درگیری خاورمیانه، فلسطین، همبستگی فلسطین – پیشینه
نوشته کارین لوکفلد
منتشر شده در ارگان حزب کمونیست آلمان دوران ما
ترجمه مجله هفته

در صنعا، پایتخت یمن، ده ها هزار نفر در ۷ اکتبر با مقاومت فلسطین همبستگی کردند. (عکس: اتحاد تصویر / آنادولو | محمد حمود)
جنگ اسرائیل و فلسطین نتیجه سیاست های غلط است. برای ناظران باتجربه این تحول، حمله گردانهای قسام به اسرائیل تعجبآور نبود. تنها یک مسئله زمانی بود که یک ارتش از مردم فلسطینی تحت ستم برای دفاع از خود قیام کند. و اگرچه ارتش اسرائیل کرانه باختری را محاصره کرده و نوار غزه را بمباران کرده است، اگرچه مردم غزه کشته و تبعید شدهاند، اگرچه متحدان قدرتمند اسرائیل در نیمکره غربی از نظر سیاسی، نظامی و رسانهای در کنار اسرائیل ایستادهاند، حمله مبارزان فلسطینی همچنان ادامه دارد.
آنها علیه یهودیان نمیجنگند
آنها علیه اسرائیل نمیجنگند، کشوری که خود را به زمین فلسطین اختصاص داده و – با حمایت غربی – آن را به یک پایگاه نظامی مسلح تبدیل کرده است. آنها علیه متجاوزان، مهاجمان، اشغالگرانی میجنگند که از آنها زمین، کرامت و آینده را از ۷۵ سال پیش ربودند. شاعر ملی فلسطینی محمود درويش تمام عمر خود را در مورد تجربیات اشغالشدگان در فلسطین با استعمارگری یهودینشین اسرائیل نوشته است:
«باغهای میوه اجدادم را دزدیدید
و زمین را که من آباد کردم
و چیزی برای ما باقی نگذاشتید
جز این سنگها
…
وقتی گرسنه شدم
گوشت اشغالگر غذای من خواهد بود.»
درويش ۷ ساله بود که زادگاهش البیروا، حدود ۱۰ کیلومتری از شهر بندری عکا، در ژوئن ۱۹۴۸ توسط شبهنظامیان صهیونیستی مورد حمله قرار گرفت. ساکنان مقاومت کردند و مهاجمان را عقب راندند. اما در ۲۴ ژوئن، شبهنظامیان بازگشتند و روستا را تصرف کردند. ساکنان تبعید شدند. اوایل سال ۱۹۴۹، البیروا به یک کیبوتس تبدیل شد.
مهم است که به یاد داشته باشید که تأسیس خشونتآمیز دولت اسرائیل در سالهای ۱۹۴۷/۴۸. صدها هزار فلسطینی خانه خود را از دست دادند و مجبور به ترک زادگاهشان شدند. تا به امروز، آنها و فرزندانشان در کشورهای عرب همسایه عمدتاً در شرایطی خفتبار در اردوگاهها زندگی میکنند. اگر طرح تقسیم سازمان ملل متحد – که در سال ۱۹۴۷ یک مداخله غیرقانونی در منطقه بود – را با آنچه امروز برای فلسطینیها باقی مانده است مقایسه کنیم، هدف صهیونیستها آشکار میشود. بنیامین نتانیاهو در آخرین مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک نقشه اسرائیلی را نشان داد که در آن فلسطین وجود نداشت. در عین حال، او قطعنامههای سازمان ملل برای حقوق فلسطینیها را که اسرائیل هرگز آنها را رعایت نکرده است، را به تمسخر گرفت.
غزه باید نابود شود
حال ارتش اسرائیل آنچه را که نتانیاهو اعلام کرده بود، انجام می دهد. غزه و ساکنان آن باید با حملات هوایی گسترده از روی نقشه پاک شوند. علیرغم سخنان زیبا و دلنشین سیاستمداران غربی مبنی بر اینکه باید از غیرنظامیان در جنگ محافظت کرد، اسرائیل خود مناطق و مسیرهای فرار را که ساکنان غزه برای نجات خود تلاش می کنند، بمباران می کند.
خان یونس در جنوب نوار غزه به همان اندازه که شهر غزه بمباران می شود. حتی ساختمان هایی در کنار پناهگاه های جدید پناهندگان نیز هدف حملات هوایی اسرائیل قرار می گیرند. آب، برق، مواد غذایی و دارو کم است. مردم به دلیل آلودگی هوا دچار مشکلات تنفسی می شوند.
یک شاهد عینی، خود یک کارمند بخش بهداشت، گزارش می دهد که چگونه با همسرش به بیمارستان رفته است تا زخم های بریدگی ناشی از شیشه خرد شده را درمان کند. او به یک روزنامه نگار فلسطینی می گوید که آنها چیزهای وحشتناکی دیده اند: “کودکان سر بریده، تکه های بدن پراکنده، زنی در مرگ وحشت می کرد. بیمارستان پر بود، کادر پزشکی درمانده بود. در هر محله کشتار می شود.” این مرد می گوید که این یک فاجعه است: “اگرچه ما ۱۷ سال است که تحت محاصره هستیم، اما آنچه جامعه بین المللی در مورد حقوق بشر، حقوق کودکان و زنان منتشر می کند، وقتی نوبت به فلسطینیان می رسد، خالی از محتوا است. غزه باید نابود شود و ما احساس می کنیم که هیچ کس اهمیتی نمی دهد.”
آنچه این مرد توصیف می کند، احتمالاً به زودی برای مردم منطقه فراتر از غزه نیز واقعیت خواهد شد. ابراز همبستگی کشورهای غربی و ایالات متحده با اسرائیل به این معنا نیست که می خواهند اسرائیل را آرام کنند. بلکه، طرح این است که آنچه اسرائیل قصد دارد – نابودی فلسطینیان – را خودشان بر عهده بگیرند. برای خوشایند کردن جمعیت در کشورهای مادری، تصاویر و گزارشات از غزه برای عموم مردم به همان اندازه که صحنه های سرکوب فلسطینیان در وطنشان طی سالها سرکوب شده است، سانسور می شود: ضرب و شتم، لگد زدن، تخریب خانه ها، دستگیری ها، محاصره ها بخشی از زندگی روزمره فلسطینیان در مناطق تحت کنترل اسرائیل است.
تلاش برای فرار از زندان و سرکوب، همانگونه که اکنون گردان های قسام جسارت کرده اند، باید با کشتار غیرنظامیان به پایان برسد. وظیفه سیاستمداران غربی “ارزش محور” این است که با نابودی و تبعید فلسطینیان را با “کریدورهای بشردوستانه”، فرصت های خروج برای فلسطینیان دارای پاسپورت خارجی، فشار بر حماس و کیفرخواست پیروان آن و همه کسانی که از فلسطین حمایت می کنند، همراهی کنند.
تظاهرات گسترده در کشورهای عربی
بعید است که مردم عرب، دولتهای عربی یا گروههای مسلح در منطقه اجازه دهند این اتفاق بیفتد. همین حالا تظاهراتهای گستردهای در حمایت از حقوق فلسطینیان در جهان عرب و مسلمان، دولتهای مربوطه را مجبور کرده است که تسلیم فشار ایالات متحده نشوند. آنها حماس را محکوم نکردهاند، بلکه به علل حمله اشاره کردهاند، به سرکوب مداوم فلسطینیان توسط اسرائیل.
شاهزاده سعودی سلمان بن سلطان، وزیر امور خارجه ایالات متحده آنتونی بلینکن را برای گفتگو منتظر گذاشت و در همین حال با رئیسجمهور ایران ابراهیم رئیسی هماهنگ شد. بلینکن که از عربستان سعودی خواستار ادامه “عادیسازی” با اسرائیل و محکومیت حماس شده بود، در ریاض به هیچ یک از این خواستهها پاسخ مثبت نداد. و مصر که از سوی ایالات متحده و شرکای آن برای باز کردن گذرگاه مرزی رفح بین نوار غزه و مصر تحت فشار قرار گرفته است، از انجام این کار خودداری میکند. نه به این دلیل که با یک میلیون یا بیشتر پناهجو غرق شده است، بلکه به این دلیل که مصر با این کار به اخراج فلسطینیان از کشورشان تن میدهد و درب و دروازه را باز میکند و از طرح نابودی اسرائیل را حمایت میکند.
در همین حال، ایالات متحده کنترل سیاسی، نظامی و دیپلماتیک اسرائیل را در دست گرفته است. آنتونی بلینکن که یک هفته است در منطقه حضور دارد، در جلسات کابینه اضطراری اسرائیل شرکت میکند و نیروهای ویژه نظامی ایالات متحده فرماندهی ارتش و سرویسهای مخفی اسرائیل را بر عهده گرفتهاند. رهبران اسرائیلی از سمت خود عزل شدهاند. نتانیاهو احتمالاً در نهایت در سیاست اسرائیل نقشی نخواهد داشت، اگرچه در حال حاضر پایان این جنگ قابل پیشبینی نیست.
دو ناو هواپیمابر ایالات متحده با کشتیهای همراه در شرق مدیترانه مستقر شدهاند تا به ویژه لبنان و سوریه را بترسانند و از مداخله در جنگ جلوگیری کنند. حداقل ۲۰۰۰ نیروی ویژه و تفنگدار دریایی ایالات متحده به اسرائیل منتقل شدهاند تا جنگ علیه غزه را با ارتش اسرائیل رهبری کنند. جنگ بزرگی محتمل است، زیرا نه ایالات متحده و نه سایر شرکای ایالات متحده به پیشنهادات روسیه، چین یا ایران برای کاهش تنش پاسخ نمیدهند. این شامل مذاکرات، کنفرانس صلح، آتشبس و مبادله زندانیان است.
طرح سهگانه چین برای فلسطین
پیش از عزیمت نماینده ویژه چین در خاورمیانه، ژای جون، به منطقه، وی در تاریخ ۱۴ اکتبر به دعوت نمایندگان اتحادیه عرب در پکن با آنها دیدار کرد. نمایندگان ۲۲ کشور عربی ظاهراً بیشتر به چین اعتماد دارند تا اینکه میانجیگری در جنگ کنونی را بر عهده بگیرد. چین حمایت خود را اعلام کرد.
رئیسجمهور چین، شی جینپینگ، در تابستان امسال، محمود عباس، رئیسجمهور فلسطین را در پکن پذیرفت و به فلسطینیان یک مشارکت راهبردی پیشنهاد کرد. رئیسجمهور شی یک طرح سهمرحلهای ارائه کرد که بر اساس آن چین نیز در سازمان ملل متحد تأسیس یک دولت فلسطین در مرزهای ۱۹۶۷ با پایتختی بیتالمقدس شرقی را حمایت خواهد کرد.
چشمها به ایران دوخته شده است که در منطقه بهعنوان یک بازیگر نظامی و سیاسی غیرقابلانکار است. حسین امیرعبداللهیان در روزهای اخیر مذاکرات فشردهای در بغداد، دمشق و بیروت و همچنین با محمد بن زاید آل نهیان، رئیسجمهور امارات متحده عربی داشته است. وی ایالات متحده را مسئول تحولات غزه دانست و اعلام کرد که واشنگتن باید اسرائیل را متوقف کند. اگر این اتفاق رخ ندهد، ایران پاسخ خواهد داد. امیرعبداللهیان در شامگاه دوشنبه از امکان تأیید یک «حمله پیشگیرانه» در «ساعات آینده» خبر داد. گروههایی که توسط ایران حمایت میشوند، از اسرائیل جلوگیری خواهند کرد که در غزه هر کاری میخواهد انجام دهد.
در سوریه، نیروهای آمریکایی ممکن است هدف حملات قرار گیرند، پایگاههای نظامی آمریکا در عراق نیز ممکن است در برابر حملات ایمن نباشند. بیش از یک هفته است که بین ارتش اسرائیل و حزبالله لبنان در امتداد خط آتشبس، تیراندازیهایی صورت گرفته است که تاکنون محدود بوده است. لبنان و همچنین حزبالله میخواهند از ورود به جنگ جلوگیری کنند. این کشور مشکلات اقتصادی و سیاسی عظیمی دارد و بیش از یک میلیون پناهنده سوری را در خود جای داده است. جمعیت بهسختی میتواند در برابر یک حمله اسرائیلی مقاومت کند.
مقاومت هماهنگ در منطقه
با این حال، گروههای مقاومت در منطقه که از سوی ایران حمایت میشوند، برای مداخله در این درگیری آماده هستند. حزبالله (لبنان)، انصارالله (یمن)، حشد شعبی و کتائب حزبالله (عراق)، حماس و جهاد اسلامی فلسطین، مقاومت نظامی خود را هماهنگ خواهند کرد تا مانع نابودی فلسطین توسط اسرائیل و ایالات متحده، حامی آن، شوند. این موضوع را طرفین مطلع لبنانی به نویسنده توضیح دادند.
با یا بدون جنگ، تغییرات قدرتی عظیم در منطقه در حال وقوع است که اسرائیل و متحدانش در غرب را تضعیف و نیروهای منطقه را تقویت خواهد کرد.
رخدادهای خونین که با مداخله نظامی ایالات متحده و تهدیدات آن علیه سایر کشورهای منطقه – لبنان، سوریه، عراق و ایران – در حال شکلگیری است، منطقه را بهطور بنیادی تغییر خواهد داد. کشورهای عربی از ایالات متحده فاصله میگیرند و به کشورهای پیشرو در شرق آسیا – ایران، روسیه و چین – روی میآورند. اسرائیل تضعیف خواهد شد، ایالات متحده شکست خورده از منطقه خارج خواهد شد. اتحادیه اروپا دیگر در منطقه نقشی نخواهد داشت. در عوض، قرار است که این اتحادیه، میدان نبرد آماده شده توسط ایالات متحده در اوکراین را تشدید کند.