چاره
چاره … برپا شده پاکی را از نو، قلم شد پا؛ اهریمنِ ناپاکی شد چیره بر این دنیا ؛ […]
بیرق داد
بیرقِ داد * رفته ست بیداد، از بس در این باغ، برهر سپیداری، تو گویی حلقه ی دار… با این همه مام وطن پرورده انگار یکبار دیگر کاوه بر […]
ای نازیان عصر!
ای نازیان عصر! . بریده باد دست مان دراز ، ازسر نیاز ، اگر شود ، به سوی تان… ز سر بدر کنید این گمان که «میش جامگی » گرگ‌های […]
وهم باره
وهم باره * شب، با شکست خورشید، زد فاتحانه فریاد : « دیگر تمام شد.» ننهاده چشم برهم نی ، در نیِ سحر هنوز، زنگی زتاج سر، خورشیدِ نو تری […]
خطابه
خطابه . سالیان سال زیر چشم ما، همچونفرین گشتگان، در آتش و دود می زند سوریه پر پر از عذاب دوزخی که کردگارش «سود» بدتر از نمرود… . مردم ای […]
دندان شکن
دندان شکن * بر نیارد « داد » آیا بَر کنَد از ریشه این « بیداد »؟! هر کجا گسترد ه دامی چون به ره صیاد؟! چون به سر کوبنده […]
باروتِ کینه‌ها…
باروتِ کینه‌ها… باروتِ کینه‌های طبقاتی خمپاره‌ای اگرنه، در انفجار قلعه ی بیداد؛ چاشنیِ فشنگی، برضد همگنان، درشیشلول پنهان در آستین مان ! * جعفر مرزوقی(برزین آذرمهر)
