شباهنگ راد فرهنگ و مناسبات سرمایه‏داری، جوامعِ خاورمیانه و از جمله جامعۀ افغانستان را، به‏یکی از میادین جنگ و توحش، غارتِ اموال عمومی و تحجُر تبدیل نموده است. خبرِ جنایت و تعرض به جان توده‏های رنج‏دیده و بویژه به زنان، آن‏هم به بهانه‏های واهی و متحجرانه هم‏چون «ناموس‏پرستی»، هر روز و هر ثانیه به‏گوش می‏رسد و خیل عظیمی از زنان و دختران، در زیر سایۀ قوانین عقب‏مانده و ارتجاعی این‏کشور، دارند، جسم و جان‏شانرا از دست می‏دهند. مشاهدۀ تصاویر و شنیدن رفتارهای رذیلانه در این جامعۀ جنگ‏زده، تکان‏دهنده و زجرآور است. بی‏گمان، دولت موجود از چنین وضعیت ناهنجاری، خشنود و سر مست می‏باشد. سال‏های مدیدی‏ست که جنگ‏های قبیله‏ای و دامن زدن به توهم و تاریک‏اندیشی، و هم‏چنین سازمان‏دادن حمله به دختران و زنان، به سیاست رایج دولت‏مداران افغانستان، حاکمان محلی و دیگر دار و دسته‏های سرمایه تبدیل گشته است. سال‏های مدیدی‏ست که زندگی مردم در زیر بمب و گلوله بارانِ وحشیانۀ امپریالیست‏ها و دیگر مرتجعین وابسته، به تباهی رفته است و سال‏های مدیدی‏ست که، حقوق بدیهی زنان را دارند لگدمال می‏کنند، تا سلطۀ سرمایه، جهل …

شباهنگ راد بعد از چندین ماه کشاکش تبلیغاتی و جدل‏های شخصیتی، بالاخره نام ترامپ از صندوق انتخاباتی امریکا به بیرون در آمد. انتخابی که باعث شگفتی و تعجب سرمایه‏داران، بانک‏داران و بویژه مابین سیاست‏مداران و دولت‏مردان امریکا گردیده است. گفتنی‏ست که انتظارات از انتخابِ این میلیادر و استثمارگر – و آن‏هم در دنیای سیاست –، بسیار پائین بود و باورها بر آن بود که هیلاری کلینتون، – و بنابه سابقۀ سیاسی – به جای اوباما، قدم به کاخ سفید خواهد گذاشت. خلاصه جدا از حدس و گمان‏ها و باوری و یا ناباوری‏ها، این نکات کلیدی مطرح است، که آیا نام این‏دست نمایشات سیاسی و گزیدمانی را می‏توان، انتخابات «مردمی» و «آزاد» گذاشت؟ آیا نفساً تفاوتی مابین کاندیداتوری دموکرات‏ها و جمهوری‏خواهان است؟ آیا نماینده‏گان وابسته به نظام امپریالیستی، سُخن‏گو و یا بازگو کنندۀ منافع میلیون‏ها انسان دردمند در کشور امریکا می‏باشند؟ به دنباله و آیا تاکنون، از دلِ انتخابات سرمایه‏داران – و آن‏هم با هر رنگ و بوئی –، مسیر تخریبی جامعه و هم‏چنین زنده‏گی دردناک میلیون‏ها کارگر و زحمت‏کش دگرگون شدهُ، رنگ و رونق تازه‏تر، …

«آزاد سازی» موصل، یا ادامۀ سیاست های جنگی شباهنگ راد در هفدهم اکتبر دو هزار شانزده، و با فرمان حیدر العبادی نخست وزیر عراق، «آزاد سازی» موصل، به همراهی شصت کشور و برهبری دولت امریکا، از دست داعش شروع شد. رایزنی های سرمایه داران، از آنروز و تاکنون ادامه دارد و قرار است، تا مردم موصل را، از دست داعش و داعشیان و آنهم با بمباران های هوائی و زمینی، و با راه اندازی خون و خونریزی «آزاد» سازند!! بهر حال هزاران نفر از نیروهای مسلحِ ریز و درشتِ دولت های بزرگ و کوچک، در این عملیات نامعین، به صف شده اند، تا بار دیگر، زندگی و افکار درب و داغان شدۀ مردم را، سر و سامان دهند!! بی تردید سابقه و عواقب این دست جنگ ها، بسیار آشکارُ، رو در روی میلیون ها انسانِ محروم است. آمده است که طی روزهای آغازینِ حمله، هزاران نفر آواره شده اند و همچنین صدها خانۀ روستائیان، توسط منادیان «آزادی«، با خاک یکسان شده است. دولت عراق به سادگی و در دو سال قبل – و آنهم بدون …

شباهنگ راد جوهر سیاستِ ارتجاعیِ، منعِ شهروندان افغانستانی در 16 استان و 26 شهر ایران خشک نشده است که اخیراً نیروهای انتظامی استان فارس، در اقدامی شنیع و غیر انسانی و آنهم به بهانۀ اتباع بیگانه غیر مجاز، تعدادی از آنانرا با چشمان و دستانی بسته در تاریخ 16 شهریور، در حصارهای آهنی حبس نمودند! جدا از ابراز تأسف و محکومیتِ چنین اعمال سخیفی، باید گفت که مشاهدۀ چنین وضعیتی از جانب سرمایه داران و نظام های کریه ای همچون نظام جمهوری اسلامی امر عجیب و غریبی نبوده و نیست. بارها و بارها شهروندان افغانستانی توسط سردمداران جمهوری اسلامی مورد تحقیر و توهین قرار گرفته اند و فرزندان شان، از فراگیری علم و دانش باز مانده اند، و به دلائل موهومی، خانه های شانرا به آتش کشیده اند، تا مدافعین «ارتقاء امنیتِ عمومی«، جامعه را به مسیر دلبخواۀ خود سازمان دهند. پهن نمودن چنین سیاست و رذالتی قابل قبول نیست و در تقابل با آرمانِ کارگران و زحمت کشان قرار دارد و پیداست که هدف و نیت نظام، انحراف افکار عمومی و هدف و نیت، …

شباهنگ راد دهۀ شصت یکی از خونبارترین و سیاه ترین دهه، در تاریخ مبارزاتی توده های ستمدیدۀ ایران است. تمامی میادین در این دهه، کشاکش نابرابر و هزینه پرداز بود. سردمداران رژیم جمهوری اسلامی، در تداوم اهداف سرکوبگرایانۀشان، زندان ها را با خون بهترین فرزندان کارگران و زحمت کشان شُشتندُ، آنچنان جنایاتی در درونِ زندان ها مرتکب گردیدند که علیرغم گذشت دهه ها، ابعاد آن، همچنان در پستوی سیاست های ارتجاعی نظام پنهان مانده است. اگر چه نقشه های شوم جانیان بشریت از جانب بعضاً وفادارانِ نظام، به بیرون درز شده استُ، امّا، ناگفته ها و اعمالِ بسیار فراوانی ست، که برای میلیون ها انسان دردمند و خانواده های جانباخته گان دهۀ شصت، ناروشن و مبهم می باشد. بی تردیدُ گام به گام، پرده ها کنار زده خواهد شدُ، جامعۀ انسانی، به قضاوت تاریخی خواهد نشست و پاسُخ آنچه را که بر سر فرزندان توده های ستمدیده، در درونِ سیاه چال های نظام آمده است را، خواهد داد. تاکنون، کم گفته و یا نوشته، پیرامون پاسداشت این دهه، نشده است. به حق و بجا و …

چاره و درمانِ مفاسد اجتماعی در زیر سلطۀ نظام شباهنگ راد آسیب ‏های اجتماعی در جوامع‏ سرمایه ‏داری، در ابعادی غیر قابل تصور، رو به فزونی ‏ست. تعرض نظام‏ ها به دست ‏آوردها، یکی پس از دیگری، مولدِ صدها بلایای اجتماعی‏ ای هم‏چون، اعتیاد، فحشاء و غیره است. زمانی‏ که حاکمان، هر دم، فکر و ذکرشان، چپاول دست‏مایه ‏های میلیون ‏ها انسان ندار است، طبعاً وقوع هزاران حوادث و رخ‏دادهای ناهنجار، غیر طبیعی و نامتعارف نیست. در این میان دو نکته را می‏ بایست در بررسی این موضوع اهمیت داد و آن این‏که، مناسبات تحمیل شدۀ سرمایه به جامعه، عامل اصلیِ بدبختی ‏های اجتماعی ‏ست، و دیگریُ، تحت هیچ شرایطی به صلاح نیست، تا اشک تمساح ریختن‏ های دولت‏مردان و سرکرد‏گان نظام‏ های امپریالیستی را جدی گرفت، و نام آنانرا، در صف مردم، دل‏سوزان انقلاب و یا از زمرۀ مخالفین آسیب‏ ها و بلایای اجتماعی نوشت. به عبارتی حقیقی‏ تر، در غلطیدن مردان، زنان، جوانان و کودکان به سمت ‏و ‏سوی بلایا و مصائب اجتماعی، نه غریزی و بنابه خواست و میل‏ شان، بلکه نهفته …

(در چهلمین سالگرد جانباختنه گان 8 تیر 55) شباهنگ راد در 8 تیرماه 1355، حمید اشرف بهمراه رفیق یوسف قاتع خشک بیجاری، محمدرضا یثربی، فاطمه حسینی ابرده، محمدحسین حق نواز، طاهره خرم، عسگر حسینی ابرده، محمدمهدی فوقانی، علی اکبر وزیری و غلامعلی خراط پور، در نبردی چند ساعته با مزدوران نظام شاهنشاهی و در خانۀ تیمی جان باختند. در چهلمین سالگرد این رفقا بی مناسبت نیست تا یکبار دیگر بر جایگاه و اهمیتِ سازمان رزمندۀ چریکهای فدائی خلق ایران و متعاقباً بر ویژگی حمید اشرف و آنهم بعنوان عنصری مقاوم، که نقش بس ارزنده ای، در شادمانی و زنده نگه داشتن قامت سازمانِ – بعد از ضربۀ سیاهکل – داشت، اشاراتی گرددُ، نشان داده شود که، چرا این روزها و به بهانه های متفاوت، عناصر، وابستگانِ به نظامِ گذشته و سرمایه، و به اصطلاح محققان و پژوهشگران دارند به میدان می آیندُ، و بعضاً از آنان هم به دفاع شرمگینانه از وی می پردازند. در یک کلام تصویر و بسترسازی ها، فاقد ارزش اندُ، قرابت بسیار نزدیکی مابین همۀشان وجود دارد و اگر چه هر …

شباهنگ راد هزینۀ جنگ های کنونی جهان را نمی توان و نمی شود بطور دقیق بر شمرد. میزان کُشت و کُشتار، و خانه خرابی بی قوله های میلیون ها انسان ندار، اصلاً و ابداً قابلِ شمارش نیستُ، جنگ افروزان، میزانِ تخریب و آوارگی جامعه و محرومان را به بالاترین حد و رقم خود رسانده اند و در این میان، کودکان، با چشمان و چهره ای گریان و غم زده، ناظر آیندۀ نامعلوم خویش اند. در یک کلام تأوان جنگ های امپریالیستی بر گُردۀ پائینی هاست و بانیان آن، از زمرۀ بهره برداران آن به حساب می آیند؛ چرا که سران دو سو و یا چند سوی جنگ، مشخص اند و مردم، نه آغازگر آنند، و نه کمترین نفع و سودی از تداوم آنها خواهند بُرد. دایره، سمت و سو، و مختصات جنگ های امپریالیستی بسیار گویا و آشکارست. سیاست ها بمنظور انجام مقاصد پلید از جانب سودجویان، یکی پس از دیگری چیده شده است و بازیگران انتخابی و دست چین شده هم، آمادۀ تحقق سیاست های امپریالیستی اند. به عبارتی دقیق تر، عاقبت و ثمرۀ …

شباهنگ راد جهان غرق در بُحران اقتصادی، جنگ و بی عدالتی، نابرابری و تعرض به پائین ترین معیشت زندگی میلیاردها کارگر و توده های محروم است. اقتصادِ گندیدۀ سرمایه داری، دمار از روزگارِ طبقۀ کارگر را در آورده و مجالی برای زندگی بخور و نمیرشان نه گذاشته است. میدانِ دست درازی به جان و مال کارگرانِ جوامع سرشار از ثروت و منابع طبیعی، پایانی نداردُ، یکی پس از دیگری، در صفِ غارتِ بیش از این و نابودی ست. میلیون ها کارگر و تودۀ دربند، با انبانی از درد و رنج، و با کوله باری از آیندۀ نامعلوم، دارند از موطن خود رانده می شوند تا جهانِ سرمایه، امن تر گردد! نگاه و مطالعه به تصاویر و اخبارِ نیمه مخابره و سانسور شده از جانب بلندگوها و ارتباطات جمعی امپریالیستی، برای هر انسان آزادیخواه و کمونیستی، آزار دهنده و غم انگیز است. ساختمانِ نرمال و طبیعی جهان، و همچنین زندگی انسان ها را زیر و رو نموده اند، تا مبادا ترم های انسانی و سالم، جایگزین روابط و مناسبات تخریبی و دغل بازی های حاکمان گردد. …

نظامُ، دست فروشان شباهنگ راد داستانِ دست ‏فروشی در ایران برای محرومان، حکایتی شده است. داستانِ غم‏ انگیزی ‏ست که به تصویر کشیدن آن‏ ها، جز تاز‏گیِ دردهای قربانیان نظام امپریالیستی نیست. از نظرِ سران حکومت، ظاهراً سد معبراندُ، مخلِ زیبائی شهرها! زیبائی که در پس آن، میلیون‏ ها انسانِ گرسنه و ندار، شب را به روز می ‏رسانند و روزی از نو، را با آینده و با ساعاتی نامعلوم، سپری می ‏کنند. شهرداری ‏ها و مأموران ریز و درشت ‏شان، حافظ نظمِ دل ‏بخواۀ سرمایه ‏اندُ، کاری به شکم مردم، چگونگی آموزش و درس و مشق و تهیۀ لوازمِ تحریر فرزندان ‏شان ندارند. می ‏بایست قوانین ارتجاعی را به بهای پاشیدن شیرازۀ زند‏گی مردمُ، آن‏هم در پهنۀ ایران گستراندُ می ‏بایست، ترس و وحشت را از اذهان و بر فضای عمومی جامعه، زنده نگه داشت. از یک ‏سو اصرارِ دست فروشان، بر «رونقیِ» کسب و کارشان می ‏باشد و از سوی ‏دیگر، نظام در فکرِ «حقوق و آرامش شهروندان» و «پاکیز‏گی» شهرهاست. حقیقتاً که تناقضات طبقاتیِ و چهرۀ شهرها، از حالت طبیعی خود خارج …

شباهنگ راد دو نگاه و استنباط سیاسی، پیرامون رخدادها و رویدادهایی همچون جنگ، اعتیاد، دزدی، فحشاء و غیره وجود دارد. یک نگاه متعلق به حاکمان و قدرت مداران کنونی ستُ، نگاهی دیگر، به مدافعین آرمان مردمی و کمونیستی مربوط می شود. بی تردید این دو نگاه، کاملاً در تقابل هم اند، و یکی بهمراهِ دم و دستگاه های جمعی و دیگر زوائدش، در پی جابجائی درستی ها، و دیگری حقیقت جو، ریشه یاب و مستقل از ایدئولوژی و افکارِ سرمایه داری ست. بر اساسِ چنین نگرش و بدلیل وجود دو نگاهِ متضادِ درونِ جامعه است، که می توان و می بایست، رویدادهایی همچون کلن را مورد بررسی و بازنگری قرار داد؛ رویدادی که بنوبۀ خود، بجا و بدرست، حامل عکس العمل ها و موضع گیری ها از جانب جریاناتِ متفاوت سیاسی و آزادی خواهان گردیده است. قبل از هر چیز، لازم به تذکر است که واقعۀ کلن، تنفر برانگیز و رد شده است و بدون کمترین تردیدی، سر آن به افکار کثیف و منفعت جو وصل می باشد و ربطی، به قربانیان نظام های امپریالیستی …

شباهنگ راد یکی از برآمده‏های دولتِ «تدبیر و امید» روحانی، به‏مانند دولت‏های پیشین نظام جمهوری اسلامی، در بیکارسازی و در عدم پرداخت حقوق‏های ناچیز کارگران می‏باشد. نزدیک به 6 میلیون بیکار و هم‏چنین عدم پرداخت حقوق معوقه‏ی چندین ماهه و سالانه‏ی کارگران ایران را می‏توان به‏عنوان، و به‏یکی از «محسنات» دولت کنونی برشمارد. البته توضیحِ دقیق زندگی و حکایت فارغ‏التحصیلان ایران و کارگران، کار آسانی نیست. چرا که کم‏تر از نیمی از حقایقِ اوضاع مشقت‏بار کاری، دارد توسط ارتباطات جمعی به بیرون درز می‏کندُ، طبیعتاً در برگیرنده‏ی تمامی واقعیات نیست. حق مسلمُ، جدا از پی‏آمدهای ناگوار اقتصادی، بر زندگی مردم، بیکاری و بیکارسازی‏ها هم، بر ناهنجارهای رفتاری – اجتماعیِ درون جامعه افزوده است. وجود صدها معضل و بلایای اجتماعی و از جمله طلاق‏های بی‏وقفه و روزانه، ورود هزاران کودک به عرصه‏ی کاری، گسترش اعتیاد و قاچاق، تنش‏های متفاوت و هم‏چنین درگیری‏های کُشنده و خودکشی و آن‏هم به دلیل نداری، خط فقر 25 میلیونی و زیر و رو نمودن فرهنگ و ارزش‏های انسانی و غیره، از زمره موضوعات و در حقیقت، از جمله تأثیراتی‏ست که سردمداران …

شباهنگ راد سیاستِ «خیرخواهی» و «انسان دوستی» بعضاً دولت های سرمایه، به سر رسیدُ، دیوارهای سیمی مرزها، بلندتر، طول و درازتر، و همچنین نگهبانان طبقات حاکم برای جلوگیری از ورود پناهنده گان، به اماکن غیر جنگی، بیشتر شده است. به بیانی روشن تر، بهره برداری های سیاسی، بمنظور ورود نیروی کارِ تازه و ارزان، و آنهم به بهانۀ وفاداری به «اخلاق بشری» خاتمه یافته استُ، بار دیگر، تدابیر امنیتی و پیگیری سیاست های آزار و اذیت مردمِ جنگ زده و آواره گان، به سر تیتر وظایفِ سرمایه داران تبدیل گردیده است. طبیعتاً و بدُرست، عزیمت هزاران انسان، از محیط و کاشانۀ خود، موجبِ موج عظیمی از عکس العمل ها، در اقصا نقاط دنیا گردیده است؛ آواره گان و انسان هایی که به دلائل سیاست های امروزی به اصطلاح نوعدوستان، بار توهین، خواری، و هم چنین مرگ را به دوش – کشیده و – می کشند، تا در آینده ای نامعلوم، کمی آسوده تر ادامۀ حیات دهند. تاکنون نوشتار، پیرامون موجِ بی خانمانی انسان ها در چند وقتۀ اخیر، به خروارها رسیده است و متأسفانه و …