نامه‌هایی‌ از‌ هفت‌تپه‌ – پوریا سعادتی یادداشتی‌ در بارۀ‌ نامۀ‌ اسماعیل‌ بخشی‌ به‌ رئیس‌ قوۀ‌ قضائیه دریافت مطلب از اینجا

داستانی کهنه از خاورِ در آتش کمونیست‌ها و ترور سردار سلیمانی مسعود بهرامی دریافت متن کامل در فورم پی دی اف از اینجا مادامی که افراد فرانگیرند که در پس هر یک از جملات، اظهارات و وعده وعیدهای اخلاقی، دینی، سیاسی و اجتماعی منافع طبقات مختلف را جست‌وجو کنند، در سیاست همواره قربانی سفیهانه‌ی فریب و خودفریبی خواهند بود.1 نیم‌نگاهی به نقشه‌ی سیاسی خاورمیانه کافی است تا درک کنیم این منطقه از جهان چه نقشی در اقتصاد سیاسی جهان ایفا کرده و از چه جایگاهی برای قدرت‌های امپریالیستی برخوردار است. خاورمیانه از دیرباز (حدوداً از آغاز قرن بیستم) منطقه‌ای بسیار پراهمیت برای استثمارگران بوده است. اولین قدرت امپریالیستی‌ای که دست‌اندازی به این منطقه را آغاز کرد بریتانیا بود. آنان چیزی حدود نیمی از منطقه را به استعمار خود درآورده بودند و روی باقی نواحی، مانند ایران، نیز کنترلی جدی داشتند. پس از جنگ جهانی دوم و افول بیش از پیش قدرت بریتانیا، قدرت امپریالیستی جدیدی در این منطقه به نقش‌آفرینی پرداخت که رویکردش به استعمار متفاوت با رویکرد سلف خویش بود. امپریالیسم آمریکایی، به جای …

نگذاریم جنگ شود. جلو امپراتوری امریکا را بگیریم. گرِگ شاپک ترجمۀ آزاد: هوشنگ نوری ۵ ژانویۀ ۲۰۲۰ مقدمۀ مترجم: چند روز از ترور قاسم سلیمانی می‌گذرد. غالب سایت‌ها و گروه‌های چپ ایرانی یا از ترور ابراز شادمانی می‌کنند یا (مانند مورد سوریه) موضع نه این نه آن گرفته‌اند، اما از ضربه‌ای که امریکا به جمهوری اسلامی زده است در پوست خود نمی‌گنجند. اما به سایت‌های همیشگی چپ‌های غیر ایرانی که سر بزنید با موج محکومیت امریکا مواجه می‌شوید. هیچ یک از این ترور شادمان نیست؛ مثلاً، یکی از سایت‌ها همین ژاکوبن‌مگ است، که در این چندروزه تا جایی که من دیده‌ام یادداشت‌ها همه در محکومیت این ترور بوده یا چپ‌های ضد جنگی مانند لیندزی جرمن، که در تجمعات ضد جنگ حضور فعال دارد، یا بیانیه‌های جبهۀ خلق فلسطین و احزاب چپ لبنان و غیره. نمونۀ جالب‌تر هم نوشتۀ لیلا خالد است. همان چپ‌هایی که عکس لیلا خالد را بر در و دیوار خانه یا حساب‌های مجازی‌شان می‌زنند و از او تعریف می‌کنند گویا لال شده‌اند. یا سایت‌های نقد، نقد اقتصاد سیاسی و پروبلماتیکا که همیشه …

شورش بنزین و وظایف کنونی متن کامل برای چاپ در اینجا مقدمه لنین در سال 1905 هنگامی که درگیری مابین دو شاخه‌ی بلشویک و منشویک حزب سوسیال‌دموکرات روسیه به اوج خود رسیده بود و در روسیه جو انقلابی تمام‌عیاری حاکم بود در پیشگفتار اثر ارزشمند خود، دو تاکتیک سوسیال‌دموکراسی در انقلاب دموکراتیک، نوشت: «فرجام انقلاب منوط به آن است که آیا طبقه‌ی کارگر نقش همدست بورژوازی را بازی خواهد کرد، همدستی که از لحاظ نیروی تعرض علیه حکومت مطلقه توانا ولی از لحاظ سیاسی ناتوان است، یا اینکه نقش رهبر انقلاب توده‌ای را.» این جملات را به وضعیت کنونی ایران نیز می‌توان تعمیم داد. سؤال اینجاست: ما در کجا ایستاده‌ایم؟ و چه باید کرد؟ متن حاضر به بررسی وضعیت نیروهای چپ در ایران و چگونگی واکنش آنان به بحران اخیر خواهد پرداخت و به دنبال یافتن پاسخی انضمامی در باب چیستی و چگونگی عملکرد نیروهای کمونیست در وضعیت موجود است. بحرانی که ریشه‌دار است پس از پایان یافتن جنگ هشت‌ساله، جمهوری اسلامی به عنوان رژیم سرمایه‌دارانه، برای پوست‌اندازی آماده شد. جمهوری اسلامی تا پیش از …

خوشبینی چپ ها و امید ارتدوکس کمونیستها صفا جبار فرد خوشبین یأس را درك نمیکند اما از فهم امید حقیقی نیز عاجز است، زیرا وي اساساً شرایطی را که امید حقیقی در آن مایه میبندد و ضروري آن است نفی میکند. جامعه ي مدنی، همیشه در تسخیر امپریالیسم موج سواري چپ بر سیالیت فضاي اعتراضی، مبتنی است بر استقبال از هر اعتراضی که خودِ مسئله ي اعتراض را محوریت میبخشد و از سنخ آن و فاعل آن به نفع هدف اصلی یعنی…. برای مطالعه یا دریافت متن کامل اینجا را کلیک کنید

هفت‌تپه؛ هم‌آوایی سرکوب و انحراف در شرایطی که برخی از نمایندگان کارگری ایران با صدور احکام سنگین قضایی از سوی دولت بورژوایی مواجه شده‌اند، اعتصابات دگرباره‌ی کارگران شرکت کشت و صنعت هفت‌تپه در پاییز 98 بار دیگر امید به مبارزه را در دل زحمت‌کشان ایران زنده نگه می‌دارد. اعتصابْ این ابزارِ نیرومندِ کارگران علیه سرمایه در هر زمانی برای بورژوازی وحشت و برای کارگران شوق و امیدی طبقاتی را به ارمغان می‌آورد. شوق و امیدی که همچنان خبر از جنگی طبقاتی می‌دهد و هر دم به کارگران گوشزد می‌کند که در تدارک این جنگ طبقاتی باشند. اعتصاب عزیمت‌گاه نبردی سهمگین میان کار و سرمایه است. نبردی که هر لحظه در جریان بوده و از حرکت باز نخواهد ایستاد. اعتصاب به قول لنین مکتب جنگ است. در این مکتب کارگران می‌آموزند که کارفرما هر دم در پی تحدید زندگی آنان است و آن کارفرمایی که خود را خیرخواه و مساوات‌طلب معرفی می‌کند تنها خیرخواهی‌اش مصادره‌ی دست‌رنج تمامی کارگران احتمالاً به شکلی یکسان است. کارگران در اعتصابشان با دشمن طبقاتی خویش روبه‌رو می‌شوند. این دشمن در نگاه …

بنزین و مبارزۀ اقتصادی کارگران دریافت متن برای چاپ از اینجا 1. پنجشنبه 11 مرداد 1397 است. مدیرعامل شرکت ملی پالایش ‌و پخش فراورده‌های نفتی ایران تأکید می‌کند، «دولت هیچ برنامه‌ای برای تغییر قیمت بنزین یا سهمیه‌بندی آن ندارد.»1 به گفتۀ محمدرضا تابش، نمایندۀ مجلس، «موضوع [افزایش قیمت بنزین] از یک سال و نیم پیش [یعنی پیش از 11 مرداد 1397] در جلسۀ شورای هماهنگی اقتصادی سران قوا مطرح شده و کلیات امر در خصوص سامان‌دهی نرخ بنزین به تأیید رهبری رسیده.»2 رئیس جمهوری نیز می‌گوید که برای افزایش قیمت بنزین از سال 1396 پیشنهادهایی برای مجلس داشته است.3 2. یکشنبه 19 آبان 1398 است. «آن‌طور که مسئولان دولتی اعلام کرده‌اند فعلاً خبری از سهمیه‌بندی و اصلاح قیمت این فراوردۀ نفتی نیست و هنوز دولت تصمیم نهایی در این باره را اتخاذ نکرده است.»4 و جمعۀ همان هفته، 24 آبان، قیمت بنزین بر اساس تصمیم سران قوا افزایش یافت. 3. تزویر و ریاکاریْ خصلت‌نمای دولت حسن روحانی است. قیمت بنزین افزایش یافته است و طبق گفتۀ مسئولان دولتی، بین 30 تا 31 هزار میلیارد تومان …

کلاه‌بردار داریوش صبا دریافت متن کامل مقاله از اینجا هرمان ملویل، نویسنده‌ی بزرگ آمریکایی، رمان جالبی دارد با عنوان کلاه‌بردار. شخصیتی وارد کشتی‌ای می‌شود و در هر اپیزود از داستان در قامتی متغیّر، در جامه‌ای مبدّل، ظاهر می‌گردد. ملویل هرگز قصد ندارد رمانی کارآگاهی بنویسد تا فی‌المثل در پایان داستان، هویت واقعی کلاه‌بردار را آشکار سازد. قضیه کاملاً برعکس است. کلّ تلاش او معطوف است به اثبات اینکه کلاه‌بردار داستانش فقط می‌تواند در این جامه‌های مبدّل ظاهر گردد. پشت جامه‌ی مبدّل کلاه‌بردار هیچ چیز اصیلی در کار نیست که باید پرده از آن برداشت. فقط باید خودِ آیند و شُدِ این چهره‌های دگردیسه را نشان داد. حقیقتِ آن کلاه‌بردارِ کذایی چیزی پشت نقابش نیست؛ حقیقتش همان نقابش است. به این ترتیب، داستان ملویل از چشم کارآگاه به رشته‌ی تحریر در نیامده است. به‌طرزی مضحک، داستان شکلی طنزآمیز به خود گرفته است. داستان این مقاله هم همین‌طور است. هدف من این نیست که نشان دهم پشت چهره‌های دگردیسه یا جامه‌های مبدّلِ کلاه‌بردار چیزی اصیل نهفته است و باید آن را فاش ساخت. من کارآگاه نیستم و …

روسیه و امپریالیسم ترجمه و گردآوری: ساروج افخم دیباچه سیاست طبقاتی در دوران سرمایه‌داری مستلزم شناخت زمین مبارزه طبقاتی معاصر است. امکان‌های سیاست‌ورزی عصر امپریالیسم در شکاف‌ها و توان بالقوه و بالفعل نیروهای سیاسی بورژوازی و پرولتاریا منکشف می‌گردد. در دوران معاصر شاهد جابجایی و افت و خیز سریع جناح‌های بورژوازی در بازآرایی صف‌بندی‌های سرمایه‌داری و در مقابل شورش‌های کور یا اخته طبقه کارگر در فقدان سازمان‌های انقلابی پرولتری هستیم. در این میان انگاره‌های معیوب چپ‌گرایان به غایت پروغرب هر دم در به کجراهه کشاندن مسیر مبارزاتی پرولتاریا غالب است و سیاست‌های خرده بورژوایی و بورژوایی چپ در قالب سازمانی و محفلی با حرکات آونگی چپ‌روی و راست‌روی آفت پراتیک طبقاتی کمونیستی گشته است. گفتن حقیقت در زمانه ما، وظیفه‌ای انقلابی است. انگاره‌های عام و سبک‌سرانه‌ی «قطب روسیه»، «امپریالیسم روسیه»، «نقش امپریالیستی روسیه در ایران» را چپ پروغرب در بوق و کرنا کرده است. ریشه‌ی ایدئولوژیک این انگاره‌ها، بیرونی کردن شکاف ژئوپلتیک ترانس‌آتلانتیک و کشورهای غیرهمسو از مبارزه طبقاتی و ادعای کذب بی‌طرفی در مواجهه با سیاست‌های بین‌الملل و پاک کردن صورت مساله است. بی‌ربط …

براندازی یا گام های انقلاب رضا کریم پور چه بسیار جریاناتی که خود را کمونیست مینامند و از تاریخ، مفاهیم و شعارهایی را بیرون میکشند تا درستی مواضع سیاسی خود را اثبات نمایند و در این مسیر با نقل قولهایی از مارکس و رهبران تاریخی کمونیسم استدلالهای خود را آذینبندی میکنند. در ظاهر تمام آن نقل قولها تناقضی با مواضع سیاسی آنها ندارد اما فقط در ظاهر؛ چرا که بدون در نظر گرفتن زمان و زمینه ی مادی و محتوای سیاسی پراتیک رهبران تاریخی کمونیسم، نمیتوان آموزه هایی برای پراتیک کمونیستی در بستر مبارزه طبقاتی اکنون و آینده فراگرفت و آن نقل قولها چیزی جز رنگ و لعابِ کمونیستی دادن به مواضع بورژوایی نخواهند بود. این رنگ و لعاب به مواضع کاملاً متناقضی درون اپوزوسیون چپ زده میشود و  به دید دشمنان مارکسیسم به شکل تناقضی در اندیشه های مارکس بروز میکند… برای دریافت مطلب لطفا اینجا را کلیک کنید

سلام به سرزمین زیبایی‌ها؛ درباره‌ی کودتای اخیر در ونزوئلا نویسنده: بیژن فرهادی «سال خلایق به یاوه پشت می‌کند وز افق خانه‌ها و میدان‌ها دایره‌ی پویش توانستن را می‌پیماید.» محمد مختاری احتمالاً این تصویر ذهنی که در یک روز آفتابی از خواب بیدار می‌شوید و به همه‌ی مشکلات قبلی‌تان، مشکل دیگری هم اضافه می‌شود – که از بد روزگار نامش کودتا است – کمی آزارتان می‌دهد. تصویر مألوفی است برای ما و آن‌ها؛ مشروط بر اینکه گام شوم بعدیِ آن جنگ داخلی، تجزیه‌ی کشور و ترابری گروه‌های تروریستی در شکل‌ها و اندازه‌های مختلف نباشد. خواهیم دید که تا بوده چنین بوده و، تا نوبت بعدی ماجراها، تا هست چنین است. اگر پیشترها موجودیتی به نام شوروی داعیه‌ی تقابل با این مداخلات را داشت یا گروه‌های مترقی مبارزه‌جویانه‌ای در کار بود که در حدّ وُسع خود به مقابله با چنین توطئه‌هایی به پا خیزد، امروز اما جهانیان بی‌بخارتر از آن شده‌اند که ته‌مانده‌ی قمقمه‌ی روبه‌اتمامشان را قربانیِ سرابی مسلّم نکنند. جهان به برهوتی بدل شده است، آن سرش ناپیدا. به نظر شما چه‌قدر باید از لحاظ سیاسی …

سه مبنا و مرکز ثقل شورش‌های موجود در ایران سامان حق‌وردی  متن پ د اف بگذارید رُک‌گویی را قربانی زیگزاگ‌های بی‌حاصلِ «سیاسی» نکنیم! جنبش طبقه‌ی کارگر نباید آینده‌ی خود را در آیینه‌ی شورش‌های موجود در ایران (که ادامه‌ی شورش‌های دی‌ماه 96 هستند) ببینید یا به این شورش‌ها بپیوندد و به‌عنوان بخشی از آن‌ها دست به‌عمل بزند. این را باید رُک و پوست‌کنده در ابتدا گفت. هر چیزی که خود را بروز می‌دهد ناگزیر است که خود را به شکلی یا در قالب اشکالی بروز دهد. محتوای بدون شکل در عالم وجود ندارد. نکته‌ی صریح دیگر این است که بر محتوای شورش‌های جاری، اَشکالی حاکم نیست؛ بلکه یک شکل حاکم است: شکلی سرمایه‌دارانه و امپریالیستی. بخشی بزرگی از اپوزیسیونی که رهبریِ متکثر این شورش‌ها را برعهده دارد، صفت اول، یعنی صفت سرمایه‌دارانه بودن را با «افتخار» می‌پذیرد: از نظر آن‌ها «سرمایه‌داریِ ناب»، «سرمایه‌داری رقابتی»، «سرمایه‌داری با دخالتِ حداقلیِ دولتی لیبرال-سکولار»، «نسخه‌ی علاج تمام دردهای ایران امروز» است. این اپوزیسیون، با صفتِ دوم، یعنی امپریالیستی بودنِ شکلِ شورش‌های جاری، برخورد دیگری می‌کند و وجود خارجی امپریالیسم در …

خصوصیات شورش‌های موجود در ایران و وظایف طبقه‌‌ی کارگر سامان حق‌وردی متن پی دی اف  خیابان‌های شهرهای مختلف ایران بار دیگر در مرداد ۹۷ به صحنه‌ی نمایش اعتراض و شورش تبدیل شده‌اند. این شورش‌ها‌ ادامه‌ی شورش‌های دی‌ماه ۹۶ هستند. نارضایتیِ محرکِ این شورش‌ها، عمدتاً مشکلات متعدد معیشتی و وضع وخیم اقتصادی توده‌های مردم ایران است. کسانی که در شورش‌ها حضور دارند، عمدتاً خواستگاه طبقاتی‌شان، لایه‌های فرودست اجتماعی است که برای دهه‌ها هم هزینه‌ی توسعه‌ی سرمایه‌داری در ایران و حداکثرسازیِ سود طبقه‌ی سرمایه‌دار بر سر آنان آوار شده است و هم آنان بوده‌اند که هزینه‌ی تحریم‌های سنگین سالیان گذشته که از طرف امپریالیسم آمریکا و متحدانش علیه دولت جمهوری اسلامی اعمال شده را پرداخت کرده‌اند. با این همه، اِبراز این نارضایتی‌ها در یک برنامه و چشم‌انداز رهایی‌بخش صورت‌بندی نشده است. خواسته‌های معیشتی و اقتصادی این اقشارِ عمدتاً فرودست در شورش‌های جاری، در قالب و شکلی سرمایه‌دارانه، قوام گرفته و صورت‌بندی شده و بنا به جهت‌گیری فعلیِ بین‌المللیِ جمهوری اسلامی، این شکل و صورت‌بندیِ خاصِ بروزِ اعتراضات، خصیصه‌ی آمریکاپرستی و گرایش به سمت امپریالیسم آمریکا نیز پیدا …