ایدئولوژی برنامههای توسعه در ایران و سرنوشت و رسالت طبقهی کارگر
پرويز صداقت منتشر شده در تارنماي نقد اقتصاد سياسي موضوع بحث حاضر بررسی تأثیر برنامههای توسعهی بعد از انقلاب در وضعیت طبقهی کارگر و دستمزدبگیران و نیز پیآمدهای آن در نقشی است که این طبقه بهعنوان سوژهی تغییر اجتماعی میتوانسته ایفا کند.* چنانکه میدانیم، در نخستین دههی بعد از انقلاب، بحران استقرار دولت پساانقلابی، تمامی برنامههای توسعهی اقتصادی را متأثر از خود ساخت و با قرار دادن جامعه در شرایط «درونتابی ساختاری» (بهداد و نعمانی، 1387)، روند انباشت سرمایه را بهکلی مختل کرد. به همین دلیل، ما دورهی بعد از 1368، یعنی دورهای را مورد بررسی قرار میدهیم که طی آن دولتهای وقت در پی یک دهه بحران و جنگی هشت ساله، روشن کردن موتور انباشت سرمایه و رشد اقتصادی را در دستور کار قرار دادند. در سال 1368 نخستین برنامه پنجسالهی توسعهی اقتصادی ـ اجتماعی جمهوری اسلامی ایران به تصویب رسید. رسالت اصلی این برنامه تحریک انباشت سرمایه به منظور جبران عقبماندگیهای ناشی از بحران اقتصادی ـ اجتماعی بود. اما محورهای عام سیاستگذاری اقتصادی طی سه دهه گذشته، خواه در برنامههای اقتصادی و خواه …