اجلاس داووس، نقشه راه امپریالیستی شباهنگ راد هر ساله تنی چند از صاحبان شرکت‏ها، کمپانی‏ها، دولت‏مداران و سیاست‏مداران بزرگ و آنهم به بهانۀ بهبود وضعیت جهان، گرد هم می‏آیند تا سیاستِ یک‏سالۀ خود را به میلیاردها انسان دردمند و محروم حقنه کنند. پیداست که تحت تأثیر چنین اجلاس و مجامعی است‏که تصویر جهان، در هم ریخته تر و شیرازۀ زندگی میلیاردها کارگر و زحمت‏کش و کودک پاشیده تر می‏شود. در حقیقت برگزاری مجامع و اجلاس سرمایه داران به قصدِ پوششِ بهبودی جهان و ایجاد اشتغال، پوچ و بدنباله تعرض بیش از پیش به معیشت سازندگان اصلی جوامع بشری است. طبعاً اجلاسِ سالانۀ داووس یکی از آنهاستُ، توهمی نیست که پویایی و بالندگی زیربنای جامعه، از درونِ داووس، بیرون نخواهد آمد. به این دلیل که در قد و قوارۀ عناصر و دولت‏های بزرگِ گردآمده در داووس نیست. گردانندگان داووس دُور هم جمع می‏شوند تا نقشۀ شوم و تازه تری را بمنظور غارت بیشترِ مردم سازمان دهند؛ جمع می‏شوند تا راهِ آسانتر اندوختن سرمایه را بی‏یابند و زندگی را بر میلیاردها انسانِ رنجدیده تنگ تر کنند. رایزنی‏ها …

شباهنگ راد  موقعیتِ جنبشِ کارگری در سرتاسر جهان، علی‏رغم تعرض افسار گسیختۀ سرمایه، روبه جلوست. اعتصابات و اعتراضات به‏منظور درخواست مطالبات پایه‏ای از صاحبان تولیدی و کارفرمایان، میادین تولیدی – ساختمانی را فرا گرفته است. نمی‏توان جنبش و اعتراضات کارگری را، به‏دلیل استثمار وحشیانه و بی‏رویۀ سرمایه‏داران نادیده گرفت و این جنبش را، به جنبشِ ساکن و یا به جنبشِ غیر پیش‏رو نسبت داد. به این سبب که، همه‏جا کارگران در صف مقدمِ مبارزه و اعتراض‏اند و دارند سرمایه‏داران و کارفرمایان را به اشکال متفاوت به‏چالش می‏کشند.  در حقیقت ویژه‏گی و منش کارگر، ویژه‏گی و منش اعتراضی، علیۀ بی‏عدالتی‏های حاکم بر میادین استثمار و جامعه است. پیداست که ماهیت و رویۀ سودجویانۀ سرمایه‏داران، اثر بس تعیین کننده و مهمی، در انتخابِ سیاست و رویۀ کارگران دارد. به عبارت روشن‏تر، کارگر مخالف نابرابری‏های اجتماعی، و مخالف پایمال شدن حق و حقوق خود در اثر کار انجام شده است. رعایت و پای‏بندی کار، در ازای دریافتِ دست‏مزد مطلوب و مناسب، نه تنها حق هر کارگر، بلکه فراتر از آن، مستحق دریافتِ ثروتِ برابر، از امکانات و نعمات …

بشردوستان «حقیقی» در حمله‏ای سازمان‏یافته و بدون کسب مجوز از نهادها و ارگان‏های مدافع‏ی حقوق بشرِ دست‏سازشان، با پرتاب بیش از صد موشک، در تاریخ چهاردهم آپریل دو هزار و هیجده، صدماتی جدی‏ای به سه ساختمان شیمیائی و نظامی اسد وارد ساختند!! به دور از نتایج و ثمرۀ نظامیِ سه دولتِ امریکا، انگلیس و فرانسه در حمله به خاک سوریه، و هم‏چنین به دور از ادعاهای پوچِ سازمانده‏گان سه کشور فوق و به‏اضافه دیگر جانیان ذینفع در جنگِ سوریه، این پُرسش‏ها مطرح است‏که چرا سایۀ هفت سال جنگ و ویرانی دارد، بر سر میلیون‏ها انسان دردمند سنگینی می‏کندُ، و بر خرابی‏ها و دربدری‏ها می‏افزاید؟ براستی که کدامین دولت‏ها قادر به تولیدِ سلاح‏های کُشندۀ «هوشمند» و شیمیائی‏اند؟ و بالاخره سودِ این‏دست بازی‏های سیاسی و جنگی، به جیب چه کسانی خواهد رفت و بدرد کدام جامعه خواهد خُورد؟ قبل از ورود به این پُرسش‏ها، کتمانی نیست که جنگ‏های رایج و تاکنونی، صدمات بسیار جدی و بس مخربی به میلیون‏ها تودۀ دربند و به جوامع‏ی سرشار از منابع‏ی طبیعی وارد ساخته است. کُشتار و تلف شدن میلیون‏ها انسان، …

شباهنگ راد تلخک‏های سیاسی و وفادارانِ نظام جمهوری اسلامی، در گیرودار ارائۀ طرح همه‏پرسیِ رئیس جمهور محبوب‏شان ]حسن روحانی[، برنامۀ رفراندوم را هم به‏میان کشیده‏اند. از چند زوایه می‏توان – و می‏شود -، انگیزۀ طراحان همه‏پرسی و یا رفراندوم را مورد وارسی قرار داد؛ این‏که چرا این‏موضوعات، این‏روزها و هم‏زمان با اعتراضات مردمی، دهان باز کرده است؟ طلبِ جامعه و مردم، از حکومت‏مداران ایرانِ چیست؟ در میانۀ این‏دست سئوالات، چه کسانی حامی همه‏پرسی و یا رفراندوم‏اند؟ می‏خواهند همه‏پرسی و یا رفراندوم را در کدامین نظام و سیستم به‏مرحله عمل در آورندُ، حق و حقوق مردم را تضمین نمایند؟ چه کسان و یا کدامین طبقه، طیف‏ها و جریانات در آن ذینفع‏اند؟ و …. قبل از کنکاش و بازبینی به‏موارد فوق، توضیح این مساله، بی‏فایده نیست که، تاریخاً و در چهارچوبۀ سیستمِ نظام‏های وابسته‏ای هم‏چون نظام جمهوری اسلامی، که بر پایۀ زور و سرکوب استوار است، طرح رفراندوم و یا همه‏پرسی، موضوعی پوچ و زائد است. به این علت که ظرفیت و پای‏بندی این‏دست نظام‏های هار و خشن، با مبانی و با مضامین دمکراسی و محترم شمردن …

شباهنگ راد فرهنگ و مناسبات سرمایه‏داری، جوامعِ خاورمیانه و از جمله جامعۀ افغانستان را، به‏یکی از میادین جنگ و توحش، غارتِ اموال عمومی و تحجُر تبدیل نموده است. خبرِ جنایت و تعرض به جان توده‏های رنج‏دیده و بویژه به زنان، آن‏هم به بهانه‏های واهی و متحجرانه هم‏چون «ناموس‏پرستی»، هر روز و هر ثانیه به‏گوش می‏رسد و خیل عظیمی از زنان و دختران، در زیر سایۀ قوانین عقب‏مانده و ارتجاعی این‏کشور، دارند، جسم و جان‏شانرا از دست می‏دهند. مشاهدۀ تصاویر و شنیدن رفتارهای رذیلانه در این جامعۀ جنگ‏زده، تکان‏دهنده و زجرآور است. بی‏گمان، دولت موجود از چنین وضعیت ناهنجاری، خشنود و سر مست می‏باشد. سال‏های مدیدی‏ست که جنگ‏های قبیله‏ای و دامن زدن به توهم و تاریک‏اندیشی، و هم‏چنین سازمان‏دادن حمله به دختران و زنان، به سیاست رایج دولت‏مداران افغانستان، حاکمان محلی و دیگر دار و دسته‏های سرمایه تبدیل گشته است. سال‏های مدیدی‏ست که زندگی مردم در زیر بمب و گلوله بارانِ وحشیانۀ امپریالیست‏ها و دیگر مرتجعین وابسته، به تباهی رفته است و سال‏های مدیدی‏ست که، حقوق بدیهی زنان را دارند لگدمال می‏کنند، تا سلطۀ سرمایه، جهل …

شباهنگ راد حوادث کارگری و بی مبالاتی رژیم جمهوری اسلامی، هم‌چنان دارد، جان کارگران را در میادین تولیدی، توزیعی و ساختمانی می‌گیرد. ساختمان 17 طبقه و بزرگ پلاسکو سوخت و بر پروندۀ بی‌مسئولیتی نظام افزود. آتش‌سوزی در مدارس بدلیل فقدان سیستم گرمایشیِ منطبق با استانداردهای بین‌المللی، خرابی بی‌قوله‌های محروم‌ترین اقشار جامعه، در اثر حوادثی هم‌چون باد و باران و سیل، قطع دست و پا در میادین تولیدی به‌دلیل فقدان امکانات اولیۀ ایمنی و غیره، از زمره حکایت و معضلاتی‌ست که در برابر میلیون‌ها کارگر و زحمت‌کشِ ایران قرار گرفته است. بی تردید در آتش سوختن کارگران در ساختمان پلاسکو، از جمله آخرین حادثه ها نخواهد بود و بنابه گفتۀ ««معصومه آباد»، رئیس کمیته ایمنی شورای شهر تهران، 3000 ناایمن دیگر» در تهران، در انتظار فاجعه‌ای هم‌چون ساختمان پلاسکو می‌باشند. براستی عامل اصلی چنین فجایعِ دردناکی، به گردن چه کس، و یا کسانی است و تا چه زمان، کارگر در میادین استثمار، از شر این‌دست رویدادها خلاصی خواهند یافتُ، جامعه بیش از این، شاهد تلف شدن ده‌ها، صدها و یا هزاران نفر، در اثر بی‌مبالاتی و …

شباهنگ راد بعد از چندین ماه کشاکش تبلیغاتی و جدل‏های شخصیتی، بالاخره نام ترامپ از صندوق انتخاباتی امریکا به بیرون در آمد. انتخابی که باعث شگفتی و تعجب سرمایه‏داران، بانک‏داران و بویژه مابین سیاست‏مداران و دولت‏مردان امریکا گردیده است. گفتنی‏ست که انتظارات از انتخابِ این میلیادر و استثمارگر – و آن‏هم در دنیای سیاست –، بسیار پائین بود و باورها بر آن بود که هیلاری کلینتون، – و بنابه سابقۀ سیاسی – به جای اوباما، قدم به کاخ سفید خواهد گذاشت. خلاصه جدا از حدس و گمان‏ها و باوری و یا ناباوری‏ها، این نکات کلیدی مطرح است، که آیا نام این‏دست نمایشات سیاسی و گزیدمانی را می‏توان، انتخابات «مردمی» و «آزاد» گذاشت؟ آیا نفساً تفاوتی مابین کاندیداتوری دموکرات‏ها و جمهوری‏خواهان است؟ آیا نماینده‏گان وابسته به نظام امپریالیستی، سُخن‏گو و یا بازگو کنندۀ منافع میلیون‏ها انسان دردمند در کشور امریکا می‏باشند؟ به دنباله و آیا تاکنون، از دلِ انتخابات سرمایه‏داران – و آن‏هم با هر رنگ و بوئی –، مسیر تخریبی جامعه و هم‏چنین زنده‏گی دردناک میلیون‏ها کارگر و زحمت‏کش دگرگون شدهُ، رنگ و رونق تازه‏تر، …

«آزاد سازی» موصل، یا ادامۀ سیاست های جنگی شباهنگ راد در هفدهم اکتبر دو هزار شانزده، و با فرمان حیدر العبادی نخست وزیر عراق، «آزاد سازی» موصل، به همراهی شصت کشور و برهبری دولت امریکا، از دست داعش شروع شد. رایزنی های سرمایه داران، از آنروز و تاکنون ادامه دارد و قرار است، تا مردم موصل را، از دست داعش و داعشیان و آنهم با بمباران های هوائی و زمینی، و با راه اندازی خون و خونریزی «آزاد» سازند!! بهر حال هزاران نفر از نیروهای مسلحِ ریز و درشتِ دولت های بزرگ و کوچک، در این عملیات نامعین، به صف شده اند، تا بار دیگر، زندگی و افکار درب و داغان شدۀ مردم را، سر و سامان دهند!! بی تردید سابقه و عواقب این دست جنگ ها، بسیار آشکارُ، رو در روی میلیون ها انسانِ محروم است. آمده است که طی روزهای آغازینِ حمله، هزاران نفر آواره شده اند و همچنین صدها خانۀ روستائیان، توسط منادیان «آزادی«، با خاک یکسان شده است. دولت عراق به سادگی و در دو سال قبل – و آنهم بدون …

اوضاع مدارس و شروط استخدام معلمین در ایران شباهنگ راد حوزه های تخریبِ زندگی مردم و کودکان در ایران، بسیار گسترده و همه جانبه است. از هر سو، سران حکومت دارند، به محروم ترین اقشار جامعه فشار می آورندُ، همچنین قوانین ارتجاعی و ظالمانه، یکی پس از دیگری، بر بیکاری ها و بر ناهنجاری های اجتماعی افزوده است. پیداست که چنین جامعه ای، در خدمت به بالنده گی، رشد و زندگانی بهتر میلیون ها انسان دردمند و کودکان نیست. قد و وزن، در سیستم استخدامی، به حیطۀ قانون و تصمیم کشیده شده است و در این میان، آموزش و پرورش رژیم، مجاز به خدمت گرفتن افرادِ منطبق با قوانین ارتجاعی و تازۀ جمهوری اسلامی در درون مدارس نیست؛ قانونی که با هیچ منطقی، به غیر از منطق خشن و ناعادلانۀ سرمایه داری، قابل توضیح نیست. متأسفانه دامنۀ تبعیضات در زیر سلطۀ سردمداران رژیم جمهوری اسلامی دارد، گسترده و گسترده تر می گرددُ، هزاران انسانُ، بدلائل واهی ای همچون قد و قواره، رنگ و پوست و غیره، از گردونۀ کار و کاسبی خارج می شوند. آشکار …

شباهنگ راد تصویر کامل و دقیقی را نمی توان از زندگی و اوضاعِ کاریِ کارگران، در زیر سایۀ رژیم جمهوری اسلامی ارائه داد. موقعیت آنها بسیار وخیم و بدنباله، حوادث و سهل انگاری کارفرمایان و صاحبان تولیدی، بر میزان ناهنجاری های جانی – کاری افزوده است. سانحه های کارگری و خودکشی ها، بدلیل فقدان امکانات ایمنی، و ناتوانی در تهیۀ مایحتاج اولیۀ زندگی، همچنین تلاش بمنظور دستیابی به حقوق های معوقه، در ایران پایانی ندارد. به بند کشیدن ها، اخراج ها و درگیری ها روزانه است و در این میان سردمداران رژیم، در سوی استثمارگران قرار گرفته اند. آمار و ارقامِ تخریب زندگی کارگران رو به بالاست و هر روز جامعۀ ایران، شاهد تلف شدن و رو در روئی اتفاقات دلخراش کارگران در میادین تولیدی – ساختمانی ست. بطور نمونه، یک کارگر ساختمانی در اثر ریزش آوار در محل «گودبرداری در خیابان شهید انصاری قزوین» جان خود را از دست داده است، و بنابه گفتۀ رئیس کانون کارگران ساختمانی «اکبر شوکت»، ایران رکودار حوادث کارگری در جهان است. سئوال این است که ریشۀ این دست …

شباهنگ راد جوهر سیاستِ ارتجاعیِ، منعِ شهروندان افغانستانی در 16 استان و 26 شهر ایران خشک نشده است که اخیراً نیروهای انتظامی استان فارس، در اقدامی شنیع و غیر انسانی و آنهم به بهانۀ اتباع بیگانه غیر مجاز، تعدادی از آنانرا با چشمان و دستانی بسته در تاریخ 16 شهریور، در حصارهای آهنی حبس نمودند! جدا از ابراز تأسف و محکومیتِ چنین اعمال سخیفی، باید گفت که مشاهدۀ چنین وضعیتی از جانب سرمایه داران و نظام های کریه ای همچون نظام جمهوری اسلامی امر عجیب و غریبی نبوده و نیست. بارها و بارها شهروندان افغانستانی توسط سردمداران جمهوری اسلامی مورد تحقیر و توهین قرار گرفته اند و فرزندان شان، از فراگیری علم و دانش باز مانده اند، و به دلائل موهومی، خانه های شانرا به آتش کشیده اند، تا مدافعین «ارتقاء امنیتِ عمومی«، جامعه را به مسیر دلبخواۀ خود سازمان دهند. پهن نمودن چنین سیاست و رذالتی قابل قبول نیست و در تقابل با آرمانِ کارگران و زحمت کشان قرار دارد و پیداست که هدف و نیت نظام، انحراف افکار عمومی و هدف و نیت، …

شباهنگ راد دهۀ شصت یکی از خونبارترین و سیاه ترین دهه، در تاریخ مبارزاتی توده های ستمدیدۀ ایران است. تمامی میادین در این دهه، کشاکش نابرابر و هزینه پرداز بود. سردمداران رژیم جمهوری اسلامی، در تداوم اهداف سرکوبگرایانۀشان، زندان ها را با خون بهترین فرزندان کارگران و زحمت کشان شُشتندُ، آنچنان جنایاتی در درونِ زندان ها مرتکب گردیدند که علیرغم گذشت دهه ها، ابعاد آن، همچنان در پستوی سیاست های ارتجاعی نظام پنهان مانده است. اگر چه نقشه های شوم جانیان بشریت از جانب بعضاً وفادارانِ نظام، به بیرون درز شده استُ، امّا، ناگفته ها و اعمالِ بسیار فراوانی ست، که برای میلیون ها انسان دردمند و خانواده های جانباخته گان دهۀ شصت، ناروشن و مبهم می باشد. بی تردیدُ گام به گام، پرده ها کنار زده خواهد شدُ، جامعۀ انسانی، به قضاوت تاریخی خواهد نشست و پاسُخ آنچه را که بر سر فرزندان توده های ستمدیده، در درونِ سیاه چال های نظام آمده است را، خواهد داد. تاکنون، کم گفته و یا نوشته، پیرامون پاسداشت این دهه، نشده است. به حق و بجا و …

شباهنگ راد قساوت و درنده خوئی رژیم جمهوری اسلامی را صرفاً و صرفاً نمی توان به مرداد ماه، خلاصه نمود؛ امّا و به جرأت می توان گفت که این ماه، در تاریخ مبارزاتی خلق رزمندۀ کُرد، فراموش نشدنی ست و می بایست آنرا، به عنوان یکی از جنایت بارترین روزهای سران نظام به حساب آورد. در این زمان بود که ضد انقلاب، فرمان جنگِ همه جانبه علیۀ انقلاب را صادر نمود. سردمدار نظام جمهوری اسلامی با وقاحت تمام اعلام نموده است که: «به رئیس کل ستاد ارتش و رئیس کل ژاندار مری اسلامی و رئیس پاسداران اکیدا دستور میدهم که به نیروهای اعزامی به منطقه کردستان دستور دهند که اشرار و مهاجمین را که در حال فرار هستند تعقیب نمایند و آنان را دستگیر نموده و با فوریت به محاکم صالحه تسلیم و تمام مرزهای منطقه را سریعتر ببندید که اشرار به خارج نگریزند و اکیدا دستور می دهم که سران اشرار را با کمال قدرت دستگیر نموده و تسلیم نمایند. اهمال در این امر تخلف از وظیفه و مورد مواخذه شدید خواهد شد«. جوهرۀ …

چاره و درمانِ مفاسد اجتماعی در زیر سلطۀ نظام شباهنگ راد آسیب ‏های اجتماعی در جوامع‏ سرمایه ‏داری، در ابعادی غیر قابل تصور، رو به فزونی ‏ست. تعرض نظام‏ ها به دست ‏آوردها، یکی پس از دیگری، مولدِ صدها بلایای اجتماعی‏ ای هم‏چون، اعتیاد، فحشاء و غیره است. زمانی‏ که حاکمان، هر دم، فکر و ذکرشان، چپاول دست‏مایه ‏های میلیون ‏ها انسان ندار است، طبعاً وقوع هزاران حوادث و رخ‏دادهای ناهنجار، غیر طبیعی و نامتعارف نیست. در این میان دو نکته را می‏ بایست در بررسی این موضوع اهمیت داد و آن این‏که، مناسبات تحمیل شدۀ سرمایه به جامعه، عامل اصلیِ بدبختی ‏های اجتماعی ‏ست، و دیگریُ، تحت هیچ شرایطی به صلاح نیست، تا اشک تمساح ریختن‏ های دولت‏مردان و سرکرد‏گان نظام‏ های امپریالیستی را جدی گرفت، و نام آنانرا، در صف مردم، دل‏سوزان انقلاب و یا از زمرۀ مخالفین آسیب‏ ها و بلایای اجتماعی نوشت. به عبارتی حقیقی‏ تر، در غلطیدن مردان، زنان، جوانان و کودکان به سمت ‏و ‏سوی بلایا و مصائب اجتماعی، نه غریزی و بنابه خواست و میل‏ شان، بلکه نهفته …

(در چهلمین سالگرد جانباختنه گان 8 تیر 55) شباهنگ راد در 8 تیرماه 1355، حمید اشرف بهمراه رفیق یوسف قاتع خشک بیجاری، محمدرضا یثربی، فاطمه حسینی ابرده، محمدحسین حق نواز، طاهره خرم، عسگر حسینی ابرده، محمدمهدی فوقانی، علی اکبر وزیری و غلامعلی خراط پور، در نبردی چند ساعته با مزدوران نظام شاهنشاهی و در خانۀ تیمی جان باختند. در چهلمین سالگرد این رفقا بی مناسبت نیست تا یکبار دیگر بر جایگاه و اهمیتِ سازمان رزمندۀ چریکهای فدائی خلق ایران و متعاقباً بر ویژگی حمید اشرف و آنهم بعنوان عنصری مقاوم، که نقش بس ارزنده ای، در شادمانی و زنده نگه داشتن قامت سازمانِ – بعد از ضربۀ سیاهکل – داشت، اشاراتی گرددُ، نشان داده شود که، چرا این روزها و به بهانه های متفاوت، عناصر، وابستگانِ به نظامِ گذشته و سرمایه، و به اصطلاح محققان و پژوهشگران دارند به میدان می آیندُ، و بعضاً از آنان هم به دفاع شرمگینانه از وی می پردازند. در یک کلام تصویر و بسترسازی ها، فاقد ارزش اندُ، قرابت بسیار نزدیکی مابین همۀشان وجود دارد و اگر چه هر …

شباهنگ راد هزینۀ جنگ های کنونی جهان را نمی توان و نمی شود بطور دقیق بر شمرد. میزان کُشت و کُشتار، و خانه خرابی بی قوله های میلیون ها انسان ندار، اصلاً و ابداً قابلِ شمارش نیستُ، جنگ افروزان، میزانِ تخریب و آوارگی جامعه و محرومان را به بالاترین حد و رقم خود رسانده اند و در این میان، کودکان، با چشمان و چهره ای گریان و غم زده، ناظر آیندۀ نامعلوم خویش اند. در یک کلام تأوان جنگ های امپریالیستی بر گُردۀ پائینی هاست و بانیان آن، از زمرۀ بهره برداران آن به حساب می آیند؛ چرا که سران دو سو و یا چند سوی جنگ، مشخص اند و مردم، نه آغازگر آنند، و نه کمترین نفع و سودی از تداوم آنها خواهند بُرد. دایره، سمت و سو، و مختصات جنگ های امپریالیستی بسیار گویا و آشکارست. سیاست ها بمنظور انجام مقاصد پلید از جانب سودجویان، یکی پس از دیگری چیده شده است و بازیگران انتخابی و دست چین شده هم، آمادۀ تحقق سیاست های امپریالیستی اند. به عبارتی دقیق تر، عاقبت و ثمرۀ …

شباهنگ راد جهان غرق در بُحران اقتصادی، جنگ و بی عدالتی، نابرابری و تعرض به پائین ترین معیشت زندگی میلیاردها کارگر و توده های محروم است. اقتصادِ گندیدۀ سرمایه داری، دمار از روزگارِ طبقۀ کارگر را در آورده و مجالی برای زندگی بخور و نمیرشان نه گذاشته است. میدانِ دست درازی به جان و مال کارگرانِ جوامع سرشار از ثروت و منابع طبیعی، پایانی نداردُ، یکی پس از دیگری، در صفِ غارتِ بیش از این و نابودی ست. میلیون ها کارگر و تودۀ دربند، با انبانی از درد و رنج، و با کوله باری از آیندۀ نامعلوم، دارند از موطن خود رانده می شوند تا جهانِ سرمایه، امن تر گردد! نگاه و مطالعه به تصاویر و اخبارِ نیمه مخابره و سانسور شده از جانب بلندگوها و ارتباطات جمعی امپریالیستی، برای هر انسان آزادیخواه و کمونیستی، آزار دهنده و غم انگیز است. ساختمانِ نرمال و طبیعی جهان، و همچنین زندگی انسان ها را زیر و رو نموده اند، تا مبادا ترم های انسانی و سالم، جایگزین روابط و مناسبات تخریبی و دغل بازی های حاکمان گردد. …

نظامُ، دست فروشان شباهنگ راد داستانِ دست ‏فروشی در ایران برای محرومان، حکایتی شده است. داستانِ غم‏ انگیزی ‏ست که به تصویر کشیدن آن‏ ها، جز تاز‏گیِ دردهای قربانیان نظام امپریالیستی نیست. از نظرِ سران حکومت، ظاهراً سد معبراندُ، مخلِ زیبائی شهرها! زیبائی که در پس آن، میلیون‏ ها انسانِ گرسنه و ندار، شب را به روز می ‏رسانند و روزی از نو، را با آینده و با ساعاتی نامعلوم، سپری می ‏کنند. شهرداری ‏ها و مأموران ریز و درشت ‏شان، حافظ نظمِ دل ‏بخواۀ سرمایه ‏اندُ، کاری به شکم مردم، چگونگی آموزش و درس و مشق و تهیۀ لوازمِ تحریر فرزندان ‏شان ندارند. می ‏بایست قوانین ارتجاعی را به بهای پاشیدن شیرازۀ زند‏گی مردمُ، آن‏هم در پهنۀ ایران گستراندُ می ‏بایست، ترس و وحشت را از اذهان و بر فضای عمومی جامعه، زنده نگه داشت. از یک ‏سو اصرارِ دست فروشان، بر «رونقیِ» کسب و کارشان می ‏باشد و از سوی ‏دیگر، نظام در فکرِ «حقوق و آرامش شهروندان» و «پاکیز‏گی» شهرهاست. حقیقتاً که تناقضات طبقاتیِ و چهرۀ شهرها، از حالت طبیعی خود خارج …

شباهنگ راد به انتصابات و جابجائی عناصر وابسته به نظام، و آنهم تحت عنوان «انتخابات» چند روزی باقی مانده استُ در این میان، صدها تن از صافی و فیلتر «شورای نگهبان» گیر کردند و رد «صلاحیت» شدندُ، تعدادی دیگر، آمادۀ خوش خدمتیِ بیش از این به سرمایه اند. نه افکار و مشغولیات مردم، بل بحث درونِ حکومتی یان و وابسته گان اش، این روزها و در هنگامۀ «انتخابات»، گُر گرفته است و همه با هم، در پی داغ تر نمودن تنور انتصابات نظام سراسر جهل و سرکوبگرند. بحث و نظری در مخالفت با غیر اعتباری انتخاباتِ تحتِ سلطۀ نظام های امپریالیستی نیستُ، مضافاً اینکه، پیداست انتخابات در جوامع وابسته ای همچون ایران، فاقد ارزش و محتواست و مردم در این دست «انتخابات»، کمترین نقشی ندارند. بی گمان بارها و بارها، در حول و حوش «انتخابات» متعدد نظام جمهوری اسلامی، گفته و نوشته شده و همچنینُ، در عمل دریافته شده است که، توقع و انتظارِ شمارش آرای مردمی از جانب سردمداران نظام جمهوری اسلامی پوچ و بیهوده می باشد. یک نکته، طی نزدیک به چهار دهۀ …

شباهنگ راد دو نگاه و استنباط سیاسی، پیرامون رخدادها و رویدادهایی همچون جنگ، اعتیاد، دزدی، فحشاء و غیره وجود دارد. یک نگاه متعلق به حاکمان و قدرت مداران کنونی ستُ، نگاهی دیگر، به مدافعین آرمان مردمی و کمونیستی مربوط می شود. بی تردید این دو نگاه، کاملاً در تقابل هم اند، و یکی بهمراهِ دم و دستگاه های جمعی و دیگر زوائدش، در پی جابجائی درستی ها، و دیگری حقیقت جو، ریشه یاب و مستقل از ایدئولوژی و افکارِ سرمایه داری ست. بر اساسِ چنین نگرش و بدلیل وجود دو نگاهِ متضادِ درونِ جامعه است، که می توان و می بایست، رویدادهایی همچون کلن را مورد بررسی و بازنگری قرار داد؛ رویدادی که بنوبۀ خود، بجا و بدرست، حامل عکس العمل ها و موضع گیری ها از جانب جریاناتِ متفاوت سیاسی و آزادی خواهان گردیده است. قبل از هر چیز، لازم به تذکر است که واقعۀ کلن، تنفر برانگیز و رد شده است و بدون کمترین تردیدی، سر آن به افکار کثیف و منفعت جو وصل می باشد و ربطی، به قربانیان نظام های امپریالیستی …

شباهنگ راد یکی از برآمده‏های دولتِ «تدبیر و امید» روحانی، به‏مانند دولت‏های پیشین نظام جمهوری اسلامی، در بیکارسازی و در عدم پرداخت حقوق‏های ناچیز کارگران می‏باشد. نزدیک به 6 میلیون بیکار و هم‏چنین عدم پرداخت حقوق معوقه‏ی چندین ماهه و سالانه‏ی کارگران ایران را می‏توان به‏عنوان، و به‏یکی از «محسنات» دولت کنونی برشمارد. البته توضیحِ دقیق زندگی و حکایت فارغ‏التحصیلان ایران و کارگران، کار آسانی نیست. چرا که کم‏تر از نیمی از حقایقِ اوضاع مشقت‏بار کاری، دارد توسط ارتباطات جمعی به بیرون درز می‏کندُ، طبیعتاً در برگیرنده‏ی تمامی واقعیات نیست. حق مسلمُ، جدا از پی‏آمدهای ناگوار اقتصادی، بر زندگی مردم، بیکاری و بیکارسازی‏ها هم، بر ناهنجارهای رفتاری – اجتماعیِ درون جامعه افزوده است. وجود صدها معضل و بلایای اجتماعی و از جمله طلاق‏های بی‏وقفه و روزانه، ورود هزاران کودک به عرصه‏ی کاری، گسترش اعتیاد و قاچاق، تنش‏های متفاوت و هم‏چنین درگیری‏های کُشنده و خودکشی و آن‏هم به دلیل نداری، خط فقر 25 میلیونی و زیر و رو نمودن فرهنگ و ارزش‏های انسانی و غیره، از زمره موضوعات و در حقیقت، از جمله تأثیراتی‏ست که سردمداران …

شباهنگ راد سیاستِ «خیرخواهی» و «انسان دوستی» بعضاً دولت های سرمایه، به سر رسیدُ، دیوارهای سیمی مرزها، بلندتر، طول و درازتر، و همچنین نگهبانان طبقات حاکم برای جلوگیری از ورود پناهنده گان، به اماکن غیر جنگی، بیشتر شده است. به بیانی روشن تر، بهره برداری های سیاسی، بمنظور ورود نیروی کارِ تازه و ارزان، و آنهم به بهانۀ وفاداری به «اخلاق بشری» خاتمه یافته استُ، بار دیگر، تدابیر امنیتی و پیگیری سیاست های آزار و اذیت مردمِ جنگ زده و آواره گان، به سر تیتر وظایفِ سرمایه داران تبدیل گردیده است. طبیعتاً و بدُرست، عزیمت هزاران انسان، از محیط و کاشانۀ خود، موجبِ موج عظیمی از عکس العمل ها، در اقصا نقاط دنیا گردیده است؛ آواره گان و انسان هایی که به دلائل سیاست های امروزی به اصطلاح نوعدوستان، بار توهین، خواری، و هم چنین مرگ را به دوش – کشیده و – می کشند، تا در آینده ای نامعلوم، کمی آسوده تر ادامۀ حیات دهند. تاکنون نوشتار، پیرامون موجِ بی خانمانی انسان ها در چند وقتۀ اخیر، به خروارها رسیده است و متأسفانه و …