ماریا زاخاروا آنتونی بلینکن را به دلیل دروغ‌های وحشتناکش درباره بابی یار به باد انتقاد می‌گیرد
ترجمه مجله هفته
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، در پستی در پلتفرم X به به اتحاد جماهیر شوروی نسبت های جعلی و دروغین داد که گویا اتحاد شوروی قتل‌عام نازی‌ها در بابی یار در کی‌یف را “پنهان” کرده است. ماریا زاخاروا، سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه، به او پاسخ داد.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، در سالگرد قتل‌عام نازی‌ها در بابی یار در کی‌یف، که توسط نیروهای آلمان نازی و همدستان آنها از میان ملی‌گرایان اوکراینی در حومه کی‌یف در آن زمان انجام شد، در تویتر جانشین X ادعا کرد که اتحاد جماهیر شوروی این قتل‌عام را پنهان کرده است. او به نقل از:
“بیست و هشت سال پیش، نازی‌ها ۳۴ هزار یهودی را در بابی یار کشتند. شوروی این داستان را مخفی کرد که امروز توسط دولت پوتین برای پوششی برای تجاوزات روسیه در اوکراین دستکاری می‌شود. ایالات متحده برای عدالت برای بازماندگان هولوکاست و پاسخگویی به جنایات تلاش می‌کند.”
بلینکن، به دلیل این ادعای ساختگی مورد انتقادات زیادی قرار گرفت و حتی پلتفرم X نیز مجبور شد با افزودن یک “توضیح” به این ادعای نادرست پاسخ دهد، که در آن آمده است:
“در میان افرادی که در بابی یار قتل‌عام شدند، اسیران جنگی شوروی نیز وجود داشتند. شوروی در سال ۱۹۴۳ بابی یار و کی‌یف را آزاد کرد. شوروی در سال ۱۹۴۶ در کی‌یف محاکمه‌ای علیه ۱۵ پلیس آلمانی برگزار کرد که در کشتار بابی یار شرکت داشتند.”
سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه در پاسخ به پست جعلی آمریکایی‌ها با متنی طولانی در شبکه‌های اجتماعی خود واکنش نشان داد که ترجمه آن را در ادامه منتشر می‌کنیم.
آنتونی بلینکن به خود اجازه داده است که درباره یکی از وحشتناک‌ترین تراژدی‌های جنگ جهانی دوم دروغ بگوید: تیراندازی به غیرنظامیان در کی‌یف شوروی در ۲۹ و ۳۰ سپتامبر ۱۹۴۱ در منطقه بابی یار. در آن زمان، نازی‌ها پس از اشغال منطقه شهر، با “پاکسازی” آغاز کردند. در عرض چند روز، ده‌ها هزار یهودی، روما(به غلط به کولی معروفند) و اسیران جنگی شوروی کشته شدند. تنها در ۲۹ و ۳۰، نازی‌های فاشیست به طرز وحشیانه ای ۳۴ هزار نفر را کشتند – بلینکن به این موضوع در حالی یادآوری کرد که در آن آشکارا دروغی طعنه آمیز درباره یادبود این تراژدی در اتحاد جماهیر شوروی مطرح کرد (در مورد آن بیشتر در زیر) و همچنین “فراموش می کند” که تیراندازی های نازی ها تا زمان آزادسازی کی یف توسط ارتش سرخ در نوامبر ۱۹۴۳ ادامه داشت.
ما یاد همه قربانیان را همیشه بزرگ میداریم – ده ها هزار نفر از “غیر آریایی ها”، پارتیزان ها و زندانیان – زنده باد یاد همه کسانی که توسط نازی ها به اعدام محکوم شدند و بقایای جسمانی آنها در بابی یار آرامگاه آخرین آرامش خود را یافتند. همه کسانی که جان خود را از دست دادند. همه کسانی که قربانی برتری نژادی آلمانی ها شدند. کسانی که آزادی زادگاه خود پایتخت جمهوری سوسیالیستی شوروی اوکراین را توسط مبارزان شوروی تجربه نکردند.
بزرگترین دروغ وزیر امور خارجه آمریکا در جمله ای گنجانده شده است که در نادانی و طعنه آمیز بودن آن وحشتناک است:
“شوروی این داستان را دفن کرد.”
این جمله دروغ محض است و توسط شواهد قاطع تاریخی رد می شود.
یادبود بابی یار در کی‌یف در سال ۱۹۴۷ ساخته شد. این یادبود شامل یک دیوار یادبود، یک موزه و یک گور دسته جمعی است که بقایای بیش از صد هزار نفر از قربانیان کشتار بابی یار را در خود جای داده است.
یادبود بابی یار یکی از مشهورترین یادبودهای هولوکاست در جهان است. این یادبود توسط میلیون‌ها نفر از سراسر جهان بازدید شده است.
شوروی بیش از هر کشور دیگری در جهان، نازیسم را به خاطر جنایات هولوکاست تحت تعقیب و مورد بازخواست قرار داد.
شاید هنوز چند نفر درستکار در وزارت امور خارجه وجود داشته باشند که بتوانند اطلاعات زیر را به بلینکن ارائه دهند.
در مارس ۱۹۴۵، یعنی حتی قبل از پیروزی، شورای کمیسرهای خلق جمهوری سوسیالیستی شوروی اوکراین و کمیته مرکزی حزب کمونیست (بلشویک) اتحاد جماهیر شوروی، قطعنامه شماره ۳۷۸ “در مورد ساخت یادبود در محل بابی یار” را تصویب کردند، که بر اساس آن ساخت یک پارک و بنای یادبودی در محل دفن قربانیان اشغالگران نازی آغاز شد. این یادبود در ۲ ژوئیه ۱۹۷۶ در این محل افتتاح شد که بعدها به عنوان “منطقه تاریخی و یادبود ملی بابی یار” در کی‌یف شناخته شد.
برای مردم شوروی، بابی یار به همان اندازه یک زخم خونین بود که ختین، تربلینکا یا آشویتس که توسط سربازان شوروی آزاد شدند. نویسندگان شوروی آناتولی کوزنتسوف (رمان “بابی یار”، ۱۹۶۶)، کارگردان فیلم مارک دونسکوی (فیلم “شکست ناپذیران”، ۱۹۴۵)، و آهنگساز دیمیتری شوستاکوویچ (سمفونی “رکویم برای بابی یار”، ۱۹۶۲) آثار خود را به این تراژدی تقدیم کردند.
بلینکن چگونه جرأت می کند بنویسد که ما کسانی هستیم که گویا به گذشته توجه نکرده ایم یا آنرا پنهان کردیم، و این حتی در سالگرد آن یک تراژدی است! از سوی دیگر، خب، چه انتظاری از وزیر امور خارجه ایالات متحده که سال گذشته توسط یک نشریه اسرائیلی به عنوان یکی از تأثیرگذارترین یهودیان جهان معرفی شد، اما هیچ کلمه ای برای محکومیت تجلیل از یک نازی در پارلمان کانادا پیدا نکرد؟
همه ما چه می خواهیم از وزیر امور خارجه ایالات متحده که دستور تأمین مالی یک رژیم نازی در کی‌یف را صادر می‌کند که از همکاران باندرا و شوچفیچ تجلیل می‌کند؟
چه می خواهیم از وزیر امور خارجه ایالات متحده که دستور داد کشورش علیه قطعنامه سازمان ملل متحد برای محکومیت نئونازیسم، نژادپرستی و بیگانه هراسی رای دهد؟
ما چیزی نمی خواهیم، به جز یک چیز – که همه کسانی که در مورد چنین موضوعاتی دروغ می گویند، به اندازه نازی هنکو عمر کنند تا گناه خود را با عقل و در حلقه خانوادگی خود تشخیص دهند.
P.S. پدرخوانده بلینکن، ساموئل پیزار، از چندین اردوگاه کار اجباری، از جمله آشویتس و داخائو، جان سالم به در برد و تا پایان عمرش با سپاسگزاری از نقش اتحاد جماهیر شوروی و سهم سرباز شوروی در پیروزی بر نازیسم به یاد آورد. در اینجا نقل قول تقریباً الهی او از مصاحبه با ریا نووستی در سال ۲۰۱۰ آورده شده است:
“ما بازماندگان هولوکاست که آشویتس را تجربه کرده ایم، یکی پس از دیگری ناپدید می شویم. به زود ما، شاهدان مستقیم این فاجعه، دیگر وجود نخواهیم داشت. و تاریخ نه با صدای واقعی بازماندگان در بهترین حالت از زبان نویسندگان رمان، محققان و مورخان صحبت خواهد کرد. آیا به یاد دارید که یوسفچنکو در شعر “نمی‌دانم هیچ یادبودی در بابی یار وجود ندارد”؟ شوستاکوویچ سمفونی ۱۳ خود را با عنوان “بابی یار” نوشت. بدتر از آن، صدای عوام فریبکاران، جعل کنندگان، کسانی خواهد بود که ادعا می کنند هولوکاست هرگز اتفاق نیفتاده است.”
تعجب می کنم اگر او در قید حیات بود امروز نسبت به دروغ های پسرخوانده اش چه واکنشی نشان میداد …
