تد اسنایدر
اوکراین جنگ را باخته. این خبر جعلی از رسانه‌های اجتماعی نیست. این پروپاگاندا از رسانه‌های روسی نیست. این نتیجه منطقی سخنان فرمانده کل نیروهای مسلح اوکراین، ژنرال والری زالوشنی، در مصاحبه با اکونومیست در تاریخ ۱ نوامبر است.
در این مصاحبه، زالوشنی وضعیت را اینگونه ارزیابی می‌کند که “ما به یک بن‌بست رسیده‌ایم”. در مورد شانس اوکراین برای بیرون آمدن پیروز از این بن‌بست، او پیش‌بینی کرد: “احتمالاً هیچ امکان واقعی وجود ندارد.”
قبول یک بن‌بست به معنای پذیرش شکست نیست. اما یک بن‌بست در اینجا به معنای یک جنگ فرسایشی طولانی است. و در یک جنگ طولانی، همانطور که اکونومیست می‌گوید، “زالوشنی می‌پذیرد که روسیه در موقعیت برتر قرار دارد”. اکونومیست گزارش میدهد: “برای ژنرال زالوشنی، این امر غیرقابل انکار است که یک جنگ طولانی را روسیه به نفع خود تمام می‌کند”. زالوشنی می‌گوید: “بزرگترین خطر یک جنگ فرسایشی در سنگر این است که می‌تواند سال‌ها طول بکشد و دولت اوکراین را فرسایش دهد … دیر یا زود متوجه خواهیم شد که به سادگی تعداد کافی نفرات برای جنگیدن نداریم.”
یک مقام نزدیک به رئیس‌جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، در مصاحبه‌ای که در همان روز با مجله تایمز منتشر شد، توضیح داد که حتی اگر ایالات متحده به اوکراین تمام سلاح‌های مورد نیاز را بدهد، “سربازان کافی برای استفاده از آنها نخواهد داشت”.
از این سخنان برمی‌آید که اوکراین جنگ را باخته. جنگ به یک بن‌بست رسیده است. یک بن‌بست به معنای یک جنگ فرسایشی طولانی است. یک جنگ فرسایشی طولانی به نفع روسیه است زیرا مردان اوکراین تمام خواهند شد.
زالوشنی در مقاله ای طولانی که همزمان در اکونومیست منتشر شد، دقیقتر توضیح میدهد که یک جنگ طولانی موضعی به نفع روسیه است: جنگ در مرحله فعلی به تدریج شکلی به خود میگیرد که در نگاهی به گذشته تاریخی، خروج از آن همیشه برای نیروهای مسلح و دولت به عنوان یک کل دشوار بوده است. در عین حال، به عنوان یک قاعده، در اکثر موارد، طولانی شدن جنگ برای یکی از طرفین درگیری مفید است. در مورد خاص ما، این فدراسیون روسیه است که از آن سود میبرد، زیرا به آن کشور فرصت می دهد تا قدرت نظامی خود را دوباره متحد و گسترش دهد.
زالوشنی در ادامه می گوید که جنگ فرسایشی “به این واقعیت منجر می شود که اوکراین قادر نخواهد بود با افزایش تعداد نیرو از نظر ذخایر به برتری بر دشمن دست یابد” زیرا “در مقایسه با اوکراین، فدراسیون روسیه تقریبا سه برابر نیروهای بسیجی دارد.”
و نه تنها در تعداد نیروها، روسیه از برتری‌ای بهره میبرد که اوکراین را فرسوده خواهد کرد. تحریم‌های اعمال‌شده توسط ایالات متحده قرار بود اقتصاد روسیه را تا زمانی که دیگر قادر به تأمین مالی جنگ خود نباشد، فرسوده کند. با این حال، زالوشنی در مقاله خود می‌نویسد که «در حال حاضر، روسیه برتری در زمینه سلاح‌ها و تجهیزات، موشک‌ها و مهمات را حفظ می‌کند و قادر است آن را برای مدت زمان قابل توجهی حفظ کند، در حالی که قابلیت‌های صنایع نظامی در حال افزایش است، علیرغم اعمال تحریم‌های بی‌سابقه علیه کشور متجاوز توسط کشورهای پیشرو جهان.»
روسیه در زمینه تجهیزات و مهمات برتری عددی دارد و تولید آن در حال افزایش است. اگرچه نیروهای مسلح اوکراین از حمایت گسترده مادی و لجستیکی کشورهای شریک برخوردار هستند، اما با توجه به افزایش شدت مصرف متوسط روزانه موشک و مهمات، امکان انباشت این منابع در مقادیر مورد نیاز وجود ندارد.
روسیه جنگ را برده است زیرا وارد یک بن‌بست شده است، یک جنگ فرسایشی طولانی که برتری عددی روسیه در مردان و سلاح‌ها در نهایت اوکراین را با گذشت زمان زنده خواهد ماند و فرسوده خواهد کرد.
با این حال، مهم است که نه تنها ارزیابی منتشر شده توسط زالوشنی را تجزیه و تحلیل کنیم، بلکه این سوال را نیز بررسی کنیم که چرا او تصمیم گرفت آن را در چنین سکوی عمومی غربی منتشر کند.
در مقاله تایم منتشر شده در همان روز، برخی از “مقرب‌ترین” زلنسکی توضیح می‌دهند که رئیس‌جمهور با ژنرال‌هایش در تضاد است و به مشاوره آنها گوش نمی‌دهد زیرا “در موضعی سفت و سخت” قرار گرفته است که دیگر با واقعیت میدان نبرد مطابقت ندارد. اعتقاد پایدار زلنسکی “به پیروزی نهایی اوکراین بر روسیه … برخی از مشاوران او را نگران می کند” زیرا “به مرز مسیحایی می رسد” و توانایی آنها را برای انعطاف پذیر بودن و استراتژی خود را با واقعیت در حال تغییر سازگار کردن، مختل می کند. زلنسکی “خودش را گول می زند”. مشاور نزدیک او شکایت کرد: “دیگر گزینه ای نداریم. ما پیروز نخواهیم شد. اما سعی کنید این را به او بگویید.”
زلنسکی به حرف‌های ژنرال هایش گوش نمی دهد و این به نیروهای مسلح و مردم اوکراین آسیب می رساند. از آنجایی که زلنسکی نمی خواهد به حرف‌های ژنرال ارشد خود گوش دهد، ممکن است او با حامیان غربی زلنسکی صحبت کرده باشد. اگر زلنسکی نمی خواهد به زالوشنی گوش دهد، ممکن است به حرف واشنگتن گوش دهد که قبلا با به زالوشنی صحبت کرده. سخنان زالوشنی وزن دارد. او یک ژنرال بسیار محترم است، حتی در روسیه.
در مصاحبه خود با اکونومیست و در مقاله همراه آن، زالوشنی هرگز از زلنسکی را نام نمی برد. او از اطرافیان رئیس جمهور می گوید، اما نه درباره او.
پیام زالوشنی به مخاطبان تایم در غرب همچنین می تواند پیامی برای زلنسکی نیز باشد. کل پیام ویرانگر است. تیتراژها بر روی کلمه “بن بست” تمرکز می کنند. اما، همانطور که دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین، در پاسخ به ارزیابی زالوشنی گفت: “خیر، بن بست حاصل نشده است.”
تشخیص بن بست بر اساس سوءتفاهمی از رویکردهای استراتژیک متفاوت دو ارتش در این جنگ است. اکونومیست بن بست را با این جمله توضیح میدهد: “پنج ماه پس از ضد حمله خود، اوکراین تنها ۱۷ کیلومتر پیشروی کرده است. روسیه ده ماه برای تصرف باخموت در شرق جنگید، “برای تصرف شهری به اندازه شش در شش کیلومتر.”
نتایج موفقیت را با توجه به مناطق اشغال شده اندازه گیری می کنند. این هدف اوکراین است، زیرا تلاش می کند تا زمین های اشغال شده توسط روسیه را پس بگیرد و روسیه را به مرزهای خود عقب براند. اما روسیه برای سرزمین نمی جنگد، بلکه برای پیروزی بر نیروهای مسلح اوکراین می جنگد. پیروزی برای روسیه در حال حاضر با مناطق اندازه گیری نمی شود، بلکه با فرسودگی مردان، تجهیزات و توپخانه اوکراین اندازه گیری می شود. بر اساس این مقیاس، جنگ به یک وضعیت بن بست ترسیده. روسیه اگرچه فقط مقدار کمی زمین به دست آورده است، اما به هدف خود می رسد.
زمانی که اوکراین دست به ضد حمله زد، تلفات تجهیزات مدرن، از جمله جنگنده ها و تانک های تامین شده توسط ناتو، بسیار زیاد بوده و تلفات جانی وحشتناک بوده است. سلاح‌های اوکراین رو به اتمام است و همانطور که مشاوران زالوشنی و زلنسکی گفتند، نیروی انسانی حتی زودتر از تسلیحات رو به اتمام است
اما روسیه نیز پیشروی ارضی خواهد کرد. فرسودگی نیروهای مسلح اوکراین یک نقطه ضعف ایجاد کرده است که روسیه اکنون ظاهراً از آن برای شروع نسخه خود از ضد حمله استفاده می کند. آنها به طور روشمند در یک سری جبهه های استراتژیک پیش می روند. مهم ترین آنها ممکن است آودیویکا باشد، که شکست آن می تواند به نیروهای مسلح روسیه درهای دونباس را باز کند و به روسیه امکان دهد مرزهای مناطق تازه الحاق شده خود را تثبیت کند.
اوکراین به طور ناامیدانه نیروهای خود را از جبهه جنوبی منتقل می کند، که نشان می دهد مردانش در حال تمام شدن هستند و ذخیره ای برای اعزام آنها به آودیویکا ندارد.
زالوشنی با استراتژی زلنسکی برای قربانی کردن جان انسان ها در آودیویکا مخالفت می کند، همانطور که با استراتژی او برای قربانی کردن جان انسان ها در باخموت مخالفت کرد. اما زلنسکی گوش نمی دهد. این ممکن است دلیلی باشد که زالوشنی پیام خود را به حامیان زلنسکی ارسال کرد. جنگ فرسایشی که اکنون بر روی آودیویکا متمرکز شده است، می تواند منجر به این شود که اوکراین مردانش را از دست بدهد و خاک مهمی را نیز از دست بدهد، که ممکن است آغاز این درک باشد که اوکراین جنگ را باخته است.
