تاریخ متعلق به ماست

شیلی در سالگرد ۵۰ سالگی کودتای فاشیستی علیه دولت منتخب چپگرا به رهبری رئیس جمهور آلنده، به یاد می آورد

نویسنده: فولکر هرمسدورف

یونگه ولت

ترجمه مجله هفته

کودتای نظامی به رهبری ژنرال آگوستو پینوشه در ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، آغازگر پیروزی بین المللی نئولیبرالیسم بود. در شیلی، این کودتا به یک دیکتاتوری فاشیستی ۱۷ ساله منجر شد که شکنجه، «ناپدید شدن»، قتل و سرکوب را به امری عادی تبدیل کرد. برای یادبود قربانیان، رئیس جمهور سوسیال دموکرات شیلی، گابریل بوریک، در این روز دوشنبه، در کاخ ریاست جمهوری «لا موندوآ»، میزبان بسیاری از رؤسای جمهور و نخست وزیران خواهد بود. در همین مکان، رئیس جمهور سوسیالیست سالوادور آلنده ۵۰ سال پیش، پس از آنکه کودتاچیان ساختمان را تصرف کردند، خودکشی کرد.

به طرز احمقانه ای، بوریک اکنون علاوه بر مهمانان و نمایندگان احزاب ضد فاشیست، برای سالگرد ۵۰ سالگی، می خواهد از حامیان سابق و طرفداران آشکار پینوشه نیز برای «اعلامیه حمایت از حفاظت از دموکراسی و حقوق بشر» دعوت کرده. با این حال، این کار او در نزد راستگرایان به بن بست برخورده است، زیرا آنها مخالف کودتا نبوده و نیستند و آن را توجیه می کنند، نه اینکه آن را محکوم کنند. در حالی که ابراز همدردی با شکنجه گران و قاتلان بی نتیجه ماند، یک گروه از دانشجویان چپگرا، که یک هفته قبل از سالگرد، به نشانه اعتراض در مقابل مقر حزب راستگرای «اتحاد دموکراتیک مستقل» که توسط پینوشه تأسیس شده بود، خود را به نشانه اعتراض به زنجیر کشیدند، آنها توسط نیروهای ویژه پلیس «کارابینروس» دستگیر شدند. در هنگام دستگیری، فعالان دست به مقاومت بیشتری با شعار «نه میبخشیم – نه فراموش میکنیم» زدند.

این امر همچنین شامل نقش ایالات متحده می شود که کودتا را آماده کرده و رژیم فاشیستی را برای کسب منافع اقتصادی از آن حمایت کرده بود. در روز جمعه، نماینده کمونیست لوئیس کوئلو و رئیس اتحادیه جوانان حزب کمونیست، دانیلا سرانو، نامه ای به رئیس جمهور جو بایدن در سفارت ایالات متحده تسلیم کردند که در آن غرامت برای قربانیان کودتا درخواست شده است. اگرچه «روح پینوشه» هنوز در شیلی وجود دارد، اما «آلنده نیز حضور دارد»، همانطور که روزنامه نگار اسپانیایی کارمن پارخو رندون در شبکه روسیه امروز حضور او را در زندگی روزمره مردم توصیف کرد. رئیس جمهور سرنگون شده، تقریباً به طور پیشگویانه ای، در آخرین سخنرانی خود در رادیو ماگالانس در صبح روز کودتا، خوش بینانه اعلام کرد: «هیچ کس نمی تواند با جنایت یا خشونت فرایندهای اجتماعی را متوقف کند. تاریخ متعلق به ماست، ملتها هستند که آن را می سازند».