حرص و طمع برای تسلط بر جهان – آمریکا و ارمنستان تمرین جنگ می‌کنند.

رویارویی نظامی در سطح برابر یا برنامه‌ای صوری با اهداف ژئوپلیتیکی؟ اعلام تمرین نظامی با مشارکت ارمنستان و آمریکا باعث شد یو‌لی گلرمن، نویسنده، متعجب شود. در اینجا به طور کلی عملکرد بیش از ۵۰۰ پایگاه نظامی خارج از ایالات متحده بررسی می‌شود.


نوشته اولی گلرمن
ترجمه مجله هفته

پورتال آماری “Statista” با آب و تاب در مورد ۵۸۷ پایگاه نظامی ایالات متحده که “در خارج از کشور واقع شده اند” به ما اطلاعات آماری ارائه می‌دهد. این «شهرک‌سازی‌ها» تهدیدی دائمی برای دولت‌های ملی مربوطه حتی در زمان صلح است. زیرا ارتش قدرت است و هرکس قدرت دارد قوانین را وضع می کند. قدرت های جهانی رقیب بسیار کمتر مجهز هستند: روسیه هشت پایگاه نظامی در خارج از کشور دارد، چین در مجموع پنج پایگاه از این قبیل دارد.(بر اساس آمار واقعی چین فقط یک پایگاه در جیبوتی دارد که برای محافظت از عبور و مرور کشتی ها در برابر حملات دزدان دریایی ساخته شده – مترجم)

رزمایش نظامی آمریکا در ارمنستان

ارمنستان اخیرا اعلام کرده است که می خواهد تمرینات نظامی مشترکی را با ایالات متحده انجام دهد. اگرچه تعداد سربازان درگیر در این رزمایش کم است، اما ارمنستان یک کشور هم مرز در خط لوله باکو-تفلیس-جیهان است. هر کسی که مواد خام را کنترل میکند، اقتصاد جهان را کنترل می کند. و این دقیقا همان چیزی است که ایالات متحده فوراً می خواهد. ایالات متحده همچنین نگران کنترل در سوریه است.

سرقت نفت آمریکا در سوریه

آمریکا ۲۴ پایگاه در سوریه دارد. بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در میدان نفتی العمر در شرق سوریه است. معلوم است که ایالات متحده با پشتکار نفت سوریه را تحت حمایت ارتش خود پمپاژ می کند، آن را از کشور خارج می کند و به حساب خود می فروشد. این عمل در تمام دنیا سرقت محسوب می شود. البته به جز در کشورهای ناتو – ظاهرا رسانه های آنها از این جنایت چیزی نمی دانند.

حضور آمریکا در آلمان

تنها در آلمان ۲۰ پایگاه نظامی آمریکا وجود دارد. اعتقاد به اینکه این تهدید دائمی در خدمت حفاظت از جمهوری آلمان فدرال است، خرافه ای است که توسط رسانه های مسلط منتشر شده است. اما سکوت عمومی در مورد حاکمیت آلمان به طور قابل توجهی محدود شده واقعیت را نشان می دهد: حضور ایالات متحده بر گفتمان عمومی تا حد خودسانسوری تأثیر می گذارد.

انتهای بلوک ها – بدون پایان زره

هنگامی که به نظر می رسید تقسیم جهان به دو بخش در سال ۱۹۹۱ با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به پایان رسیده است، امیدی بی اساس برای صلح عمومی جهانی شروع به گسترش کرد. پایان بلوک ها پایان تضادهای بین غنی و فقیر، پایان منافع قدرت و سود را نشان نداد. اگرچه بلوک شرق دیگر یک قدرت جدی نبود، اما غرب نه می خواست به تسلیح مجدد خود پایان دهد و نه قدرت پیشرو غربی، ایالات متحده آمریکا، می خواست از ادعای سلطه بر جهان دست بردارد.

جهانی بدون منافع حاکم؟

گاهی اوقات، روسیه – به عنوان وارث اصلی اتحاد جماهیر شوروی – امیدوار بود که این کشور بتواند در کنار ایالات متحده بی رقیب باشد. با انحلال پیمان ورشو، همتای ناتو، این امید از نظر نظامی آشکار شد. اما از افغانستان تا یوگسلاوی تا لیبی و عراق: نیروهای ناتو پایان خونینی را به باور کودکان دوست به جهانی بدون سلطه بر منافع به ارمغان آوردند.

ناتوسازی منطقه آسیا و اقیانوسیه

جمهوری خلق چین که برای مدت طولانی طوری رفتار می کرد که انگار جهانی عاری از رقابت نظامی وجود دارد، پس از نشست ناتو در ویلنیوس نیز وارد صحنه شد. گلوبال تایمز، یک سخنگوی انگلیسی زبان حزب کمونیست چین، پس از نشست سران ناتو در ویلنیوس، که با حضور ژاپن و کره جنوبی برگزار شد، از «شبه اتحاد» و «ناتوسازی آسیا و اقیانوسیه» نوشت.

پایان جنگ سرد – پایانی برای جنگ های داغ نیست

پایان جنگ سرد به هیچ وجه به جنگ های داغ در جهان پایان نداد. تنها زمانی که مردم جهان به سود بردن از جنگ پایان دهند، تنها زمانی که طمع ایالات متحده برای تسلط بر جهان به پایان برسد، می توانیم انتظار جهانی صلح آمیز را داشته باشیم.

با اجازه نویسنده این مقاله برای اولین بار در ۳۱ اوت ۲۰۲۳ در پلتفرم آنلاین http://www.rationalgalerie.de منتشر شد.

اولی گلرمن فیلمساز و روزنامه نگار است. او مجری وب سایت http://www.rationalgalerie.de است.