دسته: دنیای جوان

به خواندن «جنایات بی مکافات» ادامه دهید →

انتخابات در ترکیه
توطئه و اهانت حساب شده
هرج و مرج در ائتلاف مخالفان ترکیه: پس از خروج یکی از احزاب ائتلاف انتخاباتی، احزاب دیگر نماینده مشترک خود را معرفی کردند.
نوشته امره شاهین
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

این خبر چندان جای تعجبی ندارد: کمال قلیچداراوغلو در انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی ترکیه در ۱۴ ماه مه با رجب طیب اردوغان رئیس جمهور فعلی این کشور رقابت خواهد کرد.
روز دوشنبه، بزرگترین ائتلاف مخالف کشور متشکل از شش حزب، نامزدی رئیس حزب کمالیست مردم جمهوری‌خواه را اعلام کرد.
پیش از این تصمیم درگیری شدیدی بین احزاب اپوزیسیون به وجود آمد، به همین دلیل حزب ملی گرای «خوب» در آخر هفته اتحاد را داوطلبانه ترک کرد. دومین حزب قوی در ائتلاف هم به طور ناگهانی با نامزدی رئیس حزب مردم جمهوری‌خواه در نشست مشترک روز پنجشنبه مخالفت کرد.
این نشست متعاقباً به روز دوشنبه موکول شد، اما مرال آکشنر، رهبر حزب «خوب» روز جمعه یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار کرد و با ادبیاتی تهاجمی اعلام کرد که حزب او از ائتلاف خارج می‌شود.
او این گام را با یک سخنرانی پر از لفاظی های ملی گرایانه توجیه کرد. او مدعی شد این اتحاد دیگر نمی تواند نماینده ملت باشد، «منافع یک نفر» بر «منافع ترکیه» ترجیح داده می شود.
به جای قلیچداراوغلو، نامزدی که می تواند «برنده» نیز شود باید نامزد شود:
او از شهرداران استانبول و آنکارا، اکرم امام اوغلو و منصور یاواش (هر دو از حزب مردم جمهوری‌خواه) خواست تا با رهبر حزب خود مخالفت کنند. البته هر دو رد این درخواست را کردند.
توهین حساب شده دو ماه مانده به انتخابات.
نامزد شدن قلیچداراوغلو در انتخابات برای مدتی در جریان بود و برای آکشنر اتفاقی غیر منتظره و تعجب آور نبود.
با وجود این موضع گیری ها و نظرات او گاهی اوقات موجب نارضایتی حزب «خوب» میشود کنترل وی را برای آنها بسیار مشکل میکند.
یک تفاوت دیگر در این جاست که برخلاف اکشنر قلیچداراوغلو خود را محدود به انتقاد کردن از دوران ریاست جمهوری اردوغان نمی کند بلکه دولت را با تمامی تنقلاتش از جمله شرکت ها، بنیادها و سیستم مافیایی مرتبط با آن به زیر سوال می برد
در حالی که حزب خوب از همان روز پس از زلزله ویرانگر ۶ فوریه مذاکره با دولت را آغاز کرد و از انتقاد («اتحاد در روزهای فاجعه ملی») خودداری کرد، حزب مردم جمهوری‌خواه از «شکست دولت» در مقابله با زلزله و فجایع آن صحبت کرد و در نتیجه از این طریق عدالت و توسعه را تحت فشار قرار داد. .
آنها همچنین از کسانی که از رژیم فاسد حزب عدالت و توسعه سود برده اند نام می برند و خواستار پایان دادن به این سیستم و طرفدارانش هستند.

خبر انتخاب قلیچداراوغلو
ائتلاف اپوزیسیون ترکیه موسوم به «میز شش نفره» سرانجام کمال قلیچداراوغلو، رهبر حزب مردم جمهوری‌خواه را برای نامزدی انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه برگزید و قرار است طی این انتخابات با رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری این کشور رقابت کند. به نقل از خبرگزاری رویترز، قلیچداراوغلو ۷۴ ساله، رئیس دومین حزب بزرگ ترکیه که قصد دارد به رهبری دو دهه‌ای اردوغان پایان دهد، خطاب به ۲ هزار جمعیتی که در آنکارا گرد هم آمده بودند، گفت: میز ما میز مذاکره است. تنها هدف ما بازگرداندن کشورمان به روزهای شکوفایی، صلح و رفاه است. ما ترکیه را با مشورت و اجماع اداره خواهیم کرد.

کمال قلیچدار اوغلو که به «کمال گاندی» یا «گاندی ترکیه» مشهور است، دیدگاه‌هایی در تضاد آشکار با سیاست‌های اردوغان دارد.او رهبری گروه اپوزیسیون سکولار از جناح چپ میانه با عنوان حزب جمهوری‌خواه خلق را برعهده دارد. حزبی که مصطفی کمال آتاتورک، بنیانگذار ترکیه مدرن آن را بنا نهاد و یکی از قدیمی‌ترین احزاب ترکیه است اما از دهه ۹۰ میلادی از قدرت دور بوده است.

این تصمیم در پایان نشست «ائتلاف ملت»، با حضور کمال قلیچدار اوغلو رئیس حزب مردم جمهوری‌خواه، مرال آکشنر رئیس حزب خوب، گلتکین اویسال رئیس حزب دموکرات، علی باباجان، رئیس حزب دموکراسی و پیشرفت (DEVA) و احمد داووداوغلو، رئیس حزب آینده و به میزبانی تمل کاراملا اوغلو، رئیس حزب سعادت در آنکارا برگزار شد، اتخاذ و اعلام شد.
تمل کاراملااوغلو پس از پایان این نشست که به مدت ۵ ساعت به طول انجامید، در سخنرانی خود خطاب به حضار گفت که کمال قلیچداراوغلو نامزد ریاست جمهوری ائتلاف ملت است.
قلیچدار اوغلو تاکید کرد: رهبران اپوزیسیون پنج حزب دیگر نیز می‌توانند به عنوان معاونان رئیس‌جمهور خدمت کنند.
شبکه الجزیره نیز در این باره گزارش داد که آکشنر اخیرا در اعتراض به نامزدی قلیچداراوغلو اعلام کرد که از ائتلاف اپوزیسیون خارج شده است اما ساعاتی قبل از برگزاری نشست وی با منصور یاواش، شهردار آنکارا و اکرم امام‌اوغلو، شهردار استانبول دیدار کرد.
آکشنر در این دیدار به یاواش و امام‌اغلو پیشنهاد داد که که در صورت پیروزی نامزد اپوزیسیون در انتخابات (قلیچداراوغلو) آنها به عنوان معاونان وی منصوب شوند.
«کورشاد زورلو» سخنگوی حزب «خوب» نیز در این باره گفت که آکشنر این پیشنهاد را به قلیچدار اوغلو منتقل کرده است.
در همین حال، یک مقام بلند پایه در حزب مردم جمهوری خواه نیز به رویترز گفت که قلیچداراغلو با پیشنهاد آکشنر موافقت کرد.
قلیچداراوغلو احتمالا می‌تواند از بحران اقتصادی، تورم فزاینده ترکیه طی سال‌های اخیر و همچنین زمین‌لرزه مرگباری که موجب کشته شدن بیش از ۴۶ هزار تن شده و انتقاداتی را علیه دولت اردوغان به همراه داشته است، به نفع خود استفاده کند تا رای‌دهندگان بیشتری را به سمت خود بکشاند.
نظرسنجی‌های اخیر حاکی از آن است که طی دو ماه آینده رقابتی تنگاتنگ میان اپوزیسیون و حزب حاکم ترکیه برقرار خواهد بود.
وقوع زمین لرزه‌ها و پس لرزه‌های مهیب از ششم فوریه سال جاری میلادی در ترکیه این شایعه را رونق داد که انتخابات ریاست جمهوری این کشور شاید به تعویق بیفتد اما ابراهیم کالین، سخنگوی ریاست جمهوری ترکیه گفت که این انتخابات ۱۴ مه ۲۰۲۳ به احتمال زیاد بر اساس برنامه برگزار می‌شود. اردوغان هم پیشتر در سخنرانی مقابل نمایندگان حزب حاکم عدالت و توسعه تصریح کرد، انتخابات پارلمانی و ریاست‌جمهوری ۱۴ ماه مه (۲۴ اردیبهشت) برگزار خواهد شد.

«ما از روی ناچاری زمین را اشغال کرده‌ایم»

مکزیک: مقاومت در برابر اخراج کشاورزان فقیر در ایالت چیاپاس. گفتگو با ایزابل مونوس روبلرو

مصاحبه: آنوشکا اکهارت

یونگه ولت

ترجمه مجله هفته

در سال ۱۹۸۶، به عنوان یک زن جوان، به مقاومت کشاورزان بی زمین در ایالت چیاپاس در جنوب مکزیک، که یکی از فقیرترین مناطق این کشور است، پیوستید. چطور این اتفاق افتاد؟

من از ۱۶ سالگی به مقاومت پیوستم. از بدبختی، در آن دوران دخترم بدنیا آمد و ما همه چیز را از دست دادیم. ما یک قطعه زمین برای زندگی، کار یا رشد چیزی نداشتیم. سپس ما را از اموال کوچک خود بیرون کردند و ناگهان زمین زیر پایمان را هم از دست دادیم. 

مقاومت شما به چه شکل بود؟

ما گروهی از مردم را سازماندهی کردیم و تصمیم گرفتیم ملکی را که متعلق به یک زن آلمانی بود، تصرف کنیم. 

ما به آنجا نقل مکان کردیم، آنجا زندگی کردیم و پنج سال زمین را کشت کردیم. 

اما از آنجایی که هیچ عنوان قانونی برای کارمان نداشتیم، محکوم شدیم. غصب زمین و جابجایی جوامع بومی یک سنت طولانی و غم انگیز در مکزیک دارد. ما می خواستیم این وضعیت را تغییر دهیم. 

شما به چه جرمی محکوم شدید و چه بر سر زمین آمد؟

ما زمین دیگران را اشغال کرده بودیم و دستگیر شدیم. اما این کار عمدتاً از روی ناچاری مطلق بود، زیرا بچه های ما جایی و سقفی برای زندگی نداشتند. 

ما سه روز به زندان رفتیم – پس از آن بیشتر ما را آزاد کردند، اما سه نفر از رهبران ما دو سال در زندان ماندند. سپس هر کدام از ما به دنبال مکانی برای اقامت در خارج از شهر بودیم. سال‌های بیشتری گذشت تا اینکه با مالک به توافق رسیدیم و او موافقت خود را برای خرید آن به ما داد. 

۱۰ آوریل ۱۹۹۴ بود. به لطف مبارزه مداوم ما، توانستیم به این قطعه زمین برگردیم و در آنجا بمانیم:

در همان سال، در ۱۰ نوامبر، دولت ایالت چیاپاس به ما سند مالکیت و انفکاک اعطا کرد. 

پسر مالک سابق آلمانی که زمانی به طور غیرقانونی زمین را تصاحب کرده بود، در حال حاضر در تلاش است تا شما را بیرون کند. چطور اتفاق افتاد؟

پسر مالک سابق قصد دارد زمین را به هر طریقی پس بگیرد. 

به خصوص از نظر مالی: او اصرار دارد که دولت مسئول است و او حق دریافت مبلغ ملک را باید داشته باشد.

ما ۱۶۵ روستایی درآمد کمی هستیم و بدون اینکه دولت پاسخگو یا حامی ما باشد، تا بحال هزینه های زیادی کرده ایم. ما همه چیز را خودمان ساختیم: مدرسه، درمانگاه، زمین بازی، مراتع گاو، مزارع، پل روی رودخانه و خیلی چیزهای دیگر. 

در حال حاضر در روستای «ایجیدو جردن» که در نیمه راه کوه های ال تریونفو قرار دارد، چگونه زندگی می کنید؟

ما در خانه های کوچک زندگی می کنیم، دیوارها از چوب ساخته شده اند، سقف ها از برگ نخل بافته شده است. ما به صورت گروهی کار کردیم، از محیط زیست، ذخایر زیست محیطی مراقبت می کنیم. 

رودخانه ها آلوده نیستند و در مورد زمین: به هر کس تا آنجا که می تواند زمین داده شده است. 

ما سعی می کنیم بر اساس توافقات جامعه به نیازهای همه ساکنان جامعه احترام بگذاریم: هیچ نوشیدنی الکلی نمی تواند فروخته شود. هیچ کس نمی تواند بدون اجازه وارد منطقه شود. هیچ درختی را نمی توان قطع کرد. شکار حیوانات ممنوع

رابطه با دولت فدرال در چیاپاس چگونه است و چه انتظاری از دولت مکزیک دارید؟

ما خواستار قانونی شدن ۱۲۰ هکتار هستیم. این املاک «لا دوریتا» و «ال تساپوته»  نام دارند و هر دو در شهرداری اسکوئینتلا، چیاپاس واقع شده‌اند. 

دولت ایالتی چیاپاس نگرانی های ما را به دولت فدرال مکزیکوسیتی ارسال کرده.

دولت فدرال خواسته های ما را به دولت ایالتی ارسال می کند و به نوبه خود از آنها می خواهد که مشکل را حل کنند. 

سال‌هاست که همین‌طور دور خود میچرخیم و چیزی برای ما تغییر نکرده است. ما به عنوان یک گروه خواهان واگذاری زمین به نام خود هستیم زیرا نمی خواهیم مشکلی برای فرزندانمان باقی بگذاریم. 

فرزندان ما نباید از اخراج هایی اجباری که نسل ما تجربه کرده است را دوباره تجربه کنند. بنابراین ما خواستار قانونی شدن زمین‌هایمان هستیم. 

راست های افراطی در حال تسخیر کشور!

پارلمان اسرائیل به «اصلاحات قضایی» رای داد و مخالفان را تحت کنترل خود قرارداد.
شورای امنیت سازمان ملل شهرک سازی را محکوم کرد

نوشته کنوت ملنتین
یونگه ولت
ترجمه میرفخرایی برای مجله هفته

دولت اسرائیل با «اصلاحات قضایی» خود در روز سه شنبه گام بزرگی به جلو برداشت. پس از ساعت ها بحث در اوایل صبح، اندکی پس از نیمه شب، مجلس قانون مهمی را در اولین قرائت آن تصویب کرد.
پیش از این ده ها هزار نفر در اطراف ساختمان کنست در اورشلیم علیه ارتجاعی ترین حکومت تاریخ اسرائیل تظاهرات کرده بودند.
آنها عمدتا شعار «دموکراسی» را سر می دادند، بسیاری پرچم ملی آبی و سفید را حمل می کردند. به گفته سازمان دهندگان، نزدیک به ۲۵۰ هزار تظاهرکننده تا اواخر روز شنبه در حدود ۴۰ نقطه مختلف در خیابان ها تجمع کرده بودند.

تظاهرات اصلی در تل آویو با ۱۳۵ هزار شرکت کننده، ۲۲ هزار نفر در کفار صبا و ۱۸ هزار نفر در حیفا برگزار شده بود.

رأی گیری اوایل روز سه شنبه با اکثریت قاطع با ۶۳ رأی موافق در مقابل ۴۷ رأی مخالف و بدون رأی ممتنع انجام شد. اما برخی از نمایندگان از رای گیری ممانعت کردند و در مجلس حضور نیافتند.
قانون تصویب شده اساساً شامل دو نکته است.
از یک سو، نقش ائتلاف راست افراطی حاکم در ترکیب و چیدن قضات «دادگاه عالی حفاظت از قوانین اساسی» تقویت خواهد شد.
از دادگاه همچنین تا حد زیادی سلب اختیار خواهد شد: اگر این قانون واقعاً تصویب شود، حق رد کردن قوانین جدیدی را که اکثریت قضات آن را در تضاد با قوانین اساسی ارزیابی میکنند را از دست می‌دهد – در اسرائیل قانون اساسی وجود ندارد بلکه یک چیزی بنام قوانین اساسی وجود دارد.
چیزی که باعث خشم عمومی در کشور شده است این است که این قانون تصویب شده بلافاصله قابل اجرا میشود این بدین معناست که دیوان عالی حق بررسی و لغو این قانون را نخواهد داشت.
پس از سه شنبه پر تلاطم و آشوب که نشان دهنده قطبی شدن جدی جامعه اسرائیل است، مجلس تصمیم به عقب انداختن برگزاری جلسات بعدی گرفته است:
قرائت دوم و سوم این قانون تا پایان اسفندماه برگزار نمی شود. هدف اعلام شده باز کردن درب «گفتگو» بین دولت و مخالفان است که باید به سازش بین آنها منجر شود.
رئیس جمهور اسحاق هرتزوگ، که در اصل از حزب مخالف این قانون حزب کارگر است، اما در اجرای وظایف خود به طرز ناراحت کننده ای آشتی جویانه و سازشکارانه رفتار می کند، برای پیشبرد این گفتگوها انتخاب شده است.
این احتمال وجود دارد که اپوزیسیون ناهمگون، که نتوانست دولت ائتلافی خود را در سال ۲۰۲۲ حتی یکسال در قدرت نگاه دارد، در مسیر «گفتگو» مورد نظر دچار انشعاب و چند دستگی شود.

نظرسنجی های اخیر نشان می دهد که ۶۶ درصد از اسرائیلی ها با «اصلاحات قضایی» برنامه ریزی شده مخالف هستند. اما از آن طرف در مجموع حدود ۷۰ درصد و حتی ۸۳ درصد از رای دهندگان مخالف موافق «گفتگو» هستند.
تقریباً همزمان با مناظره کنست، دوشنبه شب یک تصمیم غیرعادی در شورای امنیت سازمان ملل گرفته شد:

آنها در بیانیه ای «نگرانی و ناامیدی عمیق» خود را از اعلامیه ۱۲ فوریه اسرائیل ابراز کردند که برای گسترش بیشتر شهرک‌های صهیونیستی در کرانه باختری فلسطین اشغالی و متعاقباً با قانونی کردن پست های مرزی دست به تحریک آشکار بزند.
علیرغم نارضایتی آشکارا دولت اسرائیل از این بیانیه، ایالات متحده به طرز شگفت انگیزی با این بیانیه موافقت کرد.

با این حال، تصویب این بیانیه هیچ پیامد عملی برای اسرائیل ندارد. به این ترتیب، واشنگتن توانست مانع ارائه پیشنهادی از سوی امارات متحده عربی شود که در واقع به نمایندگی از طرف تشکیلات خودگردان فلسطینی قرار بود ارائه شود.

موشک جواب حمام خون.

تعداد کشته شدگان در نابلس افزایش یافت. در نتیجه حملات متقابل. اعتصاب عمومی در کرانه باختری

نوشته گریت هوکمن

یونگه ولت

ترجمه مجله هفته

هفته ای نیست که بدون مرگ سپری شود. به گزارش خبرگزاری حکومتی آلمان، وزارت بهداشت در رام الله گزارش کرد، روز چهارشنبه ده نفر در حمله ارتش اسرائیل در نابلس در کرانه باختری کشته شدند. یک نفر دیگر نیز یک روز بعد بر اثر گاز اشک آور جان خود را از دست داد و بیش از ۱۰۰ نفر دیگر نیز مجروح شدند.
بر اساس اطلاعات روزنامه اینترنتی اسرائیل تایمز، ارتش به دنبال یکی از اعضای گروه «لانه شیر» بود که سال گذشته تأسیس شده است.
در جریان این حمله، سربازان یگان ویژه جامام با مقاومت شدیدی مواجه شدند.
مظنون و دو مرد دیگر در خانه ای در شهر قدیمی پنهان شده بودند. یکی از آنها در تلاش برای فرار مورد هدف قرار گرفت و دو نفر دیگر در داخل ساختمان جان باختند.
پایگاه خبری یهودی موندویس که در آمریکا مستقر است، روز چهارشنبه گزارش داد: «در همان زمان، تعداد زیادی از نیروهای اسرائیلی وارد شهر قدیمی و مرکز شهر شدند و در آن منطقه پراکنده شدند سپس بی هدف به سوی فلسطینی‌های ساکن در محل تیراندازی کردند.»
درگیری در سراسر نابلس با پرتاب سنگ توسط جوانان به سمت نیروهای اشغالگر آغاز شد.
حداقل شش موشک پنج‌شنبه شب از نوار غزه به سمت اسرائیل شلیک شد بدون اینکه کسی زخمی شود. بر اساس اطلاعات خبرگزاری فرانسه، گروه جهاد اسلامی مسئولیت این حمله را بر عهده گرفت.
نیروی هوایی اسرائیل سپس به اهدافی در غزه حمله کرد. به گزارش شبکه خبری فلسطینی قدس الاخباریه، از جمله اهداف آنها یک پست نظامی گردان های قسام در اردوگاه آوارگان آش شاطی بود.
به گزارش خبرگزاری حکومتی آلمان، سخنگوی حماس که کنترل گردان های قسام را در دست دارد، صبح پنجشنبه گفت که گروه های مقاومت در غزه «شمشیر و سپر» مردم فلسطین هستند و صبر آنها به پایان رسیده است.
زندگی عمومی در کرانه باختری روز پنجشنبه به دلیل اعتصاب عمومی به مناسبت حمام خون در نابلس تقریباً به طور کامل متوقف شد.
خبرگزاری رسمی فلسطین وفا گزارش داد که تشکیلات خودگردان فلسطین شامگاه چهارشنبه از شورای امنیت سازمان ملل خواست تا جلسه اضطراری تشکیل دهد.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در نیویورک گفت: «وضعیت در اراضی اشغالی فلسطین در خطرناک‌ترین نقطه خود در سال‌های اخیر قرار دارد».
باید به هر قیمتی از تشدید تنش جلوگیری کرد. ایالات متحده «بسیار نگران» است. بر اساس گزارش رسانه ها، وزارت خارجه آلمان فدرال نیز روز چهارشنبه اعلام کرد که «بسیار نگران تلفات و مجروحان غیرنظامیان» در نابلس است.
این مقام ادامه داد: «حتی هنگام اقدام علیه نیروهای افراطی، تناسب وسایل مورد استفاده و حفاظت بی قید و شرط از جمعیت غیرنظامی باید همیشه حفظ شود».
به گزارش خبرگزاری فلسطینی معان، وزارت خارجه فلسطین از «عبارات تکراری و معمول» روز پنجشنبه ابراز ناامیدی کرده است.
با این حال، فلسطینی ها نمی توانند انتظاری جز اشک تمساح داشته باشند.
دولت افراطی راست اسرائیل در آینده نیز نباید از تحریم های جامعه ارزشی فرضی غربی هراس داشته باشد و می تواند به سیاست سرکوب خود همانطور که از زمان روی کار آمدن کرده است، ادامه دهد.

اخراج اسرائیل از اجلاس سران اتحادیه آفریقا!

نوشته کریستین سلز، کیپ تاون

یونگه ولت

ترجمه مجله هفته

اجلاس سران اتحادیه آفریقا در مورد کمبود مشکلات نمی توانند گلایه ای داشته باشند. در حالی که سی و ششمین اجلاس سران اتحادیه آفریقا (AU) در آخر هفته در آدیس آبابا برگزار شد، چهار کشور از ۵۵ کشور عضو – سودان، مالی، بورکینافاسو و گینه در آن حضور نداشتند آنها در حال حاضر عضویتشان از طرف اجلاس سران اتحادیه آفریقا به حالت تعلیق درآمده است. 

همچنین مشکلات عمده ای در اجرای توافقنامه تجارت آزاد آفریقا وجود داشت. به این مشکلات موارد کمبود غلات و کود در نتیجه جنگ در اوکراین و تحریم های غرب علیه روسیه اضافه شده است. 

با این حال، یک موضوع موفق شد همه چیزهای دیگر را تحت الشعاع قرار دهد: یک دیپلمات ارشد اسرائیلی که در نشست سران اتحادیه آفریقا شرکت کرده بود از جلسه اخراج شد. 

نیروهای امنیتی، معاون مدیر کل وزارت خارجه اسرائیل، شارون بار لی را روز شنبه از مقر اتحادیه آفریقا اسکورت کردند. تل آویو پس از آن سپس توپخانه سنگین پروپاگاندا را رونمایی کرد. 

لیور حیات، سخنگوی وزارت امور خارجه روز شنبه به نقل از روزنامه تایمز اسرائیل گفت: غم انگیز است که می بینیم اتحادیه آفریقا گروگان تعداد کمی از کشورهای افراطی مانند الجزایر و آفریقای جنوبی شده است که توسط نفرت هدایت می شوند و تحت کنترل ایران هستند. 

بار-لی یک «ناظر معتبر با مجوز حضور» در جلسه بود. البته این ادعا دقیقا همان چیزی است که اتحادیه آفریقا آن را رد می کند. 

به گزارش خبرگزاری فرانسه، یک مقام ناشناس گفت که نه بار لی، بلکه آللی ادماسو سفیر اسرائیل به این نشست دعوت شده بود. 

«مایه تاسف است که فرد مورد نظر از چنین فرصتی سوء استفاده کرده است.»

ابا کالوندو، سخنگوی موسی فکی، رئیس کمیسیون اتحادیه آفریقا، نیز در توییتر تصریح کرد که اتحادیه کشورها «نه مجوز و نه دعوت» برای بار لی  صادر کرده است و بنابراین «منطقی است که او اخراج شده است». 

به ویژه برای کالوندو، این حادثه یک شامورتی‌بازی است. رئیس شما فکی فقط در سال ۲۰۲۱ به اسرائیل وضعیت ناظر در اتحادیه آفریقا اعطا کرد. 

این کشور آخرین بار این وضعیت را با سازمان قبلی OAU داشت، اما در سال ۲۰۰۲ زمانی که اتحادیه آفریقا تأسیس شد، آن را از دست داد. بجز این تصمیم فکی دو سال پیش با مخالفت کشورهای عضو مواجه شد. 

کمیسیونی متشکل از شش رئیس دولت سال گذشته تشکیل شد تا بررسی کند که آیا اسرائیل باید به عنوان ناظر اعطا شود یا خیر. 

الجزایر و آفریقای جنوبی از مخالفان این اقدام محسوب می شوند و این روند هنوز تکمیل نشده است. به گفته کالوندو، اکنون با توجه به این اتفاق جدید روی آن تفکر خواهد شد.

در حالی که کلیسون مونیلا، سخنگوی وزارت خارجه آفریقای جنوبی، صرفاً از اسرائیل خواست تا ادعاهای خود را ثابت کند، خبرگزای حکومتی آلمان آتش بیار معرکه شد.

این خبرگزاری آلمانی با عنوان «آفریقای جنوبی از حذف ناظر اسرائیلی از اجلاس اتحادیه اتحادیه اروپا استقبال می کند»، به نقل از «ماهلونگی (sic) بونگو متسیری، سخنگوی دولت» نوشت که این کشور از این اقدام «استقبال» میکند زیرا اسرائیل یک «دولت آپارتاید» است. 

در واقع، نام خانم مورد نظر ماهلنگی بنگو-متسیری است و او اصلا به نمایندگی از دولت آفریقای جنوبی صحبت نمی کند. او در واقع سخنگوی حزب حاکم کنگره ملی آفریقا (ANC) است که به وضوح در سربرگ بیانیه مطبوعاتی او ذکر شده بود. 

در همین حال، سخنان یکی از مهمانانی که در واقع به اجلاس دعوت شده بود، آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل، بسیار کمتر مورد توجه قرار گرفت. 

وی روز شنبه در یک کنفرانس مطبوعاتی به عنوان بزرگترین مشکل این قاره گفت: «یک سیستم مالی ناکارآمد و ناعادلانه جهانی که بسیاری از کشورهای آفریقایی را از کاهش بدهی و تامین مالی مورد نیاز آنها محروم می کند.»

در عوض، کشورهای آفریقایی باید «نرخ‌های بهره اخاذی» بپردازند که در نتیجه «سیستم‌ها و ساختارهای مختلف از بهداشت و آموزش گرفته تا سیاست‌های اجتماعی، ایجاد شغل و برابری جنسیتی به دلیل عدم حمایت از سرمایه‌گذاری محروم می‌شوند». 

گوترش خاطرنشان کرد که آفریقا هم در شورای امنیت سازمان ملل و هم در نهادهای برتون وودز کمتر حضور دارد و تاکید کرد که او از ساختار بدهی جدید برای آفریقا حمایت می کند. 

دیپلمات عالی رتبه جمهوری خلق چین در حال آماده سازی مذاکرات در مسکو برای پایان دادن به جنگ اوکراین است. غرب مدعی است پکن در حال تامین تسلیحات برای روسیه است

نوشته یورگ کرونائر
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

وانگ یی، دیپلمات ارشد سیاست خارجی چین روز دوشنبه وارد مسکو شد تا درباره راه‌حل احتمالی صلح اوکراین گفتگو کند.
همانطور که دیمیتری پسکوف سخنگوی دفتر ریاست جمهوری توضیح داد، طیف موضوعاتی که با وانگ مورد بحث قرار خواهد گرفت بسیار گسترده است.
با این حال، منابع دیپلماتیک گفتند که ابتکار اخیر چین برای یافتن راه حلی از طریق مذاکره برای پایان دادن به جنگ اوکراین در این دیدار نقش مهمی را ایفا خواهد کرد.
وانگ ابتکار عمل را روز شنبه در «کنفرانس امنیتی» مونیخ اعلام کرد و انتشار موضع چین را به پس از مذاکرات وانگ در پایتخت روسیه موکول کرد.

کارشناس سیاست خارجی چین که ریاست کمیسیون سیاست خارجی کمیته مرکزی حزب کمونیست چین را بر عهده دارد، پیش از این در فرانسه، ایتالیا، آلمان و مجارستان مذاکراتی داشته و همچنین خواستار پایان دادن به خصومت ها شده بود. جزئیات این دیدارها فاش نشد.
فراتر از ابتکار خود برای مذاکره، پکن روز دوشنبه به ادعای آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا مبنی بر اینکه چین در حال بررسی عرضه تسلیحات کشنده به روسیه است، را رد و به آن اعتراض کرد. بلینکن هیچ مدرکی برای این ادعا ارائه نکرد.
وال استریت ژورنال مدعی شده است که روسیه از پهپادهای تجاری تولیدکننده چینی DJI در اوکراین استفاده می کند، اشاره کرد.
اما پهپاد‌ها در بازارهای در سراسر جهان در دسترس هستند و پکن هیچ کنترلی بر نوع بکارگیری آنها و دستکاری آنها برای استفاده نظامی ندارد.

وانگ ونبین، سخنگوی وزارت خارجه چین روز دوشنبه این ادعا را که پکن می‌خواهد با ارسال تسلیحات به مسکو کمک کند، «اطلاعات نادرست» خواند و گفت که «این ایالات متحده است و نه چین که دائماً سلاح به میدان جنگ می فرستد.»
پکن دیگر صبرش از «اشاره‌های ایالات متحده به روابط چین و روسیه» لبریز شده است.
با وجود این اتهام بلینکن موج های مورد نظر آمریکا را در غرب ایجاد کرد. سناتور آمریکایی لیندسی گراهام خطاب به چین با بهترین ادبیات چاروادارهای جنوب آمریکا گفت : «اگر الان روی قطار پوتین بپری، احمق تر از لجن هستی.»
ژان آسلبورن، وزیر امور خارجه لوکزامبورگ پیش از این چین را تهدید کرده بود که در صورت تامین سلاح برای روسیه، تحریم خواهد شد. علاوه بر این، اعتبار طرح صلح چین از بین خواهد رفت.
ابتکار چین برای پایان دادن به جنگ با تایید جنوب جهانی روبرو میشود.
لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، رئیس جمهور برزیل اخیراً حمایت خود را از صلح بین روسیه و اوکراین اعلام کرد.
هند نیز از نظر دیپلماتیک برای آتش بس فشار می آورد. تقریباً دو هفته پیش، آجیت دوال، مشاور امنیت ملی دهلی نو، در مسکو به ویژه با شخص پوتین. درباره این موضوع مذاکره کرد.
بنیاد تحقیقات آبزرور، یکی از مشهورترین اندیشکده‌های هند، مطالعه‌ای را در پایان ژانویه منتشر کرد که به دنبال یافتن راه‌هایی برای مذاکره برای راه‌حل است.
سارا کوگونگلوا، نخست وزیر نامیبیا در کنفرانس امنیتی مونیخ اعلام کرد:
«ما به دنبال پیدا کردن مقصر نیستیم، ما می‌خواهیم مشکل را حل کنیم.» این بی فایده‌ای است که روسیه و غرب پول‌های بیشتری را برای خرید سلاح سرمایه‌گذاری کنند.
جوزف بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، تقریباً به عنوان جواب و اظهار نظر در مورد ابتکار مذاکره چین، در جریان بازدید از کیف روز دوشنبه، وعده تحویل تسلیحات جدید را داد. هزینه این بار: نیم میلیارد دلار آمریکا.

باز هم حمله اسرائیل به پایتخت سوریه

«منابع» نزدیک به مخالفان دولت سوریه ادعا میکنند که اهداف نظامی، در منطقه تاریخی دمشق مورد اصابت موشک‌های اسرائیلی قرار گرفته است

نوشته کارین لوکفلد
یونگه ولت
ترجمه سیما صابری

حملات راکتی سنگین یکشنبه شب دمشق پایتخت سوریه را لرزاند.
اندکی پس از نیمه شب (به وقت محلی)، موشک های اسرائیلی در کفار شوش، در مصرع و در ارگ دمشق اهدافی را بمباران کردند.
به گفته سخنگوی ارتش سوریه، موشک‌ها از سمت بلندی‌های جولان سوریه شلیک شده‌اند، منطقه‌ای در غرب سوریه که در سال ۱۹۶۷ به طور غیرقانونی اشغال و در سال ۱۹۸۱ توسط اسرائیل ضمیمه این کشور شد.
ارتش سوریه با پدافند هوایی خود توانست «بیشتر موشک ها» شلیک شده توسط اسرائیل را رهگیری کند.
خبرگزاری رسمی سانا گزارش داد که پنج نفر کشته و ۱۵ نفر زخمی شدند که حال برخی از آنها وخیم گزارش شده است.
طبق معمول، رهبری ارتش اسرائیل در مورد این حملات اظهار نظری نکرد.
بسیاری از رسانه‌ها و خبرگزاری‌های غربی به نقل از «دیده‌بان حقوق بشر سوریه» مستقر در بریتانیا در گزارش‌هایی درباره غیرقانونی اسرائیل گزارش‌هایی را منتشر کردند.
رامی عبدالرحمن، تنها عضو این «دیده‌بان حقوق بشر سوریه»، گفت که این حملات مواضع شبه نظامیان ایرانی و حزب الله (لبنان) مستقر در «میان ساجده سیناب و الدیجابه در حومه دمشق» را هدف قرار دادند.
در پی این حملات هم آتش سوزی صورت گرفت و هم صدای انفجار شنیده شد. همچنین سامانه راداری ارتش سوریه در جنوب دمشق در استان سویدا مورد حمله قرار گرفت.
به گفته این آژانس، این دومین حمله اسرائیل به سوریه در سال جاری بود.
در ۲ ژانویه، هفت شبه نظامی که گمان می رود مورد حمایت ایران بودند در حمله به فرودگاه دمشق کشته شدند.
«دیده‌بان حقوق بشر سوریه» یکنفره که در رسانه های آلمانی نیز به عنوان نوعی نهاد جامعه مدنی معرفی می شود که ادعا میشود «ناظران زیادی در سوریه دارد» به اپوزیسیون افراطی دولت سوریه وابسته است .

در اوایل ماه مه ۲۰۱۸، پیتر هیچنز، روزنامه‌نگار بریتانیایی، بیانیه رسمی «دیده‌بان حقوق بشر سوریه» مبنی بر اینکه این رصدخانه «وابسته به هیچ نهاد سیاسی» نیست را رد کرد.

هنگامی که از او در این مورد سوال شد شد، تأیید شد که «بریتانیا پروژه ای را تحت عنوان «دیده بان حقوق بشر سوریه» را با بودجه تقریبا ۲۰۰ هزار پوند راه‌اندازی کرده است».
ادعا میشود این بودجه تامین «برای تجهیزات ارتباطی و دوربین» بود. هیچنز در ستون خود برای ساندی میل یکشنبه نوشت: نباید فراموش کرد که تامین کننده بودجه، وزارت خارجه در واقع یک نهاد رسمی از دولت بریتانیا است.

دو شهروند دمشقی امین ن و جلال ب* در گفتگوی تلفنی با روزنامه یونگه ولت گزارش دادند که پدافند هوایی سوریه موشک های اسرائیل را بر فراز مرکز شهر منهدم کرده است.
ب می‌گوید: «اگر موشک‌ها به اهداف خود اصابت کرده بودند، احتمالاً ما دیگر وجود نداشتیم.» در ارگ، یک مرکز مطالعاتی باستان‌شناسی مورد اصابت قرار گرفت، در مصراع قطعات موشک در یک منطقه مسکونی سقوط کرد. در کفر شوش، موشک به خانه ای در مقابل مجتمع آموزشی زنان ایرانی اصابت کرد.
ن افزود: یکی از کشته شدگان متخصص داخلی و یک داروساز نیز کشته شده است.
نذیر عوض، مدیر کل اداره آثار باستانی و موزه های سوریه، به رسانه ها درباره تخریب ارگ که بخشی از میراث جهانی سوریه به عنوان بخشی از شهر قدیمی دمشق است، گفت. در زمان حمله ده نگهبان در محل حضور داشتند که دچار جراحات جسمی و روحی شدند.
ارگ منحصراً یک مکان باستانی، فرهنگی و اجتماعی با امکانات آموزشی است. اثاثیه، کامپیوتر، اسکنر و تجهیزات گرانقیمت فیلمبرداری در موسسه هنرهای کاربردی در این حمله نابود شد.
انتظار می رود یک تیم تحقیقاتی یونسکو این خسارت را ثبت و مستند کند.
همه اهداف موشکی اسرائیل در محله های پرجمعیت مرکز دمشق قرار دارند.
در مجاورت محل اصابت موشک‌ها در کفر شوش نه تنها بخش های قدیمی و روستایی این ولسوالی وجود دارد، بلکه ادارات دولتی متعددی از جمله وزارت امور خارجه نیز وجود دارد.
توزیع کمک های بشردوستانه برای زلزله زدگان در حال حاضر در این محل با سازمان ملل متحد و کمیته بین المللی صلیب سرخ هماهنگ میشد.
ناجت روچدی، معاون نماینده سازمان ملل در سوریه روز یکشنبه در توییتر نوشت، تنها در سوریه ۸.۸ میلیون نفر از این فاجعه آسیب دیده اند.

---

«نقض آشکار قوانین بین المللی»: روسیه حمله اسرائیل به دمشق را محکوم کرد

پس از حمله اخیر اسرائیل به دمشق که منجر به کشته شدن پنج نفر شد، مسکو از تل آویو می خواهد که «از انجام اقداماتی که پیامدهای خطرناکی برای کل منطقه دارد خودداری کند.»

روسیه روز یکشنبه حمله هوایی به مناطق مسکونی در دمشق را محکوم کرد، اسرائیل متهم است که شب گذشته در پایتخت سوریه پنج غیرنظامی کشته و ۱۵ نفر دیگر زخمی کرده است. 

روسیه به عنوان یکی از حامیان مهم کشور مستقل سوریه، حمله شامگاه شنبه به منطقه «کفر شوشا» در دمشق را «نقض آشکار» قوانین بین المللی توصیف کرد. 

ماریا زاخاراووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه گفت: ما از طرف اسرائیلی می‌خواهیم که تحریکات مسلحانه علیه جمهوری عربی سوریه را متوقف کند و از اقداماتی که پیامدهای خطرناکی برای کل منطقه دارد، خودداری کند. 

به گفته سازمان دیده بان حقوق بشر سوریه که یک گروه ضد اسد مستقر در لندن است، حمله اسرائیل در نزدیکی یک مرکز فرهنگی ایران رخ داده است. 

به گزارش خبرگزاری سوری سانا، پدافند هوایی سوریه موفق شد «بیشتر» موشک های شلیک شده توسط جت های اسرائیلی را بر فراز بلندی های جولان رهگیری کند. 

تبادل ضربات بین اسرائیل و ایران در حال حاضر در سراسر منطقه تشدید شده است. 

بنیامین نتانیاهو روز یکشنبه در سخنانی از تل آویو، رهبری ایران در تهران را مسئول حمله هواپیمای بدون سرنشین به یک نفتکش در خلیج فارس متعلق به شرکتی متعلق به میلیاردر اسرائیلی ایال اوفر دانست. 

یک نفتکش دیگر اسرائیلی در ماه نوامبر هدف حمله پهپادی در سواحل عمان قرار گرفت. این حمله در اسرائیل به انتقام تعبیر می شود. 

مقامات ارشد امنیتی اسرائیل بر این باورند که حمله ایران اقدامی انتقام‌جویانه برای حمله اخیر پهپاد به تأسیسات نظامی در اصفهان است که اسرائیل مقصر آن است. در 29 ام. انفجاری مهیب در یک انبار مهمات وزارت دفاع ایران در شهر اصفهان رخ داد. 

سیاسی بازی غرب در کمک رسانی

به دلیل دشمنی دولت های غربی با سوریه مردم سوریه از کمک های کشورهای غربی به زلزله زدگان بی نصیب می ماند.

نوشته کارین لوکفلد، بیروت
یونگه ولت
ترجمه سیما صابری

کشورهای کمک کننده غربی سازمان ملل را تحت فشار قرار می دهند که از منافع آنها در کمک رسانی به سوریه حمایت کند در غیر این صورت آنها حاضر به دادن تعهدی برای کمک رسانی نیستند.
شورای امنیت سازمان ملل روز دوشنبه به بررسی وضعیت مناطق زلزله زده سوریه پرداخت. در یک «جلسه خصوصی» و «مشاوره های غیر علنی»، تمرکز بر چگونگی دریافت کمک بیشتر به مناطق آسیب دیده در شمال سوریه و منطقه ساحلی سوریه در سریع ترین زمان ممکن بود. در گزارش مقدماتی هیئت، علاوه بر گاه شماری از رویدادها، نمایندگان سازمان ملل مواضع این سازمان و سایر سازمان های بین المللی تشریح شد.

بزرگترین اهداکنندگان کمک های بشردوستانه به سوریه آمریکا، آلمان و اتحادیه اروپا هستند. این گروه‌های ذی‌نفع، که به آنها «ذینفعان» گفته می‌شود، می‌خواهند تا حد امکان گذرگاه‌های مرزی را به روی سوریه باز کنند تا از قطعنامه ۲۶۷۲ شورای امنیت سازمان ملل متحد پیروی کنند.
که در آن تصریح شده است کمکهای مالی و جنسی فقط به مناطق تحت تصرف تروریست ها در شمال غربی سوریه منتقل شود.
با حمایت روسیه و چین، اعضای دائم شورای امنیت، دمشق سال‌هاست که خواستار آن بوده که توزیع کمک‌های امدادی به تمام مناطق سوریه و با خود سازماندهی سوریه ارسال شود.
کمک به مناطق زلزله زده نیز می تواند از طریق فرودگاه های دمشق، حلب و لاذقیه ارائه شود. با این حال، کشورهای کمک کننده اصلی این امر را رد می کنند زیرا این به معنای تعلیق «اقدامات تنبیهی اقتصادی یکجانبه» آنها علیه دولت سوریه است که به تحت عنوان تحریم نیز شناخته می شود.

پایبندی به تحریم ها

کمک های بشردوستانه به نیازمندان هرگز به اندازه این زمان – پس از زلزله شدید اخیر- دچار سیاسی‌بازی نشده است. آنکارا و دمشق بلافاصله پس از مشخص شدن دامنه وسیع ویرانی در مناطق وسیعی از جنوب شرقی ترکیه و شمال سوریه و در امتداد سواحل مدیترانه سوریه به سازمان ملل متوسل شدند و درخواست کمک کردند. اما کمک ها عمدتا وارد ترکیه شد.
از زمان آغاز جنگ در سوریه در سال ۲۰۱۱، کمک های بشردوستانه با سازمان ملل متحد و کمیته بین المللی صلیب سرخ (ICRC) هماهنگ شده است.
این کار آسانی نیست، زیرا جنگ منجر به ایجاد مناطقی در شمال غربی (ادلب، عفرین، عساس) شده است که تحت کنترل مخالفان مسلح دولت تحت حمایت ترکیه و در شمال شرق (حسکه، رقه) است. که تحت رهبری کردها با حمایت ارتش آمریکا قرار دارند. عملیات امدادرسانی به مردم ساکن در این مناطق، از جمله بسیاری از آوارگان داخلی جنگ، سیاسی شده و این سیاسی بازی همچنان ادامه دارد.
حفظ بی طرفی در این شرایط برای سازمان ملل و کمیته بین المللی صلیب سرخ هم آسان نیست.
در کنفرانس مطبوعاتی وزارت امور خارجه آمریکا در روز زلزله، یک روزنامه نگار از ادوارد پرایس، سخنگوی این سازمان پرسید: آیا این یک «حرکت انسانی» نخواهد بود، اگر دولت ایالات متحده در این وضعیت فاجعه‌بار به دمشق کمک کند، و حتی از این هم فراتر برود، برای لغو تحریم هایی که اساسا سوریه را خفه کرده است وارد عمل شود؟
پرایس پاسخ داده شد، این می تواند «بسیار طعنه آمیز، و حتی غیر سازنده باشد (…) وقتی با یک دولت همکاری کنیم، که اکنون ده سال است که مردم خود را وحشیانه سرکوب کرده است – آنها را سلاخی کرد و مسئول بسیاری از رنج هایی است که مردمش متحمل میشوند».
ایالات متحده «شریک های انسان دوستی در منطقه» دارد که می توانند کمک های لازم را ارائه کنند.
آنها «از اولین روزهای جنگ داخلی» در سوریه فعال بوده اند و ایالات متحده «مقدار قابل توجهی از کمک های بشردوستانه» به آنها ارائه می کند.

حرفهای آمریکا از دهان وزیر امور خارجه آلمان.

آنالنا بئر بوک، وزیر امور خارجه آلمان، که تقریباً دقیقاً همین عبارت را برای خبرنگاران در برلین ابراز کرد:
«جایی که مردم تحت رژیم اسد نمی توانند به هیچ کمکی امیدوار باشند»، حمایت ما از طریق شرکای بشردوستانه ما در منطقه ادامه خواهد یافت.

نگاهی به وب‌سایت وزارت خارجه، که تلاش‌های امدادرسانی به زلزله‌زدگان ترکیه و سوریه را توضیح می‌دهد، نشان می‌دهد که این «شریک‌های بشردوستانه» چه کسانی هستند و قرار است «مقدار قابل توجهی» کمک‌های واشنگتن و برلین به آنها ارائه شود.
این عکس اعضای «کلاه سفیدها» را نشان می دهد که خود را تحت عنوان «حفاظت مدنی سوریه» فعالیت میکنند.
حتی آنها در فیلم ها و مصاحبه های متعدد اظهار داشتند که نه سازمان ملل و نه دولت سوریه هیچ کمکی ارسال نکرده اند.
همانطور که لیندا توماس-گرینفیلد، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد روز دوشنبه به شبکه تلویزیونی ام‌اس‌ان‌بی‌سی گفت، کشورهای ثروتمند کمک کننده می‌خواهند قطعنامه‌ای را در شورای امنیت سازمان ملل برای باز کردن «یک یا دو گذرگاه مرزی» علاوه بر باب الحوا بین ترکیه بین سوریه تصویب کنند.
رئیس سازمان بین المللی مهاجرت، آنتونیو ویتورینو نیز از این خواسته حمایت کرد و در آخر هفته به شبکه الجزیره گفت که باز کردن گذرگاه های بیشتر برای موفقیت عملیات کمک رسانی بسیار مهم است.
همچنین روز دوشنبه، مارتین گریفیتس، هماهنگ‌کننده کمک‌های اضطراری سازمان ملل گفت که باید دیپلماسی را امتحان کرد و با رئیس جمهور بشار اسد در دمشق وارد گفتگو شد.
در نتیجه سوریه گذرگاه های باب السلمه و باب الرای را نیز برای تسهیل ارسال کمک به مناطق زلزله زده آزاد کرد.

متحد علیه محاصره آمریکا

رئیس جمهور کوبا دیاز کانل در بلیز و مکزیک: همکاری های پزشکی و زیرساختی بیشتر گسترش می‌یابد

فولکر هرمزدورف
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

آندرس مانوئل لوپز اوبرادور، رئیس جمهور مکزیک، اعلام کرد قصد دارد با همتای آمریکایی خود به گفتگو بنشیند و رسماً از او می خواهد که در نهایت محاصره تحمیل شده بر کوبا را لغو کند.
رئیس دولت روز دوشنبه (به وقت محلی) در یک کنفرانس مطبوعاتی پرسید. برادران و خواهران کوبایی ما چه می توانند بکنند اگر این قدرت سلطه گر حاکمیت آنها را دوست نداشته باشد؟
دو روز قبل، لوپز اوبرادور با میگل دیاز کانل، رئیس جمهور کوبا، که در آخر هفته از مکزیک و بلیز همسایه بازدید کرده بود، ملاقات کرد.
محور اصلی دیدار روز شنبه در شهر کامپچه مکزیک، همکاری های دوجانبه بیشتر بود.
همانطور که روزنامه مکزیکی لا خورندا گزارش داد، نمایندگان هر دو کشور، از جمله، برای گسترش حضور پزشکان کوبایی در مکزیک و اجرای برنامه اجتماعی «سمبراندو ویدا» که توسط کوبا راه اندازی شده است، توافق کردند.

مارسلو ابرارد، وزیر امور خارجه مکزیک در پایان این دیدار تاکید کرد که روابط دو کشور «در دهه های گذشته در بهترین حالت خود بوده است».
ابرارد بر اهمیت قراردادهای امضا شده تاکید کرد که سیستم بهداشتی مکزیک را با همکاری کوبا تقویت می کند و با کمک مکزیک، شبکه برق کوبا را به منظور کاهش پیامدهای محاصره آمریکا در آنجا تثبیت می کند.
سال گذشته، دولت مکزیک ده میلیون دلار آمریکا برای حمایت از ۵۰۰۰ تولیدکننده محصولات کشاورزی در ۱۷ انجمن در استان های آرتمیسا و مایابیک در منطقه بزرگتر با برنامه «سمبراندو ویدا» که در دیگر کشورهای آمریکای لاتین نیز موفق بوده است، برای حمایت از هاوانا فراهم کرد.
به گفته وزارت امور خارجه، هدف کمک به ایجاد امنیت غذایی و افزایش بهره وری کشاورزان و خانواده های آنها در این مناطق روستایی است.
مکزیک خواستار حمایت بیشتر کوبا در بخش بهداشت و درمان در این کشور است. به گفته لوپز اوبرادور، ۶۱۰ پزشک، پرستار و متخصص کوبایی در حال حاضر به بازسازی سیستم بهداشتی مکزیک در دوازده ایالت کمک میکنند.
رئیس جمهور گفت: با کمک شما توانستیم تعداد افرادی که تحت مراقبت هیچ سیستم پزشکی نبودند را کاهش دهیم. این احتمال وجود دارد که ما به کارشناسان بیشتری از کوبا نیاز داشته باشیم.
امیدواریم کوبا با پزشکان بیشتری از ما حمایت کند و در آینده نزدیک ما در بیمارستان های بیشتری کادر درمانی لازم داریم.
لوپز اوبرادور از پیامدهای یک سیاست نئولیبرالی انتقاد کرد که «به عنوان بخشی از مدل خصوصی سازی سیستم بهداشتی مکزیک در درجه اول بر کسری آموزش متخصصان پزشکی تأثیر داشت».
او گفت: «در حالی که نئولیبرال‌ها از آموزش پزشکان در اینجا جلوگیری می‌کردند، کوبا در حال آموزش پزشکان بود تا یکی از بهترین سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی در جهان را تثبیت کند.
لوپز اوبرادور خطاب به دولت ایالات متحده تکرار کرد که «هیچ کس نباید کشوری را به دلایل سیاسی و ایدئولوژیکی تحریم یا محاصره کند» و تاکید کرد که افراد زیادی در ایالات متحده «از این رفتار غیرانسانی با کوبا سود می برند».
به گزارش روز دوشنبه روزنامه گرانما حزب کمونیست کوبا، دیاز کانل و نخست وزیر جان آنتونیو بریسنو در بلیز دو توافقنامه در زمینه مهاجرت و همکاری فرهنگی امضا کردند.
اما اینجا هم بحث همکاری پزشکی مطرح بود. بریسنو از مهمان کوبایی تشکر کرد و گفت با حمایت و همکاری کوبا «صدها کارشناس بلیزایی توانسته اند در کوبا فارغ التحصیل شوند که بسیاری از آنها در بخش مراقبت های بهداشتی مشغول بکار و کمک رسانی هستند.»
او گفت که مردم او «هرگز فراموش نمی کنند که در طول بحران کووید-۱۹، زمانی که هیچ کس نمی دانست چه باید بکند و چه اتفاقی قرار است بیفتد، تیپ هنری ریو کوبا فورا خود را به بلیز رساندند و دست به کار شدند.»

وی خاطرنشان کرد که پزشکان کوبایی شاغل در این کشور «اغلب در دورافتاده ترین مناطق کار و کمک رسانی می کنند، در روستاهایی که بسیاری از پزشکان محلی به دلایل اقتصادی نمی خواهند در آنجا کار کنند».
بریسنو تاکید کرد که بلیز به همین دلیل علاقه زیادی به گسترش همکاری در بخش مراقبت های بهداشتی با این کشور سوسیالیستی دارد.

تعریف و تمجید زیاد، نتیجه کم.

کوچک شدن توافق راهبردی به چند قرارداد

سفر سه روزه رئیس جمهور ایران به چین.
تعریف و تمجید زیاد، نتیجه کم.

نوشته کنوت ملنتین
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

«ابراهیم رئیسی» رئیس‌جمهور ایران روز پنجشنبه به سفر رسمی سه روزه خود به جمهوری خلق چین پایان داد. این دیدار بعد از ظهر سه شنبه با یک پذیرایی رسمی پر زرق و برق در تالار بزرگ مردم با همتای چینی او آغاز شد.
شی جین پینگ در این دیدار تاکید کرد که چین و ایران از یک «دوستی سنتی» برخوردارند و روابط دوجانبه آنها از آزمایشات فرسایش های مختلف جان سالم به در برده است.
چین از ایران در دفاع از حاکمیت، استقلال، تمامیت ارضی و حیثیت ملی خود حمایت می کند، مداخله نیروهای خارجی در امور داخلی ایران را رد می کند و که امنیت و ثبات این کشور را تضعیف می کنند.
پکن مایل به همکاری با تهران برای اجرای «طرح جامع همکاری» و «تعمیق همکاری عملی در زمینه‌هایی مانند تجارت، کشاورزی، صنعت و توسعه زیرساخت‌ها و جذب محصولات کشاورزی باکیفیت‌تر از ایران است.
این توافقنامه که در آن زمان با نام تا حدودی بلندپروازانه‌تر انگلیسی «پیمان همکاری استراتژیک ۲۵ ساله» – یک پیمان، و نه فقط یک طرح – نامیده می‌شد، در ۲۷ مارس ۲۰۲۱ توسط وزرای خارجه دو کشور در پایتخت ایران امضا شد. .
رئیس‌جمهور شی اولین بار در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۶ در سفری دولتی به تهران این ایده را مطرح کرد. برای معرفی فقط یک پنجره زمانی بسیار کوچک ارائه داده شد:
در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۶، برجام بین‌المللی که در ژوئیه ۲۰۱۵ در وین امضا شد، در تمامی اجزای آن از جمله برداشتن تحریم‌های غرب علیه ایران اجرایی شد.
زمانی که دونالد ترامپ در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۷ روی کار آمد، رئیس‌جمهوری در کاخ سفید نشست که پیش از این در طول مبارزات انتخاباتی «پاره کردن برجام» را به عنوان اولویت خود اعلام کرده بود.
در ۸ می ۲۰۱۸، ترامپ خروج خود از این توافق را اعلام کرد و دستور اعمال مجدد تدریجی همه تحریم‌هایی را که آمریکا در وین لغو کرده بود، صادر کرد.
این بدان معناست که به دلیل تحریم های ترامپ پیش نیازهای اساسی برای راهراندازی ابتکار پیشنهادی شی به ایران در ژانویه ۲۰۱۶ دیگر در دسترس نبود، آن هم بدون اینکه این موضوع به شیوه ای قابل فهم توضیح داده شود یا حتی بحث شود.
جمهوری خلق همواره از نقض تحریم های ایالات متحده به دلایلی به راحتی قابل درک است از نقض تحریم های آمریکا عقب نشینی میکند.
مهم ترین بانک های چینی همگی در ایالات متحده آمریکا کار می کنند، همچنین مانند سایر شرکت های دولتی در جمهوری خلق. این نمی تواند مورد مذاکره قرار گیرد.
تنها یک منطقه استثنایی کوچک وجود دارد: اینها شرکتهای خصوصی سازماندهی شده ای هستند که هیچ ارتباط قابل اثباتی با بقیه اقتصاد چین ندارند. به ویژه آنها به عنوان شرکای ایران در معاملات نفتی «غیرقانونی» فعال هستند.
در این شرایط، مشخص نیست که چرا یک «پیمان راهبردی» ۲۵ ساله در ۲۵ مارس ۲۰۲۱ به امضای طرفین رسید.
محتوای توافق هنوز منتشر نشده است. در عوض، شایعه‌ای که چین متعهد به سرمایه‌گذاری در مجموع ۴۰۰ میلیارد دلار آمریکا (میانگین سالانه ۱۶ میلیارد دلار) در ایران در یک دوره ۲۵ ساله شده است، بر سر زبان‌ها است.
حتی فراتر از مشکل عینی، که فراتر از «مسمومیت» مؤثر ایران توسط تحریم‌های غرب است، نمونه‌ای از چنین تعامل خارجی گسترده و طولانی‌مدتی توسط چین تا بحال در جایی مشاهده نشده.
رئیسی روز دوشنبه با هدف اعلام شده برای ایجاد انگیزه کمی برای اجرای عملی توافق اساسی که دو سال پیش منعقد شد به پکن پرواز کرد.
گهگاه در ایران آشکارا گفته می شود که «پیمان» اساساً روی کاغذ مانده. در روزهای سه شنبه و پنجشنبه گذشته هم چیز بیشتری به آن اضافه نشد.
گفته می شود ۲۰ قرارداد مجرد برای گسترش همکاری ها منعقد شده است. بدون افشای محتوای آنها، همچنین آنها غیر الزام آور هستند و به هیچ وجه آنها فقط مربوط به اقتصاد نمی‌شوند.

کل مشکل مربوط به لیتیوم است.

پرو: تظاهرات علیه دولت بالفعل ادامه دارد. کاستیلو، رئیس جمهور سابق زندانی فعلی، اولین مصاحبه خود را در مورد پس زمینه کودتا انجام می دهد

نوشته توربن آستن، کوتزالتنانگو
یونگه ولت
ترجمه حمید علوی برای مجله هفته.

در پرو، ده‌ها هزار نفر بار دیگر با مسدود کردن جاده‌ها و تظاهرات خواستار استعفای دینا بولوارته، رئیس‌جمهور کودتاچی این کشور شدند.

فدراسیون اتحادیه‌های کارگری کنفدراسیون ژنرال لس تراباجادورس دل پرو (CGTP) خواستار برگزاری این اعتراضات شده بود که آنرا به عنوان «اعتصاب عمومی» اعلام کرده بود و ضمنا این اتحادیه کارگری تاکید کرد که اعتراضات و اعتصاب‌ها در روزهای آینده ادامه خواهند داشت.
کانون تظاهرات، پایتخت لیما بود، جایی که هزاران نفر از اوایل بعد از ظهر پنجشنبه (به وقت محلی) در مرکز شهر راهپیمایی کردند.
صدها نفر قبلاً از طریق مسیر پانامریکانا به مرکز شهر رسیده بودند. از دیگر خواسته های تظاهرکنندگان، قانون اساسی جدید و آزادی رئیس جمهور سابق زندانی پدرو کاستیلو است.
در شرق شهر پوکالپا، معترضان همچنین خواستار آزادی ارنستو تاپیا، یکی از اعضای ارشد CGTP اتحادیه کارگری در منطقه شدند.
بر اساس مقاله ای در لا ریپوایکا، این فعال کارگری اتحادیه کارگری روز قبل در هنگام هجمه توسط پلیس مورد ضرب و شتم قرار گرفته و دستگیر شده بود.
به گفته تله سور، دست کم در ۱۸ استان در سراسر کشور تظاهرات صورت گرفته است. بستگان تظاهرکنندگانی که توسط نیروهای انتظامی به قتل رسیده‌اند صبح در جولیاکا در جنوب پرو تجمع کردند.
حوالی ساعت ۴ بعد از ظهر به وقت محلی، «درگیری» بین معترضان و پلیس در نزدیکی فرودگاه رخ داد. لا ریپوبلیکا نوشت: آنها از گاز اشک آور علیه معترضان استفاده کردند.
منطقه جولیاکا یکی از سنگرهای اعتراضاتی است که از زمان سقوط رئیس جمهور منتخب کاستیلو در۷ دسامبر ادامه دارد. در آغاز ژانویه، ۲۰ نفر از تظاهرکننده در آنجا توسط پلیس در یک روز به قتل رسیدند.

در همین حال کاستیلو برای اولین بار این فرصت را یافت تا با مطبوعات مصاحبه کند.
در مصاحبه ای با روزنامه نگاران روزنامه اسپانیایی ال سالتو، که در جریان بازدید تیم حقوقی وی از زندان فوق امنیتی باربادیلو در نزدیکی لیما و در ۷ فوریه منتشر شد، کاستیو همچنان خود را «رئیس جمهور قانونی و منتخب» پرو اعلام کرد».
او در ادامه گفت که او مدتهاست نگران جانش است و نه فقط از زمان دستگیری و زندانی شدنش. بلکه «حملات خشونت آمیز» و «تهدید به مرگ» او در طول مبارزات انتخاباتی هم وجود داشته است.

رافائل لوپز آلیاگا، سرمایه دار، شهردار فعلی لیما و بنیانگذار حزب راست افراطی Renovación Popular، خواستار «اعدام علنی» کاستیلو شده است.
کاستیلو می‌گوید: او همچنین نگران سرنوشت خانواده‌اش است که از زمان زندانی شدنش «نمی‌توانست با آن‌ها ارتباط برقرار کند»، اما حتی قبل از زندانی شدنش آنها مورد حملات و حملات نژادپرستانه قرار گرفتند.
هنگامی که از کاستیلو در مورد وقایع پیرامون تلاش برای انحلال پارلمان که منجر به برکناری و زندانی شدن وی شده بود، سؤال شد، توضیح داد که این فرآیندها «پیچیده» است. اما او هرگز سعی نکرد «نهادهای پرو را تضعیف کند».
او خود را «قربانی» یک «توطئه عمدتاً از جانب راست گرایان پرو» می‌بیند که در خدمت منافع گروه‌های نئولیبرال و امپریالیست هستند.
«آنها از تمام اهرم های دستگاه قدرت خود علیه او استفاده کردند. این شامل مطبوعات پرو نیز می شود.»
کاستیلو همچنین توضیح داد که او هدف حملات رسانه های سنتی در پرو قرار گرفته است، زیرا «همه دولت های قبلی بودجه ای به آنها پرداخت کرده بودند. در دولت من این بودجه صرف آموزش و پرورش می شد. به همین دلیل مطبوعات به من حمله کردند.»
او مناقشه بر سر استفاده از منابع معدنی پرو را زمینه حمله به دولت خود می داند. «من تمام قراردادهای شرکت های معدنی نئولیبرال و سرمایه داری را بررسی می کردم. آنها نقش مهمی در کودتا داشتند. کل مشکل مربوط به لیتیوم است. امپریالیسم لیتیوم می خواهد و دولت من می خواست لیتیوم را به مردم بدهد. »
دولت های گذشته با احکام تقنینی «دزدی از کشور ما را قانونی کرده بودند».
دولت او ۷۶ لایحه ارائه کرد که همه آنها توسط اکثریت جناح راست پارلمان رد شد.
همه اینها حکومت را در دوران مسئولیتش ۱۶ ماهه اش که با زندانی شدنش به پایان رسید، سخت‌تر کرد.

برای صلح در خیابان ها!

در مقابله با جنگ افروزان – نظر مهمان

نوشته سارا واگنکنشت
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

ساعت جنگ هسته ای فقط چند ثانیه به نیمه شب را نشان میدهد – ما هرگز تا این حد به آخرالزمان نزدیک نشده بودیم.
حتی رئیس سابق «کنفرانس امنیتی» آلمان، ایشینگر، همراه با سیاستمداران بلندپایه، روز جمعه نسبت به خطر «گرفتن تصمیم وحشتناکی برای استفاده از سلاح های هسته ای در لحظه‌ای بحران» هشدار داد.
آیا این افراد هم مشغول بازی با ترس مردم هستند تا حمایت غرب از اوکراین را تضعیف کنند، این همان تهمتی است که مثلا یک «حقیقت یاب» ادعایی «اخبار سراسری تلویزیون حکومتی آلمان تاگزشاو» به بنیانگذاران و امضا‌کنندگان «مانیفست صلح» وارد می کند؟
این «حقیقت یاب» کذایی هم هیچ نشانه ای از علاقه روسیه به مذاکره نمی بیند.
مذاکرات صلح پیش از این در ماه مارس انجام شده بود که بر اساس اظهارات متفق القول بنت نخست وزیر سابق اسرائیل و چاووش اوغلو وزیر خارجه ترکیه، این مذاکرات به این دلیل که پوتین تمایلی به سازش نداشت متوقف نشد، بلکه مداخله دولت های انگلیس و آمریکا بود که آن را به شکست کشاند.

تانک ها صلح نمی آورند، ما به جای سلاح به دیپلماسی نیاز داریم – ما با این خواسته به پاشنه آشیل آنها ضربه می زنیم.
این را نیم میلیون امضا برای «مانیفست صلح» تنها در یک هفته نشان می دهد.
این واقعیت را نیز واکنش های تحریک آمیز در رسانه های معتبر نشان می دهد:
«این مانیفستی ساده لوحانه و بدبینانه است، مبتکران آن شخصیت هایی غیراخلاقی و خطرناک هستند، که گویا در خدمت پوتین قرار می گیرند و از تشویق و حمایت راستگرایان خرسند میشوند.»

اما سوال اینجاست، آیا آنهایی که رویای یک پیروزی نظامی زودهنگام برای اوکراین را در سر می پرورانند، ساده لوح نیستند؟

آیا همه کسانی که از سلاح برای تشویق رهبری اوکراین به قربانی کردن سربازان بیشتری در جنگ استفاده می کنند تمسخرآمیز عمل نمی کنند – آنها به خوبی می دانند که اوکراین با چند ده تانک غربی نمی تواند به پیروزی برسد؟

آیا اینکه آلمان اکنون تقریباً به طور انحصاری تانک های مدرن «لئوپارد ۲» را برای اوکراین تأمین و ارسال می کند، موجب بیداری خاطرات هولناک جنگ جهانی دوم در روسیه نمی‌شود، آیا این در خدمت پروپاگاندای پوتین نیست؟

و آیا آنهایی که ناتو را برای پیروز شدن اوکراین وارد جنگی بزرگ می‌کنند دست به کار بسیار خطرناک نمیزنند؟

چه کسانی از اینکه که چوپالا رئیس حزب راست افراطی آلترناتیو برای آلمان همچنین «مانیفست صلح» را به صورت آنلاین امضا کرده است غرق شادی هستند ولی کوچکترین اشاره ای به امضای اعضای حزب سوسیال دموکرات یا سبزها که برای اولین بار مانیفست را امضا کردند، نمی‌کنند؟
و با بدنام کردن خواسته های مردمی برای صلح و دیپلماسی به تهمت و برچسب نزدیکی به حزب راست گرایان چه کسی را تقویت می کنید؟
همانطور که هابرماس گفت، نباید اجازه دهیم که توسط «گفتمان متمرکز جنگ طلبانه» گمراه شویم!
اجازه ندهیم مطالبات یا اعمال ما توسط راستگرایان ربوده شود.

بیایید دیگر تکه تکه و منفرد نشویم، اما بیایید یک سیگنال قوی با هم در ۲۵ فوریه در مقابل دروازه براندنبورگ ارسال کنیم:
«علیه ارسال تانک های آلمانی به اوکراین و برای آتش بس فوری، برای دیپلماسی و صلح! »

ماجرای انفجار لوله گاز به شورای امنیت رفت.

روسیه پس از گزارش تحقیقی درباره حمله نورد استریم، درخواست نشست ویژه سازمان ملل کرد

نوشته یورگ کرونائر
یونگه ولت
ترجمه سیما صابری

روسیه خواستار تشکیل جلسه ویژه شورای امنیت سازمان ملل در مورد حمله به خطوط لوله نورد استریم برای چهارشنبه آینده شده است.
دلیل این امر آخرین تحقیقات سیمور هرش روزنامه‌نگار آمریکایی است که این انفجار تروریستی را به آمریکا با حمایت نروژ نسبت می‌دهد و مشخصاً زمان کارگذاری بمب‌ها را به مرحله‌ای از مانورهای دریایی «بالتوپس» در ژوئن ۲۰۲۲ باز میگردد. که در آن از روش های جدید جنگی برای استفاده از مین هایی دریایی آزمایش میشد.
سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه نیز اعلام کرد که مسکو در نشست شورای امنیت خواستار تحقیقات بین المللی درباره این حمله خواهد شد.
لاوروف درباره اظهارات استفان دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد، آنتونیو گوترش، مبنی بر اینکه سازمان ملل صلاحیتی برای این کار ندارد، توضیح داد که گوترش شخصاً تحقیقات سازمان ملل را در مورد اقدامات جنگی در شمال استان ادلب سوریه در تابستان ۲۰۱۹ آغاز کرد.
چین قبلاً درخواست تحقیق مستقل در مورد حمله نورد استریم در ماه اکتبر کرده بود.
در همین حال، روز چهارشنبه، ناتو رسماً اعلام کرد که «یک سلول هماهنگی زیرساخت های زیر آب حیاتی» ایجاد کرده است.
این سلول به ویژه برای بهبود حفاظت از کابل ها و خطوط لوله زیر آب در نظر گرفته شده است. این به یک ابتکار نروژی-آلمانی از پاییز سال گذشته برمی گردد.
نروژ به ویژه نگران خطوط لوله متعدد خود در زیر سطح دریا است و مایل است اقدامات حفاظتی را افزایش دهد.
سلول ناتو ابتدا باید نقاط ضعف زیرساخت های زیر آب را شناسایی کند و سپس راه هایی برای نظارت بهتر بر آنها بیابد. تولیدکنندگان باید در این امر دخیل باشند.
علاوه بر گشت زنی منظم توسط کشتی های نیروی دریایی و هواپیماهای شناسایی، استفاده از پهپادهای زیر آبی نیز مورد بحث قرار گرفته شده.
رئیس هسته هماهنگی ژنرال سه ستاره سابق ارتش آلمان هانس ورنر ویرمن خواهد بود.
او تنها در ماه اوت پس از یک دوره سه ساله به عنوان رئیس ستاد نظامی بین المللی در مقر ناتو در بروکسل بازنشسته شد.

نقش آلمان در انفجار نورد استریم ۲ چه بوده؟

کارمند سابق سیا: آیا آلمان در حمله به نورد استریم ۲ دست داشت؟

منتشر شده در رسانه های روسیه
ترجه حمید علوی برای مجله هفته

ری مک گاورن، مامور سابق سیا، این سوال را مطرح می کند که آیا آلمان در حملات به خطوط لوله نورد استریم با ایالات متحده همکاری کرده است یا خیر.
به هر حال، بایدن، رئیس جمهور آمریکا نیز در سفر صدراعظم شولز به ایالات متحده پس از اظهارات وی با این محتوا که «ما به نورد استریم ۲ پایان می دهیم»، همکاری در این زمینه را اعلام کرد.
پس از اینکه سیمور هرش، روزنامه نگار محقق، تحلیل خود را در پلتفرم اینترنتی ایالات متحده Substack منتشر کرد، ری مک گاورن، افسر اطلاعاتی سابق سیا به این نوشته می‌پردازد.
در برنامه تلویزیونی انگلیسی زبان حکومتی ایران پرس تی وی اسپوت‌لایت (دقیقه ۶.۵۰ – ۹.۱۶) در ۱۲ فوریه، او از خود و بینندگان پرسید که آیا آلمان در حمله به خطوط لوله نورد استریم دست داشته است یا خیر.
او ابتدا توضیح داد که میداند که ترجمه کامل مقاله تحقیقاتی سیمور هرش در به زبان آلمانی در این کشور منتشر شده است (روزنامه یونگه ولت آنرا در صفحه و نسخه چاپی منتشر کرده است). مامور سابق سرویس مخفی می پرسد، اما آیا آلمانی ها این متن را خوانده‌اند؟
مک گاورن همچنین تعجب کرد که آیا آلمانی ها کلیپ ویدیویی را که در آن صدراعظم اولاف شولز در کنار جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده ایستاده بود، تماشا کرده اند. بایدن در آن گفت: «ما به کار نورد استریم ۲ پایان خواهیم داد.»
و شولز به بالا نگاه کرد که بایدن سپس در ادامه گفت: «خیلی خوب، ما همه چیز را با همکاری هم انجام می دهیم.»
در مقابل خبرنگاری از بایدن میپرسد چگونه؟ و بایدن در پاسخ میگوید «قبول کنید ما ابزار و امکاناتش را داریم».
به گفته مک گاورن، اکنون سوال بزرگ این است که آیا آلمانی‌ها از اولاف شولز و معاونش، وزیر امور خارجه، بئربوک می‌پرسند:
«بچه‌ها، آیا شما این کار را با هم انجام دادید؟، هی اولاف؟ یا از اینکه وقتی شنیدید ایالات متحده این کار را انجام داده جا خورده و تعجب کردید؟»

سپس مجری برنامه از گیلبرت داکتروف، تحلیلگر مستقل سیاست بین المللی که از بروکسل در ارتباط این گفتگو بود نظرش را پرسید.
آیا اروپایی ها اکنون خواستار پاسخ خواهند بود؟ در نهایت، روسیه از ناتو می‌خواهد در مورد حملات به نورد استریم ۲ تحقیق کند و می‌خواهد مسئولین آن پاسخگو باشند.
در زمان مصاحبه در بروکسل، دکتروف اعتراف کرد که کلمه ای در مورد مقاله سیمور هرش در مطبوعات روزانه اروپا پیدا نکرده است.
رسانه های اروپایی دیگر در مورد آن مطلب نمی نویسند. این تحلیلگر سیاسی اذعان کرد که این او را شگفت زده نمی کند، و ادامه داد: «رسانه‌ها و روزنامه‌های اروپایی سال‌هاست که دستورات خود را از واشنگتن دریافت میکنند.»
متن کامل گزارش سیمور هرش در روزنامه چپگرا و ضد امپریالیست یونگه ولت ترجمه و منتشر شده است که رسما توسط سازمان امنیت و اطلاعات آلمان به عنوان چپ افراطی و مخالف قانون اساسی آلمان طبقه بندی شده و تحت نظر این ارگان میباشد.
سیمور هرش با روزنامه برلینر تسایتونگ که در شرق برلین منتشر میشود و روزنامه ای مستقل و متعلق به یک خانواده برلین شرقی مولتی میلیونر مطبوعاتی است مصاحبه ای کرد که سایر مطبوعات آلمان آنرا تحریم کرده و اصلا به آن نپرداختند.
تلویزیون های حکومتی و دیگر رسانه های آلمان با سکوت کامل به این افشاگری برخورد کردند و یا سعی کردند با اشاره کوتاهی آنرا بی اعتبار جلوه دهند.
از میان شخصیت های سیاسی فقط اسکار لافونتن به این رویداد اشاره مستقیم کرده است.
دولت آلمان در مقابل سوال خبرنگاران خارجی که پرسیده بودند: «آیا در مورد انفجار خط لوله نورد استریم تحقیقاتی شده و نتایج آن چه می باشد» همیشه با جمله‌ی «این تحقیقات و نتایج است سری بوده و به لحاظ حفظ امنیت ملی و منافع آلمان سری خواهد ماند و منتشر نخواهد شد» پاسخ داده است.

---

پس از افشای نقش آمریکا و نروژ در انفجار نورد استریم: چین رسانه های غربی را به «لال شدن» متهم می کند.

پس از آنکه سیمور هرش، روزنامه‌نگار آمریکایی، در تحقیقات خود دست به افشاگری زد که ایالات متحده پشت حمله نورد استریم بوده است، رسانه‌های غربی مجموعاً در حالت لالی کامل بسر میبرند.
این را وانگ ونبین، سخنگوی وزارت خارجه چین اعلام کرد.
وانگ ونبین، سخنگوی وزارت خارجه چین روز پنجشنبه در یک نشست خبری گفت: خط لوله نورد استریم دریای بالتیک یک زیرساخت بزرگ فراملی است و تخریب آن تأثیر منفی قابل توجهی بر بازار جهانی انرژی و محیط زیست خواهد داشت.
علاوه بر این، انفجارهای نورد استریم ۱ و نورد استریم ۲ نگرانی های بین المللی را در مورد ایمنی زیرساخت های مهم فراملیتی برانگیخته است.
بنابراین بسیار مهم است که یک تحقیق عینی، بی‌طرفانه و حرفه‌ای در مورد این حمله انجام شود و مسئولین آن پاسخگو باشند.
وانگ ونبین رسانه‌های غربی را متهم کرد که به افشاگری‌های هیجان‌انگیز سیمور هرش، روزنامه‌نگار مشهور آمریکایی درباره خرابکاری خط لوله واکنش نشان نمی‌دهند.
وی افزود: «ما دریافتیم که رسانه‌های آمریکا و سایر رسانه‌های غربی در زمان وقوع انفجارها به طور یکجانبه درباره عامل ادعایی گمانه‌زنی کردند.
اما زمانی که گزارش طولانی هرش، روزنامه‌نگار تحقیقی آمریکایی منتشر شد، رسانه‌هایی که همیشه از آزادی، حرفه‌گرایی و انصاف دفاع می‌کردند، دچار لالی جمعی شدند.»
سوال این است که آیا این رسانه واقعاً علاقه ای به حقیقت انفجار خطوط لوله دریای بالتیک ندارند یا چیزی برای پنهان کردن وجود دارد؟ وانگ ونبین تاکید کرد:
«من فکر می‌کنم که رسانه‌های واقعاً عینی، منصفانه و حرفه‌ای حقیقت را دنبال خواهند کرد.»
روز چهارشنبه، سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه از رسانه های خارجی خواست تا جزئیات اطلاعاتی را که هرش درباره انفجارهای نورد استریم منتشر کرده است، بررسی کنند.
هرش خود رسانه های مطرح آمریکا را متهم کرده است که نتایج فعالیت های خود را در صفحه خود در پلتفرم Substack پنهان کرده اند.
برنده جایزه پولیتزر قبلاً مقاله ای اختصاصی در مورد حمله به دو خط لوله نورد استریم در سپتامبر گذشته منتشر کرده بود.
وی با استناد به یکی از مقامات بلندپایه خود، به تفصیل برنامه ریزی، موانع و اجرای این حمله را تشریح کرد و از مسئولین آن نام برد.

دولت ایالات متحده یک گروه کاری سیا را تشکیل داد و مسئول کرد تا برنامه ریزی برای جلو بردن این پروژه خرابکارانه را به عهده بگیرد.

هر نوع سفارش برای پیروزی در انتخابات پذیرفته میشود!

شرکت ترول اسرائیلی «تیم خورخه» بوجود آمده تا بر فرآیندهای سیاسی در سراسر جهان تأثیر بگذارد

نوشته گریت هوکمن
یونگه ولت

بر اساس تحقیقات منتشر شده یک سازمان غیر رسمی اسرائیلی بنام «تیم خورخه» در مقابل دریافت مبالغی در انتخابات کشورهای مختلف در سراسر جهان دستکاری می کند.
این تیم ادعا می کند که در ۳۳ کمپین انتخاباتی و رای گیری اکثرا با موفقیت مداخله کرده است.
شبکه گزارش‌های بین‌المللی با نام «داستان‌های ممنوعه» توانست به سازماندهی این تیم عمیقاً نفوذ کند و وارد دنیای دستکاری سایبری آنها شود.
از روز چهارشنبه گذشته آنها نتایج تحقیقات خود را با عنوان «Storykillers» منتشر کردند.
تا روز چهارشنبه، هیچ کس در مورد «تیم خورخه» و رئیس آن تال حنان که از نام «خورخه» به عنوان نام مستعار استفاده می کند، خبر نداشت. این شرکت در اداره ثبت شرکت‌های اسرائیلی وجود خارجی ندارد.
اما روزنامه نگاران گروه «داستان‌های ممنوعه» بالاخره توانستند او را ردیابی کنند.
در تابستان ۲.۲۲ روزنامه نگاری از رادیو فرانسه، خود را به عنوان ساختگی واسطه یک سیاستمدار آفریقایی، به «تیم ورخه» نزدیک کرد.
او ادعا کرد که موکل او بسیار علاقه مند است که انتخابات در کشورش به تعویق بیفتد یا حتی بهتر است به طور کلی لغو شود.

«تیم خورخه» در جواب گفت، مشکلی نیست. مثلاً می توان در روز انتخابات سیستم رایانه ای مخالفان را هک کرد یا در روند انتخابات بی نظمی ایجاد کرد.
هزینه چنین کمپینی شش میلیون یورو است. روز چهارشنبه تلویزیون حکومتی کانال دو آلمان (که بشدت در مورد افشاگری هرش درباره انفجار نورد استریم ۲ لال شده است – مترجم) در وب سایت خود گزارش داد که پرداخت به خورخه به صورت نقدی یا بیت کوین انجام شده است.
در جریان معامله ادعایی، دو همکار از روزنامه های اسرائیلی هاآرتص و مارکر نیز به جمع اضافه شدند. البته «خورخه» نمی‌دانست چه آنها چه کسانی هستند و او در یک دام گرفتار آمده.
او به روزنامه نگاران نشان داد که کمپین های دستکاری او چگونه کار می کنند. داستان های ممنوعه: »خورخه گفت که چگونه از یک آواتار خوش تیپ و بلوند به نام شانون آیکن از حساب کاربری آمازون برای سفارش اسباب بازی های جنسی به خانه رقیب سیاسی یکی از مشتریانش استفاده می کند. سپس این داستان سختگی لو داده شد، و به این ترتیب آبروی رقیب سیاسی مشتری خورخه بر باد رفت».
تیم خورخه فرماندهی یک ارتش ترول مصنوعی متشکل از بیش از سی هزار حساب کاربری جعلی را برعهده دارد که نظرات مثبت یا منفی را در مورد سیاستمداران یا تجار در سراسر جهان به دستور خورخه و مشتریانش منتشر می کند. و به این ترتیب افکار عمومی را دستکاری می کنند.این تیم همچنین قادر به ارسال ایمیل از حساب های هک شده است.
«خورخه» به خبرنگاران مخفی مدعی شد که در انتخابات ترینیداد و توباگو به این شکل مداخله شده است.
به نقل از کانال دو آلمان، «در این کشور جزیره‌ای در دریای کارائیب، در سال ۲۰۱۳ واقعا رسوایی در مورد ایمیل‌هایی که موضوع چنها فساد مسئولان و اقدامات نظارتی توسط ارگان‌ها مورد بحث قرار می‌گرفت، وجود داشت.»
در آن زمان، افرادی که مورد حمله قرار گرفتند اصرار داشتند که ایمیل ها جعلی بوده اند.
«تیم خورخه» مدعی است که در سال ۲۰۱۵، در نیجریه و سپس در سال ۲۰۱۹ در اندونزی دست به فعالیت سفارشی زده است.
اما این تیم در واقع فقط یکی از چرخ دنده ها در دستگاه دستکاری است. شناخته شده ترین مورد احتمالاً کمبریج آنالیتیکا است که الکساندر نیکس مغز متفکر آن این عبارت را ابداع کرد:
«اگر چیزهایی به باور عموم تبدیل شده باشند، لزوماً نباید درست هم باشند.» در سال ۲۰۱۶، گفته می شود که کمبریج آنالیتیکا در پیروزی دونالد ترامپ نقش اساسی داشته است.
در ماه مه ۲۰۱۸، این شرکت اعلام ورشکستگی کرد و به طور رسمی فعالیت خود را متوقف کرد.
شرکت دیگر پرسپتو اینترنشنال مستقر در تل آویو است.
روزنامه اسرائیلی هاآرتص روز پنجشنبه گزارش داد که از آژانس های خبری جعلی برای ارسال پیام های توهین آمیز، هک کردن رایانه های مخالفان سیاسی، جاسوسی از امور مالی آنها و راه اندازی کمپین های افشاگری استفاده می کند.
این شرکت حتی از استفاده از فعالان ضد یهود برای رسیدن اهداف خود ابایی ندارد.
به گزارش هاآرتص، این شرکت متعلق به مشاور رسانه ای لیور چورف – با نام مستعار ابواللی – و رویی بورستین، سرهنگ بازنشسته اطلاعات نظامی اسرائیل است.
به گزارش هاآرتص، در سال ۲۰۲۰، رئیس جمهور وقت بورکینافاسو، روخ مارک کابوره، پرسپتو اینترنشنال را مأمور کرد تا کمپینی را برای انتخاب مجدد خود تضمین کند.
از آنجایی که کمیته بین‌المللی صلیب سرخ (ICRC) یکی از شدیدترین منتقدان کابوره بود، پرسپتو اینترنشنال گزارش‌هایی را منتشر کرد که در آن کمیته بین‌المللی صلیب سرخ به همکاری با تروریست‌های اسلام‌گرا متهم شدند.
کابوره در واقع در نوامبر ۲۰۲۰ دوباره انتخاب شد. رقیب او، رهبر اپوزیسیون زفیرین دیابره از طریق کمپین دستکاری شده سفارشی شکست خورد.
به همین منظور، گفته می‌شود که پرسپتو اینترنشنال آژانس خبری جعلی بورکینوس را تأسیس کرده و آواتار آنیتا پتی را برای ایجاد فضایی برای مارک کابوره، اختراع کرده است.

مجارستان: نشست نئونازی ها در بوداپست. مناسبت رسمی، «یادبود» سربازان ورماخت و همکاران نازی مجارستان است

نوشته لو برنر
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

فاشیستها دوباره پایشان به خیابان‌ها رسیده است: با وجود ممنوعیت رسمی، حدود ۲۰۰۰ فاشیست در پایان هفته در پایتخت مجارستان گرد هم آمدند تا یاد سربازان نازی آلمانی و مجارستانی کشته شده در نبرد بوداپست در سال ۱۹۴۵ را گرامی بدارند.
«روز افتخار» یکی از مهم ترین تجمع‌های شبکه راست افراطی اروپا به حساب می آید. در این سال حدود ۱۵۰ معترض ضد فاشیست به مخالفت با فاشیست پرداختند.
این راهپیمایی به مناسبت هفتاد و هشتمین سالگرد نبرد بوداپست برگزار شد. در دسامبر ۱۹۴۴، واحدهای ارتش سرخ شهر را که از مارس ۱۹۴۴ توسط نیروهای فاشیست آلمانی و همدستان مجارستانی اشغال شده بود، محاصره کردند.
ده‌ها هزار سرباز و غیرنظامی در درگیری‌های خونین خیابانی و خانگی کشته شدند. فاشیست های مجارستانی ۱۵۰۰۰ یهودی را به قتل رساندند.
در شب ۱۲ فوریه ۱۹۴۵، تقریباً ۱۷۰۰۰ سرباز باقیمانده ورماخت یا ارتش آلمان نازی و وافن اس اس سعی کردند از محاصره «بوداپست» توسط ارتش سرخ اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی بگریزند اما تنها کمتر از ۱۰۰۰ نفر از آنها در واقع موفق شدند.
در «یادبود» سربازان فاشیست، هزاران نئونازی مسیری را از میان جنگل های اطراف بوداپست طی کردند که نازی ها که از آنها بیرون زده بودند و برای فرار از آن استفاده می کردند.
این راهپیمایی تا چند سال پیش توسط انجمن پیاده روی!!! مجارستان تبلیغ می شد.
طبق بیانیه هفته گذشته کمپین «تجلیل نازی‌ها را متوقف کنید»، امروز «یادبود» فاشیست‌های آلمانی و مجارستانی فرصتی برای راست افراطی اروپا است تا «آزادانه به تجدیدنظرطلبی تاریخی و پرستش ناسیونال سوسیالیسم بپردازند». این کمپین اعتراضات متقابلی را در آخر هفته گذشته علیه نازی ها بسیج کرد.
بزرگداشت«رویدادهای یادبود» فاشیستی از سال ۱۹۹۷ در بوداپست سازماندهی میشود .
از سال ۲۰۰۳، شاخه مجارستانی شبکه بین‌المللی نئونازی «خون و افتخار» و گروه شبه‌نظامی نئونازی «لژیو مجارستان» برگزاری این مراسم را به عهده گرفتند.
در سال‌های اخیر، بیش از ۳۰۰۰ فاشیست، از جمله نئونازی‌های سازمان‌یافته از آلمان، فراخوان آنها را دنبال کرده‌اند.
فیلیپ اشمیت، سخنگوی «تجلیل نازی ها را متوقف کنید»، روز سه شنبه به روزنامه یونگه ولت توضیح داد، که اعضای شناخته شده حزب کوچک فاشیستی «راه سوم» در راهپیمایی در بوداپست شرکت داشتند.
مقاومت ضد فاشیستی در برابر «روز افتخار» تا زمانی که خود جلسه بزرگ وجود داشت وجود داشت. مخالفان نازی توانستند در سطح بین المللی شبکه سازی کنند و به موفقیت هایی دست یابند.
به عنوان مثال، امسال فاشیست ها مجبور شدند مراسم بزرگداشت خود را از قلعه بوداپست به قطعه ای از جنگل خارج از شهر منتقل کنند که این نیز به دلیل حضور ضد فاشیست ها در مکان های مرکزی شهر است.
بر اساس ویدئویی که انجمن Democ در یوتیوب منتشر کرده و گفته می‌شود فیلم‌هایی از بوداپست را نشان می‌دهد، دو روزنامه‌نگار مورد حمله فاشیست ها قرار گرفتند و زخمی شدند، چندین نفر دیگر تهدید شدند و تجهیزات دوربین آنها نابود شد. همچنین سلام هیتلری و افرادی با لباس ورماخت و اس اس در آنجا به وفور مشاهده می شدند. در ادامه این ویدئو، اشمیت سخنگوی جبهه مخالف فاشیست ها تایید کرد که شامگاه شنبه، «گروه‌های نئونازی در شهر پرسه زدند و سعی کردند به تظاهرات متقابل حمله کنند».
اشمیت می گوید، اما سرکوب دولتی و نیروهای انتظامی علیه ضد فاشیست ها «به طور قابل توجهی در مقایسه با چند سال گذشته افزایش یافته است.»
بر این اساس پلیس گروهی از ضد فاشیست ها را پس از تجمع «محاصره» کرد که این کار منجر به «حمله اعضای گروه فاشیستی لژیو مجارستان» به آنها شد.
بر اساس کنفرانس مطبوعاتی پلیس مجارستان که روز دوشنبه برگزار شد و یکی از فعالان حاضر در آن به یونگه ولت گفت، در مجموع هشت نفر در چهار حمله به نئونازی ها در روزهای پنجشنبه و جمعه مجروح شدند.
چهار نفر از ۱۵ مهاجم مظنون دستگیر شدند. آنها احتمالا با محکومیت چندین سال زندان روبرو هستند.
اشمیت می‌گوید: «ما با رفقای آسیب‌دیده از سرکوب فاشیستی اعلام همبستگی کامل میکنیم و در سال آینده به بسیج بین‌المللی ادامه خواهیم داد تا زمانی که این شبه فاشیستی به تاریخ سپرده شود».

پس ۵۰ سال ثابت شد: نرودا را پینوشه به قتل رسانده است.

تحقیقات پزشکی قانونی تایید می کند: شاعر کمونیست شیلیایی در سال ۱۹۷۳ توسط کودتاگران فاشیست مسموم شده است.

فولکر هرمزدورف
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

تقریباً ،۵ سال پس از مرگ پابلو نرودا، یک تیم بین المللی از دانشمندان پزشکی قانونی تشخیص دادند که شاعر شیلیایی و برنده جایزه نوبل ادبیات بر اثر مسمومیت درگذشته است.
طبق نسخه رسمی قبلی، نرودا در ۲۳ سپتامبر – دوازده روز پس از کودتای آگوستو پینوشه علیه دولت چپ‌گرای رئیس‌جمهور سالوادور آلنده که توسط سیا مهندسی شد. چند ساعت قبل از اینکه هواپیمایی او را به مکزیک محل تبعیدش برساند، بر اثر سرطان پروستات در کلینیکی در سانتیاگو درگذشت.
منشی و راننده سابق او، مانوئل آرایا، شهادت داد که شاعر برجسته و مخالف برجسته حکومت فاشیستی پینوشه در آنجا به وسیله تزریق آمپول سمی به قتل رسید.
اکنون مسلم به نظر می رسد که نرودا، که عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست شیلی نیز بود، به قتل رسیده است.

روز چهارشنبه (به وقت محلی)، هیئتی از کارشناسان گزارش پزشکی قانونی را به وزیر پائولا پلازا ارائه کردند که تحویل آن دو بار به دلیل آتش سوزی های جنگلی فعلی در شیلی به تعویق افتاده بود.
طبق اطلاع مقامات قضایی، نتایج کامل این گزارش قرار است ۷ مارس یا ۱۶ اسفندماه منتشر شود.
با این حال، برادرزاده نرودا، وکیل رودولفو ریس، قبلاً در مورد محتوای گزارش اولیه اظهار نظر کرده بود. پس از معاینه پزشکی قانونی، باکتری کلستریدیوم بوتولینوم در بدن شاعر شناسایی شد.
این باکتری سمی تولید می کند که ماهیچه ها را فلج می کند و می تواند منجر به مرگ شود.
ریس روز دوشنبه به خبرگزاری اسپانیایی افه گفت: «ما امروز می دانیم که هیچ دلیل علمی و پزشکی وجود ندارد که کلستریدیوم بوتولینوم در استخوان های یک فرد وجود داشته باشد.»
نرودا در کنار همسرش ماتیلده اوروتیا در زادگاه دیرینه اش ایسلا نگرا (۱۲۰ کیلومتری غرب سانتیاگو دی شیلی) به خاک سپرده شده است.
بر اساس گزارش پزشکی قانونی کارشناسان، میکروب ها علت بیرونی نداشتند و نه از تابوت و نه از محیط اطراف به بدن شاعر نفوذ نکرده اند.
ریس توضیح داد: «این بدان معناست که نرودا در سال ۱۹۷۳ با دخالت ماموران دولتی به قتل رسیده است.»

تحقیقات اخیر اتهاماتی را که راننده سابق نرودا را بیش از ده سال پیش ابراز کرده بود را تایید می کند. آرایا همیشه ادعا کرده بود که چند ساعت قبل از مرگش، نرودا با هیجان از بیمارستان به او زنگ زد و گفت در حالی که خواب بوده به او آمپول زده شده.
پس از اینکه این اتهام در ابتدا مورد بررسی قرار نگرفت، حزب کمونیست شیلی در سال ۲۰۱۱ شکایتی کیفری به ظن قتل به دادگستری ارائه کرد تا شاید این نهاد را مجبور به تحقیقات در این مورد کند.
بر اساس این شکایت، دادگاه سانتیاگو دستور نبش قبر بقایای نرودا را در سال ۲۰۱۳ صادر کرد.
به گفته مقامات شیلی در سال ۲۰۱۵، این شاعر به احتمال زیاد توسط شخص ثالثی به قتل رسیده.
با این حال، آنها جزئیات بیشتری را نمی توانستند تشخیص دهند زیرا موسسه پزشکی قانونی شیلی در آن زمان فناوری لازم برای اثبات مسمومیتی که در ۴۰ سال پیش اتفاق افتاده را نداشت.
با این حال، کارشناسان بین المللی در سال ۲۰۱۷ تایید کردند که نویسنده بر اثر سرطان پروستات فوت نکرده است.
پابلو نرودا کمونیست یکی از برجسته ترین حامیان بین المللی دولت جبهه مردمی شیلی (Unidad Popular) و از مخالفان جدی ژنرال های کودتاچی فاشیست بود.
آثار این شاعر که در سال ۱۹۷۱ برنده جایزه نوبل ادبیات شد، از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۰ در شیلی ممنوع شد.
قبل از نبش قبر در سال ۲۰۱۳، ادواردو کنترراس، وکیل حزب کمونیست، مشکوک بود که انگیزه قتل احتمالی جلوگیری از فرار نرودا به مکزیک بوده است.
نرودا قصد داشت از آنجا مقاومت جهانی علیه دیکتاتوری فاشیست مورد حمایت امپریالیست های غربی را در سرزمین خود سازماندهی کند.
کنتراس توضیح داد که به دلیل شهرت و نفوذ بین المللی نرودا در تبعید هم برای دیکتاتور پینوشه و حکومت نظامی او و هم برای ایالات متحده که سرویس های مخفی آن کودتا را آماده و از آن حمایت کرده بودند، تهدیدی محسوب می شد.
در آن زمان، رودولفو ریس شهادت داد که اندکی پس از مرگ نرودا، مادرش به او گفته بود: «آنها عمویت را به قتل رساندند.»

بالون های آمریکا بر فراز چین

اعتراض پکن به واشنگتن. سرنگونی اجسام ناشناس جدید در مرز کانادا

نوشته ماتیاس ایستوان کوهلر
یونگه ولت
ترجمه میرفخرایی برای مجله هفته

چین همچنین پس از سرنگونی بالون توسط واشنگتن، ایالات متحده را به نقض حریم هوایی متهم کرد.

وانگ ونبین، سخنگوی وزارت امور خارجه روز دوشنبه در پکن گفت: از ژانویه ۲۰۲۳، بالون‌های ایالات متحده بیش از ده بار به طور غیرقانونی وارد حریم هوایی چین شده‌اند. با این حال، چین «مسئولانه و حرفه ای» پاسخ داد.
وانگ از آمریکا خواست «به جای تهمت زدن و سرزنش چین، مسیر سیاست خود را تغییر دهد و به انتقاد از خود بپردازد.»

واشنگتن یک بالن هوایی بدون سرنشین چینی را که ظاهراً پس از چند روز پرواز بر فراز ایالات متحده سرگردان بود در ۴ فوریه توسط یک جت جنگنده سرنگون شد.
در حالی که پکن بارها گفته است که این بالون برای اهداف هواشناسی در آسمان رها شده است، ایالات متحده این ادعا را رد کرده و مدعی شده است که این بالون یک «بالون جاسوسی» بوده است.

دولت آمریکا آخرین اتهامات پکن را رد میکند.

جان کربی، مدیر ارتباطات شورای امنیت ملی روز دوشنبه به شبکه تلویزیونی MSNBC واشنگتن گفت: «این ادعای چین کاملاً درست نیست. ما بر فراز چین بالن پرواز نمی‌دهیم. »
در همین حال، شکار بالن ها توسط واشنگتن ادامه دارد. روز یکشنبه (به وقت محلی) یک «شیء پرنده ناشناخته» دیگر در منطقه مرزی با کانادا سرنگون شد.

همانطور که یک مقام دولتی توضیح داد، جوزف بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، به عنوان یک «اقدام احتیاطی» دستور شلیک آن را صادر کرد.

این مقام دولتی این شی پرنده را یک «ساختار هشت ضلعی با رشته های متصل» توصیف کرد که به عنوان تهدید نظامی طبقه بندی نشده بود، اما به عنوان تهدیدی برای هواپیماهای غیرنظامی طبقه بندی شده بود.

در روزهای جمعه و شنبه نیز، ارتش ایالات متحده «اشیاء پرنده ناشناخته» را ساقط کرد: یکی بر فراز ایالت آلاسکا، دیگری همراه با نیروهای مسلح کانادا بر فراز قلمرو یوکان کانادا. هیچ اطلاعاتی در مورد منشا این اشیا اعلام نشده است
به گفته ملیسا دالتون، وزارت دفاع آمریکا، از زمان پرواز و سرنگونی اولین بالون، حریم هوایی آمریکا را با دقت بیشتری بررسی و کنترل کرده است.
این می تواند » تا حدی افزایش اشیایی را که در هفته گذشته کشف کرده ایم» توضیح دهد.

ایتالیا لیبی را علیه پناهجویان مسلح می کند. توافقنامه انرژی برای افزایش نفوذ در آفریقا

نوشته گرهارد فلدباوئر
یونگه ولت
ترجمه سیما صابری مجله هفته.

ایتالیا لیبی را به تسلیحات نظامی تجهیز می کند. دولت جناح راست در زمان نخست وزیری جورجیا ملونی(ائتلاف پست فاشیستی پرو آمریکایی – مترجم) پنج قایق گشتی نظامی دیگر را به «گارد ساحلی لیبی» می دهد.
این قایق ها در دریای مدیترانه علیه تلاش مردم فراری از جنگ ها و پناهجویان به کار گرفته می شوند.
تحویل این تسلیحات در هنگام امضای قرارداد ۸ میلیارد یورویی گاز بین شرکت ایتالیایی (ENI) و شرکت ملی نفت لیبی (NOC) در جریان سفر ملونی به طرابلس در ،۲ ژانویه انجام سد.
همانطور که آنتونیو تاجانی، وزیر خارجه ایتالیا توضیح داد، این «بخشی از استراتژی بلندمدت برای مبارزه با قاچاق انسان است. ما می خواهیم دریای مدیترانه قبرستان مهاجران نباشد و به لیبی کمک کنیم تا از مرزهای خود و ما محافظت کند. »
در جریان تحویل دادن کشتی های نظامی در روز دوشنبه، فعالانی که به طرابلس آمده بودند، تخم مرغ هایی را که با رنگ قرمز نماد خون پناهجویان پوشیده شده بود، پرتاب کردند و عکس هایی از افراد تحت شکنجه در مراکز لیبی را نشان دادند.
روزنامه چپ مانیفستو این را گزارش کرد و به نقل از لوکا کاسارینی فعال نوشت: «این یک مراسم ترور است. دولت نقض سیستماتیک کنوانسیون ژنو را با تحویل قایق‌های گشتی برای دستگیری پناهجویان و اخراج آنها به اردوگاه‌های آوارگان لیبی با هیاهوی فراوان جشن می‌گیرد.»
کاسارینی در ایتالیا به دلیل کمک به مهاجرت غیرقانونی تحت بازجویی است. امدادگران پناهجو بیم دارند که افزایش رهگیری پناهجویان همچنان باعث مرگ و میر بیشتر آنها شود.
بر اساس گزارش آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد و سازمان بین المللی مهاجرت، از سال ۲۰۱۴ تاکنون بیش از ۱۸ هزار نفر در مسیر فرار جان خود را از دست داده اند.
با توافق در مورد «دفاع در برابر پناهندگان»، ایتالیا می خواهد لیبی را شریک اصلی آینده خود برای تامین گاز و یک قطب انرژی تبدیل کند.
هدف از اینکار در «دروازه آفریقا» مهار نفوذ چین و روسیه در این قاره است.
ENI و NOC می خواهند تا سال ۲۰۲۶ دو میدان گاز طبیعی در شمال غرب طرابلس توسعه دهند که قرار است روزانه ۲۱ میلیون متر مکعب گاز طبیعی از آنها استخراج شود.
خط لوله گازی از لیبی به سواحل پولیا نیز برنامه ریزی شده است. علاوه بر ایتالیا (ENI)، فرانسه (Total)، یونان و مصر نیز در ساخت و ساز شرکت دارند.
این پروژه از موقعیت جغرافیایی مطلوب ایتالیا بهره می برد. علاوه بر این، ذخایر گاز جدیدی در شرق مدیترانه بین قبرس، اسرائیل و مصر کشف شده است.
ملونی با این پروژه خود را با طرح های توسعه امپریالیسم ایتالیا در شمال آفریقا که در سال ۱۹۱۱ با حمله به طرابلس که به عثمانی ها وابسته بود و سیرنائیکا (همراه با فسان، لیبی امروزی) آغاز شد، پیوند می دهد.

با استفاده از اولین کشتی های هوایی و هواپیماها برای بمباران، طرابلس، بنغازی و منطقه ساحلی به سرعت این کشور توسط ایتالیا تصرف شدند.
جنگ وحشیانه به قیمت جان ۱۴۸۰۰ لیبیایی تمام شد. در طی فتح سیرنایکا در اواخر دهه ۱۹۲۰، موسولینی فاشیست از گاز سمی استفاده کرد و اردوگاه‌های کار اجباری ایجاد کرد که در آن ۸۰ هزار بادیه‌نشین زندانی شدند که اکثر آنها به طرز ناگواری مردند.
ایتالیا در سال ۲۰۱۱ با حملات هوایی در سرنگونی معمر القذافی رهبر لیبی مشارکت داشت.
هرج و مرج جنگ داخلی که از آن زمان در لیبی بیداد کرده است، همراه با سایر درگیری های مسلحانه که توسط محافل سرمایه در آفریقا بر سر منابع مواد خام به راه انداخته اند، «موج پناهندگان» نیز مورد انتقاد جناح راست مانند ملونی قرار دارد.

واشنگتن فشار را افزایش می دهد

ایالات متحده اصرار دارد تا کیف از خود جرات نشان دهد و به موفقیت هایی دست یابد. برعکس این روسیه در قلمرو اطراف باخموت دستاوردهای کوچکی به دست آورده.

نوشته راینهارد لاوترباخ
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

دولت ایالات متحده ظاهراً از اوکراین می‌خواهد که به سرعت «موفقیت‌هایی در میدان نبرد» از خود نشان دهد که آنها باید در حدی باشد که بتوان آنها را به دیگران نشان داد.
واشنگتن پست روز جمعه به نقل از مقامات کاخ سفید و وزارت امور خارجه نوشت که این امر برای حفظ حمایت سیاسی، مالی و نظامی متحدان آمریکا و کنگره داخلی ضروری است.
محموله های اخیر تسلیحات ناتو به اوکراین «بهترین فرصت ممکن را برای تغییر جریان در میدان جنگ» ارائه می دهد.
این روزنامه همچنین می نویسد که نمایندگان دولت آمریکا بارها به اوکراین پیشنهاد کرده اند که مقاومت در برابر باخموت را که واشنگتن آن را بیهوده می داند، متوقف کند و محل را تخلیه کند و در عوض از نیروهای نظامی خود برای حمله در بهار استفاده کند.
در بهار، زیرا تا آن زمان قرار است اولین محموله های تسلیحات سنگین از کشورهای اروپایی ناتو، به اوکراین برسد.
واشنگتن پست بحث بین نمایندگان هر دو طرف در کیف را «صادقانه» می نامد – یک تعبیر دیپلماتیک برای این اعتراف این است که باید بحثی بین اوکراین و آمریکا بر سر اختلافات در گرفته باشد باشد.
به نقل از یک «مقام ارشد دولت ایالات متحده» گفته می شود که آنها به تلاش خود ادامه خواهند داد تا به اوکراین بفهمانند که «ما نمی توانیم همه کارها را و به طور نامحدود» برای کیف انجام دهیم.
به ویژه به همین دلیل، طبق گزارش فایننشال تایمز، تحویل هواپیماهای جنگی به اوکراین در حال حاضر در اولویت نیست. روزنامه لندن نوشت کمبود مهمات ضروری تر است.
رهبری اوکراین، دقیقاً تا رئیس جمهور ولودیمیر زلنسکی، همیشه عقب نشینی از باخموت را رد کرده است و استدلال می کند که نیروهای روسی در آنجا محدود شده اند و این کار باعث شده روسیه از حمله به دیگر بخش های جبهه دست بکشد.
طرف اوکراینی مدت ها است که شکایت می کند که روسیه در نتیجه بسیج چند صد هزار نفری ذخیره، اکنون از نظر تعداد سربازان با اوکراین هم سطح شده است.
ما در مورد ۳۰۰ هزار سرباز در هر طرف صحبت می کنیم. الکسی آرستوویچ مشاور سابق رئیس جمهور اوکراین اخیراً اعلام کرد که برای یک حمله موفقیت آمیز به ۴۰۰ هزار سرباز آموزش دیده نیاز است. او دستیابی به این هدف را در کوتاه مدت «غیر واقعی» خواند.
در همین حال در رسانه های غربی نیز به طور گسترده خوانده می شود که قبل از عملیات باخموت هر دو طرف متحمل خسارات سنگینی شده بودند.
یک افسر دفاع زمینی در تلویزیون دولتی اوکراین مصاحبه‌ای کرد که در آن اعلام کرد باید سربازگیری را شدت بخشید.
این سرباز‌گیری برای جایگزینی قربانیان خودی ضروری شده است و در این رابطه نباید به علایق شخصی سربازها اهمیتی داد.
این افسر با عبارات تا حدی متناقض گفت که اوکراین به سربازانی «با انگیزه بالا» و به خوبی آموزش دیده نیاز دارد.
از سوی دیگر، ویدئوهایی از آموزش سربازگیری در اوکراین در اینترنت منتشر شده است که در آن سربازان به جای تفنگ های تهاجمی با شاخه ها یا چوب جارو تمرین می کنند.
سخنگوی فرماندهی اوکراین «جنوب»، ناتالیا گومنیوک، اعتراف کرد که در بسیاری از موارد عملیات سربازگیری کاملا «نادرست» انجام شده. چرا که «عامل انسانی» نیز در سربازان درگیر نقش دارد. رهبری ارتش اکنون برای رفع مشکلات «روی آن کار می کند».
بی بی سی بریتانیا در گزارشی از باخموت محاصره شده گزارش داد که مهمات قدیمی برای خمپاره اندازهای نوع شوروی که از دیگر کشورهای اروپایی تحویل داده می شد، اغلب دیگر کار نمی کنند. و خمپاره اندازها را غیر عملیاتی کرده‌اند.
با توجه به وضعیت اطراف باخموت، سرویس‌های مخفی غربی نیز اکنون اذعان می‌کنند که دو راه از سه راه دسترسی به شهر توسط روسیه کنترل می‌شود، در حالی که جاده سوم پس از تصرف یک شهرک در حومه غربی، در شرف مسدود شدن است. .
در این صورت نیروهای اوکراینی تنها از طریق جاده های خاکی می توانند تدارکات لازم را تامین کنند.
رهبری نظامی اوکراین همچنین از حملات شدید روسیه در شمال منطقه لوگانسک با هدف تقاطع راه‌آهن کوپیانسک که اوکراین در پاییز بازپس گرفته بود، خبر داد.

چین آمریکا را به «جنگ اطلاعاتی» متهم می کند.

رئیس جمهور آمریکا نابودی بالون را تایید کرد. پکن از لفاظی های بایدن انتقاد می کند

نوشته اینا سمبدنر
یونگه ولت
ترجمه حمید علوی برای مجله هفته

جوزف بایدن، رئیس جمهور آمریکا در حال تشدید تنش ها با جمهوری خلق چین است.

بایدن روز چهارشنبه در مصاحبه با شبکه تلویزیونی PBS آمریکا، سرنگونی «بالون جاسوسی» ادعایی چین را توجیه کرد و گفت که به دنبال درگیری با این کشور نیست.
رئیس جمهور همچنین گفت که شی با «مشکلات عظیمی» دست و پنجه نرم میکند از جمله «اقتصادی که خیلی خوب کار نمی کند» .
سپس در ادامه مدعی شد، «آیا می‌توانید رهبر دیگری را در نظر بگیرید که جای خود را با شی جین پینگ عوض کند؟ من نمی توانم به هیچ کدام فکر کنم.»
مائو نینگ، سخنگوی وزارت خارجه چین روز پنجشنبه گفت که پکن از رفتار واشنگتن «بسیار ناراضی» است.
مائو گفت این نوع لفاظی های ایالات متحده «بسیار غیرمسئولانه و مغایر با آداب اساسی دیپلماتیک» است.
پکن همچنین روز پنجشنبه تایید کرد که از تماس تلفنی با لوید آستین وزیر دفاع آمریکا پس از شلیک به بالون خودداری کرده است.
وزارت دفاع چین اعلام کرد: رویکرد غیرمسئولانه و به شدت اشتباه آمریکا فضای مناسبی را برای گفتگو و تبادل بین دو ارتش ایجاد نکرده است.
روز چهارشنبه، کاخ سفید این بالون را بخشی از ناوگانی توصیف کرد که سال ها در سرتاسر جهان دیده می شد.
بر اساس اطلاعات آمریکا، بالن های چینی در سال های اخیر بر فراز کشورهای پنج قاره مشاهده شده اند.
سخنگوی وزارت خارجه چین روز پنجشنبه این اتهام را رد کرد و گفت که این بخشی از «جنگ اطلاعاتی» علیه چین است.
این بالون یک کشتی هوایی غیرنظامی بود که به طور تصادفی به دلیل فورس ماژور وارد فضای آمریکا شد.
مائو گفت: «اگرچه ما بارها این موضوع را روشن کرده‌ایم، اما ایالات متحده از زور برای سرنگونی آن استفاده کرد که غیرمسئولانه است».
در همین حال، ژاپن نیز برای آنکه از آمریکا عقب نماند پس از اتهامات جاسوسی آمریکا روز پنجشنبه اعلام کرد که در حال بررسی اشیاء ناشناسی است که در سال‌های اخیر بر فراز این کشور مشاهده شده بود.
(مترجم – توگویی تابحال ژاپن دست روی دست گذاشته و تماشاگر بوده بالونهای کشور‌های غریبه در آسمانش پرواز کنند و بگوید انشاالله گربه است!)
سخنگوی دولت گفت: ما با ایالات متحده در ارتباط هستیم، اما از افشای محتوای تبادلات دیپلماتیک خودداری می کنیم.

مالی: یک مقام سازمان ملل را از کشور اخراج شد. دیدار از وزیر خارجه روسیه

نوشته یورگ تیجن
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

اندکی پیش از سفر سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه به مالی در روز دوشنبه، دولت باماکو، کمیسر حقوق بشر سازمان ملل متحد، مینوسما را به عنوان «عنصر نامطلوب» اعلام کرد. بر اساس بیانیه ای که روز یکشنبه در تلویزیون دولتی خوانده شد، گیوم نگوئفا-آتوندوکو اندالی ۴۸ ساعت فرصت دارد تا کشور غرب آفریقا را ترک کند.
این دیپلمات متهم به «اقدامات بی ثبات کننده و خرابکارانه» در مالی شده است.
«که نقض آشکار اصول و تعهداتی است که باید توسط مقامات سازمان ملل متحد و هر دیپلمات معتبر در مالی، مطابق با کنوانسیون های بین المللی مربوطه رعایت شود.»

آنچه باعث خشم دولت مالی شد، نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد در ،۲۷ ژانویه است که بر حوادث مالی متمرکز بود.
به تحریک گیوم نگوئفا-آتوندوکو، امینه شیخ دیکو یکی از اعضای سازمان «کیسال»، اطلاعاتی در مورد وضعیت گروه جمعیت فولانی ارائه کرد و با انجام این کار، نقض حقوق بشر را نه تنها توسط جهادگران گزارش کرد، بلکه نیروهای مسلح منظم مالی و متحدان روسی آنها که توسط نیروی «واگنر» نمایندگی میشوند را هم محکوم شده اند.
با این حال، بر اساس بیانیه روز یکشنبه، شیخ دیکو تصور می‌کند که از طرف مردم مالی صحبت می‌کند. در واقع انجمن آنها حتی به طور رسمی نیز در این کشور ثبت نشده است.

این اولین بار نیست که دولت مالی یک مقام ارشد سازمان ملل را از این کشور اخراج می کند.
همانطور که ژورنال مالی می نویسد، اولیویه سالگادو، سخنگوی مینوسوما، مجبور شد در ماه ژوئیه کشور را ترک کند. او همچنین متهم شد که به اعتبار مالی ضربه زده و و در مورد اتفاقات مالی سیاه نمایی کرده است.
حدود ۴۹ سرباز از ساحل عاج قرار بود که طبق اظهارات خودشان قرار بود مینوسما را تقویت کنند، اما هنگام ورود به مالی مقررات لازم را رعایت نکرده بودند. سالگادو در توییتی نوشت که دولت مالی از ورود آنها قبلا مطلع شده بود.
دولت مالی هم به نوبه خود بیان کرد که آنها مشکوک به تلاش برای براندازی بودند. پس از محکومیت آنها در اوایل سال جاری، آنها پس از مدتی توسط دولت مالی عفو و آزاد شدند.
دولت فعلی مالی محصول یک کودتای نظامی است و به همین دلیل توسط جامعه اقتصادی غرب آفریقا ECOWAS مورد تحریم قرار گرفته است.
ارتش فرانسه سال گذشته پس از اینکه باماکو پاریس را به همکاری با جهادی ها متهم کرد، مجبور به ترک کشور شد.
در آغاز سال ۲۰۱۳، فرانسه برای بهانه جلوگیری از پیشروی گروه های مختلف القاعده به سمت پایتخت، در مالی مداخله کرد.
با این حال، از آن زمان وضعیت در کشور همچنان رو به وخامت گذاشته و باعث شد باماکو برای کمک به مسکو مراجعه کند.
این نیز پس‌زمینه سفر دو روزه لاوروف است. در بورکینافاسو نیز تحولی شبیه به مالی در حال وقوع است.
روز دوشنبه، سایت اطلاعات مالیجت به نقل از عبدالله مایگا، نخست وزیر مالی، گزارش داد که دو کشور همسایه به دنبال ایجاد یک «فدراسیون» هستند.

سخنرانی شی، غرب را تکان داد.

مسیرهای توسعه
هر کدام منحصر به فرد هستند.
چین: سخنرانی اصلی شی جین پینگ در مورد مدرنیزاسیون بدون غرب زدگی در جمهوری خلق. همچنین گزینه برای بخش جنوبی جهان

نوشته یورگ کرونائر
یونگه ولت
ترجمه میرفخرایی برای مجله هفته

این سخنرانی موجی در غرب ایجاد می کند: اولین سخنرانی رئیس جمهور چین شی جین پینگ در سال جاری.

این سخنرانی که روز سه‌شنبه در افتتاحیه یک جلسه مطالعاتی در مدرسه حزبی کمیته مرکزی حزب کمونیست ایراد شد، عمدتاً به مدرن‌سازی با ویژگی‌های چینی – پیگیری پیشرفت، رشد و شکوفایی به شکل جمهوری خلق می‌پردازد.

شی اشاره کرد که این اتفاق با موفقیت چشمگیری در حال رخ دادن است. چین «فرایند صنعتی شدن را در چند سال به پایان رساند» فرایندی که «کشورهای توسعه‌یافته غربی برای رسیدن به آن به چند صد سال زمان نیاز داشتند».
جمهوری خلق چین بدین ترتیب موفق شده است که فقر مطلق را در کشور از بین ببرد و رفاه متوسطی را ایجاد کند.
به گفته شی، این امر ما را تشویق می‌کند تا مدرن‌سازی خاص با ویژگی‌های چینی را به منظور افزایش بیشتر رفاه کل جمعیت در سال‌های آینده بیشتر پیش ببرد.
دو بخش از اظهارات سخنرانی شی به ویژه خشم غرب را برانگیخته است.

اول: شی اشاره کرد که ظهور جمهوری خلق چین این «افسانه» را که مدرنیزاسیون «معادل غرب زدگی» است را از بین می برد.
همه کشورها برای مدرن کردن خود باید از «قوانین کلی» مخصوص به خود پیروی کنند.
با این حال، آنها باید فرآیند توسعه خاص خود را با واقعیت های خاص در زمینه منحصر به فرد خود تطبیق دهند.
حزب کمونیست معمولاً پنج جنبه خاص مدرنیزاسیون را با ویژگی های چینی نام می برد، از جمله این واقعیت که جمهوری خلق کشوری با جمعیت بسیار زیاد است که نیاز به مدرنیزه شدن دارد، دستیابی به نوسازی در مسیر توسعه که همیشه صلح آمیز است.
بسیاری در غرب مدت‌ها امیدوار بودند که رشد اقتصادی چین به یک توسعه کاملاً غربی منجر شود و دیر یا زود به حکومت حزب کمونیست پایان دهد.
شی اکنون به صراحت این امید را که به هر حال اخیراً از بین رفته است، رد کرده است.
بیانیه دوم در این سخنرانی که خشم غرب را برمی انگیزد، مربوط به خود چین نیست، بلکه به جنوب جهانی مربوط می شود.
شی توضیح داد که این واقعیت که مدرن‌سازی «معادل غربی‌سازی» نیست، همه جا در مورد کشورهای در حال توسعه صدق می‌کند. بنابراین آنها راه های مختلف و متعددی را پیشرو خواهند داشت که می توانند از آنها در مسیر پیشرفت استفاده کنند.
مثلا «یک راه حل چینی» تلاشی برای «جستجوی یک سیستم اجتماعی بهتر برای نوع بشر» است.
در همین راستا شی جین پینگ خاطرنشان کرد که باید برای دستیابی به «کارایی بیشتر از سیستم سرمایه داری» تلاش کرد و در عین حال برای دستیابی به «عدالت در جامعه» باید به طور موثرتری همت کرد.
به همان اندازه که این فرمول بندی ناروشن است، در عین حال ادعای ارائه جایگزینی برای سرمایه داری به سبک غربی در جنوب جهانی را مطرح می کند.
اعلان جنگ مندرج در این سخنان البته با استقبال بدی از سوی آقایان دنیای قدیم مواجه می شود، دنیایی که در حال انحطاط است.
ممکن است تصادفی بوده باشد که جوزف بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده نیز در همان روز یک سخنرانی مهم ایراد کرد – سخنرانی درباره وضعیت اتحادیه.
بایدن گفت: «برنده شدن در رقابت با چین باید همه ما را متحد کند. دولت او تمام تلاش خود را برای «قوی ساختن ایالات متحده» برای این رقابت انجام می دهد. او متقاعد شده است: ما در قوی ترین موقعیت در دهه های اخیر برای رقابت با چین یا هرکس دیگری در جهان هستیم.»
با توجه به رقابت بزرگ با ایالات متحده، شی اخیراً از مدرسه حزبی کمیته مرکزی حزب کمونیست چین خواسته بود، چین باید به هر کاری که در توان دارد ادامه دهد تا اجازه ندهد از سوی ایالات متحده منزوی شود، بلکه عمیقاً در تقسیم کار جهانی جای خود را محکم کند و لنگر بیاندازد، و او هشدار داده بود که مدرنیزاسیون بسیار موفق چین با «خطرات، چالش ها، مشکلات و حتی طوفان های خطرناک» روبرو خواهد شد.
«برخی از آنها را ما می توانیم پیش بینی کنیم، اما برخی دیگر نه».
بنابراین اکنون زمان آن رسیده که خود را برای «روحیه جنگی تسلیم ناپذیر»، «برای گشودن افق های جدید برای آرمان خود» آماده و بسیج کنیم.

استاندارد دوگانه واشنگتن

انتقاد ونزوئلا از نفوذ هواپیماهای جاسوسی آمریکا به حریم هوایی

نویسنده: فولکر هرمزدورف
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

ریاکاری همچنان بهترین تعریف برای سیاست خارجی ایالات متحده است.

در حالی که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه، سرنگونی یک بالن هوایی بدون سرنشین چینی را به این دلیل توجیه کرد که وارد شدن این بالن به حریم هوایی آمریکا «نقض قوانین بین‌المللی» است، ونزوئلا در آخر هفته شاهد حملات متعدد هواپیماهای جاسوسی آمریکا در حریم هوایی خود بوده است.

همانطور که توسط خبرگزاری اسپانیایی افه گزارش شده است، دومینگو هرناندز لارز، رئیس فرماندهی عملیات استراتژیک نیروهای مسلح ملی بولیواری ونزوئلا (FANB)، روز یکشنبه (به وقت محلی) تایید کرد که هواپیماهای غیرمجاز آمریکایی به طور سیستماتیک در حال پرواز و نقض قوانین حاکمیت کشور ونزوئلا هستند.

این مقام ارشد نظامی در توییتر نوشت: «در ۳۰ روز گذشته، بنابر گزارش منطقه اطلاعات پرواز (FIR) فرودگاه بین‌المللی مایکیتیا منطقه هوایی ونزوئلا حداقل چهار بار توسط هواپیماهای جاسوسی آمریکا نقض شده است.

ولادیمیر پادرینو لوپز، وزیر دفاع، واشنگتن را به استانداردهای دوگانه متهم کرد. ایالات متحده در مورد احترام به حریم هوایی خود صحبت می کند؟

ونزوئلا قربانی تحریکات سیستماتیک و نقض حاکمیت ما توسط هواپیماها و کشتی های آمریکایی شده است و ما را مجبور به رهگیری و بیرون راندن آنها کرده است.
به گفته وب سایت برنامه تلویزیونی «Con el Mazo Dando»،
این سیاستمدار همچنین در توییتر نوشت:
«این حوادث «اقدامات امپریالیستی هستند که تمام کنوانسیون های بین المللی را نقض می کنند.»

فعالیت های جاسوسی واشنگتن در زمانی صورت گرفت که دولت های ونزوئلا و ایران در حال بررسی توافقات دوجانبه در زمینه های مختلف (اقتصادی، انرژی، علمی، نفتی، دفاعی و فرهنگی) بودند.

در پایان این مذاکرات، نیکلاس مادورو رئیس جمهور کشورمان روز جمعه در کاخ میرافلورس از حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه ایران در کاراکاس پذیرایی کرد.
پادرینو لوپز، وزیر دفاع، شکایت خود را از نقض مکرر حریم هوایی ونزوئلا توسط هواپیماهای جاسوسی آمریکا پس از سرنگونی یک بالن چینی که برای چندین روز در ارتفاع بالا بر فراز ایالات متحده در حال پرواز بود و توسط ایالات متحده در روز شنبه سرنگون شد، ابراز کرد.

وزارت امور خارجه در کاراکاس روز یکشنبه از این انتقاد کرد که واشنگتن به جای برخورد جدی و مسئولانه با وضعیت، به استفاده مجدد از زور متوسل شده است.

در این توئیت آمده است: «دولت ونزوئلا حمله ایالات متحده به یک بالن بدون سرنشین غیرنظامی چینی را که دارای نقص فنی بوده و هیچ تهدید نظامی یا فیزیکی برای افراد حاضر در زمین ایجاد نمی‌کند، رد می‌کند».

دولت پکن روز جمعه تأیید کرد که این بالون از چین آمده است، اما در عین حال اعلام کرد که این یک بالن هوایی غیرنظامی است که عمدتاً در هواشناسی برای اهداف تحقیقاتی استفاده می شود.

ونزوئلا این حمله را محکوم کرد و از واشنگتن خواست که «هر گونه مناقشه باید مسئولانه و مطابق با قوانین بین المللی حل و فصل شود.»

همانطور که پورتال خبری حکومتی آلمان فدرال روز دوشنبه گزارش داد، چندین سیاستمدار و مقامات نظامی ایالات متحده پس از سرنگونی بالون گفتند که آنها «جنگ جهانی سوم با چین» را در این دهه ممکن می دانند.

مهمات کیف در حال تمام شدن است

روسیه تامین انرژی اوکراین مختل میکند. دولت مولداوی استعفا داد

نوشته راینهارد لاوترباخ
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

پس از وقفه ای طولانی، روسیه جمعه شب و بامداد امروز بار دیگر به اهداف زیرساخت انرژی اوکراین در مقیاس وسیع حمله کرد.
ستاد کل اوکراین ادعا کرد که از ۷۱ راکت شلیک شده، ۶۱ راکت سرنگون شده است.
با این حال، ارقام واقعی با این ادعا که رسانه های اوکراینی منتشر کرده‌اند که گویا فقط ۲۵هدف در مناطق مختلف این کشور مورد حمله قرار گرفته خوانایی ندارد.
اهداف اصلی ظاهراً نیروگاه‌ها و پست‌های برق در خارکف و زاپوریژیا بودند و همچنین حملاتی به اهدافی در غرب کشور مانند خملنیتسکی، وینیتسا و ایوانو-فرانکیفسک صورت گرفت.
به گفته منابع اوکراینی، برخی از موشک‌های کروز شلیک شده توسط کشتی‌های ناوگان دریای سیاه روسیه، حریم هوایی رومانی و مولداوی را نقض کرده‌اند.
از این رو کیشینو سفیر روسیه را احضار کرد. اما رومانی ادعای نقض حریم هوایی را رد کرد.
با این حال، رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، به داستان ساختگی خود پایبند ماند.
همچنین روز جمعه، در پس زمینه آشفتگی اقتصادی، ناتالیا گاوریلیتا، نخست وزیر مولداوی طرفدار اروپا، به شکل غیرمنتظره‌ای استعفای دولت خود را که ۱۸ ماه پیش روی کار آمد اعلام کرد.
در این وضعیت، ایگور ژوکوا، معاون رئیس جمهور اوکراین، مجبور به اعتراف شد که ارتش کی‌یف دچار کمبود جدی مهمات است.
او در گفتگویی با بلومبرگ اعتراف کرد که منابع مهمات بخصوص در روزهای اخیر به دلیل شدت گرفتن درگیری ها تقریبا به صفر رسیده است.
بر اساس این ادعا اوکراین نیاز فوری به مهمات، توپخانه، تانک، نفربر زرهی و هواپیماهای جنگنده دارد.
نکته بعدی این است که اوکراین چگونه باید موشک های بالستیک را هیچ دفاعی در برابر آنها ندارد، ساقط کند.
به گفته ژوکوا، خلبانان اوکراینی می توانند بکارگیری هواپیماهای جنگنده غربی را «تا بهار» عملیاتی کنند، زیرا آنها برای اینکار «انگیزه زیادی» دارند.
زلنسکی در طول بازدیدهای خود از لندن، پاریس و بروکسل نتوانسته هیچ کشوری را مجاب کند که حتی وعده تحویل هواپیما را به او بدهد.
در زمینه جنگ سایبری اوکراین نیز با شکست مواجه شده است.
اسپیس ایکس، متعلق به سرمایه گذار ایلان ماسک، اعلام کرد که پهنای باند اتصالات اینترنتی اهدایی به اوکراین را کاهش داده است.
یکی از سخنگویان این فناوری استفاده ارتش از اینترنت پر سرعت را برای اهداف و عملیات تهاجمی «برخلاف توافق‌هاای» بیان شده خواند.

گوشت دم توپ

اوکراین: تلفات سنگین در جبهه و تشدید کمپین جذب نیرو.

نوشته دیمیتری کووالویچ از کیف اوکراین
یونگه ولت
ترجمه سیما صابری برای مجله هفته

چندین مینی بوس ناگهان به سمت میدان واسیلکوف در منطقه کیف حرکت کردند. سربازان اوکراینی بیرون می پرند، برخی با سلاح. افراد حاضر در محل را ناگهان محاصره می کنند و شروع به دستگیری مردانی که بین ۱۸ تا ۶۰ سال سن دارند می کنند.
به ۲۰ نفر احضاریه سربازگیری اجباری ابلاغ میشود، چهار نفر با آه و ناله و با تهدید اسلحه سوار مینی بوس میشوند و همه ناگهان با عجله از میدان می‌گریزند.
من در دو ماه گذشته بیش از یک بار صحنه های مشابه را در دیگر شهرها هم دیده ام.

این نوع عملیات سربازگیری حتی در طول حملات هوایی هم متوقف نمی شود. کسانی را که از اجرای احضاریه امتناع می ورزند، گاهی توسط ارتش مورد ضرب و شتم قرار می گیرند و به مقصد نامعلومی برده میشوند.

ویاچسلاو آزاروف، بنیانگذار اتحادیه آنارشیست‌های اوکراین (UAU) در کانال تلگرامی خود گزارش می‌دهد که در ۲ فوریه شاهد بود که کارگران یک سرویس اینترنتی کابل‌کشی می‌کردند، متوجه یک ماشین ارتش اوکراین شدند و از ترس احضار شدن زیر خودروها خود را مخفی کردند.
پس از اینکه نظامی ها دوباره از منطقه خارج شدند، کارگران دست از کار کشیدند و آنها نیز از محل دور شدند.
در اودسا، ارتش اکنون با استفاده از آمبولانس ها به قربانیان احتمالی نزدیک میشود تا احضاریه سربازی را به آنها ابلاغ کند.
پس از دو تا سه هفته آموزش، نیروهای تازه نفس بلافاصله به جبهه ارسال می شوند.
ارسال سربازان بدون آموزش کافی به جنگ معمولاً بی معنی است. اما از آنها، همانطور که ضرب المثل بدبینانه می گوید، به عنوان «گوشت دم توپ» استفاده می شوند – آنها را به جبهه ارسال میکنند، در میدان رها میکنند تا از طریق حملاتی که به آنها میشود جای توپخانه دشمن را رصد کنند.

نظامیان اوکراینی که برگه های احضاریه را به افراد ابلاغ می کنند، «پیام رسانان مرگ» نامیده می شود.
پیام رسانان مرگ معمولا سربازانی هستند که خود تازه احضار شده‌اند و ارسال آنها به جنگ بخاطر انجام دادن این وظیفه برای مدتی به عقب انداخته میشود.
اگر آنان یک حداقلی از احضاریه ها را به واجدان شرایط ابلاغ کنند و یا تعدادمعینی را به اداره سربازگیری تحویل دهند از رفتن به جبهه معاف میشوند.
یکی از ویژگی های سربازی اجباری دسته جمعی در اوکراین، ویژگی طبقاتی آن است. کارگران و دهقانان فقیر را به زور به جبهه می برند.
مرزبانان و دیگر مقامات برای خروج از کشور رشوه تا سقف ۱۰ هزار دلاری درخواست می کنند، مبلغی که تعداد اندکی از مردم در فقیرترین کشور اروپا توانایی پرداخت آن را دارند.
علاوه بر این، کارمندان سازمان هایی که توسط کمک های مالی غربی تأمین بودجه می شود، از خدمت سربازی معاف هستند.
علیرغم سربازگیری انبوه در سراسر اوکراین (…)، ارتش اوکراین با کمبود شدید پرسنل مواجه است.
کانال تلگرامی اوکراینی «Media Killer» می‌گوید: «اگر به تلفات بزرگ نگاه بیندازید، می‌توانید متوجه تیر‌ه‌گی تصویری شوید که در کشور حاکم است – بنابراین کمپین جذب نیرو شدیدتر میشود.»
به اینها فساد را هم اضافه کنید. هزینه ای که افسران یا پرسنل پزشکی باید بپردازند تا مجبور به رفتن به خط مقدم نشوند، حدود ۵۰۰۰ دلار آمریکا است.
با افزایش تعداد مردانی که توسط دژبان های سربازگیری دستگیر می شوند، تمایل به پرداخت رشوه هم در بین قربانیان هم بیشتر میشود.
سربازگیری دسته جمعی حتی باعث رسوایی بین المللی هم شده است. پیتر شیارتو، وزیر امور خارجه مجارستان در ۲۶ ژانویه گفت او فیلم‌های وحشتناکی از دژبان های سربازگیری اوکرائینی مشاهده کرده که آنها اقلیت قومی مجارستانی ساکن در ترانسکاپاتیا را سنگدلانه و بی رحمانه تعقیب میکنند.
دو روز پیش از آن، سایت خبری مجارستانی Pesti Sracok گزارش داد که مقامات اوکراینی در منطقه در حال انجام بزرگترین عملیات سربازگیری از زمان آغاز درگیری تاکنون هستند.
بر همین اساس، زاکارپاتیا توسط صدها سرباز و افسر پلیس اوکراینی مورد حمله قرار گرفت.
Pesti Sracok به نقل از یکی از شاهدان عینی می‌گوید: «برای مثال در موکاچوو، اخیراً کل بازار بسته شد، سربازان و افسران پلیس آمدند و همه کسانی که برای خدمت مناسب به نظر می‌رسیدند را سوار اتوبوس کردند و بردند. سربازگیری انبوه نتیجه تلفات سنگین در جبهه و استراتژی «جنگ تا آخرین اوکراینی» است.
در پایان ژانویه، صدها سرباز اوکراینی هر روز تنها در باخموت و اطراف آن کشته می‌شدند. و این تنها یک نقطه مورد بحث در خط مقدم است که صدها مایل امتداد دارد.
از سال گذشته کانال‌های تلگرامی در سراسر اوکراین وجود دارد که در آن شهروندان گزارش و هشدار می‌دهند که در حال حاضر سربازگیری در کدام منطقه به دنبال قربانیان خود می گردند.

مکرراً به مردان توصیه می شود که فقط با عصا یا ویلچر از خانه خارج شوند تا شاید توجه نظامیان را به خود جلب نکنند و وانمود کنند که برای سربازی مناسب نیستند. با این حال، بسیاری این توصیه ها را رعایت نمیکنند.
حتی رسانه های اوکراینی اعتراف کردند که در ژانویه در غرب اوکراین حتی یک مرد معلول که بدون دست متولد شده بود به خدمت سربازی فرستاده شد.
این کارها تا حدودی یادآور پروژه سربازگیری «فولکس اشتورم» نازی ها در بهار ۱۹۴۵ است که نامیدانه شکست خورد.

اکوادور: شکست شدید راست‌گرایان در انتخابات اخیر. همه پرسی قانون اساسی با شکست مواجه شد

نویسنده: فولکر هرمزدورف
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

دولت گیلرمو لاسو، رئیس جمهور نئولیبرال، روز یکشنبه در انتخابات محلی و منطقه ای اکوادور با شکست جدی مواجه شد.
در مقابل، حزب رافائل کورئا، رئیس جمهور سابق اکوادور، «انقلاب شهروندی» (RC)، برنده چندین پست شهرداری و بخشداری شد.

تا روز سه‌شنبه (به وقت محلی) همچنین روشن شد که اکثریت شهروندان هر هشت سؤال رفراندوم را که رئیس دولت و دولت می‌خواستند با آن یک سری تغییرات قانون اساسی را پیش ببرند، رد کردند.
در حالی که لاسو روز دوشنبه مجبور به پذیرش شکست شد، حزب چپ «انقلاب شهروندی» پیروزی خود را جشن گرفت.

«نه به دولت»

پائولا پابون، بخشدار دوباره انتخاب شده استان پیچینچا که ۳.۲ میلیون نفر جمعیت دارد، در ارزیابی نتایج انتخابات گفت: «این یک نه آشکار به دولت و آغاز بازسازی کشور ما است.» ما بیش از هر زمان دیگری رای آوردیم.
رافائل کوریا، معاون سابق وزیر امور خارجه، گفت: این یک موفقیت برای جنبش آمریکای لاتین است که متوجه شده است تنها دولت های مترقی می توانند بر بحران ها غلبه کنند.
رئیس جمهور سابق (۲۰۰۷-۲۰۱۷) که به دلیل تعقیب قضایی ساختگی توسط جانشینان راست گرایش در تبعید به سر می برد، کمپین انتخاباتی جنبش خود را از مکزیک رهبری کرده بود.
در گوایاکیل، بزرگترین شهر، مرکز اقتصادی سنتی و همچنین بزرگترین بندر اکوادور، «انقلاب شهروندی» شهرداری را تصرف کرد و بدین ترتیب به حکومت ۳۱ ساله حزب راستگرای دمکرات مسیحی (PSC) پایان داد.
در پایتخت کیتو و بسیاری از شهرها و استان‌های دیگر، کاندیداهای «انقلاب شهروندی» بر کاندیداهای قبلی پیروز شدند.
کوریا روز دوشنبه از طریق سرویس پیام کوتاه توییتر پیروزی را به مردم اکوادور و حزبش تبریک گفت: «پیروزی انقلاب شهروندان».
حدود ۱۳.۵ میلیون رای دهنده واجد شرایط روز یکشنبه برای انتخاب ۲۳ بخشدار استانی (فرماندار)، ۲۲۱ شهردار، صدها عضو شورای شهر، ایالت و محلی و اعضای شورای مشارکت مدنی و کنترل اجتماعی (CPCCS) فراخوانده شدند.
اگرچه رای دادن برای همه شهروندان بالای ۱۸ سال در اکوادور اجباری است، ۲.۶ میلیون واجد شرایط رای ندادند. بر اساس گزارش شورای ملی انتخابات (CNE)، مشارکت حدود ۸۰.۷ درصد بود.

پیروزی قاطع اردوگاه چپ برای بسیاری غافلگیرکننده بود، زیرا اکوادور قبلا خشونت‌آمیزترین روند انتخاباتی را در تاریخ خود تجربه کرده بود.
پنج نامزد یا حامیان آنها به قتل رسیدند و ده ها نفر دیگر مورد اصابت گلوله یا چاقو قرار گرفتند.
در آستانه انتخابات، عمر منندز، نامزد «انقلاب شهروندی» برای شهردار شهرداری پورتو لوپز کشته شد.
با وجود این، او ۴۶.۲ درصد آرا را به دست آورد و در انتخابات پیروز شد.
بر اساس قوانین کشور، اکنون فرد دیگری از همان حزب می تواند به جای او این سمت را اشغال کند.

اعتصابات و اعتراضات

شکست دیگر حزب حاکم نتیجه همه پرسی تغییر قانون اساسی است.
در پاییز سال گذشته، پس از تظاهرات، اعتصابات و اعتراضات گروه های بومی علیه افزایش فقر و خشونت، لاسو اعلام کرد که، او می خواهد در مورد هشت موضوع رفراندوم برگزار کند که تصویب آن به او اجازه می دهد «به مشکلاتی که اکوادور در گذشته قادر به حل آنها نبوده است رسیدگی کند.»
مائورو اندینو، اقتصاددان اکوادوری در مصاحبه ای با رادیو تی وی فیس اظهار داشت: «نه» واضح به همه پرسی «دلیل انکار ناپذیری بر جواب رد مردم به لاسو» بود.
اندکی پس از اعتراف رئیس دولت به شکست و فراخوان دیگر احزاب سیاسی برای «وحدت ملی بزرگ»، کوریا تلاش لاسو را رد کرد و خواستار برکناری وی قبل از پایان دوره ریاست جمهوری شد.
کوریا روز دوشنبه در وب سایت تلویزیون Ecuavisa گفت: «ما باید از این تصور عبور کنیم که دموکراسی فقط هر چهار سال یک بار منتظر انتخابات است. لاسو یک کلاهبردار بزرگ است، شریک ویرانی کشور است و باید خلع شود.»

ائتلاف «لئوپارد» در حال فروپاشی است.

به گزارش اشپیگل، متحدان غربی دولت آلمان از تحویل تانک امتناع میکنند، سر آلمان کلاه رفت.

نوشته راینهارد لاوترباخ
یونگه ولت
ترجمه سیما صابری.

بر اساس گزارشی در هفته نامه اشپیگل، ائتلاف گسترده ای که در داخل ناتو اولاف شولتس را برای ارسال تانک های لئوپارد زیر فشار گذاشت و سر آخر توانست با زبان چرب و نرم لابی گران وی را به تصویب ارسال تانک ها آلمانی به اوکراین مجاب کند، حتی قبل از اعزام اولین تانک «لئوپارد» دچار تزلزل شده است.
نویسندگان اشپیگل در آخر هفته گزارش دادند، وقتی بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع جدید آلمان، تلاش کرد تا در یک کنفرانس تلفنی از دیگر کشورهایی که تانک لئوپارد را در اختیار دارند تعهدات مشخصی برای تحویل تانک دریافت کند، همه آنها به بهانه ای از زیر دادن تعهد شانه خالی کردند و وزیر ماند و حوضش.
نه هلند و نه حتی لهستان، که با بلندترین های و هوی درخواست تحویل تانک را بلا انقطاع مطرح می کرد، وقتی زمان رو کردن ورق هایشان رسید از دادن تعهد برای اعلام یک افق زمانی برای ارسال تانک ها شانه خالی کردند.
اشپیگل گزارش داد لهستان مدعی است که همچنان مایل به ارسال تانک است، اما بدون قطعات یدکی لازم، پرتغال اعلام کرده که مهمات بسیار گران است و دولت هلند هم نمی‌خواهد اصولا قولی در هیچ زمینه ای بدهد.
فقط کانادا روز شنبه اعلام کرد که اولین هواپیما را با بار چهار «لئوپارد ۲» وعده داده شده را راهی اوکراین کرده است.
در این وضعیت، التماس های رهبران اوکراین برای دریافت تسلیحات سنگین به طور فزاینده ای ای ناامید کننده می شود.
رئیس جمهور ولادیمیر زلنسکی روز جمعه در حاشیه نشست با رهبران اتحادیه اروپا گفت که کشورش در صورت دستیابی به موشک های دوربرد و جت های جنگنده غربی، می توانست باخموت را نگه دارد و حتی دونباس را آزاد کند.
برعکس این اعتراف غیر داوطلبانه این است که، هر دو هدف در حال حاضر برای کیف دست نیافتنی هستند.
میخائیلو پودولیاک، مشاور زلنسکی، از غرب خواست تمام تسلیحاتی را که در اختیار دارد در اختیار اوکراین قرار دهد حتی تسلیحاتی که در انبارها برای موارد اضطراری نگهداری میشود.
این در حالیست که حملاتی از سوی نیروهای نظامی روسیه به پشت باخموت، در شمال آن در ناحیه لوگانسک و نزدیک وگلدار، در جنوب غربی دونتسک، گزارش می شود.
بر اساس گزارش سرویس مخفی انگلیس، روستای چاسیو یار در غرب باخموت اکنون زیر آتش روسیه است.
این آخرین جاده ای به باخموت است که تا همین اواخر در شعاع سلاح های روسی نبود و احتمالا این جاده که از این روستا می گذرد به زودی تحت کنترل روسیه قرار خواهد گرفت.

بلگراد در مسیر سازش!

پارلمان صربستان مذاکرات با کوزوو و طرح فرانسه و آلمان را بررسی می کند. مخالفان دست به اختلال در جلسه مجلس زدند.

نویسنده: رولاند زشاخنر
یونگه ولت
ترجمه حمید علوی برای مجله هفته

در اسکوپستینا وضعیت آشفته است: در پارلمان صربستان روز پنجشنبه، نمایندگان پارلمان درباره وضعیت فعلی مذاکرات با پریشتینا به بحث و گفتگو پرداختند.
جایگاه ها و نقش های بازیگران صحنه در این مجادلات به وضوح تقسیم شده بود. رئیس جمهور الکساندر ووچیچ به مخالفان حمله کرد که آنها را خائن و دورو خواند.
متهمان هم بیکار ننشستند و به نوبه خود ووچیچ را به خیانت به صربستان و تسلیم طلبی متهم کرد.
عربده‌ها، توهین‌ها طنین انداز شد، بنرها و تابلوها به نمایش گذاشته شد، مذاکره تبدیل به مجادله شد و حتی ابراز نظرها ابعادی فیزیکی فراتر از حد معمول پیدا کرد. صحنه های مشابهی در این منطقه از جهان که در واقع از پریشتینا برای همه آشناست.
در نهایت اما گزارش ارائه شده از سوی دولت مورد پذیرش پارلمان قرار گرفت.
علاوه بر این، نمایندگان اپوزیسیون دست راستی از سوی ووچیچ دعوت شده اند تا مستقیما یکی از محورهای مورد اختلاف را در این نشست بررسی کنند:
طرح پیشنهادی مذاکره فرانسه و آلمان، که در مورد آن بسیار بحث و جدل صورت گرفت اما جالب اینجاست که هیچ یک از نمایندگان پارلمان محتوی این پیشنهاد را تا بحال ندیده‌اند!
بر اساس آنچه در مورد این طرح شناخته شده است، در صورتی که قوانین بین المللی لغو شود، روابط بین بلگراد و پریشتینا باید به قول اتحادیه اروپا عادی شود. زیرا اگر این پیشنهاد ده ماده ای که در پاریس و برلین تهیه شده و توسط بوروکراسی آمریکا و اتحادیه اروپا حمایت می شود اجرا شود، صربستان از شر کوزوو خلاص می شد.
طبق قانون اساسی صربستان، استان جنوبی، هنوز بخشی از قلمرو ملی این کشور است، به همین دلیل است که بلگراد جدایی اعلام شده یک جانبه را که ناقض قوانین بین المللی است، به رسمیت نمی شناسد.
طرح فرانسوی-آلمانی از تابستان گذشته مطرح شده است ولی هرگز علنی نشده، اما نسخه‌ای از آن از طریق رسانه‌ها به بیرون درز کرده است.
اگر این نسخه لو رفته واقعا درست باشد این به این معنی است که بلگراد کوزوو را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت می شناسد.
اما این طرح یک بند مهم دیگری را نیز به همراه دارد: خواسته های ادعایی آلمان در مورد بالکان قرار است اجرایی شود.
برخلاف گذشته، رسانه ها تنها در مورد عضویت صربستان و کوزوو در اتحادیه اروپا صحبت می کند، در حالی که از ناتو نشانی در کار نیست.
قبلا ماجرا نوع دیگری فرمول بندی شده بود، اول عضویت در پیمان جنگ افروزانه غرب و بعد عضویت در پیمان اروپایی تحت سلطه آلمان فدرال.

فعلا واشنگتن قبول کرده که اتحادیه اروپا در این منطقه هژمونی خود را اعمال کند، تا به آماده سازی جنگ افروزانه غرب در مناطق دیگر آسیبی وارد نشود.

فشار بر صربستان در ماه های اخیر افزایش یافته است. اولین مورد نگرش این کشور نسبت به روسیه است. بروکسل و برلین خواستار پیوستن بلگراد به تحریم های آنها علیه مسکو هستند.
از سوی دیگر، پیشنهاد فرانسوی-آلمانی فوق‌الذکر مبنایی برای مذاکرات در گفت‌وگوهای تحت نظارت اتحادیه اروپا بین طرف‌های درگیر است.
این پیشنهاد مستقیما به تهدید مسدود کردن عضویت صربستان در اتحادیه اروپا و خروج سرمایه‌گذاری‌های غربی از این کشور مرتبط است. حداقل این چیزی است که رئیس جمهور ووچیچ در بیانیه دولت در ژانویه اعلام کرد.
بنابراین، این و بحثی که اکنون در پارلمان در جریان است را می توان نشانه ای از آماده شدن افکار عمومی در بلگراد برای یک توافق دانست.
اما این هدف چندان در دسترس نیست. آلبین کورتی که رویای آلبانی بزرگ را در سر می پروراند و هر گونه سازش را رد می کند، در پریشتینا همچنان حکومت می کند.
مثلا این امر در مورد اتحاد جوامع صرب که در توافقنامه بروکسل در سال ۲۰۱۳ تأمین نوعی خودگردانی نامشخص برای اقلیت صرب مورد توافق قرار گرفت. صرب‌ها در استان‌های مختلف در ماه‌های اخیر برای اجرایی کردن این توافق ها تظاهرات کرده‌اند و حتی سنگرهایی برپا کرده‌اند.
موانع و مسدود کردن جاده ها در حال حاضر دیگر وجود ندارد، اما کورتی به طور فزاینده ای بر سخنان نفرت انگیز ضد صرب خود تکیه می کند. نتیجه این مواضع افراطی خشونت علیه صرب ها است.
بارها و بارها به اعضای اقلیت صرب در این مناطق حمله می شود. آخرین قربانی جوان ۲۰ ساله ای بود که روز جمعه در روستای موگیله توسط دو مرد با ضربات چاقو به قتل رسید.

بولسونارو در توطئه کودتا دست داشت.

برزیل: رئیس جمهور سابق فاشیست در برنامه ریزی کودتا حضور داشت

اثر فولکر هرمزدورف
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

عرصه بر رئیس جمهور سابق فاشیست برزیل، ژایر بولسونارو، تنگ شده است.
سناتور مارکوس ریبیرو دو وال روز پنجشنبه در یک برنامه زنده تلویزیونی تأیید کرد که رئیس جمهور سابق پس از شکست خود در انتخابات در مذاکره ای شرکت کرده است، که در آن همدست بولسونارو از خواسته که برای جلوگیری از سوگند لوئیس اینازیو لولا داسیلوا به یک کودتا دست بزند.

دو وال، یک افسر، عضو حزب انجیلی پودموس و سناتور ایالت اسپریتو سانتو، گفت که دانیل سیلویرا، نماینده سابق کنگره از او خواسته بود تا در ۹ دسامبر با رئیس جمهور سابق دیدار کند.
سیلویرا به او پیشنهاد کرد که الکساندر دو موراس، رئیس دادگاه انتخاباتی را وادار کند تا اظهارات سازش‌آوری کند. قرار بود سناتور مخفیانه مکالمه را ضبط کند تا بتواند قاضی را به خاطر اظهاراتش دستگیر کند.
دو موراس برای حامیان بولسونارو یک شیطان است. از جمله، او شکایت آنها علیه دور دوم انتخابات را رد کرده بود که لولا داسیلوا از آن پیروز شد.
به عنوان یکی از اعضای دادگاه عالی، دو موراس در حال حاضر صدها کیفرخواست علیه کودتاچیانی که پس از تحلیف لولا در ۸ ژانویه به چندین ساختمان دولتی در پایتخت برازیلیا یورش بردند و تخریب کردند، آماده می کند.
سناتور گفت در طول گفتگو، بولسونارو ساکت نشسته بود و سیلویرا توطئه علیه قاضی را توضیح می داد. سیلویرا روز پنجشنبه توسط پلیس دستگیر شد.
قاضی مورائس حکم بازداشت را صادر کرد.
او سیلویرا را به بی توجهی به تصمیمات دادگاه و «بی توجهی و تمسخر کامل» قوه قضاییه متهم کرد.
نمایندگان بولسونارو، که در پایان دسامبر به فلوریدا گریختند و از آن زمان در ایالات متحده بسر میبرند، طبعا برای اظهار نظر در دسترس نبودند. رویترز روز جمعه گزارش داد که «پارتیدو لیبرال» او نیز از اظهار نظر خودداری کرد.
این آژانس همچنین گزارش داد که فلاویو، پسر بولسونارو بیانیه‌ای صادر کرده و مدعی شده است که هرگز تلاشی برای کودتا صورت نگرفته است.
رئیس جمهور لولا داسیلوا در مصاحبه ای با گلوبو نیوز در ۱۸ ژانویه اشاره کرد که پیش فرض بی گناهی شامل حال همه میشود.
لولا اعلام کرد که این درست است که پیش فرض بی گناهی شامل حال همه میشود هر چند شامل حال خود او نشد و او بی گناه محکوم و زندانی شد، «اما اگر بولسونارو با حوادث (۸ ژانویه) ارتباطی داشته باشد، باید مجازات شود. »

اتحاد گسترده در لیما

پرو: کنگره درباره انتخابات زودهنگام بحث می کند. تظاهرکنندگان خواستار قانون اساسی جدید هستند

اثر فولکر هرمزدورف
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

پارلمان پرو روز سه شنبه، درگیر مباحثات جدیدی بود و به بحث در مورد لایحه ای برای پیشبرد انتخابات پارلمانی تا سال ۲۰۲۳ ادامه داد. چندین نماینده مجلس پیش نویسی را برای پایان دادن به محاصره و اعتصابات در بسیاری از مناطق کشور ارائه کردند.
یکی دیگر از معترضان در آخر هفته در نتیجه خشونت پلیس در جریان تظاهرات علیه رئیس جمهور بالفعل دینا بولوارته که هفته هاست ادامه دارد، جان باخت.
به گزارش شبکه خبری تله سور، تاکنون بیش از ۶۰ نفر توسط نیروهای ویژه سرکوب کشته و صدها نفر زخمی شده اند.
روزنامه لارپوبلیکا روز سه شنبه نوشت: وضعیت در پرو ساعت به ساعت پیچیده تر می شود.
اتحادیه‌های کارگری، سازمان‌های اجتماعی و احزاب چپ خواستار تظاهرات سراسری دیگری در روز سه‌شنبه برای پاسخگویی به خواسته‌ها از جمله استعفای بولوارته، آزادی رئیس‌جمهور سابق زندانی، پدرو کاستیلو، و برگزاری انتخابات جدید و رفراندوم برای تصویب قانون اساسی جدید کشور شدند.
بنابراین حتی اگر اکثریت کنگره، به نفع برگزاری انتخابات زودهنگام تصمیم بگیرند، این تنها یکی از خواسته های تظاهرکنندگان را برآورده می کند.
حتی استعفای بولوارته، رئیس جمهور کودتاچی هم اوضاع را آرام نمی کند.
یکی از خواسته های اصلی در اعتراضات، انتخاب مجلس موسسان است.
قانون اساسی کنونی مربوط به زمان آلبرتو فوجیموری دیکتاتور (۱۹۹۰-۲۰۰۰) است. رئیس جمهور جناح چپ کاستیلو که در کودتای پارلمانی در ۷ دسامبر سال گذشته سرنگون شد، از تصویب قانون اساسی جدید حمایت کرد.
پاتریشیا خوارز، سخنگوی حزب راست‌گرای «فورزا محبوب» اعلام کرد که حزب او در برابر این حرکت مقاومت خواهد کرد.
همانطور که لا ریپوبلیکا گزارش داد، تظاهرکنندگان متعددی از مناطق مختلف کشور روز دوشنبه راهی لیما پایتخت شدند.

سازمان سراسری اتحادیه کارگری و سازمان های اجتماعی برای راهپیمایی مرکزی در روز سه شنبه در میدان دو مایو در مرکز شهر فراخوان داده بودند.
مخالفان «مجمع ملی خلق ها» نیز از این فراخوان حمایت کردند.
آنها دولت بولوارته را متهم می کند که به خواسته های برحق و «مبارزه هزاران پرویی» ، با «سیاست های سرکوبگرانه و بزدلانه» پاسخ می دهد.
با وجود خشونت پلیس و افزایش تعداد معترضانی که توسط نیروهای سرکوبگر کشته و زخمی شده‌اند، اعتراضات همچنان ادامه دارد. تله سور روز دوشنبه از مسدود شدن جاده ها در حداقل ۲۵ استان از ۱۹۶ استان کشور خبر داد.
به نوشته روزنامه لارریپوبلیکا ، ۱۵۰ معلم و محقق در شهردار سن مارکوس مهم دانشگاه ناسیونال خواستار استعفای فوری بولوارته و برگزاری انتخابات پارلمانی تا سال ۲۰۲۳ هستند.
کنفدراسیون اتحادیه های کارگری سازمان سراسری اتحادیه کارگری و «مجمع ملی خلق ها» نیز بر برگزاری همه پرسی در مورد تأسیس مجلس مؤسسان اصرار دارند.
اگرچه عرصه برای دینا بلوارته و دولت او تنگ شده است، اما رژیم در تلاش است تا صورت خود را با سیلی سرخ نگه دارد و شرایط را عادی را جلوه دهد.
علیرغم تظاهرات مداوم و مذاکرات پارلمانی، آنا سیسیلیا گرواسی، وزیر امور خارجه، روز دوشنبه برای «تقویت روابط» به ایالات متحده سفر کرد.
فرانسیسکو مورا، سفیر ایالات متحده در بدنام سازمان کشورهای آمریکایی (OAS)، پنجشنبه گذشته گفت که کشورش «از دولت پرو، نه تنها در گفتگو، بلکه در تحقیق درباره مرگ‌های ثبت‌شده در اعتراضات حمایت خواهد کرد».

مارپیچ خشونت در اسرائیل/فلسطین

توسط موشه تسوکرمن
یونگه ولت
ترجمه سیما صابری برای مجله هفته

پس از عملیات نظامی اسرائیل در شهر جنین فلسطین در هفته گذشته، اتفاقی نیفتاد که قابل پیش بینی نبوده باشد. ده فلسطینی کشته شدند و بر اساس الگوی جا افتاده واکنش متقابل، این اتفاق از دید فلسطینی ها نمی توانست بدون مجازات بماند، به ویژه در جنین، جایی که اقدامات نظامی اسرائیل همیشه با مقاومت شدید روبرو می شود. و همه از این مطلعند:
«عملیات ارتش اسرائیل در این شهر باید به خون ختم شود. اول، فلسطینی‌ها از بین می‌روند و این ناگزیر منجر به کشته شدن طرف اسرائیلی می‌شود.»
پاسخ ممکن است شلیک موشک از غزه به ابتکار حماس یا جهاد اسلامی باشد.
با این حال، در بیشتر موارد، با توجه به توازن قوا بین اسرائیل و فلسطینیان، به آنچه منطقی است متوسل می‌شوند:
ترور. اینکه ارتش اسرائیل به نیروهای نظامی حمله می کند، اما اقدامات فلسطینی باعث مرگ غیرنظامیان می شود، داستان ساختگی و غلطی است:
«سال هاست که ترور علیه غیرنظامیان فلسطینی به صورت روزانه و شبانه انجام می شود. مردم بی گناه در هر دو طرف بهای تشدید خشونت را می پردازند.»
برای دولت‌های اسرائیل، فلسطینی‌ها همگی مستحق مرگ هستند – تعداد فلسطینی‌هایی که در دو سال گذشته جان خود را از دست داده‌اند، نشان دهنده تمایل به استفاده اسلحه علیه فلسطینی ها است.
سوال اینجاست دولت اسرائیل پس از دو اقدام تروریستی فلسطینی ها در اورشلیم که هفت نفر را کشت و تعدادی را زخمی کرد، چه میکند؟
کاری که او همیشه انجام می دهد، آنها با لحن خشمگینانه قول میدهند که به رادیکال ترین شکل ممکن با تروریسم مبارزه کنند. بیش از پیش، این تصور را بوجود میاورند که باید از اقدامات «بازدارنده» علیه فلسطینی ها استفاده شود:
خانه های دست اندرکاران ترور و بستگان آنها اشغال و تخلیه شده و سپس تخریب می شود (احتمالاً خانواده ها نیز باید اخراج شوند).
پیشنهادات دیگر: افزایش دسترسی شهروندان اسرائیلی یهودی به سلاح های گرم. مجازات اعدام برای تروریست ها باید در نظر گرفته شود.
دولت جدید، که شرکای ائتلافی فعلی آن وقتی در اپوزیسیون بودند در هنگام وقوع چنین حملات تروریستی بر سر دولت های قبلی با بلندترین صدا عربده کشی میکردند، اکنون خود را تحت فشار می بیند. آنها باید ثابت کند که از این پس اقدام «جدی» انجام خواهند داد. اما عملا هیچ کاری از دستشان بر نمی آید جز آنچه قبلاً صدها بار انجام شده و امتحان خود را پس داده است.
این واقعیت که اقدامات پیشنهادی که مبتنی بر تنبیه دسته جمعی است، قوانین بین المللی را نقض می کند و همچنین بارها ناکارآمدی خود را ثابت کرده است، برای دولت و جامعه اسرائیل چندان اهمیتی ندارد. یکطرف ماجرا می خواهد انتقام بگیرد، خون لازم شده است.
تنها راهی که میتواند بر عوامل ترور و مارپیچ خشونت غلبه کند – حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات با فلسطینی هاست – ولاغیر.
عملیات نظامی بعدی اسرائیل و همچنین واکنش فلسطینی ها به آن قطعاً در راه است. در شرق خبرتازه‌ای نیست.

واکسن ها و داروها: بهبودهای جدید در مراقبت های بهداشتی کوبا برنامه ریزی شده است

اثر فولکر هرمزدورف
یونگه ولت
ترجمه از حمید علوی برای مجله هفته
کوبا در نظر دارد عرضه دارو به مردم را بهبود بخشد.

کوبا در نظر دارد تا سال ۲۰۳۰ ۸۰% از داروهای پایه ضروری و ۴۰ میلیون واحد از داروهایی که منشا طبیعی دارند را در داخل کشور تولید کند.
همانطور که خبرگزاری کوبایی پرنسا لاتینا روز چهارشنبه گزارش داد، قرار است در سال های آینده محصولات جدیدی برای درمان سرطان، بیماری های خودایمنی و عصبی مانند پارکینسون یا آلزایمر که در حال حاضر در مراحل کارآزمایی بالینی قرار دارد، معرفی شوند.

مدیر علوم و نوآوری وزارت بهداشت (مینساپ)، ایلینا مورالس سوارز، و رئیس گروه Biocubafarma، رولاندو پرز، به نمایندگان رسانه ها در هاوانا دلایلی که چرا دولت آنها را در اولویت قرار می دهد و برنامه های جاری در زمینه تحقیقات علمی و تحقیقات علمی را تشریح کرد.
چشم انداز آتی همچنین شامل ساخت واکسن های جدید کوبایی، از جمله واکسن علیه پنوموکوک است که آزمایشات بالینی آن قبلاً تکمیل شده است.
به گفته مورالس سوارز و پرز، در میان مدت همچنین یک واکسن اختصاصی علیه ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و یک واکسن علیه تب دنگی تولید خواهد شد که با همکاری موسسه پزشکی گرمسیری پدرو کوری و واکسن تولید می‌شود. مرکزی برای مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی ایجاد و توسعه خواهد یافت.
از دیگر چالش های علمی نظام سلامت ملی در سال ۲۰۲۳، گسترش شبکه ۲۷ آزمایشگاه بیولوژی مولکولی، بهبود مدیریت یکپارچه خدمات سلامت و معرفی برنامه های کاربردی سلامت دیجیتال و مراقبت های اولیه و در بخش های مراقبت های ویژه است.
رولاندو پرز توضیح داد که سرمایه‌گذاری‌های فعلی با هدف توسعه محصولات و فناوری‌های کوبا با اثربخشی تشخیصی و درمانی بیشتر انجام می‌شود و به سیستم بهداشت ملی اجازه می‌دهد به سطح و استانداردهای مورد نیاز در سراسر جهان برسد.
پرز گفت، برخلاف سایر کشورها، اراده سیاسی در کوبا وجود دارد و این الزام وجود دارد که نتایج تحولات جدید به طور یکسان برای کل جمعیت قابل دسترسی باشد.
به گفته پرز، دلیل اصلی کمبود فعلی دارو و فناوری در این جزیره نه کمبود قدرت نوآورانه و نه عدم تمایل به سرمایه گذاری، بلکه محدودیت های مالی کشور است که با محاصره اقتصادی در ایالات متحده تشدید می شود.

وی گفت: با این حال، این جزیره از ظرفیت فنی و انسانی برای پاسخگویی به تقاضای نظام ملی سلامت در آینده برخوردار است، بنابراین می توان مشکل مالی را بدون به خطر انداختن آینده صنعت پزشکی و دارویی حل کرد.
میگل دیاز کانل، رئیس‌جمهور کوبا، در نشستی با کارشناسان و دانشمندان بخش بهداشت در ۱۰ ژانویه از موفقیت این کشور در مهار همه‌گیری کووید ۱۹ ستایش کرد و آن را «نمونه‌ای برای سطح بالای توسعه و عملکرد در این زمینه» دانست.
این بیماری همه گیر همچنین نقاب از تفکر نئولیبرالی برداشت، «شکاف بین کشورهای غنی و فقیر را آشکار کرد، و نارسایی های بسیاری از سیستم های بهداشتی کره زمین را با تمام خامی آنها آشکار می کند.»
او توضیح داد که «کشورهای ثروتمندی که بر اساس یک مفهوم نئولیبرالی ساخته شده اند، با وجود اینکه تمام پول دنیا را دارند، نمی توانند مشکل را حل کنند زیرا رویکرد تجاری به سلامت دارند.»
علیرغم محاصره ایالات متحده، سیستم کوبا در طول همه گیری نشان داد برتر است. رئیس‌جمهور گفت: «اما نباید روی موفقیت ها استراحت کرد، زیرا اکنون این سؤال پیش می‌آید:
«چگونه این را ترویج کنیم؟ چگونه می توانیم با این تجربیات در زمینه های دیگر رشد کنیم؟چون ما مشکلات پیچیده دیگری هم داریم.» او به عنوان نمونه، تامین غذای مردم، مشکلات زیست محیطی و توسعه اقتصادی کشور را ذکر کرد.
دیاز کانل خواستار چالش هایی است که «ما باید با کمک علم و نوآوری با آنها مقابله کنیم.»

بزرگداشت پیروزی

پوتین: استالینگراد برای همیشه نمادی از فنا ناپذیری مردم ماست

نوشته آرنولد شولتسل
یونگه ولت
ترجمه حمید علوی برای مجله هفته

با برگزاری جشن‌هایی در مسکو و ولگوگراد در روز پنجشنبه، روسیه هشتادمین سالگرد پیروزی ارتش سرخ در نبرد استالینگراد (۱۷ ژوئیه ۱۹۴۲ تا ۲ فوریه ۱۹۴۳) را جشن گرفت.
در شهری در ولگا، که مانند گذشته، به هنگام بزرگداشت آزادی استالینگراد به طور موقت علائم و مکان های شهر به «استالینگراد»، تغییر میکند، مراسم بزرگداشت با یک رژه نظامی و یک کنسرت و با سخنرانی ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه آغاز شد.
پوتین در این سخنرانی، جمهوری فدرال آلمان را متهم کرد که به خود اجازه می دهد وارد جنگ با روسیه شود: « باورنکردنی است، اما یک واقعیت:
ما دوباره توسط تانک های لئوپارد آلمانی با صلیب آشنا تهدید می شویم.»
پوتین بدون نام بردن از آنالنا بئربوک، وزیر امور خارجه، به اظهارات وی «ما در حال جنگ علیه روسیه هستیم» پاسخ داد و گفت: :اما کسانی که کشورهای اروپایی، از جمله آلمان را به جنگی جدید با روسیه می کشانند، و حتی کمتر از آن، غیرمسئولانه آن را یک واقعیت در حال انجام اعلام می کنند، یا به نظر می رسد آنهایی که انتظار دارند روسیه را در میدان نبرد شکست دهند، نمی دانند که یک جنگ مدرن با روسیه برای آنها بسیار متفاوت با گذشته خواهد بود، ما تانک‌های خود را به مرزهایشان نفرستادیم، اما چیزی برای پاسخ دادن به آنها داریم و پاسخ فقط محدود به استفاده از خودروهای زرهی نمی‌شود.»
پیش از این، رئیس دولت از یادواره مدافعان استالینگراد در سال های ۱۹۴۱-۱۹۴۳ بازدید کرد.
هیئتی از حزب کمونیست فدراسیون روسیه (KPRF) نیز از رزمندگان ارتش سرخ در ولگوگراد تجلیل کرد.
در مراسم اهدای تاج گل در مقبره سرباز گمنام در مسکو، گنادی زیوگانوف، رئیس KPRF، خاطرنشان کرد که پیروزی در استالینگراد نه تنها نقطه عطفی در جنگ جهانی دوم بود، بلکه «آغاز دگرگونی نظام بود. اتحاد جماهیر شوروی را به یکی از این دو ابرقدرت قدرت های جهانی تبدیل کرد».
زیوگانوف همچنین به ارسال تانک های تهاجمی آلمان به کیف اشاره کرد و خاطرنشان کرد که ۲۰۰ تا ۳۰۰ تانک تهاجمی چیزی را از نظر نظامی تغییر نمی دهد. بنابراین ما باید به آلمانی ها یادآوری کنیم که آنها نه حق دارند اسلحه ارسال کنند و نه دوباره پا در خاک ما بگذارند. آنها جرقه دو جنگ جهانی را زدند و از نظر تاریخی مسئول آن هستند، این مسئولیت شامل نسل جدید آلمان نیز میشود.»
روز چهارشنبه رهبر حزب کمونیست فدراسیون روسیه خوشحالی خود را از «اینکه بیش از سیصد هزار شهروند بریتانیایی، از جمله معلمان، به خیابان‌ها در لندن آمدند تا علیه سیاست‌های دولتی که از نازی‌ها و فاشیست‌ها حمایت می‌کند و حتی حاضر نیست دستمزد عادی شهروندان خود را پرداخت کند» ابراز کرد. در فرانسه هم همین وضعیت وجود دارد و اعتراض های مردمی در خیابان صورت می گیرد.
دیمیتری پسکوف، سخنگوی پوتین، روز پنجشنبه به خبرنگاران گفت که رهبری روسیه قصد ندارد نام شهر ولگوگراد را دوباره برای همیشه به «استالینگراد» تغییر دهد.
وی خاطرنشان کرد که در یک نظرسنجی، ۶۷ درصد از ساکنان ولگوگراد به تغییر نام شهرشان » نه» گفتند.

مخالفت با پترو با درخواست ژنرال ساوتکام آمریکا در بوگوتا : کلمبیا از تحویل تسلیحات به اوکراین خودداری می کند

اثر فولکر هرمزدورف
یونگه ولت
ترجمه میرفخرایی برای مجله هفته

کلمبیا درخواست های آمریکا برای تامین تسلیحات و ارسال آنها به اوکراین را رد کرده است، تلاش آمریکا برای متقاعد کردن کلمبیا به شکست انجامید.
گوستاوو پترو رئیس جمهور کلمبیا در یک کنفرانس مطبوعاتی در حاشیه اجلاس سران CELAC در بوئنوس آیرس سه شنبه گذشته تایید کرد که
ژنرال لورا ریچاردسون و دیگر مقامات واشنگتن از او خواسته بودند که تسلیحات ساخت روسیه را به کیف تحویل دهد. (درباره خانم ژنرال نگاه کنید به این مقاله)
رئیس دولت این کشور در ادامه توضیح داد، اما بوگوتا این درخواست نمایندگان آمریکا را رد کرده است، کلمبیا تا اوت ۲۰۲۲ که تحت تسلط دولت های دست راستی بود، یکی از مطیع ترین متحدان واشنگتن در آمریکای لاتین به حساب می‌آمد.
پترو توضیح داد که در سال‌های قبل از روی کار آمدن او، کلمبیا تجهیزات نظامی مانند هلیکوپتر را از روسیه خریداری کرده بود. این تجهیزات موجود است، اما در حال حاضر مشکلاتی برای تهیه قطعات یدکی و نگهداری وجود دارد.
بنابراین مقامات واشنگتن به او توصیه کردند که تجهیزات نظامی روسیه را به اوکراین ارسال کند و آن را با تسلیحات ساخت آمریکا مبادله کند.
پترو گفت که او نپذیرفت و اشاره کرد که قانون اساسی کلمبیا متضمن تعهد به صلح است.
«ما طرف هیچ کس نیستیم، اما طرفدار صلح هستیم. به همین دلیل است که حتی یک قطعه از تجهیزات نظامی ساخت روسیه که در خاک ما است، صرف نظر از اینکه در چه وضعیتی قرار دارند، در این درگیری استفاده نخواهیم کرد.»
کلمبیا یکی از کشورهای آمریکای لاتین است که واشنگتن اصرار دارد که از رژیم کیف حمایت کند.
ریچاردسون، مدیر ساوتکام، در سخنرانی که توسط اندیشکده ایالات متحده «شورای آتلانتیک» در ۱۹ ژانویه سازماندهی شده بود تأیید کرد که کشورش در تلاش است تا کشورهای منطقه را متقاعد کند تا از اوکراین حمایت نظامی کنند.
کوبا، ونزوئلا و نیکاراگوئه که همواره روابط خوبی با روسیه داشته اند، نامزدهای مناسبی برای این کار نیستند.
با این حال، کشورهای دیگری از آمریکای لاتین نیز وجود دارند که دارای تسلیحات روسی هستند.
ریچاردسون فاش کرد که ایالات متحده تلاش خواهد کرد تا این کشورها را متقاعد کند که «تجهیزات نظامی روسیه را به کیف اهدا کنند و آن را با تسلیحات آمریکایی جایگزین کنند.»
بر اساس گزارش آژانس روسی اسپوتنیک در ۲۱ ژانویه، طبق گزارش موسسه تحقیقات صلح بین المللی استکهلم (SIPRI)، هشت کشور آمریکای لاتین بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۱ ,از روسیه تسلیحات خریده بودند.
علاوه بر ونزوئلا، نیکاراگوئه و کوبا، پرو هلیکوپترها و موشک های تهاجمی، مکزیک سیستم ها و بالگردهای ضد هوایی، اروگوئه ۴۸ خودروی نظامی چند منظوره «وودنیک» و آرژانتین و کلمبیا هر کدام بالگردهایی از روسیه خریداری کرده‌اند.
دیمیتری پسکوف، سخنگوی دفتر ریاست جمهوری روسیه گفت که دولت روسیه تلاش های واشنگتن برای ترغیب کشورهای آمریکای لاتین به فروش تسلیحات به اوکراین را «بسیار دقیق زیر نظر دارد».
وی با اشاره به محدودیت‌های قانونی و قراردادی برای ارسال محموله‌ها به کشورهای ثالث، گفت: هرگونه محموله مشمول تعهدات خاصی از سوی کشورهای دریافت کننده محصولات نظامی است.
فرمانده عالی فرماندهی جنوبی ایالات متحده، که تمامی عملیات نظامی ایالات متحده در آمریکای لاتین و دریای کارائیب را هماهنگ می کند، در سخنرانی خود در «شورای آتلانتیک»، منطقه را «برای امنیت ملی آمریکا بسیار مهم» توصیف کرد.
یکی از دلایلی که او برای اثبات ادعایش بیان کرد منابع غنی خاک های کمیاب و لیتیوم در کشورهای آمریکای لاتین بود.
ریچاردسون توضیح داد: ۶۰ درصد ذخایر لیتیوم جهان در مثلث لیتیوم آرژانتین، بولیوی، شیلی است.
او همچنین به «منابع عظیم نفت، مس و طلای ونزوئلا»، ذخایر بزرگ نفتی کشف‌شده در نزدیکی گویان و جنگل‌های بارانی آمازون به عنوان «ریه‌های بزرگ جهان» اشاره کرد.
در نهایت، رئیس ساوتکام، ظاهراً با اشاره به درگیری های آینده، تأکید کرد که «۳۱ درصد از ذخایر آب شیرین جهانی نیز در این منطقه قرار دارد.»
او چین و روسیه را که روابط خوبی با بسیاری از کشورهای منطقه دارند، به عنوان «دشمنان بدخواه» در آمریکای لاتین توصیف کرد.

برزیل می خواهد میانجیگری کند

بازدید شولتس: لولا قصد دارد با کمک چین بین کیف و مسکو میانجی‌گری کند.

نوشته یورگ کروناور
یونگه ولت
ترجمه میرفخرایی برای مجله هفته

برزیل بجای تامین مهمات برای اوکراین و ترجیح میدهد بین کیف و مسکو برای رسیدن به توافق میانجیگری کند.
رئیس جمهور لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا این تصمیم را روز دوشنبه (به وقت محلی) در دیدار خود با صدراعظم اولاف شولتز اعلام کرد.
لولا با توجه به درخواست برلین برای تامین برای تانک‌های «گپارد» و «لئوپارد ۱» متعلق به نیروهای مسلح برزیل، برای اوکراین محبور سد توضیح دهد که کشورش «هیچ منفعتی» در این درگیری ندارد: «ما نمی‌خواهیم هیچ مشارکتی در این جنگ داشته باشیم. حتی غیرمستقیم».
با این حال، دولت او مایل است به عنوان میانجی بین روسیه و اوکراین عمل کند.
لولا توضیح داد: «لازم است گروهی از کشورها تشکیل شود که به اندازه کافی قوی و مورد احترام باشند و با دو طرف درگیری بر سر یک میز مذاکره بنشینند».
«دوستان چینی ما نقش بسیار مهمی در این امر ایفا کردند»: «زمان آن است که چین وارد عمل شود.»
لولا افزود که قبلاً با شولتس و امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه درباره ایده های خود صحبت کرده است.
نخست وزیر آلمان در پایان سفرش به آمریکای جنوبی، با وجود آنکه موفقیتی در برزیل کسب نکرد و دو خواسته وی از طرف لولا رد شد سعی کرد این احساس را ایجاد کند که با رئیس جمهور برزیل به توافق‌های دست یافته است.
شولتس پروژه های اعلام شده توسط دولت برزیل برای حفاظت از آب و هوا را به عنوان «خبر بسیار خوب برای سیاره ما» ستود و از این واقعیت ستایش کرد که «مسائل زیادی در زمینه اقتصادی وجود دارد که ما می خواهیم از نزدیک با هم همکاری کنیم».
وی به صراحت به افزایش استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و تولید هیدروژن «سبز» اشاره کرد.
علاوه بر این، هر دو طرف توافق دارند که توافقنامه تجارت آزاد اتحادیه اروپا با مرکوسور سرانجام پس از تقریبا یک ربع قرن امضا شود.
آخرین نکته اما نه کم‌اهمیت، شولتس اعلام کرد که رایزنی‌های دولت آلمان و برزیل را که در سال ۲۰۱۵ آغاز شده بود، اما در زمان سلف لولا، ژایر بولسونارو متوقف شده بود، از سر خواهد گرفت.
شولتس قول داد برای رایزنی های بعدی تاریخی را تعیین کند، که احتمالا در پائیز سال میلادی جاری برای آن در نظر گرفته شده اما این تاریخ قطعی نیست.

اصلاحات ارضی در هندوراس

در عرض یکسال نمی توان این درگیری ها را به پایان رساندن مشکلات را حل کرد.

هندوراس: رئیس جمهور شیومارا کاسترو یکسال است که در مقام ریاست جمهوری قرار گرفته. انتقاد از وضعیت فوق العاده در کشور.

 گفتگو با سانتوس دیوید مارتینز

سانتوس دیوید مارتینز هماهنگ کننده آموزش مدنی (جنبش گسترده برای کرامت و عدالت، MADJ) در هندوراس است. 

مصاحبه: توربن آستن

یونگه ولت

ترجمه حمید علوی برای مجله هفته

یک سال پیش، در ۲۷ ژانویه ۲۰۲۲، شیومارا کاسترو به عنوان رئیس جمهور هندوراس سوگند یاد کرد. وضعیت جنبش های اجتماعی در دوازده ماه گذشته چه تغییری کرده است؟

در دوازده سال گذشته «دیکتاتوری» (یعنی دولت های دست راستی از زمان کودتا علیه مانوئل زلایا در سال ۲۰۰۹) و سرکوب غالب بود. امروز وضعیت جنبش های اجتماعی در هندوراس آرام تر است. بسیاری امیدوارند که دولت پاسخی برای مشکلات بزرگ کشور پیدا کند. 

در مراسم تحلیف، کاسترو لباس «وارا آلتا لنکا» – یک عصای سنتی با پرچم و نماد مردمان بومی هندوراس را پوشید. در ابتدا، جنبش های اجتماعی بسیار با شیومارا کاسترو متحد بودند، اما پس از یک سال این رابطه متمایزتر شد. 

در حالی که برخی همچنان برای دولت بسیار دلسوزی میکنند، برخی دیگر به منتقد آن تبدیل شده اند.

مخالفت های جناح راست سیاسی، محافل محافظه کار و ملی گرا هم سرجای خودش است، که کار دولت را دشوار می کند. 

درگیری‌های پیرامون استخراج معادن موضوعی مداوم در هندوراس است. هیچ پیشرفتی در اینجا وجود داشته؟

سال گذشته قانونی تصویب شد که استخراج معادن روباز را ممنوع می کرد. با این حال، شرکت های معدنی این را رعایت نمی کنند و به مفاد جاری اشاره می کنند. تاکنون حتی یک پروژه متوقف نشده است. به عنوان مثال، موردی در شهرداری آتسوکوآلپا که در شمال شرق کشور وجود دارد که بخاطر معدن طلا  قبرستان یک جامعه از بین رفت. یا ماجرای محیط بانان خوانیپل (مقاومت در برابر یک معدن سنگ آهن در یک منطقه ذخیره گاه طبیعی). 

در حالی که هشت نفر آخر از ۳۲ همقطاران دستگیر شده در سال ۲۰۱۹ طی سال گذشته آزاد شده اند، دو نفر از اعضای این گروه در ژانویه به قتل رسیدند. با این وجود شرکت ها به کار خود همچنان ادامه می دهند. 

در چه زمینه های دیگری از نتایج سیاست های دولت تاکنون ناراضی هستید؟

تاکنون هیچ تحرکی در مورد مسئله زمین، یکی از مشکلات اجتماعی مرکزی در هندوراس وجود نداشته است. این کشور تاکنون در دست عده معدودی باقی مانده است و تک کاشت ها همچنان بر زمین های کشاورزی غالب هستند. 

اگرچه اصلاحات ارضی یکی از وعده های اصلی شیومارا کاسترو در کنار مسئله معدن بود، اما اجرای این پروژه دشوار است. 

اینها حامل تضاد منافع سختی است که در یک عرض سال قابل حل نیست. مردم همچنان آواره می شوند و دهات ها تخلیه می شوند. 

اینها اقدامات پلیسی و نظامی برنامه ریزی شده بر اساس مجرم قلمداد کردن کشاورزان و هم قطارانشان.

بدتر از همه، دیوان عالی همچنان توسط افراد معتمد حزب ملی خوان اورلاندو هرناندز، رئیس جمهور پیشین راستگرا (از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۲) اداره میشود. آنها  مدافع منافع شرکت ها و مالکان بزرگ هستند. 

در دسامبر، دولت برای اولین بار حالت فوق العاده اعلام کرد. این تصمیم باید مبارزه با باندهای جوانان جنایتکار، به اصطلاح «ماراس» را آسان تر کند. 

در ژانویه امسال دوباره ۴۵ روز تمدید شد و از نظر جغرافیایی محدود وضعیت فوق‌العاده حتی گسترش هم یافت. آیا وضعیت اضطراری راه‌کار درستی برای مبارزه با «ماراس» است؟

ما این واکنش نظامی به مجرمان را محکوم می کنیم، حتی اگر مردم از جنایات باندها رنج ببرند. به خاطر برقراری وضعیت فوق‌العاده، عموماً افراد مناطق فقیرنشین به طور توده‌ای مشکوک به عضویت در این باندها میشوند. این به ویژه در مورد مناطقی که ما به عنوان یک جنبش در آن پایگاه اجتماعی خود را داریم، صدق می کند. بجز این وضعیت فوق العاده مشکلات ساختاری را حل نمی کند. 

برای مثال، در پلیس، مشکلات عمده ای با فساد و ارتباط آنها با جرایم سازمان یافته وجود دارد. 

نباید فراموش کرد: این هنوز همان اداره و همان ارگان دولت راستگرای خوان اورلاندو هرناندز است که دست نخورده باقی مانده. 

اسرائیل آبستن درگیری است.

اسرائیل به بهانه مبارزه علیه «تروریست ها» دست به اقداماتی گستره خواهد زد: تقویت اقدامات پیشگیرانه و سپردن سلاح های بیشتر به دست افراد غیر نظامی.
نوشته کنوت ملنتین
یونگه ولت
ترجمه سیما صابری برای مجله هفته

دولت اسرائیل پس از حمله یک فلسطینی به یک کنیسه در اورشلیم یا بیت‌المقدس در شامگاه جمعه که در آن ۷ نفر کشته شدند، تصمیم گرفته دست به اقدامات گسترده‌تر و سخت تری بزند.
تصمیمات اولیه اواخر روز شنبه در جلسه کابینه به اصطلاح امنیتی که با حضور روسای نیروهای مسلح و سرویس اطلاعات داخلی شین بت اتخاذ شد.

این تصمیمات همچنان به نیازمند تصویب کابینه نیز میباشد که معمولاً هر یکشنبه تشکیل جلسه می‌دهد، اما از همان ابتدا معلوم بود که تصویب این پیشنهاد بدون کمترین مشکلی صورت می پذیرد.
حتی قبل از برگزاری جلسه «کابینه امنیتی»، یوآو گالانت وزیر دفاع تصمیمات ابتدایی را پس از دیدار با رئیس ستاد هرتزل هالوی و رئیس شین بت رونن بار اعلام کرده بود:
«وی به خدمات ,نیروهای ویژه امنیتی دستور داد تا فعالیت های خود را به ویژه در منطقه بیت المقدس افزایش دهند و تعداد «عملیات پیشگیرانه علیه هر کسی که قصد حمله به شهروندان ما را دارد» را افزایش دهند.
به ادارات مسئول عملیاتی یا حقوقی دستور داده شد تا تعدادی از اقدامات تنبیهی احتمالی «علیه تروریست ها و خانواده های آنها» را بررسی کنند.
مدت کوتاهی پس از آن، این موضوع به طور مشخص در کابینه امنیتی مورد بحث قرار گرفت:
بجز «تروریست ها» باید اعضای خانواده آنها را نیز تنبیه کرد بنابراین خانواده ها نیز چهاردیواری و حقوق شهروندی و امنیت اجتماعی خود را از دست خواهند داد.
به نظر می رسد این ایده های غیرقانونی و غیر انسانی از پتانسیل زیادی برای گسترش در جامعه اسرائیل برخوردارند.
این تصمیمات غیر انسانی منطق درونی خود را از این تصور می‌گیرند که بیشتر قاتلان فلسطینی نسبت به مرگ خود بی‌تفاوت هستند و بنابراین برای متوقف کردن آنها به ابزارهای بسیار متفاوتی نیاز است تا اثری بازدارنده برای آنها داشته باشد.
سال‌هاست که در اسرائیل مقرر شده است که خانه‌هایی که در آن «تروریست‌ها» زندگی می‌کردند، ابتدا پلمپ شوند و بعد از آن که همه ساکنان آن را به زور از آنجا خارج کردند، خانه های آنها تخریب میکنند یک تنبیه جمعی که شامل تمامی اعضای خانواده میشود که نقشی در جرم ایفا نکرده‌اند.
پیشنهادات کابینه امنیتی نیز شامل تشویق، تسهیل و تسریع پخش سلاح های گرم بیشتر بین جامعه یهودیان اسرائیلی میگردد که داشتن سلاح های گرم بسیار زیاد مشهورند، بهانه این تصمیم پیشگیری از طریق دفاع مدنی است.

اواخر روز شنبه پس از پایان استراحت شبات، تجمعات اعتراضی برای چهارمین بار علیه برنامه‌های ضد دموکراتیک دولت افراطی راست به رهبری بنیامین نتانیاهو برگزار شد.
تحت تأثیر حمله روز جمعه در اورشلیم، تعداد شرکت کنندگان به طور قابل توجهی کاهش یافت:
در حالی که یک هفته پیش بیش از صدهزار نفر تنها در تل آویو در خیابان ها حضور داشتند، این شنبه گفته شد که حدود ۶۰ هزار معترض در سراسر اسرائیل حضور داشتند.
اوایل صبح یکشنبه، گزارشی از شبکه تلویزیونی العربیه مستقر در دبی (امارات متحده عربی) زنگ خطر را به صدا درآورد:
بر اساس گزارش های تایید نشده، اسرائیل «عملیات نظامی ویژه» را علیه ایران آغاز کرده است.
اما در واقعیت، این گزارش تنها به حادثه‌ای اشاره می‌کند که وزارت دفاع در تهران آن را در قالب بسیار کوچک‌تری به تصویر کشید:
«سه فروند پهپاد ریز پرنده به یک «کارگاه نظامی» تولید فشنگ و گلوله در شهر اصفهان حمله کردند.
یکی از آنها با گلوله های دفاع ضدهوایی سرنگون شد، دو پهپاد دیگر در «تله های دفاعی» گرفتار شدند و منفجر شدند. تنها خسارت جزئی به سقف یک کارگاه وزارت دفاع وارد آمد وارد شده است. (نگاه کنید به مقاله)

رنج مردم از تحریم ها 

مردم سوریه از تحریم غرب رنج می برند. بازسازی کشور بدین خاطر بشدت مختل شده است.

نوشته کارین لوکفلد، دمشق

یونگه ولت

ترجمه سیما صابری برای مجله هفته

مردم سوریه مدت هاست که «اطمینان و اعتماد» خود را به روند سازمان ملل از دست داده اند. 

دلیل این امر،  بدتر شدن شرایط زندگی برای اکثریت قریب به اتفاق جمعیت این کشور، صرف نظر از اینکه در کجای کشور زندگی می کنند، میباشد. 

بدتر شدن وضعیت معاش عمومی علاوه بر پیامدهای جنگ، نتیجه تجزیه کشور توسط نیروهای اشغالگر ترکیه و آمریکا است. 

این کشورها با جانبداری سرسختانه از مخالفان دولت سوریه که خود دارای اختلافات زیادی با یکدیگر هستند، مانع گفتگوی داخلی سوریه و تفاهم در جامعه می شوند. 

ایالات متحده از اکثریت نیروهای سوریه دموکراتیک کرد-عرب (SDK) در شمال شرق حمایت می کند. ترکیه از اسلام گرایان در ادلب و شمال حلب حمایت می کند. 

نیروهای اشغالگر همچنین از کنترل مرزهای ملی در شمال، شمال غرب، شمال شرق و جنوب (التنف) توسط دولت سوریه جلوگیری می کنند. مشغول قاچاق و تاراج و استفاده از منابع ملی (نفت، گاز، آب، پنبه، گندم) سوریه هستند.

یکی دیگر از دلایل شرایط دشوار زندگی در سوریه، اقدامات تنبیهی اقتصادی یکجانبه کشورهای غربی و اتحادهای دولتی است. 

بر طبق گزارشهای رسمی، هدف این تحریم ها کسانی است که مسئول سرکوب  مردم سوریه هستند، اما دقیقاً این تحریم ها به کسانی که در سوریه به ادعای تحریم کنندگان قرار است از آنها محافظت شود ضربه می زنند. 

شورای امنیت سازمان ملل متحد و نه  مجمع عمومی سازمان ملل اقدامات تنبیهی یکجانبه ای علیه سوریه  را تصویب نکرده‌اند، اما این به روشی برای صیانت از منافع سیاسی اتحادیه اروپا و ایالات متحده تبدیل شده است که از تحریم های اقتصادی به عنوان ابزاری برای فشار علیه مخالفان سیاسی در سراسر جهان استفاده می کنند.

آلنا دوهان، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد پیامدهای تحریم های اقتصادی یکجانبه بر جمعیت یک کشور، اقدامات تحمیل شده علیه سوریه توسط اتحادیه اروپا (۲۰۱۱) و آمریکا (۲۰۱۹) مانع از بازسازی و ثبات این کشور و باعث نقض حقوق بشر مردم سوریه است. 

دوهان پس از اقامت ۱۲ روزه در سوریه در نوامبر ۲۰۲۲ خواستار لغو تحریم ها شد. 

بر اساس گزارش OCHA (اداره سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه)، ۱۵.۳ میلیون نفر در سوریه به کمک های معیشتی نیاز دارند. 

۷۷ درصد خانوارها درآمد کافی برای تامین نیازهای اولیه ندارند. 

بر اساس گزارش OCHA، هشت درصد از خانوارها شدیدا فقیر و بی چیز هستند.  

اگرچه مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم ها سراسری هستند، اما بحث در شورای امنیت سازمان ملل درباره اینکه آیا کمک‌ها ارسالی از مسیر ترکیه برای ادلب باید «برون مرزی» باشد و یا اینکه تمام کمک‌های بشردوستانه باید از طریق دمشق بر اساس قوانین بین‌المللی بشردوستانه توزیع شود، ادامه دارد. 

به عنوان بخشی از تدارکات داخلی سوریه به اصطلاح خط مقدم که قرار است بر اساس قطعنامه ۲۵۸۵ شورای امنیت سازمان ملل متحد (از سال ۲۰۲۱) تقویت شود، تنها یک دهم کاروانها آنهم متشکل از ۱۸ کامیون در ۸ ژانویه ۲۰۲۳ توانست به سوریه برسد. 

در مقابل، در سال ۲۰۲۲ به طور متوسط ۶۰۰ کامیون با مواد غذایی و سایر کمک های بشردوستانه هر ماه از طریق گذرگاه مرزی باب الحواء سوریه و ترکیه به ادلب که تحت اشغال بقای داعش و تروریست های اسلامی است می رفتند. 

این منطقه در شمال استان شمال غربی سوریه تحت کنترل شاخه القاعده حیات تحریر الشام (HTS) است. 

در ۹ ژانویه ۲۰۲۳، این اقدام بحث برانگیز که حاکمیت سوریه را به حالت تعلیق در می آورد و زیر پا میگذارد، با تشویق قدرت های وتویی غربی فرانسه، بریتانیا و ایالات متحده به مدت شش ماه تا ۱۰ ژوئیه ۲۰۲۳ تمدید شد. 

لولا: «این یک نسل کشی است!»

بولسونارو با اتهام نسل کشی تحت تعقیب قرار می گیرد.

برزیل: تحقیقات علیه رئیس جمهور سابق به دلیل نسل کشی یانومامی

نوشته یورگ تیجن
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

دولت برزیل روز سه شنبه (به وقت محلی) اعلام کرد که بیش از ۵۰ کارمند دولتی را اخراج کرده است. آنها در جنایات حقوق بشری علیه یانومامی در زمان رئیس جمهور سابق ژایر بولسونارو دست داشتند.
پس از مرگ حدود ۱۰۰ کودک بومی، وزیر دادگستری برزیل، فلاویو دینو، تحقیقاتی را در مورد نسل کشی مشکوک در روز شنبه آغاز کرد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، دینو به رادیو برزیل گفت: «ما فکر می کنیم شواهد بسیار روشنی وجود دارد که نشان می دهد مردم بومی از دسترسی به مواد غذایی و سرویس های بهداشتی محروم شده اند.»
یانومامی بزرگترین جامعه بومی در آمازون است.
آنها از عواقب استخراج غیرقانونی معادن منطقه خود تحت فشارند و رنج می برند پروژه هایی که در زمان رهبری راستگرای افراطی بولسونارو بشدت تعقیب و ترویج شد و به این ترتیب دولت او اجازه گسترش آنها را بدون کنترل داد.
استفاده از جیوه برای استخراج معادن توسط معدنچیان موجب آلودگی خاک و آب گشته و تامین مواد غذایی سالم را به شکلی جدی به خطر انداخته است.
به گفته وزارتخانه مردم بومی، ۹۹ کودک یانومامی بین یک تا چهار سال سال گذشته بر اثر سوء تغذیه و بیماری هایی مانند ذات الریه و اسهال جان خود را از دست دادند.
روز شنبه، دینو به همراه رئیس جمهور جدید لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا از ایالت رورایما بازدید کرد تا از وضعیت مردم بومی در محل مطلع شود.
لولا در توییتر نوشت: «آنچه در رورایما دیدم فراتر از یک بحران انسانی بود.
این نسل کشی بود. »
جنایتی از پیش طراحی شده علیه بومیان یانومامی، دولتی مرتکب این جنایات شده است که هیچ همدردی با رنج مردم برزیل ندارد.
یک کارگروه بین وزارتی برای مقابله با بحران انسانی در میان یانومامی تشکیل شده است.
طبق گزارش تلویزیون تله سور، الهیات تحقیقاتی ۴۵ روز فرصت دارد تا یک برنامه عملیاتی را تنظیم کند.
بر اساس گزارش ,تله سور، مقامات برکنار شده توسط دولت برزیل شامل ۱۱ کارمند منطقه ای از دبیرخانه ویژه بهداشت بومی (Sesai) و ۴۳ رئیس منطقه ای و ایالتی از بنیاد ملی مردم بومی (Funai) هستند.
پست هایی که قبلا توسط ارتش اشغال و اداره می شد، اکنون توسط خود نمایندگان جوامع بومی اداره می شود، در حالی که فونای بخشی از وزارت مردم بومی خواهد شد.

زباله‌دان تاریخ در انتظار بولوارته!

فشار بر بولوارته افزایش می یابد.

پرو: روند استیضاح رئیس جمهور کلید خورد،وکلا می خواهند به دادگاه لاهه شکایت ببرند.

نوشته یورگ تیجن
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

عرصه بر دینا بولوارته، رئیس جمهور موقت پرو تنگ میشود. شبکه تلویزیونی تله سور دیروز گزارش داد که روز چهارشنبه (به وقت محلی)، گروهی از نمایندگان کنگره برای استیضاح رئیس جمهور موقت به دلیل «بی کفایتی اخلاقی» دست به اقداماتی می زنند.
آنها معتقدند که پرو»به دلیل مدیریت بد بولوارته و استفاده ناکارآمد پلیس» دچار آسیب جدی شده است.
رئیس موقت دولت «در برابر چشمان جهانیان نشان داده بود که شهود انسانی ندارد».
طرح استیضاح اولین طرحی است که علیه بولوارته در کنگره مطرح شده است.
این توسط نماینده نیوز لیماچی از حزب دموکراتیکو پرو به کنگره ارائه شده است و از حمایت سایر نمایندگان پارلمان هم برخوردار است.
پس زمینه این امر اعتراضات سراسری است که در آغاز دسامبر پس از کودتای پارلمانی علیه رئیس جمهور چپگرای پدرو کاستیلو شعله ور شد.
تظاهرکنندگان خواستار استعفای بولوارته، انحلال کنگره، آزادی فوری کاستیلو که به ۱۸ ماه زندان محکوم شده است و برگزاری انتخابات جدید هستند.
به گفته مقامات پرو، اخیراً ۹۰ سد معبر در جاده ها و مسدود سازی خیابانها در ۳۰ استان به ابتکار معترضان به ثبت رسیده.
در ۱۵ ژانویه، دولت انتقالی بولوارته در بخش پونو و سایر استان های کشور و منطقه پایتخت وضعیت فوق العاده اعلام کرد.
تخمین زده می شود که از آغاز درگیری ها، عمدتاً در جنوب کشور، حداقل ۶۰ نفر کشته شده اند.
به گفته تله سور، در پونو بگیر و ببند جدی توسط ارتش صورت گرفته است.
سرکوب در روز سه‌شنبه زمانی به اوج خود رسید که نیروهای امنیتی ویژه علیه شرکت‌کنندگان در تظاهرات بزرگ و سراسری در مرکز شهر لیما وارد صحنه شدند.
بر اساس گزارش های روز چهارشنبه تله سور، شرکت کنندگان در این تجمع رفتار مسالمت آمیز داشتند.

با این وجود، شش مجروح و تعداد زیادی از معترضان دستگیر شدند. رسانه های مستقل و سازمان هایی مانند انجمن حقوق بشر Coordinadora 14 N استفاده از گلوله های پلاستیکی و گاز اشک آور علیه اعتراضات بی خشونت را در شبکه های اجتماعی محکوم کردند.
به گفته فرستنده تلویزیونی پرو RPP Noticias، بیش از ۶۸۰۰ نیروی سرکوب ویژه به مرکز لیما ارسال شده‌اند.
قبل از راهپیمایی بزرگ روز سه شنبه، بولوارته خواستار «آتش بس ملی» شده بود.
به گفته تله سور، اگرچه سرکوب مخالفان توسط نیروهای ویژه به خوبی مستند شده است، اما بولوارته روی موضع خود پافشاری می کند که این خود تظاهرکنندگان هستند که مسئول گسترش خشونت شده‌اند. حقوقدانان اما در این مورد نظر متفاوتی دارند.
به دلیل عملیات خشونت بار پلیس دفتر دادستان عمومی پرو روز شنبه تحقیقاتی را درباره ویسنته رومرو وزیر کشور در لیما آغاز کرده است که بر طبق این گزارش نیروهای پلیس با یک تانک به محوطه دانشگاه وارد شده بودند بودند.
علاوه بر این، گروهی متشکل از ۴۶ وکیل پرویی روز سه شنبه اعلام کردند که از بولوارته به دلیل جنایت علیه بشریت در دادگاه کیفری بین المللی در لاهه شکایت خواهند کرد.
همچنین روز سه شنبه، در حاشیه هفتمین اجلاس سران CELAC در بوئنوس آیرس، رئیس جمهور هندوراس، شیومارا کاسترو، همبستگی خود را با تظاهرکنندگان اعلام کرد: «ما کودتای دولتی در پرو و تجاوزاتی که مردم پرو با آن مواجه شده اند را محکوم می کنیم. ما با رئیس جمهور قانونی و منتخب پدرو کاستیلو اعلام همبستگی می کنیم و خواهان آزادی فوری او هستیم.»
رئیس جمهور مکزیک آندرس مانوئل لوپز اوبرادور به این فراخوان پیوست و از اعضای CELAC خواست تا در قطعنامه ای مشترک خواستار آزادی کاستیلو شوند.

حملات هوایی جدید به غزه، رام الله همکاری های امنیتی را پایان داد

نوشته گریت هوکمن
یونگه ولت
ترجمه حمید علوی برای مجله هفته

نیروی هوایی اسرائیل بامداد جمعه به نوار غزه حمله کرد. این خبر را خبرگزاری رسمی فلسطین وفا گزارش داده است.
این هواپیماها به اهدافی در اردوگاه آوارگان المغاسی، نزدیک شهر غزه و در شمال منطقه مدیترانه شلیک کردند.
بعد از بمباران دود از نوار غزه به آسمان بلند شد. قطعی برق در بخش‌هایی از نوار غزه رخ داد. بر اساس گزارش خبرگزاری وفا، اما تا آنجا که مشخص است، این حملات تلفات جانی نداشته است.

به گفته ارتش اسرائیل، این حملات به مواضع حماس و در تلافی چند موشکی بود که اخیراً از نوار غزه به سمت جنوب اسرائیل شلیک شده بود بدون اینکه خسارت قابل توجهی وارد شود. در پی این حملات هشدار هوایی در اشکلون اعلام شد.
اوضاع زمانی تشدید شد که هشت فلسطینی و از جمله یک زن مسن فلسطینی در حمله روز پنجشنبه نیروهای اشغالگر اسرائیل در جنین (کرانه باختری) کشته شدند. حدود ۲۰ نفر نیز مجروح شدند.
به ادعای یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل، این عملیات علیه گروه «تروریستی» جهاد اسلامی که گفته می‌شود برای حمله در اسرائیل طراحی کرده بود، انجام شده است.
پس از آن، تشکیلات خودگردان ملی فلسطین در رام الله همکاری امنیتی با اسرائیل را که در توافقنامه اسلو در سال ۱۹۹۳ به تصویب رسیده شده بود لغو کرد. به گفته خبرگزاری وفا، رهبری فلسطین این پرونده را به شورای امنیت سازمان ملل متحد و دادگاه کیفری بین المللی در لاهه خواهد برد.
خبرگزاری فرانسه روز پنجشنبه گزارش داد که ایالات متحده از مقامات فلسطینی خواسته است تا این تصمیم را لغو کند.
باربارا لیف، دیپلمات ارشد ایالات متحده در خاورمیانه گفت: «بدیهی است که ما فکر نمی کنیم این حرکت درستی باشد.»
از زمانی که یک دولت راست افراطی در اسرائیل روی کار آمده است، تنش ها در سرزمین های اشغالی بار دیگر به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.
تعداد قربانیان فلسطینی از ابتدای سال جاری تاکنون به حداقل ۳۰ نفر رسیده است.

خاموشی کامل در پاکستان

تامین برق قبل از فروپاشی کامل، شم امید دولت پاکستان به مسکو.

نوشته توماس برگر
یونگه ولت
ترجمه میرفخرایی برای مجله هفته

روز دوشنبه، اکثریت قریب به اتفاق ۲۲۰ میلیون نفر سکنه پاکستان مجبور بودند تمام روز را بدون برق بگذرانند.
این یکی از بدترین خاموشی ها در تاریخ این کشور بود. مصادیق مالک وزیر انرژی توضیح داد که نیروگاه ها در طول شب گذشته به دلایل «اقتصادی» تعطیل شدند. اما پس راه اندازی مجدد، نوسانات فرکانسی بوجود آمد. اتصال تدریجی از ساعت ۷:۳۴ صبح به وقت محلی در سراسر کشور کاهش یافت. تیم های تعمیر فوراً اعزام شدند، اما حدود دوازده ساعت طول کشید تا اولین شهرها و نواحی دوباره آنلاین شوند.
در بسیاری از مناطق، تعمیر آسیب ها تا سه شنبه شب ادامه داشت.
قطعی برق چند ساعته در مناطق روستایی غیرمعمول نیست، اما مراکز شهری مانند کراچی، اسلام آباد و پیشاور تاکنون تا حد زیادی در امان مانده بودند.
روز دوشنبه در کلانشهر لاهور، در زمانی که مرم به سر کارهایشان می رفتند به دلیل توقف مترو قلب شهر از حرکت باز ایستاد.
بیمارستان ها، حداقل در استان بلوچستان، نیز دچار اختلالات جدی شدند، زیرا آنها ژنراتور برق پشتیبان نداشتند. در برخی از نقاط کشور، تامین آب شرب نیز تحت تاثیر خاموشی بزرگ قرار گرفت.
شبکه خط لوله پاکستان فرسوده است و زیرساخت ها برای بازسازی به تاخیر افتاده است. اخیراً، در اواسط اکتبر، اضافه بار خطوط ۵۵۰ کیلوولت فشار قوی منجر به قطعی گسترده برق در کلانشهر ۱۶ میلیونی کراچی و بخش‌های بزرگی از استان‌های سند، پنجاب و بلوچستان شد.

برای بروز کردن سیستم فروده میلیاردها سرمایه گذاری مورد نیاز است تا بتوان خدمات عمومی را انجام داد و پولی برای اینکار موجود نیست.
مدتی است که دولت در حال مذاکره با صندوق بین المللی پول (IMF) در مورد قسمت بعدی «بسته کمک» توافق شده در سال ۲۰۱۹ است.
این مبلغ از شش میلیارد دلار به هفت میلیارد دلار افزایش یافته بود، اما آخرین قسط در ماه اوت بود. از ماه سپتامبر، اسلام آباد و صندوق بین المللی پول بر سر نحوه پرداخت با هم اختلاف دارند.
در اوایل دسامبر، ذخایر ارزی این ایالت به ۷.۵ میلیارد دلار کاهش یافت.
تی اگر بالاخره پول توافق شده با صندوق بین المللی پول واریزمیشد، ابتدا باید نقدینگی تامین شود.
تنها واردات سالانه نفت که بخش بزرگی از تولید برق را تضمین می کند، تا کنون به حدود سه میلیارد دلار رسیده است.
علاوه بر این، این کشور هنوز باید خسارات شدید ناشی از فاجعه سیل سال گذشته را که بانک جهانی ۴۰ میلیارد دلار تخمین زده است، دست و پنجه نرم میکند.
پاکستان حداقل ۶۰ درصد برق خود را از سوخت های فسیلی تامین می کند. گفته می شود که واردات نفت از روسیه می تواند به خزانه دولت کمک می کند.
قرار است این واردات از ماه مارس با قیمت های تخفیفی به پاکستان صادر شود و جایگزین واردات نفتی از امارات متحده عربی، عربستان سعودی و کویت شود.
نیکلای شولگینوف، وزیر انرژی روسیه، جمعه گذشته «توافق اصولی» را تأیید کرد. مسائل بیمه، پرداخت و حمل و نقل باید تا پایان اسفند مشخص شود.

بزرگترین تمرین جنگ علیه ایران.

مانور مشترک دیگر آمریکا و اسرائیل. از تهران رسماً نامی برده نمی‌شود، اما حریف دیگری وجود ندارد.

نوشته کنوت ملنتین
یونگه ولت
ترجمه سیما صابری برای مجله هفته

رزمایش نظامی دوجانبه اسرائیلی و آمریکایی «جنیپر اوک ۲۳.۲» از روز دوشنبه در اسرائیل و شرق دریای مدیترانه در حال برگزاری است.
مدت زمان برگزاری آن در نشریات غیر رسمی «یک هفته» توصیف شده است.
این به این معنی است که «بازی های جنگی» آمریکا و اسرائیل در روز جمعه قبل از شروع استراحت شبات یهودیان به پایان می رسد.
با این حال، این اطلاعات محدود از برگزاری رزمایش نشان می دهد که اطلاعات تایید شده رسمی قابل توجهی در مورد این مانور منتشر نشده است.
حتی نام تمرین نظامی نیز گیج کننده است: «Oak» به انگلیسی درخت بلوط است، «Juniper» به معنای بوته عرعر.
اسم و معنای ترکیبی هر دو کلمه بی معنی است و معلوم نیست منظور چیست همانطور ترکیب عددی: ظاهراً نام مانور «Juniper Oak 23.1» تابحال وجود نداشته است.
این ادعا که این بزرگترین رزمایش نظامی اسرائیل و ایالات متحده است که تاکنون در رسانه ها منتشر شده است، اما به طور رسمی تایید نشده است و به سختی قابل بررسی است.

Stars and Stripes، روزنامه و نشریه اینترنتی نیروهای مسلح ایالات متحده، صرفاً با ذکر این نکته که این رزمایش بزرگترین رزمایش از زمانی است که اسرائیل در سپتامبر ۲۰۲۱ تحت صلاحیت فرماندهی مرکزی ایالات متحده Centcom قرار گرفته، چیز زیادی را نگفته است.
در اعلامیه رسمی این مانور توسط سنتکام که مکان مرکزی آن نه در منطقه خاورمیانه بلکه در تامپا (فلوریدا) است، تاکید شده است که «فرماندهی مرکزی» چنین تمرین هایی را «به صورت معمول توسط شرکای ما» انجام می گیرد.
هدف «توسعه بیشتر همکاری بین نیروهای نظامی و افزایش قابلیت های نظامی» است. همچنین این رزمایش ها برای «امنیت و ثبات منطقه» مهم است.
ژنرال مایکل کوریلا، رئیس سنتکام، در بیانیه ای که روز دوشنبه منتشر شد، گفت: تجربه به دست آمده در طول چنین تمرین هایی می تواند «به شرکای ما در سراسر منطقه منتقل شود.»
تمامی اظهارات رسمی طرف های اسرائیلی و آمریکایی با دقت و پیوسته از بردن نام ایران به عنوان مخاطب «بازی جنگی» اجتناب می کنند.
اما اگر واقع بین باشیم، هر دو کشور نمی توانند از «تهدید» دیگری در منطقه نام ببرند که برای مقابله با آن آماده شوند، البته اگر به متحدان عربشان برنخورد.
در حالیکه حق نام نبردن از ایران برای مقامات آمریکایی محفوظ است، مطرح کردن نام ایران به وظیفه رسانه ها تبدیل شده و سوی آنها طرح می شود.

بیش از ۱۴۰ هواپیمای نظامی و دوازده کشتی جنگی از هر دو طرف در مانور «جنیپر اوک ۲۳.۲» شرکت دارند.
نیروهای مسلح ایالات متحده همچنین چندین نمونه از سامانه راکت انداز هیمارس را که به اوکراین نیز تحویل داده شده و دارای برد ۴۸۰ کیلومتر است، مورد استفاده قرار خواهند داد.
در اطلاعیه سنتکام وظایف رزمایش جنگی متفاوت به نظر می رسد، اما در بیانیه اسرائیلی بر سوخت رسانی به هواپیماهای جنگی در هوا – به منظور امکان طی کردن مسیر طولانی به ایران و پرواز برگشت – و در رها کردن «مهمات» بر فراز صحرای نقب، به معنی تمرین برای استفاده از بمب و راکت متمرکز است.
بر اساس اعلامیه نیروهای مسلح اسرائیل، اقدامات «پرسنل امنیتی» در سراسر کشور رصد و پژواک انفجارها در جنوب به گوش خواهد رسید.
آخرین مانور دوجانبه، هرچند در مقیاس کوچکتر، در پایان نوامبر انجام شد.
اندکی قبل از آن، آویو کوچاوی، رئیس ستاد کل نیروهای دفاعی اسرائیل، ظاهراً در مذاکرات پنج روزه در واشنگتن به موفقیت هایی دست یافت، او خواستار این بود که هر دو کشور باید «ظرفیت‌های نظامی مشترک خود را با سرعتی سریع» در برابر «تهدیدهای فزاینده» در منطقه و به ویژه علیه رژیم ایران افزایش دهند.».

در ورطه جنگ جهانی

ارسال هر چه بیشتر و بیشتر سلاح به کیف

نوشته سارا واگنکنشت

یونگه ولت

ترجمه میرفخرایی برای مجله هفته

اشتهای رهبری اوکراین برای اسلحه بی حد و حصر به نظر می رسد. 

به محض اینکه ایالات متحده و آلمان اعلام کردند که تانک‌های «لئوپارد» و «آبرامز» را به اوکراین ارسال میکنند، زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین خواستار هواپیماهای جنگنده و موشک‌های دوربرد شد. 

صدراعظم آلمان اولاف شولتس تحویل هواپیماهای جنگی یا استقرار نیروهای زمینی در روز چهارشنبه در بوندستاگ را رد کرد. 

اما این حرف چقدر قابل باور است که او چندین بار خط قرمزهای خود را ترسیم کرد تا کمی بعد از همه آنها عبور کرده است؟

مذاکرات اولیه بین استولتنبرگ، دبیرکل ناتو و زلنسکی درباره تحویل جنگنده های بمب افکن اتمی اف-۳۵ در حال حاضر در جریان است و آمریکا و فرانسه هم تحویل جت های جنگنده به اوکراین را رد نمی کنند. 

وزیر امور خارجه آلمان در نشست شورای اروپا گفت: ما در حال جنگ علیه روسیه هستیم. 

آیا خانم بئربوک نمی داند چه می گوید؟

یا اینکه در آینده نزدیک قصد دارد سربازان آلمانی را برای اسکورت تانک های آلمانی در نبرد علیه روسیه راهی میدان جنگ کند، آن هم به این بهانه که دیگر زیرا زمانی و فرصتی برای آموزش سربازان اوکراینی نمانده است؟

یا اینکه همه ما فریب خورده ایم و این آموزش از ماه ها پیش برای تامین تانک های لئوپارد تصمیم گرفته و آغاز شده است؟

در هر صورت، بدون دخالت مستقیم ناتو، اوکراین به سختی به هدف خود در بیرون راندن نیروهای روسیه از دونباس و کریمه دست خواهد یافت. 

ملنیک معاون وزیر خارجه اوکراین و ستایشگر و هوادار باندرا گفت: «تصور پیروزی بدون حمایت نیروی هوایی سخت است.» 

بنابراین غرب باید انتخاب کند:

یا وارد بازی رولت روسی خواهد شد و برای پیروزی اوکراین خطر جنگ هسته ای را به جان میخرد؟ یا ایالات متحده و ناتو به خود می آیند و اوکراین را به پذیرش صلح و سازش ترغیب می کنند؟

اما چقدر وقیحانه است که ما با تهیه و ارسال اسلحه مداوم رهبری اوکراین را تشویق کنیم که ده ها هزار و شاید صدها هزار نفر دیگر را به کام مرگ بفرستند؟

ما در یک مسیر نزولی قرار داریم که ممکن است به جنگ جهانی و آخرالزمان هسته ای ختم شود. و همچنین واضح است که غرب برای ورود به جنگ باید آن «ارزش‌هایی» را قربانی کند که برای توجیه جنگ به کار رفته است، بیش از هر چیز آزادی بیان و دموکراسی. 

زیرا  برداشتن چنین قدمی در ویرانی به سختی می تواند برای مردم خوشایند باشد، حتی اگر به پروپاگاندای رسانه ای همچنان ادامه دهیم.  

«حقیقت فقط به همان اندازه پیروز است که ما غالب باشیم. عقل تنها در صورتی پیروز می شود که عاقل پیروز شود.» – با تکیه بر خردورزی برتولت برشت، اکنون باید ما در مخالفت با ائتلاف تانک و بمب‌افکن که بخش‌هایی از نخبگان حاکم آن را ایجاد کرده اند، با ایجاد ائتلافی بزرگی از انسان های معقول به مبارزه بپردازیم و آن را به چالش بکشیم.

این ائتلاف باید صدای بسیاری را رساتر کند و از خود مقاومت نشان دهد – در محل کار، در رسانه‌ها، در پارلمان و در خیابان!