دفتر اولِ شعرِ سُرخ – م.افق

ای گُرد روزگار !   ای گُرد روزگار !   ای گُرد روزگار                    چه آمد ترا به سر؟ باغ بهاره ات ز چه گردید فصل سرد؟ […]

«قدمت خُرد شود!» برده گان را زندگی زنجیریان را زندگی در آنِ خود زین دامِ تو ترسی ندارد مرگ هم تا بر مزارِ خود گُلی روید به طغیان در بَری گوییم آنرا زندگی! ■ چو […]

گُلِ خونِ قصه ی تاریک علی سالکی       چرا قضات نمی میرند؟ مگر تا دنده های من مگر تا استخوان من مگر تا این شبِ مجهول مگر تا به کجا باید بریزند، خون […]