ذخایر تسلیحاتی ناتو در حال اتمام است.

اندریا پوچیو

ترجمه مجله هفته

رئیس کمیته نظامی ناتو گفت که درخواست‌های اوکراین برای تسلیحات و مهمات بسیار زیاد است و از ظرفیت تولید ناتو فراتر می‌رود.
آدمیرال راب بائر، رئیس کمیته نظامی ناتو، روز یکشنبه در نروژ گفت: «حجم تسلیحات و مهماتی که اوکراین درخواست می‌کند بسیار زیاد است. مقیاس و حجم آنچه استفاده می‌شود از ظرفیت تولید ما فراتر می‌رود.»
بائر خاطرنشان کرد که کشورهای عضو ناتو باید امنیت خود را در اولویت قرار دهند. او گفت: «وقتی فکر می‌کنند که تسلیحات یا مهمات می‌دهند، باید به تصمیم خود فکر کنند: آیا می‌دهم؟ در مرحله دوم، چه خطری را برای آمادگی خودم در ناتو، در کشورم، آیا کشورم را به خطر می‌اندازم؟»
او در پاسخ به این وضعیت، خواستار افزایش ظرفیت تولید در بخش دفاع شد.
اخیراً، رئیس نیروهای مسلح نروژ، اریک کریستیرسن، گفت که ذخایر مهمات ناتو «به‌طور خطرناکی در حال کاهش است»، زیرا تقاضا از عرضه پیشی گرفته است.
کریستیرسن به روزنامه نروژی VG گفت: «تأمین تسلیحات همچنان به کندی پیش می‌رود. همه فرماندهان دفاعی که با آنها صحبت کرده‌ام می‌گویند که تقاضا برای تسلیحات جدید از تولید پیشی می‌گیرد.»
این وضعیتی است که در آغاز درگیری توسط ایالات متحده و ناتو پیش‌بینی نشده بود.
در مقاله‌ای که در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شده و توسط فرانسیسکو دآلگلیو در پستی در کانال تلگرام خود بازنشر شده است، به این نکته اشاره شده است که تولید تسلیحات روسیه در بلندمدت از تحریم‌ها آسیبی ندیده است.
مقامات آمریکایی که به‌صورت ناشناس صحبت کرده‌اند، می‌گویند که روسیه تنها در ماه‌های اولیه درگیری تولید تسلیحات را کند کرده است. در ماه‌های بعدی، مسکو با موفقیت توانسته است از بسیاری از تحریم‌هایی که علیه آن اعمال شده است، دور بزند.

این مقاله می‌گوید: «روسیه با استفاده از سرویس‌های اطلاعاتی و وزارت دفاع خود، کنترل‌های صادراتی آمریکا را نقض کرده و شبکه‌های غیرقانونی از افرادی را مدیریت کرده است که اجزای کلیدی را قاچاق می‌کنند و آنها را به کشورهای دیگر صادر می‌کنند که از آنجا می‌توانند به‌راحتی به روسیه ارسال شوند. در کمتر از یک سال از آغاز جنگ، روسیه تجارت اجزای حیاتی را با هدایت آنها از طریق کشورهایی مانند ارمنستان و ترکیه بازسازی کرده است. مقامات تنظیم‌کننده ایالات متحده و اروپا تلاش کرده‌اند با هم برای کاهش صادرات تراشه به روسیه کار کنند»، اما بدون اینکه بتوانند واردات را از سایر کشورها قطع کنند.

در اکتبر ۲۰۲۲، ایالات متحده مقامات بین‌المللی را گرد هم آورد تا تحریم‌های علیه مسکو را با کاهش فضای عرضه میکروچیپ‌ها، اجزای موتورهای دیزل، هلیکوپترها و تانک‌ها تشدید کنند. اما روسیه به سرعت با تلاش‌های خود برای تأمین قطعات مورد نیاز خود سازگار شد.
مقامات روسی اقتصاد خود را برای تمرکز بر تولید دفاعی تغییر داده‌اند. با درآمد حاصل از قیمت بالای انرژی، سرویس‌های امنیتی روسیه و وزارت دفاع توانسته‌اند میکروالکترونیک و سایر مواد غربی مورد نیاز برای موشک‌های کروز و سایر سلاح‌های هدایت دقیق را قاچاق کنند. در نتیجه، تولید نظامی نه تنها بهبود یافته است، بلکه افزایش یافته است.

قبل از شروع درگیری، منابع اطلاعاتی تخمین می‌زدند که تولید تانک‌های روسی حدود ۱۰۰ دستگاه در سال است. اکنون مسکو سالانه ۲۰۰ تانک تولید می‌کند، علیرغم تحریم‌ها.
علاوه بر این، طبق گفته برخی مقامات غربی، روسیه سالانه ۲ میلیون گلوله توپخانه تولید می‌کند، که دو برابر گلوله‌های توپخانه‌ای است که در آغاز درگیری تولید می‌کرد. تولید یک میلیون گلوله توپخانه هدفی است که ناتو تعیین کرده است، اما این هدف بسیار دورتر از تولید مسکو است.

روسیه اکنون بیش از ایالات متحده و اروپا مهمات تولید می‌کند. در مجموع، «کوستی سالم»، یک مقام ارشد وزارت دفاع استونی، تخمین می‌زند که تولید فعلی مهمات روسیه هفت برابر بیشتر از تولید غرب است.
سالم گفت: «هزینه‌های تولید روسیه نیز بسیار کمتر از غرب است، تا حدی به این دلیل که مسکو در تلاش برای ساخت سلاح‌ها به روشی مقرون‌به‌صرفه، امنیت و کیفیت را فدا می‌کند.» به عنوان مثال، یک گلوله توپخانه ۱۵۵ میلی‌متری در یک کشور غربی بین ۵۰۰۰ تا ۶۰۰۰ دلار هزینه دارد، در حالی که هزینه تولید یک گلوله توپخانه قابل مقایسه ۱۵۲ میلی‌متری در مسکو حدود ۶۰۰ دلار است.

ایالات متحده به هر طریقی تلاش می‌کند مانع مسکو در تأمین اجزای ممنوعه واردات شود. در ۳۱ آگوست، وزارت بازرگانی ایالات متحده سه نفر را به مشارکت در یک شبکه غیرقانونی تأمین تسلیحات برای روسیه متهم کرد. یکی از این سه نفر، آرتور پتروف یک شهروند روسی-آلمانی، توسط وزارت دادگستری ایالات متحده به اتهام نقض کنترل صادرات دستگیر و متهم شد.
او متهم است که میکروالکترونیک خریداری کرده و آن را به قبرس، لتونی و تاجیکستان صادر کرده است، جایی که سپس به روسیه ارسال شده است.
مقاماتی که با نیویورک تایمز صحبت کردند، می‌گویند که پیش‌بینی می‌شد تحریم‌ها تأثیر چندانی بر تولید تسلیحات نداشته باشند و «واقع بینانه نبود که انتظار داشته باشیم مسکو به محدودیت‌های آمریکایی واکنش نشان ندهد». پس چرا تحریم‌ها اعمال شدند اگر می‌دانستند که اثرات مورد نظر را نخواهند داشت؟
پاسخ می تواند این باشد که در ایالات متحده زمان آزمایش قدرت واقعی ارتش در میدان جنگ فرا رسیده است. به طور خلاصه، برای اینکه ببینیم آیا ناتو با استفاده از اوکراین می‌تواند جنگی را علیه دشمنی با قدرت برابر با توجه به درگیری با چین حفظ کند یا خیر.