کی یف: نیویورک تایمز، از کرملین پول میگیرد.

فولویو بلترامی
ترجمه میر فخرایی

دفتر ریاست جمهوری اوکراین از تصمیم خود برای محدود کردن فعالیت کار رسانه های خارجی در این کشور خبر داد ، این تصمیم در واکنش به تحقیقات نیویورک تایمز در مورد موشک اوکراین که به بازار شهر کوستینینوکا برخورد کرد و باعث قتل عام غیرنظامیان شد، گرفته شد.

رژیم کی یف تحقیقات نیویورک تایمز را “کار کثیف ماموران کرملین” خواند، زیرا با روایت رسمی زلنسکی که ارتش روسیه را مقصر دانست، در تضاد است. نسخه زلنسکی که بدون انتقاد توسط رسانه های مختلف ایتالیایی و اروپایی روی خط تبلیغات جنگی ناتو ترویج شد نسخه‌ای که ما از فوریه ۲۰۲۲ در غرب شاهد آن بوده ایم . تبلیغاتی که اوکراین را به عنوان یک «قربانی ابدی» و روسیه را به عنوان یک «کشور تروریستی» به تصویر می کشد.

اتهامات مقامات اوکراینی محدود به روزنامه تاریخی امریکایی نشده و آنها اظهار داشتند که برخی از رسانه های بزرگ غربی (از جمله بیلد آلمان) روایت های کرملین را برای بی اعتبار کردن ضد حمله و دولت اوکراین ترویج کرده‌اند. در نهایت، مقامات اوکراین اعلام کرده اند که مقررات مربوط به کار روزنامه نگاران خارجی در اوکراین را سخت تر خواهند کرد، بدون آنکه جزئیات بیشتری ارائه کنند.

مقررات مربوط به روزنامه نگاران خارجی با وقوع درگیری ناتو و روسیه تشدید شده بود. رژیم کی یف تنها به روزنامه نگارانی که به ترویج داستان “همدلی با آرمان اوکراین” میپرداختند و آن هم با کنترل شدید پلیس سیاسی سرویس امنیتی اوکراین – SBU اجازه فعالیت میدهد که این سازمان پلیسی عملا توسط نئونازی های اوکراین کنترل می شود. روزنامه نگاران اجازه ندارند به جبهه بروند. رژیم مجموعه های فیلم هایی را برای “گزارش جنگ” از مناطق مجاور جبهه تنظیم می کند. برای روزنامه نگاران ممنوع است که مقالات خود را بدون کنترل قبلی و مجوز سرویس امنیتی اوکراین، منتشر کنند.

این مداخله سنگین، که آزادی روزنامه نگاران را برای انجام کار مستقل به خطر می اندازد، اگرچه از سوی رسانه های غربی پنهان نگه داشته شده است، به تدریج اتاق های خبری را مجبور به کاهش قابل توجهی از تعداد خبرنگاران در اوکراین کرده است. بسیاری از اتاق های خبری شروع به بازتولید “یادداشت های” معروف وزارت دفاع اوکراین در مورد پیشرفت عملیات نظامی کرده اند که توسط یک شرکت بازاریابی و ارتباطات بریتانیایی مستقر در لندن بازسازی و تهیه میشود. این یادداشت ها چیزی جز تبلیغات جنگی خالص و کارخانه اخبار جعلی نیستند.

برای تقویت تبلیغات طرفدار اوکراین در غرب، رژیم کیف، به لطف بودجه قابل توجه آمریکا، شبکه NAFO (سازمان فلا آتلانتیک شمالی) را ایجاد کرده است، یک گروه بین المللی از تبلیغ کنندگان متعصب که با تصاویر کارتونی انسانی از سگ ژاپنی شیبا اینو مشخص می شود.

شبکه سازمان فلا آتلانتیک شمالی وظیفه تقویت تبلیغات کی یف در رسانه های اجتماعی، حمایت از تمام مقالات “مطلوب” رسانه های غربی و فعال کردن کمپین های واقعی آزار و اذیت اینترنتی علیه روزنامه نگاران یا رسانه های “غیر متعهد” است که آنها را متهم به طرفداری از روسیه می کند. سازمان فلا آتلانتیک شمالی ایده ای از رهبران نظامی بخش نازی K’artuli Legioni (لژیون گرجستان) است که در کنار ارتش اوکراین می جنگند.

این لژیون در سال ۱۹۴۱ در گرجستان توسط وافن اس اس تشکیل شد و از سربازان گرجستانی تشکیل شده بود که برای قتل عام یهودیان، غیرنظامیان و مبارزه با پارتیزان ها در سرزمین های تحت اشغال آلمان در گرجستان و اوکراین مورد استفاده قرار می گرفت. لژیونی هنرولی که در سال ۱۹۴۵ شکست خورد، پس از استقلال از مسکو پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بازسازی شد.

سازمان فلا آتلانتیک شمالی همچنین با سرویس های اطلاعاتی غربی، به ویژه سیا همکاری می کند. علاوه بر اطلاعات غلط و تبلیغات، سازمان فلا آتلانتیک شمالی همچنین از طریق سرویس امنیتی اوکراین بوسیله روزنامه نگاران غربی تبلیغ میشود. برخی از روزنامه نگاران اروپایی (از جمله ایتالیایی ها) تماس های نزدیکی با سازمان فلا آتلانتیک شمالی دارند.

برخی از روزنامه نگاران غربی بین ژوئیه ۲۰۲۲ و مارس ۲۰۲۳ تلاش کردند روابط نزدیکی با رژیم اوکراین، به ویژه با سرویس امنیتی اوکراین و واحدهای ارتش نئونازی، به امید برخورداری از آزادی بیشتر در کار خود ایجاد کنند. این ترفند باعث ایجاد یک فرایند روانشناختی شناسایی (آگاهانه یا ناخودآگاه) با آرمان های نئونازی اوکراین شد که این روزنامه نگاران غربی را به متعصبان تبلیغاتی کیف تبدیل کرد. تعصب آشکار انها اتاق های خبر روزنامه ها و تلویزیون در یکسال گذشته کاملا مشهود است.
روزنامه نگاران خارجی از سال ۲۰۱۴ تاکنون در اوکراین دوران راحتی نداشته اند. در طول دو سال اول جنگ داخلی در دونباس (که توسط رژیم اوکراین برای جلوگیری از انتخاب آزاد شهروندان شرقی برای مستقل کردن سرزمین های خود آغاز شد)، بیش از ۱۰ روزنامه نگار خارجی در شرایط مشکوکی کشته شدند. همه آنها با سلاح گرم کشته شدند.

نیروهای استقلال طلب در دونتسک شبه نظامیان نئونازی اوکراین را به اعدام های فراقضایی متهم کردند. یکی از اولین قربانیان ایتالیایی اندره روچلی بود که در ۲۰ مه ۲۰۱۴ بر اثر خمپاره شلیک شده از مواضع اوکراین کشته شد. در ژوئیه ۲۰۱۹ دادگاه جنایی پاویا گروهبان اوکراینی-ایتالیایی ویتالی مارکیو را به جرم قتل روچلی گناهکار دانست و او را به ۲۴ سال زندان محکوم کرد.

به لطف فشار سیاسی اوکراین و یک کمپین رسانه ای به نفع او که توسط گروهی از روزنامه نگاران ایتالیایی انجام شد، مارکیو پس از آن در نوامبر ۲۰۲۰ توسط دادگاه تجدید نظر میلان تبرئه شد. در دسامبر ۲۰۲۱ دادگاه تجدید نظر تبرئه درجه دوم را تایید کرد. مارکیو اکنون در دونباس میجنگد.

در فوریه ۲۰۲۳، اندریا اسکرسینی و الفردو بوسکو، دو روزنامه نگار آزاد ایتالیایی، توسط پلیس سیاسی سرویس امنیتی اوکراین دستگیر شدند و متهم به “همکاری با دشمن” شدند. آنها که به مدت ۱۹ روز زندانی شده بودند، توانستند به لطف مداخله محرمانه اما موثر وزارت امور خارجه، کشور را ترک کنند. تنها تقصیر آنها این بود که میخواستند مستقل کار کنند بدون اینکه در معرض سانسور اوکراین قرار بگیرند. به غیر از تنها سه روزنامه، رسانه های ایتالیایی در آن زمان این خبر را نادیده گرفتند و همبستگی خود را با قربانیان رژیم نئونازی اوکراین انکار کردند.

از سال ۲۰۱۴، سرویس امنیتی اوکراین و رژیم کیف یک سایت “Mirotvorets” را فعال کرده اند که در آن خبرنگاران غربی که متهم به طرفداری از روسیه هستند نامشان منتشر میشود. بیش از ده هزار نام در فهرستی به نام “فهرست کشتار” گنجانده شده است. تا ماه مه ۲۰۲۲ فقط روزنامه نگاران، عکاسان و فیلمبرداران در لیست قرار داشتند. از ژوئن ۲۰۲۲ به بعد، این لیست به اساتید دانشگاه، وبلاگ نویسان، خوانندگان، هنرمندان، سیاستمداران از جمله هموطنان ما گسترش یافته است. در ۳۰ اوت، حتی پاپ رهبر کاتولیک ها (برای چند ساعت و سپس حذف) در لیست Mirotvorets قرار گرفت.
این فقط یک لیست نیست. در کنار اسامی، عکس های قربانیان عمومی می شود، تمام اطلاعات خصوصی مانند شماره تلفن، ادرس خانه، ایمیل، نام اعضای خانواده، بستگان و دوستان نزدیک. این پایگاه داده برای شناسایی دشمنانی که باید حذف شوند استفاده می شود. آندره آ روچلی نیز در لیست کشتار قرار گرفت. پس از حذف، یک ضربدر روی عکس در پروفایل آنها ظاهر می شود و عبارت: “حذف شده”. تخمین زده می شود که حداقل ۳ درصد از اسامی وارد شده در لیست قربانی حملاتی بوده اند که اغلب کشنده بوده اند. در ماه مه ۲۰۲۳ جاناتان کوک، روزنامه‌نگار و نویسنده بریتانیایی و همکارش دیوید میلر تحقیقی را در “ایندیپندنت” منتشر کردند که نشان می‌داد سایت “Mirotvorets” توسط سازمان سیا و ناتو تامین مالی می‌شود.
به دلیل شکست فاجعه بار حمله اوکراین همراه با انحطاط رژیم کی یف و رهبر آن زلنسکی، رسانه های غربی (عمدتا آنگلوساکسون ها) شروع به فاصله گرفتن از آنها کردند و برای اولین بار روایتی متفاوت از اوکراین را مطرح کردند . سردبیران روزنامه ها و تلویزیون ها به طور فزاینده ای به سمت یک روایت انتقادی با هدف گرفتن زلنسکی و رژیم او حرکت می کنند تا زمینه را برای رها کردن احتمالی حمایت سیاسی، نظامی و مالی ناتو، تسهیل مذاکرات صلح به منظور جلوگیری از پیروزی کامل روسیه و تسلیم بی قید و شرط تحقیر آمیز خود آماده کنند.

تنها رسانه هایی که نسبت به روند اطلاعات جدید سرکش هستند، رسانه های ایتالیایی هستند که همچنان به گسترش تبلیغات جنگی برای اوکراین ادامه می دهند (البته پضعیت رسانه ها در آلمان از ایتالیا بدتر نباشد بهتر نیست – مترجم) و از پیروزی های خیالی در میدان های جنگ صحبت می کنند. “وفاداری” که قرار است مدت زیادی دوام نیاورد، به ویژه اگر فشارهای موجود از سوی ایالات متحده افزایش یابد. ما در حال حاضر می توانیم یک تغییر جهت محتاطانه را مشاهده کنیم. سه روز پیش یک روزنامه مقاله طولانی در مورد فساد رژیم کیف منتشر کرد.