جنگ اقتصادی بی‌معنی – سارا واگنکنشت

تحریم‌ها و توزیع مجدد

سارا واگنکنشت

یونگه ولت

ترجمه مجله هفته

بالاخره، وزیر امور خارجه به این نتیجه رسیده است که تحریم‌های اعمال‌شده توسط غرب به روسیه آسیب نمی‌رساند.بئربوک در مصاحبه‌ای گفت “در واقع، تحریم‌های اقتصادی باید تأثیر اقتصادی داشته باشند. اما اینطور نیست. (…) ما شاهد بودیم که با تصمیمات منطقی و اقدامات منطقی که دولت‌های متمدن اتخاذ می‌کنند، این جنگ پایان نمی‌یابد”.

اکنون منطقی نیست که انتظار داشته باشیم درگیری ها و جنگ ها با تحویل سلاح های بی پایان پایان یابد. و احمقانه تر از این نیست که ما یک جنگ اقتصادی علیه مهمترین تامین کننده مواد خام مان، که در واقع باعث آسیب زدن گسترده به خود ما می شود را ادامه دهیم: قیمت بالای انرژی صنعت ما را مسموم می کند، شرکت ها مهاجرت می کنند، اقتصاد ما در «جی »۲۰ در رکود اقتصادی رکورددار است، تهدید غیر صنعتی شدن با عواقب جدی برای مشاغل، دستمزدها و انسجام اجتماعی در جامعه وجود دارد.
فقر در حال افزایش است زیرا مردم نمیدانند چگونه با افزایش قیمت ها امرار معاش کنند. از آنجایی که دولت ائتلافی هیچ کاری علیه قدرت بازار و افزایش قیمت در برخی بخش ها انجام نداد، توزیع مجدد بی بند و باری از پایین به بالا نیز انجام میگیرد: در حالی که دستمزدهای واقعی در سال گذشته بیش از چهار درصد کاهش یافت، شرکت های بورس توانستند رکورد سود ۱۷۱ میلیارد یورویی بزنند. بیش از ۵۰ میلیارد یورو سود بین سهامداران شرکت های DAX در سال جاری و سال آینده توزیع خواهد شد – تقریباً دو برابر میانگین بیست سال گذشته. و از آنجایی که دولت نمی‌خواهد با مالیات‌ بر درمد‌های بالا و مالیات بر سود شرکت‌ها یا مالیات بر درآمد میلیاردها ارتباطی داشته باشد، سخت‌ترین نبردهای توزیع درآمد در جامعه هنوز در پیش روی ما هستند.
وزیر دارایی لیندنر دلایل خود را برای کاهش پیشنهادات در طرح بودجه از جمله برای آموزش، بازنشستگی، بهداشت و مراقبت‌های بهداشتی توضیح داد. “دولت نمی‌تواند در همه جا دخالت کند و یارانه بدهد”، گفته می‌شود که برای امور اجتماعی یا سرمایه‌گذاری‌های معقول دیگر پولی وجود ندارد – اما برای ارسال سلاح‌های بی‌پایان به اوکراین وجود دارد.

لیندنر در اواسط آگوست در کی‌یف قول داد که تا سال ۲۰۲۷ (!) پنج میلیارد یورو در سال به عنوان «کمک‌های توانمندسازی» برای ارتش اوکراین در بودجه آلمان اختصاص داده شود. بیش از ۱۲ میلیارد یورو از این مبلغ قبلاً پرداخت شده است. اما این کمک ادعایی چه دستاوردی داشته است، جز تشدید خشونت؟ جز تشدید فقر و گرسنگی به‌ویژه در کشورهای جنوب؟ در نهایت برای آتش بس به فشار سیاسی نیاز است.

به جای اینکه به کشتار و ویرانی بیشتر یارانه بدهیم، به‌جای اینکه خود را توسط ایالات متحده به درگیری با چین نیز بکشیم، بهتر است برای یک نظم جهانی چندقطبی با روابط تجاری و مالی عادلانه تلاش کنیم تا تحریم‌های خودسرانه.