به مناسبت فرا رسیدن اول ماه مه ، روز همبستگی جهانی کارگران برگردان، تهیه و تنظیم: آناهیتا اردوان در این مطلب می خوانید گرامی باد یاد و خاطرۀ رهبران تظاهرات کارگری اول ماه می سال 1886 شیکاگو – آمریکا دبز، یکی از سرسخت ترین طرفداران منافع کارگران بیگ بیل هی وود از رهبران جنبش کارگری آمریکا آگوست اسپایز فرانک لیتل، فعال جنبش کارگری  دانیل دی لئون پدرِ گرایش لنینسیتی جُنبش کارگری آمریکا سرمایه داری بر اساسِ اصول مارکسیسم، شرایط مادّی و اجتماعی جامعۀ بی طبقه را فراهم می سازد. در حقیقت، الغای طبقات در جائی ممکن است که بازدهی کار بدلیل روابط سرمایه داری، به میزانی ارتقاء یافته باشد که کمیابی بتواند ملغی گردد. روابط نظام سرمایه داری نه تنها، جامعۀ بی طبقه را به لحاظ تاریخی ممکن و ضروری می سازد، بلکه آن نیروی اجتماعی، پرولتاریا، را بوجود می آورد که ماشین دولتی نظام سرمایه داری را واژگون سازد. در مانیفست کمونیست آمده است که «شرط اساسی برای هستی و سلطۀ طبقۀ بورژوا تکوین و افزایش سرمایه است؛ شرط وجودی سرمایه– کار مزدوری است. …

  شباهنگ راد سناریوی اوّل ماه – روز جهانی کارگر – از جانب «نخبه‏گان» و حاکمان سیاسی ایران تکراری‏ست. گواه اسناد بر آن است‏که دولت‏های رنگارنگ، پیشاپیش و قبل از روز جهانی کارگر، عده‏ای را دستگیر و به بهانه‏های متفاوت مانع‏ی راهپیمائی کارگران در این روز می‏گردند. چهره‏ی حکومتِ دروغ و سرکوب، نه تنها در پس پرده پنهان نیست بلکه هر روز و هر دقیقه، عریان و عریان‏تر می‏شود. سر دواندن و وعده‏های سر خرمن به کارگران هم کسل کننده و تکراری شده است. بایدُ و بایدها، بر سر زندگی بهتر کارگران دارد از زبان جانب‏داران نظام رانده می‏شود و در عوض، اوضاع به‏مراتب وخیم‏تری عاید جامعه و کارگران می‏گردد. رژیم و دولت‏های به اصطلاح مدافع‏ی کارگر در این چند دهه و به انحای گوناگون، مانع‏ی برگزاری روز جهانی کارگر – توسط کارگران ایران – گردیده‏اند و امسال هم، پاشنه و در زیر سایه‏ی دولت «امید و تدبیر» به‏همان مسیری چرخید که تاکنون جامعه‏ی کارگری ایران شاهد آن بوده است. وزارت کار روحانی، به سیاق دولت‏های پیشین رژیم جمهوری اسلامی و به بهانه‏ی سخنرانی رئیس …

سرماي هوا از تار و پود پارچه‌هاي زمخت رد مي‌شود و پوست‌مان را مي‌گزد. سرمايي مرطوب كه 875 كارگر قراردادي با قراردادهاي ضمني و شفاهي، بايد 23 سال و شش ماه و هر روز هشت ساعت آن را تحمل كنند تا در آخر، 35 روز حقوق بازنشستگي بگيرند آن وقتي كه ريه‌هايشان از رسوب گرد زغال دو لايه شد و نفس‌هاي‌شان توان خاموش كردن يك شعله شمع را هم ندارد بنفشه سام‌گيس سوز باد لباس را به تن‌مان مي‌چلاند و انگشت‌هاي دست‌مان را به هم گره مي‌زد. روبه‌رو، سياهي مطلق بود. انگار به قعر گور نگاه مي‌كني. كم‌كمك، كورسويي از نور از فاصله‌يي دور تاب مي‌خورد و هر قدم جلوتر، بر اندازه‌اش مي‌افزود. نورها مثل سر سرگردان كرم‌هاي شب تاب، بي‌تاب خزيدن به روشنايي روز و پناه آوردن به دنيايي با رگ‌هايي متورم از حيات. مي‌شمردم. يك نفر… دو نفر… سه نفر… هنوز زنگ تلفن‌هاي يك‌طرفه خط امداد 264 و 364 به صدا در نيامده بود و سكوت تلفن يعني كه 400 مرد معدن كه از ساعت هشت صبح راهي 1500 متر زير زمين شده …

پیشکش کارگران انقلابی   بمناسبت اول ماه مه   روز اعتراض جمعی و جهانی کارگران در قبال نظام کارمزدی   تمرکز عمودی ثروت و توسعه عرضی فقر در جغرافیای جهان گره کور سرمایه داری است. رشد معکوس تولید و مصرف در دوران معاصر علت تباهی رژیم های اقتصادی پیشین، دلیل عصیان برده ها در عهد باستان، شورش های پراکنده دهقانی در قرون وسطی را نیز در خود نهان دارد. راز سقوط اشرافیت برده دار، اسرار فروپاشی خانسالاری را بدست می دهد. نگرش مادی و تاریخی در باره لزوم تحولات ساختاری براثر رشد نیروهای مولد را تائید می کند. مگر اینکه نظام کارمزدی تافته ای جدا بافته باشد؟ اقتصاد برای اقتصاد: معجونی در ورای نیازهای مصرفی نیروهای مولد در صنعت و کشاورزی، مستقل از نیازهای مادی و معنوی کارگران و زحمتکشان شهری و روستائی بی معنی، حرف مفت است. تا ابد که نمی شود جفنگ بافت. با داد و قال ارزان برسر آمار و ارقام رسمی موضوع علم اقتصاد را ماستمالی کرد. در باره مالکیت خصوصی متداول، تقسیم کار جاری و امپریالیستی، شیوه سرمایه داری تولید …

خیزش و خشم نفرین شدگان خرد با بانگ رعد آسا از دهانۀ آتش فشانش آغاز ناگهانی پایان را اعلام می کند! (اوژن پوتیه، سرود انترناسیونال) منتشر شده در خيزش ٣٢   در تاریخ طولانی، پر پیچ و خم، پر فراز و نشیب، پر خطر و پر امید مبارزۀ ستمدیدگان و استثمار شدگان با ستمگران و استثمارگران، لحظاتی وجود دارند که طبقات رنجبر در آن لحظات نه تنها از وضعیت تحمل ناپذیر خود، بلکه همچنین از قدرت خویش، نه تنها از ریشه های ستم و استثماری که بر آنان وارد می شود، بلکه همچنین از ضعف ذاتی دشمنان طبقاتی، از زوال و سقوط حتمی آنان و از ناگزیر بودن فروپاشی نظام هائی که تکیه گاه ستمکاران و انگل های جامعه است، آگاه می شوند! این آگاهی، گاه همچون برقی سریع و خیره کننده شکافی در سیاهی ها پدید می آورد و چشم اندازی روشن ولی زودگذر از آینده نشان می دهد. اما تاریکی ستبر اختناق، جهل و فریبکاری طبقات حاکم و یا تسلیم و نومیدی موقت ستمدیدگان پس از شکست در این یا آن نبرد، به …