“مرد اوباما در آفریقا” در حبس خانگی

“مرد اوباما در آفریقا” در حبس خانگی در حالی که کودتا گابن را لرزاند

نوشته مکس بلومنتال

گرایزون

ترجمه مجله هفته

“مرد امریکا در آفریقا” تحت کنترل خانگی است، زیرا گابن توسط کودتا به لرزه درآمده است

قبل از برکناری‌اش توسط کودتای نظامی، علی بونگو، رئیس‌جمهور اصلاح ناپذیر و فاسد گابن، از سوی اوباما مورد توجه قرار گرفت و از واشنگتن تا داووس مورد استقبال قرار گرفت. جنگ آمریکا علیه لیبی که منطقه را بی‌ثبات کرد، بدون او شاید ممکن نبود.

وقتی یک شورشی نظامی در تاریخ ۳۰ اوت رئیس‌جمهور علی بونگو اوندیمبا را دستگیر کرد، گابن تبدیل به نهمین کشور آفریقایی شد که دولت خود را از طریق کودتای نظامی برکنار کرده. مانند شهروندان نیجر، بورکینافاسو و مالی، مردم گابن نیز به طور انبوه به خیابان‌ها ریختند تا برکناری یک رئیس‌جمهور غربی را که خانواده‌اش با سبک زندگی تجملی خود در حالی که بیش از یک سوم جمعیت کشور در فقر غوطه‌ور بودند، خودنمایی میکرد را جشن بگیرند.

اولریش مانفومبی، رهبر شورشی گابن، هنگام به دست گرفتن قدرت توضیح داد: “مدیریت دولتی غیرمسئولانه و غیرقابل پیش‌بینی منجر به وخیم‌تر شدن مداوم همبستگی اجتماعی شده است و به تهدیدی برای به هرج و مرج کشاندن کشور تبدیل شده است”.

بازداشت رئیس‌جمهور بونگو توسط واشنگتن و پاریس، که از او در بهره‌برداری از منابع نفتی عظیم کشورش حمایت کرده بودند، با خشم محکوم شد. سقوط او ضربه‌ای به ویژه شدید برای رئیس‌جمهور سابق باراک اوباما بود، که بونگو را به یکی از نزدیک‌ترین متحدانش در قاره تبدیل کرده بود و از حمایت دیپلماتیک او برای رهبری جنگی علیه لیبی استفاده کرده بود که در سراسر منطقه تروریسم و بی‌ثباتی ایجاد کرد.

رابطه بین اوباما و بونگو به قدری نزدیک بود که فارین پالیسی رهبر گابن را “مرد امریکا در آفریقا” نامید.

با کمک اوباما، بونگو تلاش کرد خود را به عنوان یک اصلاح‌طلب مدرن‌گرا معرفی کند. او بارها به داووس سوئیس سفر کرد تا در اجلاس جهانی اقتصاد شرکت کند، جایی که به عنوان “مشارکت کننده دستور کار” (آگندا) منصوب شد. او در آنجا قول داد که انقلاب صنعتی پنجم را در آفریقا تسریع کند، با معرفی سیستم‌های شناسایی و پرداخت دیجیتال سودآور آنهم برای جمعیت بسیار فقیر کشورش.

بیوگرافی بونگو در وب‌سایت WEF او را به عنوان “سخنگوی آفریقا در زمینه تنوع زیستی” و “آهنگساز قطعات موسیقی” معرفی می‌کند که به “تاریخ، فوتبال، موسیقی کلاسیک، جاز و بوسا نووا” علاقه دارد. مرد رنسانس خودخوانده موفق شد با اوباما رفاقت برقرار کند، با کلاوس شواب بگو مگو داشته باشد و با بیل گیتس رفیق گرمابه و گلستان شود. اما در خانه، اما در خانه، او دوستان کمی در میان توده های گابن پیدا کرد.

یک “شهروند جهانی” با سرنوشت خود در خانه روبرو میشود

علی بونگو به عنوان پسر عمر بونگو اودینمبا، خودکامه گابنی، که از سال ۱۹۶۷ تا زمان مرگش بر کشور حکومت می کرد، به قدرت رسید. در سال ۲۰۰۴، یک سال پس از بحث در مورد یک معامله پولشویی ۹ میلیون دلاری با لابیگر جمهوریخواه جک ابراموف، بونگو ملاقاتی با رئیس جمهور جورج دبلیو بوش برقرار کرد. هنگامی که او پنج سال بعد درگذشت، او یک کاخ ریاست جمهوری ۵۰۰ میلیون دلاری، بیش از دوازده خانه لوکس از پاریس تا بورلی هیلز و کشوری که با نابرابری شدیدی مواجه است را در کارنامه‌اش دارد.

پس از مدت کوتاهی که به عنوان یک هنرمند عاشق موسیقی دیسکویی، بونگو در سوربن فرانسه تحصیل کرد و برای رهبری کشورش آماده شد. زمانی که در سال ۲۰۰۹ به عنوان رئیس جمهور منصوب شد، دقیقا جا در جا پای پدر خود نهاد، و کار او را ادامه داد: غارت سرمایه های عمومی برای تامین مالی یک هواپیمای بوئینگ ۷۷۷ و ناوگانی از خودروهای لوکس، و امضای قراردادهای بزرگ با شرکت های روابط عمومی بین المللی. طبق یک دادخواست، خواهر بونگو، بیش ۵۰ میلیون دلار برای تعطیلات خرید جت و خانه های گران قیمت به باد داد، در حالی که خانواده او با انتقال وجوه سرقت شده از بانک کشورهای آفریقای مرکزی به خزانه مبارزات انتخاباتی نیکلاس سارکوزی و ژاک شیراک، رئیس جمهور سابق فرانسه، نفوذ خود را در پاریس افزایش دادند.

اما به نظر نمی‌رسد که سابقه طولانی و مستند فساد خانواده بونگو، زمانی که باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا تغییر رژیم در لیبی را آغاز کرد، کسی را آزار داده باشد، که از قضا حتی به عنوان تمرینی برای «ترویج دموکراسی» هم توجیه شد. با کمک واشنگتن، گابن به عضویت شورای امنیت سازمان ملل متحد منصوب شد، جایی که در فوریه ۲۰۱۱ قطعنامه های ایالات متحده را که خواستار تحریم و ایجاد منطقه پرواز ممنوع علیه لیبی بودند، تصویب کرد.
روحیه همکاری بونگو باعث شد چهار ماه بعد از اوباما در واشنگتن دیدار کند. در طول اقامت خود در اقامتگاه شخصی رئیس جمهور، او اولین رهبر آفریقایی بود که از قذافی خواست تا قدرت را رها کند.
اریک بنجامینسون، سفیر وقت ایالات متحده در گابن، با اشاره به کارکنان بونگو به فارین پالیسی گفت: «آنها می توانند با هر رهبر آفریقایی با شماره تلفن های خصوصی تماس بگیرند. آنها قذافی و رئیس ستاد وی را به خوبی می شناختند و ما تلاش کردیم تا از طریق گابنی ها بدون اقدام نظامی، قذافی را وادار به کناره گیری کنیم.»

بنجامینسون افزود: “اوباما یه جورایی انو رو دوست داشت.”

جنگ تغییر رژیم به رهبری ایالات متحده علیه لیبی به سرعت این کشور باثبات و مرفه سابق را به یک جهنم مستبد تبدیل کرد که توسط جنگ سالاران وابسته به القاعده و داعش اداره می شد. با دسترسی تقریباً نامحدود به انبارهای تسلیحاتی سابق ارتش لیبی، گروه‌های جهادی شروع به هجوم در سراسر ساحل کردند. قطر از آنها در این حملات حمایتی پنهانی کرد، پادشاهی خلیج فارس که به فرانسه و ایالات متحده پیوست تا قذافی را سرنگون کنند و سر آخر ائتلاف جهادی را بوجود آورد تا خلافت اسلامی عملی را در شمال شرقی مالی در سال ۲۰۱۲ ایجاد کند.

شورای روابط خارجی گفت: «خشونت هایی که از اواخر سال ۲۰۱۱ گریبانگیر مالی که زمانی باثبات بود، نباید برای دولت های غربی تعجب آور باشد، زیرا نتیجه مستقیم مداخله ناتو در لیبی است».

با وجود افزایش حضور نظامی فرانسه و ایالات متحده – یا شاید به دلیل آن – حملات جهادی در سراسر منطقه در سال ۲۰۱۴ افزایش یافت. در ماه اوت، اوباما از بونگو دعوت کرد تا در اجلاس سران رهبران آمریکا و آفریقا در واشنگتن شرکت کند. در طول شام جشن سران، اوباما بر نقش محوری بونگو در استراتژی آفریقایی خود با نشستن در کنار او تاکید کرد، در حالی که لیونل ریچی، اسطوره پاپ از آنها تقدیر می کرد.

تنها یک ماه پس از انتخاب مجدد در انتخابات مشکوک سال ۲۰۱۶، بونگو دوباره به ایالات متحده دعوت شد، این بار توسط شورای بدنام آتلانتیک تحت حمایت ناتو، تا جایزه ” شهروند جهانی” را در جشن اتاق فکر در شهر نیویورک بپذیرد. . با این حال، از آنجایی که سوالاتی در مورد دستکاری در انتخابات گابن، از جمله رای ۹۵ درصدی به نفع او با مشارکت تقریبا ۱۰۰ درصدی رای دهندگان در یک منطقه در کشورش ادامه داشت، او مجبور شد سفر خود را لغو کند.

این اندیشکده در بیانیه ای پوچ که در وب سایت خود منتشر شد، گفت: شورای آتلانتیک به تصمیم رئیس جمهور گابن بونگو مبنی بر چشم پوشی از دریافت جایزه شهروند جهانی در سال جاری با توجه به اولویت های اصلی او در کشورش احترام می گذارد.

در باماکو، پایتخت مالی، گروهی از شهروندان که خود را «وطن پرستان مالی» می نامند، شروع به جمع آوری میلیون ها امضا کردند تا خواستار خروج همه دیپلمات ها و پرسنل نظامی فرانسوی از کشورشان شوند. آنها از نیروهای روسی خواستند که جایگزین فرانسوی ها شوند و از آنها خواستند تا راهزنان اسلام گرا را که از زمان جنگ به رهبری اوباما علیه لیبی، جامعه این کشور را آزار داده بودند، بیرون کنند.

خشم شعله ور شهروندان عادی مالی، جرقه یک کودتای نظامی در سال ۲۰۲۱ را برانگیخت و زمینه را برای کودتای دیگری در سال بعد در کشور همسایه بورکینافاسو فراهم کرد، جایی که شهروندان با در دست داشتن پرچم های خود ساخته روسیه، حکومت نظامی را جشن گرفتند.


هنگامی که در ۳۰ اوت این خشم دولت گابن را در بر گرفت و به سلطنت یکی از دزدان مورد علاقه واشنگتن پایان داد، بونگو یک پیام ویدئویی را از یک مکان ناشناخته ضبط کرد و به شدت از “همه دوستانی که ما در سراسر جهان داریم درخواست کرد که دست بکار شوند و دست به اعتراض بزنند.”


با این حال، در آن مرحله، مشخص نبود که آیا اوباما هم به التماس او گوش می‌دهد یا می‌تواند برای کمک به “مردش در آفریقا” وارد عمل شود یا نه؟