بحران مزمن و فزاینده: سرسپردگی، سلطه گری با اتکاء به لمپن پروری – آناهیتا اردوان
بحران مزمن و فزاینده: سرسپردگی، سلطه گری با اتکاء به لمپن پروری آناهیتا اردوان خاموشی بخودی خود مبین « تفکر ژرف» نیست، تفکری که در آن، آدمی تنها در ظاهر، جهان را ترک میکند و خود را از آن بیرون میکشد تا بتواند کلیتِ آن را دریابد، با جهان باقی می ماند. کناره گیری زمانی اصالت دارد که آدمی در « واقعیت» غوطه ور گردد: [ کارگران و زحمتکشان را به اندازۀ اشیاء پایین اورده اند، به آنان اعم از دختر کارشناس ارشد حقوق، زن سرپرست خانوار، کارگر بیکار، جوان از تحصیل بازمانده، بازنشسته، بیمار، و …بعنوان آسیب اجتماعی می نگرند که آرایش و انصاف جامعه را بهم زده اند. ستمگران میخواهند، آنان را بیشتر با ستمگری ترکیب کنند. اما، برای آنکه بار دیگر سرشت انسانی خود را بازیابند راهی ندارند که از صورت شی بودن به درآیند و چون آدمی بجنگند و نمیتوانند بصورت اشیاء وارد مبارزه شوند تا بعدها از شی شدگی به در آیند. ابزار موثر، تربیت مردمی سازی و ارتباط مستمر سوژه انقلابی– رهبران انقلاب آتی ایران، با کارگران و …
