اگر اتحاد جماهیر شوروی از صحنه سیاسی برچیده شود، حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی نابود گردد، و کمونیست بین الملل خُرد شود – بزرگ‌ترین شکست را برای استثمار شوندگان، و بزرگ‌ترین پیروزی را برای استثمارکنندگان به ارمغان می‌آید. بدین‌دلیل است که جهان سرمایه داری از اتحاد جماهیر شوروی متنفرست. بدین‌جهت است که قدرت‌های امپریالیستی همواره علیه اتحاد جماهیر شوروی دسیسه می‌کنند. بدین‌دلیل است که آن‌ها فعالانه برای جنگ علیه اتحاد جماهیر شوروی آماده می‌شوند. آن‌ها دشمن خودشان را می‌شناسند. آن‌ها خطری را می‌شناسند که سُلطه و جود واقعی آن‌ها را تهدید می‌کند. آن‌ها مایلند که دیکتاتوری پرولتاریای منفور را خُرد کرده، تخریب، نابود، و از روی زمین پاک کنند. کسی‌که به آنها کمک کند دشمن طبقه کارگر و تمام ستمدیدگان است. تروتسکی و تروتسکیست‌ها به این اردوگاه تعلق دارند. روشن‌فکرانی دل‌رحم و «منصف» وجود دارند که فکر می‌کنند با تروتسکی منصفانه برخورد نشده است. این قهرمانان «بازی منصفانه» فراموش می‌کنند که این تروتسکی بود که با اتحاد جماهیر شوروی منصفانه برخورد نکرد. این تروتسکی بود که هرگز نسبت به کارگران روسیه و حزب کمونیست …

لنین در بیان تمسخر و تحقیر خود برای روش‌های تروتسکی خستگی ناپذیر بود. لنین از «سیاست های ماجراجویانه» جناح تروتسکی صحبت کرد. لنین درباره «خیانت دقیق» تروتسکی صحبت کرد. لنین گفت که تروتسکی «مرتکب سرقت ادبی» می‌شود. لنین تروتسکی را شناخته بود. تروتسکی تاریخ لنینیسم، تاریخ بزرگ‌ترین دست‌آورد پرولتاریای جهان را تحریف کرد – که به بورژوازی خدمت کند و تروتسکی را بزرگ جلوه دهد… «این تروتسکی زذل، همان‌گونه که مانویلسکی در سیزدهمین پلنوم کمنترن او را خطاب نمود، و شرکای رنگارنگش، این‌را وظیفه خود کرده اند تا به استالین، بزرگ‌ترین رهبر زنده انقلاب تهمت یا افترا بزنند و وی را بدنام کنند. اما بیهوده است. استالین تجسم چیزی‌ست که برای بورژوازی نفرت انگیزترین است – انقلاب پرولتری تحت رهبری کمونیست، اتمام ساختمان سوسیالیسم در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، بلشویزه کردن احزاب کمونیست در کشورهای سرمایه داری، مبارزه بی امان جهت خط درست لنینیستی، ادامه تهاجم علیه سرمایه داری توسط نیروهای پرولتری در یک جبهه جهانی گسترده، که خلق‌های ستمدیده کشورهای استعماری و نیمه استعماری در این جبهه گنجانیده شده اند. اگر چیزی درباره استالین …

بنظر نمی‌رسد که دولت آمریکا درس عبرت گرفته باشد که نمی‌توان دمکراسی را از خارج تحمیل نمود… طنز روزگارالبته این‌ست‌که، با پیروی دولت آمریکا از دستور کار ضدایران خود در ائتلاف با برخی از غیردمکرات‌ترین نقض کنندگان حقوق بشر منطقه، رژیم های ترامپی و ایران هر روز بیش‌تر شبیه هم می‌شوند… از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷، دولت‌های اوباما و ترامپ مجموعاً حدود ۳ میلیون دلار (دقیقاً ۲،۹۴۸،۷۳۳ دلار) از طریق وزارت امور خارجه جهت کمک مالی به فعالیت‌های اپوزیسیون در ایران برای ترویج دیدگاهی از «دمکراسی» هزینه کرده است که هم‌راستا با منافع استراتژیک آمریکا  باشد… رکوردهای کمک مالی آمریکا (یو اس اید) و وزارت امورخارجه آمریکا آشکار می‌سازند که دولت ترامپ حداقل ۱،۱۴۶،۱۹۶ دلار به  سازمان‌های غیردولتی (ان جی اُ) های اپوزیسیون مختلف در ایران، از سال ۲۰۱۶ تا حدودی از سال ۲۰۱۷ کمک مالی ارائه داده است… دولت آمریکا  اکنون حداقل ۳۳ میلیون دلار در سال برای تبلیغات نرم از طریق رادیو فردا و بخش فارسی صدای آمریکا جهت تضعیف ایران از درون هزینه می‌کند… برنامه های «ترویج دمکراسی» وزارت امور خارجه آمریکا …

لنین گفت: «تروتسکی همیشه بر شایعه زندگی می‌کند.» تروتسکی با بی‌مرام ترین و بی‌شرمانه ترین روش‌ها کارگران را فریب میدهد»… تروتسکی براین باور بود که او« کلاً» نماینده مارکسیسم بود. بلشویک‌ها، از نظر او، یک‌طرفه بودند؛ منشویک‌ها نیز یک‌طرفه بودند. اما او، تروتسکی، بتنهایی یک مارکسیست تمام عیار بود… این ضدانقلابیون خودشان‌را بسیار زیاد در شبکه ای از دروغ و درغ‌گویی گرفتار کرده اند که نمی‌توانند بدون خیانت حرکتی انجام دهند… امروز کسی تروتسکی را به عنوان یک ضدانقلاب خائن افشاء می‌کند که الهام‌بخش قتل رهبران انقلابی است… نقش تروتسکیست‌ها چیست؟ آن‌ها خودشان‌را پشت عبارات انقلابی پنهان می‌کنند. آن‌ها می‌خواهند بقبولانند که بشدت نگران پیش‌رفت انقلاب جهانی هستند. درواقع، آن‌ها با تبلیغات و تاکتیک‌های خود مانع جنبش انقلابی می‌شوند. این گروه کوچک از افراد خشمگین خرده بورژوایی تنها یک هدف دارد –  بی اعتبار ساختن تئوری انقلابی و عمل‌کرد انقلابی است. تروتسکیست‌ها ناخودآگاهانه تصویری عالی از خودشان دادند. این افراد چیزی بجز نفرت ندارند – نفرت برای جنبش زنده انقلابی توده ها، نفرت برای حزب بلشویکی سازمان یافته که جنبش انقلابی را رهبری کند، نفرت …

یک‌بار دیگر ما تروتسکی، یک خرده بورژوازی را می‌بینیم که وحشت زده شده است. او ظهور فاشیسم را دیده است، و بر این باورست که فاشیسم آمده است که بماند. تروتسکی معتقدست که طبقه کارگر شکست خورده است، به حزب کمونیست آلمان افترا می‌زند، و می‌گوید که مرده است، در حالی‌که در واقع زنده است و مبارزه می‌کند. تروتسکی مایل نیست ببیند که توده ها یک انقلاب اجتماعی برپا کنند. تروتسکی نمی‌خواهد درک کند زمانی‌که توده ها برخیزند – و هر جایی‌که برخیزند – آن‌ها باید برای زندگی خود، علیه گرسنگی، و علیه نابودی به دست سرمایه مالی بجنگند – و این به‌معنای جنگ عیه دولت سرمایه داری‌ست، چه از نوع فاشیستی آن و یا شکل دمکراتیک آن باشد. تروتسکی تمایلی ندارد پی ببرد که کارگران – توده های کارگر، اکثریت قریب به اتفاق کارگران کارگران – به زیر پرچم مبارزه علیه سرمایه داری می پیوندند، که همیشه جهت تضعیف دولت سرمایه داری‌ مبارزه می‌کنند. تروتسکی می‌خواهد توده های کارگران را از درگیری در مبارزه علیه سرمایه داری تحت رهبری کمونیستی باز دارد.، و به …

مانند بسیاری از «ایده های» تروتسکی، تکذیب انقلاب چین و مقصر دانستن باصطلاح تفکر شیطانی استالین که دقیقاً برخلاف حقایق تاریخی اند،  ممکن‌ست برای  تازه کارها (جوانان و بی‌تجربه‌ها) عجیب و غریب بنظر بیاید.  اما در واقع، دارای منطق، و منطق ضدانقلابی ست. این از درک بنیادین منشویکی تروتسکی سرچشمه می‌گیرد. این در هم‌آهنگی کامل با نگرش ضدانقلابی تروتسکی نسبت به انقلاب، اتحاد جماهیر شوروی، و  کمونیسم بین الملل ست..تروتسکی ایجاد سوسیالیسم در اتحاد جماهیر شوروی را انکار می‌کند، –  پس چرا او نباید وجود شوراهای چین را انکار نکند؟ تروتسکی ادعا می‌کند که استالین انقلاب روسیه را نابود کرده است – پس چرا نگوید که استالین انقلاب چین را نابود کرده است؟ این آن واقعیتی ست که در منظر تمام  ادعاهای دروغین تروتسکی شفاف است، اما هرگز او را به اندازه سر ناخُنی هم نگران نمی‌کند… ).  تروتسکی در سال ۱۹۲۵ مدافع صنعتی شدن و اشتراکی کردن در روسیه بود، اما  در سال ۱۹۳۵ صنعتی سازی استتاری و « کارناوال» اشتراکی را می بیند. او می گوید، «هیچ تناقضی وجود ندارد».  نه، هیچ تناقضی …

کمیته همبستگی انگلیس و روسیه به منظور ترویج اقدام مشترک کارگران علیه امپریالیسم، علیه جنگ، و برای اتحاد جهانی اتحادیه های کارگری، در سال ۱۹۲۶سازماندهی شد. کمیته همبستگی انگلیس و روسیه شامل نمایندگان اتحادیه های کارگری اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و اتحادیه های کارگری بریتانیا بود. کمیته انگلیس و روسیه جهت درک بهتر کارگران بریتانیا و جهان از موقعیت و اهداف کارگران شوروی، به منظور کمک به انقلابی کردن کارگران بریتانیایی در مبارزات خود علیه امپریالیسم و برای افزایش نفوذ شوراها در میان کشورهای سرمایه داری تأسیس شد… درست زمانی‌که وضعیت سخت تر شد، هنگامی‌که خیانت به اعتصاب عمومی بریتانیا موانع بیش‌تری در راه رویکرد شوروی به کارگران بریتانیایی ایجاد کرد، زمانی‌که ضرورت داشت تا صبر بیش‌تر و تاکتیک‌های منعطف تری در رابطه با این کارگران بکار گرفت، اپوزسیون از حل این مشکلات شانه خالی کرد. خرده بورژوازی در ماهیت واقعی خود به وحشت (پانیک) افتاد. تجلی این پانیک تقاضا برای پایان دادن به اعتصاب بود. از نظر خرده بورژوازی این یک خواست «فوق انقلابی» بود، اما در واقع این اعتراف به  شکست بود. تروتسکیسم …

جمهوری دمکراتیک خلق کره از اولین روز بنیانگذاری، حتی برای یک لحظه هم از دخالت خارجی، خراب‌کاری، حمله، کشتار جمعی، جنگ میکروبی، تهدید هسته ای، محاصره و تحریم اقتصادی فلج کننده آرام نبوده است و از همه این‌ها در تلاش برهبری آمریکا استفاده شده که این مانع را از سُلطه منطقه ای خود بردارد. اما تمام این تلاش‌ها با شکست روبرو شده اند. بدیهی‌ست، که قدرت‌های بزرگ امپریالیستی به منظور جلب افکار عمومی، چنین کشورهای «یاغی» را هدف کمپین بی امان شررات و بهتان قرار داده‌اند. جمهوری دمکراتیک خلق کره نه تنها خاری در چشم ابرقدرت رو به زوال امپریالیسم آمریکاست که بدنبال تقویت موقعیت خود در آسیا و پاسیفیک‌ست، بلکه قلمرو کره شمالی، که هم‌مرز با جمهوری خلق چین‌ست، چشم ارتش آمریکا را برای موقعیت پرسنل و سلاح‌های هسته ای آمریکا گرفته است. چین تأکید کرده است که «حل اختلافات حقوق بشری باید از طریق گفت‌وگوی سازنده و هم‌کاری براساس برابری و احترام متقابل باشد». اما این اتفاق نمی‌افتد مگر آن‌که افکار عمومی بر روی آن اصرار ورزد و خواستار آن گردد که آمریکا …