کوتاه کردن چمن

نویسنده: الیزابت موری

مطلب ویژه کنسرسیوم نیوز

مترجم مجله هفته

این مطلب در مورد کشتار فلسطینی ها در سال ۲۰۱۲ منتشر شده است، ترجمه و انتشار آن نشان دهنده نژاد‌پرستی، برتری طلبی و بی وجدانی حامیان اسرائیل در جوامع غربی است. – مترجم

در اوایل سال 2010، یکی از معتبرترین اندیشکده‌های واشنگتن، سمیناری در مورد خاورمیانه برگزار کرد که در آن حمله اسرائیل به نوار غزه از دسامبر 2008 تا ژانویه 2009 نیز مورد بحث قرار گرفت، که در آن حدود 1300 فلسطینی کشته شدند.

وقتی تعداد تلفات ذکر شد، یک کارشناس روی سکو با لبخندی مرموز گفت: «متاسفم، اما گاهی اوقات باید چمن ها را هرس کرد».

این اظهارنظر که قتل صدها مرد، زن و کودک را که بسیاری از آنها شبه نظامی هم نبودند، با علف هرس (کوتاه کردن چمن) مقایسه می‌کرد، با خنده‌ای خفیف در سالن که با برخی از نخبه‌ترین، تحصیل‌کرده‌ترین و پردرآمدترین کارشناسان خاورمیانه واشنگتن پر شده بود، استقبال شد. هیچ‌کس با طنز سیاه شرکت‌کننده در بحث مخالفت نکرد.

در عوض، چندین تحلیلگر و کارشناس لبخند زدند تا اشاره به استراتژی اسرائیل برای حمله منظم به فلسطینیان برای از بین بردن هر نسل جدیدی از مبارزان را بیان کنند. این بی‌خیالی نخبگان مشاوره سیاسی واشنگتن در برابر نسل‌کشی مداوم و سیستماتیک جمعیت سرکوب‌شده غزه است.

زبان بی‌خیال، علامت افزایش تمایل تصمیم‌گیران سیاسی به نادیده گرفتن و توهین به انسانیت قربانیان فلسطینی حملات اسرائیلی است که اغلب توسط پهپادهای پیشرفته اسرائیلی و هواپیماهای جنگنده اف-16 اهدایی ایالات متحده انجام می‌شود. همچنین تمایل به نادیده گرفتن یا کم اهمیت جلوه دادن جنایات جنگی اسرائیل وجود دارد.

این نگرش خطرناک جامعه‌ستیز در همه جا گسترده است، چه در قالب یک شوخی ارزان‌قیمت پنهان شده باشد یا در غیبت سخنگوی وزارت امور خارجه برای محکوم کردن یا حتی به رسمیت شناختن جنایت‌کارانه بودن آخرین بمباران اسرائیل از هوا و دریا به سوی غیرنظامیان فلسطینی که در ۴۸ ساعت گذشته دست کم ۱۸ نفر کشته شدند. سه اسرائیلی نیز بر اثر شلیک موشک‌های انتقام‌جویانه کشته شدند.
پس از حملات اخیر، وزارت امور خارجه ایالات متحده، بمباران غزه توسط اسرائیل را با “حق اسرائیل برای دفاع از خود” علیه شلیک موشک‌های نسبتاً ابتدایی که عمدتاً توسط گروه‌های رادیکال از غزه شلیک می‌شوند، توجیه کرد.

با این حال، در حالی که وزارت امور خارجه هر دو طرف را به اجتناب از تلفات غیرنظامی فراخواند، در هیچ کجا حق فلسطینی‌ها برای دفاع از خود در برابر حملات مختلف اسرائیل ذکر نشد. ظاهراً این امتیاز فقط به یک طرف داده می‌شود، طبق بیانیه ایالات متحده.

اینکه وضعیت جامعه فلسطینی‌ها توسط اسرائیل و ایالات متحده به وضعیتی ناسالم و غیر انسانی تقلیل داده می‌شوند، به‌ویژه ساکنان غزه که دائماً در یک زندان در فضای باز محبوس هستند و تحت محاصره اسرائیل قرار دارند، توسط پروفسور دانشگاه MIT، نوم چامسکی پس از بازدید از غزه برای شرکت در یک کنفرانس دانشگاهی، خاطرنشان شد. در یک نظری که توسط دموکراسی اکنون در تاریخ ۱۴ نوامبر [۲۰۱۲] پخش شد، چامسکی خاطرنشان کرد:

“عجیب و الهام‌بخش است که ببینیم چگونه مردمی به‌عنوان حیواناتی که اساساً زندانی شده‌اند، به‌طوری‌که دائماً در معرض مجازات‌های مداوم، خودسرانه و سادیستی قرار می‌گیرند – فقط برای اینکه تحقیر شوند – بدون هیچ بهانه‌ای، زنده می‌مانند. آنها [فلسطینی‌ها] دوست دارند زندگی‌ای با عزت داشته باشند، اما موضع استاندارد اسرائیل این است که آنها نباید سر خود را بالا بیاورند.”

تمایل به درگیری

به جای اینکه به‌طور جدی برای دستیابی به صلحی که برای هر دو طرف قابل قبول باشد تلاش کند، به نظر می‌رسد اسرائیل وضعیتی از درگیری‌های بی‌پایان با فلسطینی‌ها را ترجیح می‌دهد. در نهایت، چشم‌انداز صلح می‌تواند از دولت اسرائیل مجبور کند که همسایگان خود را به عنوان شرکای برابری در نظر بگیرد و از مناطق اشغالی از سال ۱۹۶۷ عقب‌نشینی کند.

بنابراین، برخی از تندروان اسرائیلی به جای انجام امتیازات معنادار، صرفاً ایده “چمن زدن به طور منظم” را تبلیغ می‌کنند، یعنی کشتن نسل جوان فلسطینی‌های شبه‌نظامی که از بی‌عدالتی اطراف خود سرچشمه می‌گیرند. شاید به همین دلیل بود که اسرائیل در روز چهارشنبه [۱۴ نوامبر ۲۰۱۲] با ترور احمد جباری، فرمانده نظامی حماس با یک حمله هوایی، آتش‌بس غیررسمی را نقض کرد.

جباری چند ساعت پس از دریافت پیش‌نویس توافقنامه آتش‌بس دائمی با اسرائیل که شامل مکانیسم‌هایی برای حفظ آتش‌بس بود، کشته شد، به گفته گشتون بسکین، فعال صلح اسرائیلی که در مذاکرات بین اسرائیل و حماس برای آزادی سرباز اسرائیلی گیلاد شلیت میانجیگری کرده است.

جباری یک شریک گفت‌وگوی مهم فلسطینی در آزادی شلیت و یک میانجی مهم در مذاکرات آتش‌بس با گروه‌هایی مانند جبهه خلق برای آزادی فلسطین و جنبش جهاد اسلامی بود. چنین شخصیتی نسبتاً میانه‌رو ممکن است توسط رهبری اسرائیل به عنوان تهدیدی تلقی شده باشد که ترجیح می‌دهد حماس را به عنوان مخالف هرگونه صلحی معرفی کند.

این تحولات و واکنش ایالات متحده به آنها، هشداری بازدارنده برای کسانی است که پس از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا امیدوار بودند که سیاست خاورمیانه ایالات متحده تغییر کند، یعنی تشدید فشار بر اسرائیل برای پایان دادن به سرکوب وحشیانه فلسطینی‌ها و پیروی از حقوق بین‌الملل.

هنوز فرصتی برای ایالات متحده وجود دارد تا قبل از اینکه خشونت از کنترل خارج شود، موضع خود را تغییر دهد. همچنین می توان امیدوار بود که رئیس جمهور باراک اوباما تلفن ها را روشن کند تا نخست وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو را مهار کند. اما سکوت هولناک و ناپسند اوباما در جریان حمله اسرائیل به غزه در دسامبر ۲۰۰۸ و ژانویه ۲۰۰۹ نباید تکرار شود.

الیزابت مورای پیش از بازنشستگی پس از ۲۷ سال خدمت در دولت ایالات متحده، معاون مسئول اطلاعات برای خاورمیانه در شورای اطلاعات ملی بود، جایی که بر تحلیل های سیاسی و رسانه ای خاورمیانه تمرکز داشت. او عضو “پیشکسوتان اطلاعاتی برای عقلانیت” (VIPS) است.