تصویری از مرحله اولیه آزار و اذیت یهودیان در آلمان. همه ما می دانیم که چه اتفاقی برای آن افتاده است. (آرشیو تصویر)
نویسنده: کریستین مولر
منتشر شده در گلوبال بریج
ترجمه مجله هفته
هر دانش آموزی می داند که آزار و اذیت یهودیان پیش و در طول جنگ جهانی دوم، که توسط آلمان نازی انجام شد، فصلی غم انگیز از تاریخ معاصر است. بنابراین تقریباً یک هنجار است که در آلمان عذاب وجدان در این مورد داشته باشیم: تخمین زده می شود که تا شش میلیون یهودی در آلمان و پس از شروع جنگ در برخی از کشورهای همسایه کشته شده اند. اما یک موضوع وجود دارد که به طور مداوم نادیده گرفته می شود.
اینکه موضوع که آیا جمله صدراعظم آلمان آنگلا مرکل در سال ۲۰۰۸ در برابر کنست اسرائیل، مبنی بر اینکه امنیت اسرائیل «دستور کار دولتی آلمان» است، یک بیانیه هوشمندانه بود، بماند. این موضوع در حال حاضر نیز به طور علنی مورد بحث قرار گرفته است. (به عنوان مثال، اینجا و اینجا و اینجا و اینجا مراجعه کنید.)
اما اکنون به یک نکته نادیده گرفته شده می پردازیم. از آنجایی که در فضای آلمانی و انگلیسی زبان فقط تعداد کمی از افراد به زبان روسی مسلط هستند و علاوه بر این ادعا می شود که آنچه در تلویزیون روسیه نشان داده می شود صرفاً تبلیغات کرملین است – که البته یک ادعای پوچ کامل است – اغلب سؤالات و افکار هوشمندانه ای که در آنجا در مسکو مطرح می شود و مورد بحث قرار می گیرد، در غرب مورد توجه قرار نمی گیرد. خوشبختانه، آقای گیلبرت دوکتوروفی در بروکسل وجود دارد که با دقت بحث های مسکو را دنبال می کند و بارها و بارها در مورد آن در وب سایت خود به زبان انگلیسی گزارش داده است. و خوشبختانه، در سوئیس پلتفرم Seniora.org وجود دارد که گزارش ها و تحلیل های دوکتروف را به زبان آلمانی ترجمه می کند و سپس آنها را به زبان آلمانی منتشر می کند.
یک نمونه خوب، سؤالی است که در تلویزیون مسکو مطرح شد. به طور خاص: اینکه آلمان به دلیل آزار و اذیت و کشتار یهودیان توسط آلمان نازی، عذاب وجدان داشته باشد، قابل درک است. اما، چرا آلمان در واقع نسبت به روسیه عذاب وجدان ندارد، در حالی که تلاش هیتلر آلمان برای فتح اتحاد جماهیر شوروی در همان زمان، منجر به قربانی کردن ۲۷ میلیون نفر در طرف شوروی شد، از جمله حداقل نیمی از آنها غیرنظامی، یعنی ۱۳ تا ۱۴ میلیون نفر؟ تنها محاصره آگاهانه و گرسنگی دادن به ساکنان لنینگراد، امروز سن پترزبورگ، منجر به مرگ حدود یک میلیون غیرنظامی شد. بیشتر آنها، همانطور که آلمان برنامه ریزی کرد، از گرسنگی جان باختند.
در یک برنامه تلویزیونی روسی به نام «۶۰ دقیقه»، مجری یوجین پوپووا به صورت طعنه‌آمیز پرسید: «آیا آلمان‌ها به مسئولیت خود در قتل ۲۷ میلیون شهروند شوروی در جنگ جهانی دوم فکر نمی‌کنند؟ آیا آنها احساس نمی‌کنند که مسئول تضمین امنیت روسیه امروز هستند؟»
وی سپس به این سوالات پاسخ داد: «چرا آلمان نسبت به یهودیان و اسرائیل احساس گناه می‌کند؟ و چرا نسبت به روسیه، در هر جایی که ممکن است، نفرت خالص را منتشر می‌کند؟ چرا آلمان به اوکراین سلاح و مهمات زیادی می‌دهد تا بتواند روسیه را شکست دهد، اما اولاف شولتس به تل‌آویو می‌رود تا به اسرائیل از همبستگی آلمان اطمینان دهد، و او با یک هواپیمای نظامی ارتش آلمان می‌رود، یعنی در صورت نیاز، آلمان به اسرائیل کمک نظامی نیز خواهد کرد؟»
پوپووا گفت که ساده‌ترین توضیح این رفتار متفاوت این است: «اسرائیل نزدیک‌ترین متحد ایالات متحده است. بنابراین، روابط نزدیک بین آلمان و اسرائیل نیز – به معنای اطاعت شدید آلمان از ایالات متحده – امری بدیهی است. برعکس، در مورد روسیه: نه هر کودک مدرسه‌ای، بلکه هر سیاستمدار آلمانی که حتی اندکی با سواد باشد، می‌داند که برای ایالات متحده، روابط خوب بین آلمان و روسیه بزرگترین خطر است، زیرا هیچ چیز به اندازه فناوری و صنعت در یک سو و منابع طبیعی بی‌پایان در سوی دیگر با یکدیگر سازگار نیست. اگر این دو کشور با هم متحد شوند، ایالات متحده نمی‌تواند چیزی برابر با آن را ارائه دهد. بنابراین، باید همه چیز برای جلوگیری از نزدیکی سیاسی و/یا اقتصادی بین این دو کشور انجام شود.»
وی افزود: «آیا همه چیز واضح است؟
یا شاید آلمان هنوز هم از این واقعیت که هیتلر در لشکرکشی خود به شرق موفق نبود، متاسف است؟
ترجیح می‌دهیم این توضیح را اصلاً در نظر نگیریم. تصور اروپا امروزی اگر آن زمان از ارتش سرخ، نیروهای هیتلر را در استالینگراد و کورسک شکست نمی‌داند، چگونه بود؟
حتی نباید به آن فکر کرد.»
