بدون غرب

انجمن “جاده ابریشم” در پکن
نوشته یورگ کروناور
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

اعداد و ارقام ارائه شده در پکن به مناسبت سومین اجلاس بین المللی “جاده ابریشم” قابل توجه هستند. توسعه کریدورهای حمل و نقل از چین به سمت غرب، به اروپا، خاورمیانه، آفریقا و اکنون حتی به آمریکای لاتین، سال هاست که در حال انجام است. “ابتکار کمربند و جاده” (BRI)، که توسط رئیس جمهور شی جین پینگ در سال ۲۰۱۳ اعلام شد، به طور قابل توجهی به این امر کمک کرده است و رشد سریع تجارت بین جمهوری خلق چین و ۱۵۰ کشور دیگر “ابتکار کمربند و جاده” را نیز به همراه داشته است که به طور متوسط ۶.۴ درصد بوده است – بیشتر از رشد تجارت با کشورهای غیر “ابتکار کمربند و جاده”. تجارت “ابتکار کمربند و جاده” اکنون حدود ۴۵.۴ درصد از تجارت خارجی چین را تشکیل می دهد؛ در سال ۲۰۱۳ تنها ۳۹.۲ درصد بود. این امر همچنان رو به افزایش است و به همین ترتیب به تقویت اقتصاد در سایر کشورهای “ابتکار کمربند و جاده” نیز کمک می کند. هدف از ابتدا هم چنین بود.

کشورهای “ابتکار کمربند و جاده” – این بیشتر یا کمتر جهان غیر غربی است. ایالات متحده، قدرت های غرب اروپا، ژاپن و استرالیا از “جاده ابریشم” دوری کرده اند؛ ایتالیا، که تنها کشور G7 بود که به آن پیوست، اکنون مجبور به عقب نشینی شده است. اما این بدان معناست: اگر کشورهای “ابتکار کمربند و جاده” اکنون همکاری خود را بیشتر تقویت کنند، اگر از نظر صنعتی، علمی و فرهنگی به هم نزدیکتر شوند و اگر پلتفرم های مشترک بیشتری ایجاد کنند، وزن آنها نسبت به غرب افزایش می یابد. بریکس اکنون به عنوان یک نقطه مقابل G7 تثبیت شده است و با گسترش خود، موقعیت اقتصادی و سیاسی خود را تقویت می کند. تصمیم قدرت های غربی برای دوری از “جاده ابریشم جدید” چین، ناشی از امید بود که بتوان پروژه بزرگ چین را احتمالاً کند کرد. اکنون که این امر امکان پذیر نیست، غرب در شبکه ای که شامل سه چهارم همه کشورها است، از آن خارج شده است.

پکن نیز می تواند صعود خود را به موفقیت در صعود جهانی جنوب بپیوندد: اگر “ابتکار کمربند و جاده” همچنان به پیشرفت خود ادامه دهد، نه تنها جمهوری خلق چین، بلکه کشورهای درگیر آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین نیز از آن بهره مند می شوند. اما نباید فراموش کرد که ساختاری، چین بزرگترین سود را از جاده ابریشم می برد. این پروژه بزرگ را از نظر سیاسی هدایت می کند؛ از نظر اقتصادی ابتکار عمل را دارد؛ در مرکز زیرساخت های حمل و نقل قرار دارد: همه راه ها به پکن منتهی می شوند. بنابراین، با “ابتکار کمربند و جاده”، ساختارهای جهانی در حال شکل گیری هستند که نشان دهنده یک نظم جهانی جدید تحت سلطه چین است. قدرت های غربی از پیوستن به “ابتکار کمربند و جاده” و مبارزه با جمهوری خلق چین در آن برای شکل دادن به آینده جهان در سطح برابر خودداری کرده اند. اگر آنها این مسیر را ادامه دهند و از تعادل قدرت در مسیر مذاکره خودداری کنند، درگیری بعدی به طور غیرقابل کنترل تشدید خواهد شد.