حسین خاموشی- نشریه‌ی راه نو واکاوی شیوه‌ی صلاحیت‌سنجی شورای نگهبان در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ حسین خاموشی- نشریه‌ی راه نو ۱ صحنه‌ی انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ با عدم احرازِ صلاحیت برخی چهره‌های سیاسی– اسحاق جهانگیری، علی لاریجانی، محمود احمدی‌نژاد و …- توسط شورای نگهبان، جلوه‌ی متفاوتی به خود گرفته است. عدم احرازِ صلاحیت محمود احمدی‌نژاد مسبوق به سابقه است. اما اغلب جریانات سیاسی از عدم احرازِ صلاحیت لاریجانی و جهانگیری غافلگیر شده‌اند. نیروهای اصلاح‌طلب و به اصطلاح «اعتدالی» حاکمیت جمهوری اسلامی (ج.ا) در این انتخابات نه تنها برجسته‌ترین چهره‌های جناح خود را به عنوان نامزد ندارند، بلکه گزینه‌های متوسطِ معرفی‌شده از سوی آنان، نظیر جهانگیری و لاریجانی، نیز از گردونه‌ی رقابت بیرون گذاشته شده‌اند. به همین دلیل این نیروها به شدت از زمینی که شورای نگهبان برای آنان ترسیم کرده است، ناراضی‌اند و عمل شورای نگهبان را «نافی دموکراسی و باعث کاهش مشارکت در انتخابات» می‌دانند. برخی از مدافعین شورای نگهبان، عمل این شورا را مطابق قانون اساسی می‌دانند و بر این باورند که شورای نگهبان در زمینه‌ی احراز صلاحیت‌ها به «مُرِ قانون» عمل …

انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ و بحران ساختار حکمرانی دولت مرتضی یگانه، نشریه‌ی راه نو ترکیب نامزدها در سیزدهمین دوره‌ی انتخابات ریاست جمهوری ایران (انتخابات سال ۱۴۰۰) مشخص و رقابت‌های انتخاباتی آغاز شد. آیا برون‌دادِ صحنه‌ی موجود در رقابت‌های انتخاباتی، به نحوی خواهد بود که پاسخی به مهم‌ترین مسائل جامعه‌ی امروز ایران، پاسخی هرچند جزئی و مینیمالیستی، داشته باشد؟ آیا جناح‌های سیاسی عمده‌ای که حکمرانی در ایران را در دهه‌های اخیر برعهده داشته‌اند، برنامه‌ای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در چَنته دارند که گشایشی هرچند اندک در فضای محنت‌باری که طبقه‌ی کارگر و اقشار فرودست جامعه کمرشان زیر بار آن خم‌شده و یا حتی شکسته است، ایجاد کند؟ با توجه به بحران معیشتی حادِّ موجود، رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، کدام نقاط ضعف یا قوت را در ساختار حکمرانی دولت جمهوری اسلامی ایران به نمایش می‌گذارد؟ ۱ بحران بزرگ ساختار حکمرانیِ دولت جمهوری اسلامی در شرایط فعلیِ بحران اقتصادی و تحریمهای امپریالیسم آمریکا، شکل آزادگذارانه‌ی تهاجمی‌ای است که این ساختار در سپهر سیاست‌های اجتماعی-اقتصادی به‌خود گرفته است و انباشت سرمایه را برای دهه‌ها از طریق بی‌رحمانه‌ترین شیوه‌های …

جنجال قیمت فولاد و «فسادیابِ» فاسدی به نام صبا آذرپیک مرتضی یگانه – نشریه‌ی راه نو هیچ نمایشی در سرمایه‌داری، فاسدتر از نمایشِ «مبارزه» با فساد نیست. برای دیدن گوشه‌ای از این نمایش فاسد و فسادآور، کافی است به آنچه ظاهراً «افشاگری» صبا آذرپیک در موضوع قیمت‌گذاری فولاد است، نگاهی بیاندازیم1. در این نمایش، آذرپیک که در محیط‌هایی نظیر توئیتر و تلگرام، خود را «فسادیاب» می‌نامد، اسلحه‌ای فاسد در دست یکی از بخش‌های سرمایه‌داری است و چیزی که ارائه می‌دهد به مراتب فاسدتر از آن چیزی است که توسط او #مافیای_فولاد_رزم_حسینی نامیده می‌شود. آذرپیک می‌گوید برنامه‌ی علیرضا رزم‌حسینی وزیر صنعت برای کاهش قیمت پایه‌ی عرضه‌ی محصولات فولادی در بورس کالای ایران از 80 درصد نرخ‌های جهانی (نرخ‌های موجود در منطقه CIS یا کشورهای مستقل مشترک‌المنافع) به 70 درصد این نرخ‌ها، باعث می‌شود تا «رانتِ» بسیار بزرگی به «جیب مافیای فولاد» سرازیر شود. او در کانال تلگرامی خود می‌گوید: «مافیای فولاد در بورس کالا» در نتیجه‌ی این برنامه‌ی وزیر صنعت، «فولاد را ارزان می‌خرد و در بازار آزاد به قیمت جهانی به مردم می‌فروشند… درحالی که …

واکاوی انگاره‌های اپوزیسیون/ سرنگونی‌طلبی، دولت و امپریالیسم- شماره ششم نشریه راه نو؛ حسین خاموشی صحنه‌ی اقتصاد سیاسیِ ایران در دو دهه‌ی اخیر -دهه‌ی هشتاد و نود شمسی- را دو عنصر مهم قوام بخشیده‌ است. از یکسو سیاست‌های تهاجمیِ آزادگذارِ دولت سرمایه‌داری که از پایان جنگ ایران و عراق کلیدش خورده بود، خود را بیش از پیش آشکار نموده و دامنه‌ی تأثیراتش بر عرصه‌های مختلف حیات اجتماعی، بیشتر عیان گشته است. هسته‌ی سیاست‌های تهاجمی آزادگذار، در واقع استثمار فزآینده‌ی «نیروی کار» توسط سرمایه و تضعیف قدرت طبقه‌ی کارگر است. در بازه‌های زمانی مختلف در این دو دهه (البته در دهه‌ی هفتاد نیز خصوصی‌سازی داشته‌ایم)، تقریباً اکثر شرکت‌های دولتی مالکیت‌شان واگذار شده است، قراداد‌های کار وضعیتی موقتی و بی‌ثبات‌تر پیدا کرده است، مناطق ویژه‌ی اقتصادی چندی ایجاد شده است که همگی از شمول قانون کار خارج‌اند و در نهایت هرگونه تحرّک کارگران برای وصول به مطالباتشان، با مشت آهنین پاسخ داده شده است. از سوی دیگر و در عرصه‌ی سیاستِ خارجی، جدال و تنشِ دولت جمهوری اسلامی ایران ( از اینجا به بعد، ج.ا) با دولت آمریکا …

فسادِ سرمایه و فساد در سرمایه‌داری– بخش اول مرتضی یگانه سرنگونی‌طلبانِ طرفدارِ غرب اکنون بیش از هر زمان دیگری، نقطه‌ی تأکید و تمرکز خود را بر «فساد سیاسی، اقتصادی و اداریِ علاج‌ناپذیر» در دولت جمهوری اسلامی قرار داده‌اند؛ آنان می‌گویند در «غیابِ دموکراسیِ» سرمایه‌دارانه، فساد در ایران آن‌چنان ریشه دوانده که دولت (در زبان خود آنان «رژیم») را به «دولتی اساساً ناکارآمد» تبدیل کرده و سبب ایجاد «بحران‌های اجتماعی متعددی» شده است. عده‌ای از سرنگونی‌طلبانی که در مقام «نظریه‌پرداز» یا «فعال سیاسی» در حال تبلیغ این روایتِ ظاهراً «ضدفساد» هستند، آشکارا با زنجیره‌ای از فسادهای اداری، اقتصادی و سیاسی، سر در آخورِ اندیشکده‌های توطئه‌گرِ آمریکایی، سرویس‌های جاسوسی غربی و عربی، رسانه‌های فاسد امپریالیستی و بالاخره تشکیلات دولتی غربی یا متحدان منطقه‌ای آن دارند و اعمالِ آنان چیزی جز اعمال عده‌ای مزدورِ فاسد بیش نیست؛ عده‌ای دیگر از «نظریه‌پردازانِ» سرنگونی‌طلب، آغشته به چنین فسادِ مستقیمی نیستند: آنان به واسطه‌ی تقدیسی که برای سرمایه‌داری قائل‌اند و به‌واسطه باور عمیق به لیبرالیسم گمان می‌کنند که ایجاد «یک دموکراسیِ نابِ سرمایه‌دارانه»، «راه‌حلی» برای پایان دادن به «فساد و ناکارآمدی» …