئیس جمهور اوکراین برای دریافت سلاح و کمک مالی بیشتر برای جنگ کشورش علیه روسیه لابی کرد، از غرور و شادی سر از پا نمی‌شناخت.

روتا در رویداد پارلمانی ۲۲ سپتامبر در اتاوا اعلام کرد: «ما امروز در مجلس یک جانباز جنگ اوکراینی از جنگ جهانی دوم داریم که برای استقلال اوکراین در برابر روس ها جنگید و حتی در سن ۹۸ سالگی به حمایت از این نیروها ادامه می دهد.»

روتا ادامه داد: «نام او یاروسلاو هونکا است، اما من بسیار مفتخرم که بگویم او از خلیج شمالی و در نیپیسینگ-تیمیسک است. او یک قهرمان اوکراینی، یک قهرمان کانادایی است و ما از او برای همه خدماتش تشکر می کنیم.»

زمانی که جاستین ترودو، زلنسکی، معاون نخست وزیر کریستیا فریلند، رئیس ستاد دفاع کانادا ژنرال وین ایر و رهبران همه احزاب کانادا برای تقدیر از خدمات جنگی هونکا از صندلی های خود بلند شدند، غرش تشویق در میان جمعیت طنین انداخت.
پس از افشای سابقه هونکا به عنوان یک همکار نازی، رهبران کانادا (به جز ایر) برای انتشار عذرخواهی های سطحی و حفظ ظاهر شتافتند، در حالی که سازمان های یهودی کانادا بیانیه ها و محکومیت های تندی صادر کردند.

این حادثه اکنون به یک رسوایی ملی بزرگ تبدیل شده است و فضای صفحه اول روزنامه های کانادایی مانند تورنتو سان را اشغال کرده است که در آن آمده است: «آیا این نازی را ندیدید؟» در همین حال، وزیر آموزش و پرورش لهستان اعلام کرده است که قصد دارد قانونا خواستار استرداد جنایی هونکا شود.

حزب لیبرال تلاش کرده است تا این موضوع را به عنوان یک اشتباه تصادفی جلوه دهد و یکی از نمایندگان لیبرال از همکاران خود خواسته است که «از سیاسی کردن این حادثه اجتناب کنند.« ملانی جولی، وزیر امور خارجه کانادا، استعفای روتا را خواستار شده است تا رئیس مجلس را به عنوان قربانی اقدامات جمعی حزب خود تبدیل کند.»

ترودو در همین حال، به این رویداد «عمیقا شرم آور» به عنوان دلیلی برای «مقابله با پروپاگاندای روسیه» اشاره کرد، گویی کرملین به نحوی یک همکار نازی غیرنظامی را به پارلمان قاچاق کرده است و سپس نخست وزیر و همکارانش را به سبک کاندیدای منچوری، هیپنوتیزم کرده است تا او را به عنوان یک قهرمان جشن بگیرند.
قطعا این حادثه اشتباه نبود. قبل از اینکه دولت و فرماندهان نظامی کانادا هونکا را در پارلمان تجلیل کنند، از اوباش فاشیست که برای برقراری یک دولت ملی گرا در کی‌یف می‌جنگیدند حمایت دیپلماتیک کرده بودند و بر آموزش تشکیلات نظامی معاصر اوکراینی که آشکارا متعهد به ترویج ایدئولوژی نازی بودند، نظارت داشتند.

تجلیل اتاوا از هونکا همچنین پرده از سیاست پس از جنگ جهانی دوم این کشور مبنی بر تابعیت دادن به همکاران نازی اوکراینی شناخته شده و تبدیل آنها به نیروهای ضربتی ضد کمونیستی داخلی برداشته است. موج مهاجرت پس از جنگ شامل پدربزرگ معاون نخست وزیر کریستیا فریلند بود که به عنوان یکی از مبلغان برتر اوکراینی هیتلر در داخل لهستان تحت اشغال نازی عمل می کرد.

اگرچه مقامات کانادایی تلاش کرده اند تا این سابقه کثیف را پنهان کنند، اما این سابقه از طریق حضور هونکا در پارلمان و محتوای نگران کننده خاطرات آنلاین او به طور چشمگیری دوباره ظاهر شده است.

ما از سربازان آلمانی با شادی استقبال کردیم

نسخه مارس ۲۰۱۱ مجله انجمن سربازان سابق اوکراینی در ایالات متحده حاوی یک مطلب خاطرات ناراحت کننده است که تا همین اواخر مورد توجه قرار نگرفته بود.

این مجله که توسط یاروسلاو هونکا منتشر شده است، شامل انعکاس اظهارات افتخارآمیز از داوطلب شدن برای لشکر ۱۴ پیاده نظام وافن-اس اس گالیسیا است. هونکا مینویسد،‌زمانی که آنها برای اولین بار به شهر زادگاهش برزانی رسیدند، او ورماخت نازی را به عنوان «شوالیه های آلمانی عرفانی» توصیف کرد و خدمت خود را در وافن-اس اس به عنوان شادترین زمان زندگی خود یادآور شد.

او نوشت: «در کلاس ششم، از چهل دانش‌آموز، شش اوکراینی، دو لهستانی و بقیه بچه‌های یهودی پناهنده از لهستان بودند. تعجب کردیم که چرا آنها از چنین ملت غربی متمدنی مانند آلمان فرار می کنند.»

کتابخانه مجازی یهودی جزئیات نابودی جمعیت یهودی برزانی به دست آلمانی های «متمدن» را شرح می دهد: «در سال ۱۹۴۱ وقتی شوروی دیگر منطقه را در اختیار نداشت، ۱۲۰۰۰ یهودی در برزانی زندگی می کردند که اکثر آنها پناهندگان فراری از وحشت ماشین جنگی نازی در اروپا بودند. در طول هولوکاست، در اول اکتبر ۱۹۴۲، ۵۰۰-۷۰۰ یهودی توسط آلمانی ها در معادن اطراف اعدام شدند.
در ۱۸ دسامبر، ۱۲۰۰ نفر دیگر که توسط شورای یهود فقیر ذکر شده بودند، در جنگل تیرباران شدند. در یوم کیپور ۱۹۴۲ (۲۱ سپتامبر)، ۱۰۰۰-۱۵۰۰ نفر به بلزک تبعید شدند و صدها نفر در خیابان ها و خانه هایشان به قتل رسیدند. در حانوکا (۴-۵ دسامبر)، صدها نفر دیگر به بلزک فرستاده شدند و در ۱۲ ژوئن ۱۹۴۳، آخرین ۱۷۰۰ یهودی گتو و اردوگاه کار اجباری تصفیه شدند و تنها تعداد کمی از افراد فرار کردند. کمتر از ۱۰۰ یهودی برزانی از جنگ جان سالم به در بردند.»

هونکا گفت زمانی که نیروهای شوروی بر برزانی تسلط داشتند، او و همسایگانش مشتاقانه منتظر ورود آلمان نازی بودند. او به یاد آورد: «هر روز، ما با بی صبری به سمت پوموریانی (لووف) نگاه می کردیم با این امید که آن شوالیه های آلمانی عرفانی که لیاخ های منفور زا به گلوله می بستند، ظاهر شوند.» (لیاخ یک اصطلاح تحقیرآمیز اوکراینی برای لهستانی ها است.)

در ژوئیه ۱۹۴۱، زمانی که ارتش آلمان نازی وارد برزانی شد، هونکا نفس راحتی کشید. او نوشت: «ما سربازان آلمانی را با شادی استقبال کردیم. مردم احساس آرامش کردند، زیرا می دانستند که دیگر آن ضربه وحشتناک به در در نیمه شب وجود نخواهد داشت و حداقل اکنون می توان با آرامش خوابید.»

دو سال بعد، هونکا به لشکر اول تیپ ۱۴ پیاده نظام اس اس گالیسیا پیوست – واحدی که تحت دستور مستقیم هاینریش هیملر تشکیل شد. زمانی که هیملر در ماه می ۱۹۴۳ (زیر) از داوطلبان اوکراینی بازدید کرد، اتو فون واچتر، فرماندار گالیسیای منصوب نازی او را همراهی میکرد، او کسی بود که گتوی یهودی را در کراکوف تأسیس کرد.

«هیملر به سربازان اوکراینی میگوید: «وطن شما از زمانی که از شر یهودیان، خلاص شده است که اغلب لکه ننگی بر شهرت خوب گالیسیا، بودند، بسیار زیباتر شده است. من می دانم که اگر من به شما دستور کشتار لهستانی ها را بدهم… در واقع به شما اجازه کاری را می دهم که به هر حال بی صبرانه منتظر انجام آن هستید.»

متخصصان شکنجه گر و آدمخوار هیتلر به RCMP منتقل شدند.

پس از جنگ، دولت لیبرال کانادا هزاران پناهنده یهودی را به عنوان «دسمنان بیگانه» طبقه بندی کرد و آنها را در کنار نازی های سابق در شبکه ای از اردوگاه های بازداشت محصور در سیم خاردار نگه داشت، زیرا می ترسید که آنها کشور جدید خود را به کمونیسم آلوده کنند. در عین حال، اتاوا هزاران سرباز اوکراینی ارتش هیتلر را در روند سریع شهروندی قرار داد.

خبرنامه اوکراینی کانادا در ۱ آوریل ۱۹۴۸ نوشت: «برخی [از شهروندان جدید] نازی های درست و حسابی هستند که در ارتش و پلیس آلمان خدمت می کردند. گزارش شده است که افرادی که خال کوبی اس اس، شکنجه گران و قاتلان نخبه هیتلر را دارند، به دستور RCMP و پس از رد شدن توسط آژانس های غربالگری در اروپا، از فیلتر کانادا عبور کرده اند و پذیرفته شدند.»

این ژورنال نازی های اصلاح نشدنی را به عنوان نیروهای ضربتی ضد کمونیست توصیف کرده که «رهبران ایدئولوژیک» آنها «از قبل مشغول تحریک جنگ جهانی سوم و تبلیغ هولوکاست جهانی جدیدی هستند که در آن کانادا نابود خواهد شد.»

در سال ۱۹۹۷، شعبه کانادایی مرکز سیمون ویزنتال دولت کانادا را به پذیرش بیش از ۲۰۰۰ سرباز از لشکر ۱۴ داوطلب گرنادیر وافن-اس اس متهم کرد.

در همان سال، برنامه ۶۰ دقیقه ویژه ای با عنوان «راز تاریک کانادا» منتشر کرد که نشان می داد پس از جنگ، به حدود ۱۰۰۰ سرباز کهنه کار اس اس نازی از کشورهای بالتیک توسط کانادا تابعیت اعطا شده است. ایروینگ آبلا، یک مورخ کانادایی، به ۶۰ دقیقه گفت که آسان ترین راه برای ورود به کشور «نشان دادن خال کوبی اس اس بود. این ثابت می کرد که شما ضد کمونیست هستید.»

آبلا همچنین ادعا کرد که نخست وزیر پیر ترودو (پدر جاستین) به او توضیح داده است که دولت او در مورد مهاجران نازی سکوت کرده است «زیرا آنها از تشدید روابط بین یهودیان و جوامع قومی اروپای شرقی می ترسیدند.»

یاروسلاو هونکا یکی از اعضای موج پس از جنگ سربازان کهنه کار نازی اوکراینی بود که در کانادا مورد استقبال قرار گرفت. طبق وب‌سایت شورای شهر برزانی، او در سال ۱۹۵۴ به انتاریو رسید و بلافاصله «به عضویت انجمن سربازان لشکر اول UNA در آمد که وابسته به کنگره جهانی اوکراینی‌های آزاد است.»

مایکل چومیاک، پدربزرگ دومین مقام قدرتمند کانادا، کریستیا فریلند نیز در میان نسل جدید کانادایی‌های اوکراینی بود. فریلند در طول کار خود به عنوان روزنامه‌نگار و دیپلمات کانادایی، میراث ضد روسی پدربزرگش را پیش برده و در عین حال بارها و بارها از همکاران نازی در زمان جنگ در رویدادهای عمومی تجلیل کرده است.

کانادا از مبلغان برتر هیتلر در اوکراین استقبال می کند

در طول اشغال لهستان توسط آلمان نازی، روزنامه نگار اوکراینی مایکل چومیاک به عنوان یکی از مبلغان برتر هیتلر خدمت کرد. چومیاک که در کراکوف مستقر بود، یک نشریه ضد یهودی به نام Krakivs’ki visti (اخبار کراکوف) را ویرایش می کرد که هجوم نازی ها به اتحاد جماهیر شوروی را تشویق می کرد – «ارتش آلمان آزادی عزیز ما را برای ما به ارمغان می آورد»، این روزنامه در سال ۱۹۴۱ اعلام کرد – و در حالی که حمایت اوکراینی ها را برای داوطلبان وافن-اس اس گالیسیا جلب می کرد، هیتلر را تجلیل می کرد.

چومیاک بخش زیادی از جنگ را در دو آپارتمان بزرگ کراکوف گذراند که توسط اشغالگران نازی از صاحبان یهودی آنها ضبط شده بود. او نوشت که قطعات زیادی از مبلمان متعلق به یک «دکتر فینکلشتاین» را به آپارتمان آریاییزه دیگری که تحت کنترل او بود منتقل کرده است.

در کانادا، چومیاک در کمیته اوکراینی کانادا (UCC) شرکت کرد که احساسات ملی گرایانه را در بین اعضای دیاسپورا پرورش داد و در عین حال در اتاوا برای سیاست های ضد شوروی افراطی لابی‌گری مبکرد. در وب سایت خود، UCC به دریافت کمک مستقیم دولت کانادا در طول جنگ جهانی دوم افتخار می کرد: «آخرین و قاطع ترین انگیزه برای [تأسیس UCC] از سوی خدمات جنگ ملی کانادا آمد که مشتاق بود جوانان اوکراینی در خدمات نظامی ثبت نام کنند.»

ولودیمیر کوبیوویچ، اولین رئیس UCC، به عنوان رئیس چومیاک در کراکوف خدمت کرده بود. او همچنین در تأسیس لشکر ۱۴ گرنادیر وافن-اس اس گالیسیا نقش داشت و در زمان تشکیل آن اعلام کرد: «این روز تاریخی با ایجاد فرصتی شایسته برای اوکراینی های گالیسیا امکان مبارزه دوشادوش با سربازان قهرمان ارتش آلمان و وافن-اس اس علیه بلشویسم، دشمن کشنده شما و ما، امکان پذیر شد.»

فریلند به عنوان یک عامل مخفی تغییر رژیم دوران شوروی در اوکراین

پس از مرگ چومیاک در سال ۱۹۸۴، نوه او، کریستیا فریلند، به عنوان گزارشگر نشریات مختلف ملی‌گرای اوکراینی از خط پدربزرگش پیروی کرد. او یکی از اولین مشارکت کنندگان در دانشنامه اوکراین کوبیوویچ بود که گذشته ننگین همکاران نازی ها مانند استپان باندرا را سفیدپوشی می کرد و او را «انقلابی» می نامید. سپس، او در روزنامه Edmonton-based Ukrainian News، که پدربزرگش سردبیر آن بود، به عنوان کارمند مشغول به کار شد.

یک نسخه از روزنامه Ukrainian News در سال ۱۹۸۸ (زیر) دارای مقاله ای است که توسط فریلند نوشته شده است، به دنبال آن آگهی برای کتابی به نام «مبارزه برای آزادی» که لشکر اس اس گالیسیای اوکراین را تجلیل می کند.

شرکت پخش رادیو و تلویزیون کانادا (CBC) گزارش داد: اخبار جانبدارانه «بی شماری در مورد زندگی در اتحاد جماهیر شوروی، به ویژه برای شهروندان غیر روسی آن، اثر انگشت او را داشت، زیرا خانم فریلند با چشم انداز ساختن آینده شغلی خود در حال ساختن نامی برای خود در محافل روزنامه نگاری بود.»

CBC با استناد به پرونده های KGB، فریلند را به عنوان یک مامور اطلاعاتی بالفعل توصیف کرد: «دانشجویی که باعث ایجاد دردسرهای زیادی می شد به وضوح از اتحاد جماهیر شوروی متنفر بود، اما او قوانین آن را از درون به بیرون می دانست – و میدانست چگونه از آنها به نفع خود استفاده کند. او ماهرانه اعمال خود را پنهان کرد، از نظارت اجتناب کرد (و آن دانش را با مخاطبین اوکراینی خود به اشتراک گذاشت) و به طور ماهرانه با «اطلاعات نادرست» تجارت می کرد.»

در سال ۱۹۸۹ زمانی که عوامل امنیتی شوروی او را در حال قاچاق «راهنمای عملی برای برگزاری انتخابات» به این کشور برای نامزدهای ملی گرای اوکراین دستگیر کردند، ویزای فریلند را لغو کردند.

او به سرعت به روزنامه نگاری بازگشت و شغل هایی را در مسکو پس از فروپاشی شوروی برای فایننشال تایمز و اکونومیست به دست آورد و در نهایت به سردبیر جهانی رویترز، غول رسانه ای بریتانیایی که امروزه به عنوان یک واسطه برای عملیات اطلاعاتی بریتانیا علیه روسیه عمل می کند، ارتقا یافت.

کانادا نازی ها را در اوکراین پس از مایدان آموزش می دهد و محافظت می کند.

زمانی که فریلند در سال ۲۰۱۳ به عنوان نماینده لیبرال پارلمان کانادا انتخاب شد، قدرتمندترین سکوی خود برای تحریک تغییر رژیم در روسیه را ایجاد کرد. با استفاده از ارتباطات روزنامه نگاری خود، او سرمقاله هایی را در روزنامه های برجسته مانند نیویورک تایمز منتشر کرد و خواستار حمایت نظامی از طرف پایتخت های غربی برای «انقلاب پر افتخار» اوکراین شد که منجر به برکناری خشونت آمیز رئیس جمهور منتخب دموکراتیک و جایگزینی او با یک دولت ملی‌گرای طرفدار ناتو در سال ۲۰۱۴ شد.

در بحبوحه کودتا، گروهی از اوباش نئونازی متعلق به سازمان C14 شورای شهر کیف را اشغال کردند و ساختمان را با نشان های ملی گرای اوکراینی و نمادهای برتری طلب سفید، از جمله پرچم کنفدراسیون، خراب کردند. هنگامی که پلیس ضد شورش اوباش فاشیست را در ۱۸ فوریه ۲۰۱۴ تعقیب کرد، آنها با رضایت آشکار دولت محافظه کار در اتاوا در سفارت کانادا پناه گرفتند. یک مقام وزارت کشور اوکراین به سی بی سی گفت: «کانادا در آن زمان بیشتر از دولت [اوکراین] با معترضان همدلی می کرد.»
حمایت رسمی کانادا از شبه نظامیان نئونازی در اوکراین پس از انتخاب جاستین ترودو از حزب لیبرال در سال ۲۰۱۵ تشدید شد. در نوامبر ۲۰۱۷ ارتش کانادا و وزارت دفاع ایالات متحده چندین افسر را برای یک جلسه آموزشی چند ملیتی با گردان آزوف اوکراین به کیف اعزام کردند. (آزوف از آن زمان سابقه جلسه را از وب سایت خود حذف کرده است).

آزوف در آن زمان توسط آدری بیلتسکی، «رهبر سفیدپوست» خودخوانده کنترل می شد که اعلام کرد، «مأموریت تاریخی ملت ما در این لحظه حساس رهبری نژادهای سفید جهان در یک جنگ صلیبی نهایی برای بقای آنها است… جنگ صلیبی علیه «نا انسانهای سطح پائین» به رهبری سامی‌ها.

تاریخچه خانواده نازی فریلند در حالی که او به مردم دروغ می گوید، فاش می شود

در کانادا، تاریخچه نگران کننده خانواده فریلند برای اولین بار در رسانه ها منتشر شد. چند هفته پس از آنکه او در ژانویه ۲۰۱۷ به عنوان وزیر امور خارجه منصوب شد – پستی که او به طور قابل پیش بینی از آن برای تحریم روسیه و ارسال سلاح به اوکراین استفاده کرد – نقش پدربزرگش به عنوان یک مبلغ نازی در لهستان اشغالی موضوع گزارش های متعددی در مطبوعات جایگزین شد.

دولت ترودو با متهم کردن روسیه به راه اندازی جنگ سایبری به گزارش های واقعی پاسخ داد. رالف گودال، وزیر امنیت عمومی اعلام کرد: «این وضعیت آشکارا وضعیتی است که باید در آن هوشیار باشیم. به همین دلیل است که نخست وزیر از جمله موارد دیگر، خواستار بازنگری کامل سیستم های امنیت سایبری ما شده است.»

با این حال، تعداد کمی از رسانه هایی که مسئول کشف تاریخچه چومیاک بودند، ارتباطی با دولت روسیه داشتند. یکی از اولین رسانه هایی که همکاری او را افشا کرد، Consortium News، یک سازمان رسانه ای مستقل آمریکایی بود.

از طرف خود، فریلند سخنگویی را برای دروغ گفتن به مردم فرستاد و به صراحت انکار کرد که «پدربزرگ خانم وزیر همکار نازی ها بوده است.»

هنگامی که رسانه های کانادایی به نقل از چندین دیپلمات روس در مورد این ادعاها پرداختند، فریلند بلافاصله خواستار اخراج آنها شد و آنها را به سوء استفاده از موقعیت دیپلماتیک خود برای «دخالت در دموکراسی ما» متهم کرد.

با این حال، تا این زمان، اسرار خانوادگی او از اتاق زیر شیروانی بیرون افتاده و بر صفحات رسانه های اصلی کانادا قرار گرفته بود. در ۷ مارس ۲۰۱۷، گلوب اند میل در مورد مقاله ای در سال ۱۹۹۶ در مجله مطالعات اوکراینی گزارش داد که تأیید می کرد پدربزرگ فریلند در واقع یک مبلغ نازی بوده است و نوشته های او به تحریک نسل کشی یهودیان کمک کرده است. این مقاله توسط عموی فریلند، جان-پل هیمکا نوشته شده بود که در مقدمه آن از خواهرزاده خود به خاطر کمک به او در «مشکلات و شفاف سازی» تشکر کرد.

گلوب اند میل خاطرنشان کرد: «فریلند بیش از دو دهه می دانست که پدربزرگ مادری اوکراینی او سردبیر یک روزنامه نازی در لهستان اشغالی بوده است که در طول جنگ جهانی دوم یهودیان را بدنام می کرد.»

پس از اینکه در ماه سپتامبر دوربین ها او را در حال کف زدن در کنار صدها نفر از همقطاران برای یک کهنه سرباز اوکراینی جوخه های مرگ اس اس هیتلر نشان داد، فریلند بار دیگر از قدرت خود برای پاک کردن این حادثه از ضبط دوربین ها استفاده کرد.

سه روز پس از صحنه شرم آور، فریلند دوباره در پارلمان کانادا ایستاد و در حالیکه سرش را به نشانه موافقت تکان میداد، از قطعنامه رهبر فراکسیون لیبرال ها، کارین گولد، که برای حذف تقدیر از یاروسلاو هونکا از «پیوست بحث های مجلس عوام» و از «همه ضبط های چندرسانه ای مجلس» ارائه کرد بود حمایت کرد.

با تشکر از آموزش دولتی هولوکاست در طول دهه ها، این شعار که از شهروندان می خواهد «هرگز فراموش نکنند» به یک عنصر کلیدی دموکراسی لیبرال تبدیل شده است. با این حال، در اتاوا امروز، این خط راهنمای اخلاقی ساده به عنوان تهدیدی تلقی می شود که می تواند منجر به نابودی حرفه ها و تضعیف حمایت کانادا از تلاش های جنگی در اوکراین شود.