
ترجمه مجله هفته
ماکرون در آفریقا هیچ کاری را درست انجام نمیدهد. در نیجر ابتدا مانع می شود، سپس به جای مذاکره فرار می کند
امانوئل مکرون سرانجام در تاریخ ۲۴ سپتامبر تصمیم گرفت سفیر فرانسه و نیروهای نظامی فرانسه را از نیجر خارج کند. این یک تغییر ناگهانی بود. تنها چهار هفته قبل، مکرون از پیروی از دستورات کودتاچیان که به سفیر و نیروهای فرانسه دستور داده بودند کشور را ترک کنند، خودداری کرد. او ادعا میکرد که دولت جدید را به رسمیت نمیشناسد که در تاریخ ۲۶ ژوئیه قدرت را به دست گرفت و اصرار داشت که نیروهایش در کشور باقی خواهند ماند.
به عنوان یک محقق سیاسی در روابط بینالملل، من بیش از یک دهه است که وضعیت امنیتی و افزایش شورش در منطقه ساحل آفریقا را بررسی کردهام. به نظر من، اقدامات فرانسه ابهامات بیموردی را در منطقهای که قبلاً از ناامنی ناشی از فعالیتهای رو به رشد گروههای شبهنظامی اسلامی، و همچنین شش کودتای نظامی در سه سال گذشته، رنج میبرد، ایجاد کرد.
به نظر من، فرانسه مرتکب یک اشتباه استراتژیک شد. اگرچه دولت جدید را به رسمیت نمیشناخت، اما باید ارتباط را حفظ میکرد، بهویژه پس از اینکه در دیگر مستعمرات سابق خود مانند مالی و بورکینافاسو شکست خورد. بازیگر خارجی مهم دیگر در نیجر ایالات متحده بود. ایالات متحده تصمیم گرفت با دولت جدید مذاکره کند. برخلاف فرانسه، این کشور کودتای نظامی را به عنوان بهانهای برای راه اندازی نزاع انتخاب نکرد. ایالات متحده پس از توافق با دولت جدید، عملیات خود را در برخی از پایگاههای خود در نیجر از سر گرفت.
اقدامات مکرون ممکن است سه پیامد منفی برای منطقه داشته باشد. این امر مبارزه با تروریسم را تضعیف خواهد کرد. همچنین راه را برای نفوذ بیشتر گروه شبهنظامی واگنر، که توسط روسیه حمایت میشود، باز میکند. در نهایت، پیامدهای آن برای بحران مهاجرت در اروپا نیز وجود دارد.
نیجر نقش مهمی در معماری امنیتی منطقه صحرا ایفا می کند. این کشور به طور فعال درگیر و به سازمان های امنیتی مانند G5 Sahel و Multinational Joint Task Force دارد.
این سازمان ها در مبارزه با تروریسم در منطقه درگیر هستند. علاوه بر کمک مالی به هر دو سازمان، به ویژه به G5 Sahel، فرانسه همچنین در آموزش نیروهای نیجری و در شناسایی هوایی و هواپیماهای بدون سرنشین تهاجمی درگیر است و به طور فعال با تروریست ها در منطقه می جنگد.
تصمیم فرانسه برای خروج از نیجر بر عملیات ضدتروریسم در منطقه تأثیر خواهد گذاشت. فرانسه مدت هاست که در منطقه درگیر بوده و دارای سربازانی است که منطقه را به خوبی می شناسند. از دست دادن این افسران شکافی ایجاد خواهد کرد که نیجر ممکن است در کوتاه مدت برای پر کردن آن تلاش کند.
مانند فرانسه، ایالات متحده نیز حضور نظامی بزرگی در نیجر دارد، جایی که بزرگترین پایگاه هواپیماهای بدون سرنشین خود در آفریقا را اداره می کند. پیش از این، اهمیت و پیامدهای امنیتی پایگاه هواپیماهای بدون سرنشین در منطقه را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده ام.
از سوی خود، اتحادیه اروپا به امنیت منطقه با ارائه کمک مالی به G5 Sahel و نیروی مشترک چند ملیتی کمک می کند. این شتاب باید حفظ شود تا از دست دادن آنچه قبلاً به شکل یک معماری امنیتی تثبیت شده محقق شده است، جلوگیری شود.
خروج نیروهای فرانسه روحیه سربازان در ائتلاف امنیتی و گروه های شورشی را تضعیف می کند. پس از کودتا، افزایش حملات تروریستی ثبت شده است.
روس در برابر ایالات متحده
شرایط توافق بین ایالات متحده و دولت نظامی نیجر منتشر نشده است. با این حال، غیرمنطقی نیست که فرض کنیم یکی از دلایل واشنگتن برای اطمینان از ماندن در نیجر، ترس از، از دست دادن این کشور آنهم به نفع روسیه بود. در مالی، دولت نظامی سربازان فرانسوی را با نیروهای واگنر جایگزین کرد. از سال ۲۰۲۲، روسیه از طریق گروه واگنر پس از خروج فرانسه نفوذ بهم زد. واشنگتن میخواهد از، از دست دادن میدانهای بیشتر به نفع نفوذ روسیه جلوگیری کند. با حضور گروه واگنر در مالی، این احتمال وجود دارد که پیمان نظامی اخیراً بین سه کشور (مالی، نیجر و بورکینافاسو) حضور این گروه را گسترش دهد.
علاوه بر این، ایالات متحده سرمایه گذاری زیادی در منطقه ساحل، به ویژه در نیجر انجام داده است. در دهه گذشته، ایالات متحده صدها میلیون دلار را صرف زیرساخت های امنیتی کرده است، از جمله یک پایگاه پهپاد در آگادز (در مرکز نیجر). ایالات متحده نقشی را که “فضاهای ناامن” در ساحل می توانند در تولید تروریسم ایفا کنند، درک می کند. این امر در مورد مناطق بین پاکستان و افغانستان صادق بود، جایی که القاعده حملات علیه ایالات متحده و متحدان غربی خود را انجام داد.
تاثیر بر مهاجرت
حتی بازیگران بزرگ دیگر نیجر، مانند اتحادیه اروپا، نمی توانند رفتاری مانند فرانسه را برگزینند. اتحادیه اروپا به ثبات در نیجر نیاز دارد تا قاچاق را مهار کند و از یک فاجعه انسانی دیگر مانند آنچه در سال های ۲۰۱۵-۲۰۱۶ رخ داد، جلوگیری کند. اروپا در این دوره شاهد مهاجرت بیشترین تعداد مهاجران از طریق نیجر و لیبی به اروپا بود.
شکی نیست که رژیم های مدنی روسای جمهور محمدو ایسوفو و محمد بازوم به کاهش جریان مهاجرت از طریق نیجر به لیبی کمک کرده اند. در حالی که به عنوان وزیر کشور خدمت می کرد، بازوم در تصویب قانون علیه قاچاق انسان در نیجر نقش مهمی داشت. این قانون توسط بازوم حمایت شد، اما همچنین تصور می شود این همکاری تو با غرب به برکناری او توسط نظامیان کمک کرده است. این کودتا ممکن است تهدید کند که توافق با اروپا را لغو کنند و به تماشای مهاجرانی که دوباره از طریق نیجر برای رسیدن به اروپا عبور می کنند، بنشیند. اتحادیه اروپا باید کانال دیپلماتیک قوی با کودتا برای حفظ ثبات، جلوگیری از افزایش قاچاق و ادامه تلاش ها برای بازگشت نظم دموکراتیک حفظ کند.
گام های بعدی
فکر می کنم قدرت های خارجی باید بپذیرند که یک دولت در نیجر وجود دارد که از محبوبیت خاصی در میان شهروندان برخوردار است. کانال های دیپلماسی منجمد باید برای جلوگیری از فروپاشی کامل معماری امنیتی ساحل صحرا و دستیابی به گذار سریع به دموکراسی مجدداً فعال شوند.
گفت و گو
یادداشت سردبیر. نویسنده این مقاله یک دیپلمات اروپایی بسیار شناخته شده است که به دلایل امنیتی با نام مستعار “گفت و گو” امضا می کند. این اولین بار است که در رسانه های آفریقایی مداخله می کند.
جای این مقاله در مجله هفته نبود