ما (اسرائیلی ها) حتی چاه های آب آنها را خراب می کنیم.

گیدئون لوی
هاآرتص
ترجمه مجله هفته

مسدود کردن دسترسی مردم به آب یکی از بدترین جنایات ممکن ضد بشری است – این عمل فاصله چندانی با قتل ندارد. شهرک نشینان اسرائیلی در کرانه باختری این کار را انجام می دهند. (عکس هاآرتص)

در حالی که رسانه های غربی هرگز از هیچ چیزی برای انتقاد از روسیه و جنگ آن کوتاهی نمی‌کنند، آنها تقریباً به طور کامل چشم خود را بر موضوع اسرائیل و سیاست اشغالگری آن که ناقض قوانین بین المللی است می بندند. جوزف یوفه، ناشر سابق هفته نامه دی تسایت و همفکرانش توانسته اند رسانه های آلمانی را متقاعد کنند که انتقاد از اسرائیل همیشه معادل یهودی ستیزی است و بنابراین نباید انجام شود. شنیده شدن صداهایی در اسرائیل که سیاست کشورشان در قبال فلسطین را رد میکنند بسیار مهمتر است. یکی از این افراد گیدئون لوی است که به طور مرتب در روزنامه اسرائیلی هاآرتص از جنایات اسرائیل در سرزمین های اشغالی گزارش می دهد.

میکسر سیمان مایع خاکستری رنگ را بیرون می ریزد که با سروصدا در چاه ها ریخته شده و آنها را مسدود می کند. سربازانی که به عنوان نگهبان خدمت می کردند، کارمندان دولتی که رویای این نقشه شیطانی را دارند، کارگرانی که آن را اجرا کردند – و دهقانانی که معیشت خود را برای همیشه از دست میدهند همه شاهد این جنایتند.

سربازان سعی کردند آنها را بترسانند، همانطور که سگ های ولگرد را می ترسانند. بتن به جریان افتاد و کارکنان خدمات ملکی مطمئن شدند که همه چیز به خوبی پیش میرود. به زودی هر سه چاه پلمپ شدند. چهارشنبه گذشته در جنوب الخلیل در نزدیکی اردوگاه آوارگان فوور این اتفاق افتاد و کاری شیطانی بود، یکی از شیطانی ترین اعمال اشغالگران اسرائیل – و از این دست اعمال زیاد است…

نائومی شومر در ال بوروت همائیم در سال ۱۹۸۲ نوشت:
“به چاه های آب، به چاه های آب / به چشمه ای که در کوه می تپد / عشق من هنوز آنجا را خواهد یافت / آب چشمه / آب زیرزمینی / و آب رودخانه.”
چقدر زیباست که در آهنگ های توده‌ها آنها از چاه ها میخوانند و این آهنگ مثل همه آهنگ های آنها چقدر صهیونیستی است.
در این چاه ها آب رودخانه روان نبود. عشق شومر به سرزمین اسرائیل فقط محدود به آب چشمه و آب‌های زیرزمینی که در آنجا می یافت بود، اما آنها دیگر هرگز جاری نخواهند شد. نفرت از اعراب، آپارتاید، وحشیگری و شر به خودی خود اکنون سرچشمه و آبخوان و عشق کاذب به سرزمین اسرائیل را پوشانده است.
کسانی که چاه‌های کشاورزان را مسدود می‌کنند انگیزه‌ی شیطانی دارند و هر کسی که آب چاه را قطع کند از خاک که مایه حیات است متنفر است.

شر آپارتاید در اسرائیل چهره های زیادی دارد. این مسدود کردن چاه ها بدون ریختن خونی انجام میشود و هیچ فردی هم برای این کار دستگیر نشده اما یکی از زشت ترین کارهای ما اسرائیلی‌ها است. هیچ دروغ امنیتی، هیچ تظاهری نمی تواند چاه های بتن شده را پنهان کند، حتی بهانه قانون و نظم، این فقط شر محض است.
در حالی که این وحشتناک ترین جنایتی نیست که هر روز در قلمروها انجام می شود، اما یکی از زشت ترین آنها است: بست آب چاه ها.

مطمئناً افراد اداره مدنی دلایل قانونی و بوروکراتیکی برای اینکار دارند که این چاه ها که آب های زیرزمینی حیات بخش را در لبه بیابان در تپه های جنوبی الخلیل تغذیه می کنند، غیرقانونی، جنایتکارانه، خطرناک و تهدیدآمیز هستند. اما هیچ چیز، مطلقاً هیچ، چنین عمل شنیع و نفرت انگیزی را توجیه نمی کند. زمین‌هایی که سال‌ها سبزی‌های شگفت‌انگیز، کلم و گل کلم و کاهو، گوجه‌فرنگی و خیار رشد کرده‌اند، یک باغ سبزی کوچک با توجه به اردوگاه تنگ و فلاکت‌بار پناهندگان فوور و خشکسالی کوه، اکنون فریاد آب و تشنگی خواهند زد. بعید است که کشاورزان بتوانند از راه دور آب بیاورند. به احتمال زیاد این مزارع پژمرده می شوند و می میرند، همراه با معیشت تنها کسانی که هیچ گزینه دیگری ندارند.

روز بعد، هنگامی که ویدئویی که این اقدام را مستند می کند، مانند ویروس در شبکه های اجتماعی پخش شد، فرمانده ارتش اشغالگر، سرلشکر غسان الیان، که دارای عنوان “هماهنگ کننده فعالیت های دولت در سرزمین ها” است، با عجله دستورالعملی را صادر کرد که بیان می کرد تمام اقدامات اجباری علیه زیرساخت های آب در ماه های تابستان توسط رئیس اداره مدنی بررسی خواهد شد. تخریب چاه ها و مخازن آب سنگ بنای فعالیت های تخریب اداره مدنی است. اگر می خواهید یک منطقه را (از اعراب – مترجم) پاکسازی کنید و مردم را بیرون کنید، باید آنها را از آب محروم کنید. این شیوه عمل است. البته، دولتی که مزارع غزه و نقب را از هوا مسموم کرده است، از مسدود کردن آب بر چوپانان و گله‌هایشان ابایی ندارد. من بیش از چند چاه را دیده‌ام که در طول سال‌ها توسط اداره مدنی تخریب شده‌اند، و همچنین تعدادی را دیده‌ام که شهرک‌نشینان اسرائیلی با ریختن لاشه حیوانات در آنها مسموم کرده‌اند. الان هم این کارها متوقف نخواهد شد.

من یک سوال دیگر برای پرسیدن دارم: کارکنان اداره مدنی و سربازان آن روز در مورد کاری که انجام داده‌اند به خانواده هایشان چه گفتند؟ آیا آنها به فرزندان یا والدینشان گفته اند که چاه های آب کشاورزانی را که می خواهند در زمین های خود زندگی کنند، نابود کرده اند؟ که این شغل آنها است و بالاخره یکی باید انجامش بده؟ ما فقط می توانیم امیدوار باشیم که این روز آنها را برای بقیه عمرشان آزار دهد.

به مقاله اصلی گیدئون لوی در هاآرتص بروید.

ص: هر کسی که توانایی پرداخت اشتراک دیجیتالی روزنامه انگلیسی زبان اسرائیلی هاآرتص را ندارد یا اولویت‌های دیگری دارد، گزارش‌های آموزنده‌ای درباره اسرائیل، هرچند به زبان انگلیسی، در پلتفرم ایالات متحده Mondoweiss، که خبرنامه‌های رایگان مختلفی را نیز ارائه می‌کند، پیدا خواهد کرد. .