من از اسرائیل در برابر ادعاهای آپارتاید دفاع کردم، دیکر نه!

برای چندین دهه، من از اسرائیل در برابر ادعاهای آپارتاید دفاع کردم. من دیگر نمی توانم
در اسرائیل، من اکنون شاهد آپارتایدی هستم که با آن در آفریقای جنوبی بزرگ شدم. قدرت گرفتن فاشیست و نژادپرستانه دولت اسرائیل هدیه ای است که دشمنان اسرائیل مدت ها در انتظار آن بودند.

بنیامین پوگرواند
هاآرتص
ترجمه مجله هفته

من قبلاً این را تجربه کرده ام: تصاحب قدرت، فاشیسم و نژادپرستی، تخریب دموکراسی. اسرائیل به جایی میرود که آفریقای جنوبی ۷۵ سال پیش بود. این مثل تماشای بازپخش یک فیلم ترسناک است.

در سال ۱۹۴۸، زمانی که نوجوانی در شهر کیپ تاون بودم، نتایج انتخابات ۲۶ مه را روی یک تابلوی بزرگ روی ساختمان یک روزنامه دنبال کردم. نظام انتخاباتی برنده همه چیز نتایج تحریف شده ای را به همراه داشت: حزب ناسیونالیست آفریقانر به همراه شریک کوچکتر خود ۷۹ کرسی پارلمانی را در مقابل ۷۴ کرسی برای حزب متحد و شریک کوچکترش به دست آورد.

اما نات ها، همانطور که به آنها می گفتند، در واقع تنها ۳۷.۷ درصد آرا را در مقابل ۴۹.۱۸ درصد آرای مخالفان به دست آوردند. اگرچه مخالفان بیش از ۱۱ درصد آرای بیشتر کسب کردند، اما نات ها گفتند که اکثریت را دارند و می توانند هر کاری که می خواهند انجام دهند.

در اسرائیل ۲۰۲۳، من برخی از همین تجربیات را دوباره زندگی می کنم. نظام انتخاباتی تناسبی ما نیز می تواند نتایج را تحریف کند: نوامبر گذشته، لیکود به همراه شرکای کوچکترش ۶۴ کرسی در مقابل ۵۶ کرسی برای مخالفان به دست آورد. در واقع، بلوک راست تنها با ۰.۶ درصد آرا پیروز شد.

دولت ۰.۶ درصدی می گوید که نماینده اراده اکثریت است و می تواند هر کاری که می خواهد انجام دهد. این دولت همچنان به گفتن این حرف ادامه می دهد، حتی اگر نظرسنجی مؤسسه دموکراسی اسرائیل نشان دهد که کمتر از یک سوم اسرائیلی ها از قانون آن برای پایان دادن به معیار به اصطلاح معقولیت حمایت می کنند که به دادگاه عالی اجازه می داد تصمیمات دولتی را که غیرمنطقی می دانست لغو کند.

آفریقای جنوبی از دموکراسی برخوردار بود – یعنی در میان سفیدپوستانی که ۲۰ درصد جمعیت را تشکیل می دادند. سیاه پوستان حق رای نداشتند؛ فقط برخی از آفریقای جنوبی های چند نژادی و آسیایی می توانستند رای دهند. کسانی که سفیدپوست نبودند در تمام جنبه های زندگی خود با تبعیض نژادی شدید مواجه بودند.

در اسرائیل، اعراب که حدود ۲۱ درصد از جمعیت را تشکیل می دهند، می توانند رای دهند. اما آنها از تبعیض رنج می برند: مسلمانان و مسیحیان به خدمت سربازی فراخوانده نمی شوند و کسانی که خدمت سربازی نمی کنند از مزایا محروم می شوند. صندوق ملی یهود حدود ۱۳ درصد از زمین های اسرائیل را در اختیار دارد و غیر یهودیان – یعنی اعراب – را از مالکیت یا اجاره آن منع می کند.

ائتلاف وعده داده است که تبعیض را تشدید کند. این ائتلاف قبلاً تهدید کرده است که میلیون ها شِکِل را که برای ارتقای شرایط زندگی اعراب فقیر در نظر گرفته شده است، پس بگیرد.

در آفریقای جنوبی، پیروزی ناسیونالیست ها به معنای آپارتاید بود که تبعیض موجود علیه رنگین پوستان را تشدید و نهادی کرد.

در سال ۲۰۰۱، من به هیئت دولتی اسرائیل در کنفرانس جهانی علیه نژادپرستی در دوربان پیوستم. دولت شارون به دلیل تخصص من پس از یک ربع قرن فعالیت به عنوان روزنامه نگار در آفریقای جنوبی از من دعوت کرد. تخصص من گزارش از نزدیک آپارتاید بود.

در این کنفرانس، از انبوه دروغ ها و اغراق ها در مورد اسرائیل ناراحت و عصبانی شدم. در سال های بعد، من با تمام توانم با متهم کردن اسرائیل به عنوان یک دولت آپارتاید مخالفت کرده ام: در سخنرانی ها، مقالات روزنامه، تلویزیون و در یک کتاب.
با این حال، این اتهام در حال تبدیل شدن به یک واقعیت است. اولاً، قانون دولت-ملت، یهودیان را بالاتر از شهروندان هموطن عرب-مسلمان، دروزی، بدوی و مسیحی قرار می دهد. هر روز وزرای دولت و متحدان آنها را می بینند که طرح ها و اطهارات نژادپرستانه را ابراز می کنند و با اقدامات تبعیض آمیز به آن عمل می کنند. حتی برای دروزها که مانند یهودیان از سال ۱۹۴۸ به خدمت سربازی فراخوانده شده اند، شفقتی وجود ندارد.

دوم، اسرائیل دیگر نمی تواند امنیت را بهانه رفتار ما در کرانه باختری و محاصره غزه بداند. پس از ۵۶ سال، اشغال ما دیگر نمی تواند به عنوان موقت، در انتظار راه حلی برای درگیری با فلسطینی ها توضیح داده شود. ما به سمت الحاق پیش می رویم، با درخواست هایی مانند دو برابر کردن تعداد نیم میلیون شهرک نشین اسرائیلی که در حال حاضر در کرانه باختری هستند.

ارتش کاملاً در تصرف غیرقانونی زمین و ایجاد سکونتگاه های غیرقانونی دست دارد. دولت میلیون ها شیکل را برای شهرک نشینان برای سوء استفاده مهیا میکند. از قوانین خود سوء استفاده می کند. شهرک نشینان فلسطینی ها را می کشند و خانه ها و ماشین ها را تخریب می کنند. دادگاه ها به ندرت دخالت می کنند. سربازان می ایستند و تماشا می کنند.

ما از فلسطینی ها هرگونه امید به آزادی و زندگی عادی را سلب کردیم. ما به تبلیغات خودمان باور داریم و معتقدیم که چند میلیون نفر فروتنانه حاضر به پذیرش حقارت و ظلم دائمی خواهند بود.

دولت، اسرائیل را عمیق تر و عمیق تر به سمت رفتارهای غیرانسانی و ظالمانه فراتر از هر گونه دفاعی سوق می دهد. من مجبور نیستم مذهبی باشم تا بدانم این خیانتی شرم آور به اخلاق و تاریخ یهود است.

در آفریقای جنوبی، از کلمات خوب برای قوانین مخرب استفاده می شد. تحمیل آپارتاید در دانشگاه ها برای محدود کردن دسترسی سیاهپوستان با “قانون گسترش تحصیلات دانشگاهی” انجام شد. تشدید “گذر” – سندی که وسیله اساسی کنترل سیاهان بود – با “قانون لغو گذرنامه ها (هماهنگی اسناد)” انجام شد.

در اسرائیل، از “اصلاحات قضایی” برای توصیف نابودی دموکراسی استفاده می شود، که با پایان دادن به نظارت قضایی بر قوه مجریه و کنست آغاز می شود. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر، به تلویزیون خارجی می گوید که تغییرات کوچک است و مخالفان احمق هستند. او توضیح نمی دهد که چرا پس از او و شرکای او مصمم هستند که آن را با وجود مخالفت عظیم و در حالی که کشور در آتش می سوزد، به زور اجرا کنند.

در آفریقای جنوبی، سلب حق رای از شهروندان چند نژادی و آسیایی منجر به اعتراضات گسترده به رهبری کهنه سربازان جنگ جهانی دوم شد. بالاترین دادگاه، بخش تجدیدنظر، قانون رای را خلاف قانون اساسی تشخیص داد. ناسیونالیست ها از اکثریت خود در پارلمان برای تشکیل دادگاه عالی پارلمان استفاده کردند که بخش تجدیدنظر را لغو کرد و سپس تعطیل شد. شهروندان چند نژادی و آسیایی حق رای خود را از دست دادند.

مخالفت با آپارتاید افزایش یافت. نات ها با اکثریت خود در پارلمان، قانون سرکوب کمونیسم را تصویب کردند که به وزیر دادگستری اختیار می داد احکام خودسرانه ای صادر کند که آزادی های فردی را به شدت محدود می کرد. مجازات ها شامل حبس خانگی و ممنوعیت تماس با بیش از یک نفر و ممنوعیت نوشتن و سخنرانی در ملاء عام بود. مجرمین می توانند تا پنج سال زندان محکوم شوند. کمونیست ها اولین هدف آنان بودند، به دنبال آنها لیبرال ها – حتی ضد کمونیست های پر و پا قرص – و هر کسی که با آپارتاید مخالفت می کرد، چه صلح آمیز و چه خشونت آمیز. سپس بازداشت ۳۰ روزه بدون محاکمه آمد که به سه ماه، سپس شش ماه و در نهایت بازداشت بدون پایان افزایش یافت.

هزاران نفر “ممنوع شدند”، بدون محاکمه بازداشت شدند و به حبس طولانی مدت محکوم شدند. ارتش و پلیس به طور مکرر به شهرک‌های سیاه‌نشین محاصره شده می‌رفتند و مردم را می‌کشتند و مورد وحشی‌گری قرار می‌دادند.

در اسرائیل، گزارش شده است که حدود ۱۲۰۰ فلسطینی کرانه باختری بدون محاکمه زندانی هستند. ارتش دائماً به شهرهای کرانه باختری حمله می کند، ویرانی ایجاد می کند و مظنونان تروریست بیشتری را بازداشت می کند. تراژدی ها ادامه دارد.

وزیر امنیت ملی ایتامار بن غفیر به بهانه مبارزه با جرم و جنایت در جامعه عرب، قانونی می خواهد که به پلیس اختیار دهد اسرائیلی ها را بدون اتهام یا محاکمه زندانی کند. این سیاستی است که در کرانه باختری در حال انجام است.

بن غفیر قبلاً رئیس پلیس تل آویو را که او را به دلیل سهل انگاری بیش از حد در برابر معترضان سرزنش می کرد، برکنار کرده است. او اطمینان داده است که دوره ریاست زندان ها در پایان امسال به پایان می رسد. او ارتقاء و استخدام در پلیس و زندان ها را بررسی می کند. او می خواهد یک “گارد ملی” پرهزینه تحت کنترل خود داشته باشد.

در آفریقای جنوبی، یک سازمان مخفی آفریکانر، Broederbond (Band of Brothers)، از پشت صحنه رشته ها را به دست گرفت. این سازمان هر شغل مهمی را یا تایید میکرد یا در دست داشت: مدیران مدارس، پلیس، افسران ارشد زندان و ارتش و اعضای خدمات دولتی. شریک آن کلیسای اصلاح شده هلندی بود که به عنوان حزب ناسیونالیست در نماز توصیف می شد. کالوینیست و محافظه کار، کشیشان آن اعلام کردند که کتاب مقدس به معنای واقعی کلمه درست است، که آپارتاید را توجیه می کند و آفریکانرها قوم برگزیده هستند که مأموریت آنها نجات “تمدن سفید” است.

نات ها “آموزش ملی مسیحی” را در مدارس اعمال کردند. رادیو و تلویزیون به شدت کنترل می شدند. فیلم ها و تئاتر سانسور شدند. هزاران کتاب به عنوان “نامطلوب، ناپسند یا مستهجن” ممنوع شد. ازدواج بین نژادی ممنوع بود. کل کشور تقسیم شد تا افراد از نژادهای مختلف در مناطق خود زندگی کنند. سفیدپوستان بیشترین و بهترین ها را گرفتند. میلیون ها نفر از رنگین پوستان از خانه های خود بیرون رانده شدند.

در اسرائیل، ارتدوکس های افراطی با لیکود و ملی‌گرایان مذهبی متحد شده اند تا پول نامحدودی برای مدارس جداگانه خود به دست آورند، فرزندان خود را از ارتش دور نگه دارند و دیکته‌های مذهبی خود را بر کل کشور تحمیل کنند. آنها ازدواج و طلاق یهودی را کنترل می کنند و فقط به ازدواج های ارتدوکس اجازه می دهند. دامنه نفوذ آنها فقط در حال گسترش است.

در آفریقای جنوبی، مخالفت بین المللی با آپارتاید رد شد. این کشور به پلکانی از جهان تبدیل شد. محکومیت ها و تحریم ها و خروج سرمایه گذاری از سوی سازمان ملل متحد رد شد. اقتصاد سقوط کرد. سرانجام، ویران شد، دیگر نمی توانست از آپارتاید حمایت کند و این یکی از دلایل اصلی اجبار سفیدپوستان به واگذاری قدرت و امتیازات خود در سال ۱۹۹۴ بود.

در اسرائیل، نتایج حمله ائتلاف به قوه قضائیه و وعده های آنها برای حملات بیشتر، به خوبی گزارش شده است. تأثیرات فاجعه بار بر اقتصاد نیز در حال ظهور است. ایالات متحده هر ساله بیش از ۳.۸ میلیارد دلار به اسرائیل کمک می کند و از ما در برابر حملات، چه موجه و چه غیر موجه، در مجامع بین المللی دفاع می کند. ما برای بقا به ایالات متحده وابسته هستیم، اما در حال از دست دادن حمایت در کنگره هستیم. رهبران ائتلاف اهمیتی نمی دهند.

مدیرکل وزارت آموزش و پرورش در اعتراض به اصلاحات قضایی استعفا داده است. قضات تحقیر می شوند. ائتلاف خواستار اخراج دادستان کل است. کانون وکلا در حال خلع سلاح است. کنترل شدید رسانه ها در جریان است. رعایت شبات تحمیل می شود. فرهنگ و حقوق زنان تحت کنترل محدودکننده قرار می گیرند. بادیه نشینان به طور دسته جمعی اخراج می شوند. معترضان خائن خوانده می شوند.

ما به رحمت فاشیست ها و نژادپرستان (هر دو کلمه با دقت انتخاب شده) وابسته هستیم که نمی توانند و نمی خواهند متوقف شوند.

من در مورد آفریقای جنوبی و اسرائیل می نویسم زیرا هر دو را می شناسم، ۵۳ سال در یکی و نزدیک به ۲۶ سال در دیگری. هیچ کدام منحصر به فرد نیست. همان الگوی سرکوب راست‌گرا در زمان ما در مجارستان و لهستان، در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین و پیش از آن در اروپا در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ رخ داده است.

در اسرائیل، اکنون شاهد آپارتایدی هستم که با آن بزرگ شدم. اسرائیل در حال هدیه دادن به دشمنان خود در جنبش تحریم، واگذاری و تحریم (BDS) و متحدان آن، به ویژه در آفریقای جنوبی است، جایی که انکار وجود اسرائیل در میان بسیاری از سیاهان، در اتحادیه های کارگری و کمونیست ها و محافل مسلمان شدید است.
فعالان BDS به ادعاهای خود ادامه خواهند داد، از روی نادانی و/یا سوء نیت، و حرف هایی درست و غلط را در مورد اسرائیل منتشر خواهند کرد. آنها مدت‌هاست که علیه اسرائیل حرف زده اند اما اکنون ادعاهای آنها حقانیت خواهند یافت. اسرائیل چهره واقعی خود را نشان میدهد.

بنیامین پوگرواند، متولد آفریقای جنوبی، معاون سردبیر Rand Daily Mail در ژوهانسبورگ بود و برای راه اندازی یک مرکز گفتگو به اورشلیم آمد. وی به دلیل خدمات به روزنامه نگاری و دانشگاه در دوران آپارتاید، نشان نقره ای Ikhamanga آفریقای جنوبی را دریافت کرد.