پاسخ ایالات متحده به گشت دریایی روسیه و چین نشان دهنده ریاکاری آشکار است
نویسنده تیمور فومنکو
ترجمه مجله هفته
هفته گذشته، ایالات متحده گروهی از کشتی‌های جنگی و یک هواپیمای شناسایی را در آب‌های سواحل آلاسکا مستقر کرد، در حالی که کشتی‌های جنگی چین و روسیه گشت‌زنی دریایی مشترکی را در این منطقه انجام دادند. یک کاپیتان سابق نیروی دریایی ایالات متحده و تحلیلگر در اندیشکده راستگرای بنیاد هریتیج، گشت دریایی را “بسیار تحریک آمیز” خواند. چرا که ایالات متحده و متحدانش هرگز چنین کاری را انجام نمی دهند، مگر اینطور نیست؟
ایالات متحده درگیر نظامی‌سازی در همه ابعاد در اطراف چین و روسیه است، گویی که این کشور از یک حق خدادادی و بدون قید و شرط برخوردار است. این رفتار نه تنها باعث جنگ در اوکراین شده است، بلکه تهدیدی برای آغاز جنگ دوم در تنگه تایوان است. البته واقعیت این است که نه روسیه و نه چین هیچ تهدیدی برای آلاسکا نیستند، زیرا درگیری یا خطر درگیری در در مقابل مرزهای آنهاست و نه در آلاسکا.
ایالات متحده نظامی ترین و تهاجمی ترین کشور در تاریخ بشر مدرن است. آنها یک حضور نظامی جهانی ایجاد کرده اند که هر قاره را با صدها پایگاه نظامی در بر می گیرد. واشنگتن مدعی است که ایالات متحده از آزادی و حق تعیین سرنوشت سایر کشورها محافظت می کند. با این حال، در واقعیت، دولت هایی را که واشنگتن به عنوان رقیبی برای تسلط جهانی خود معرفی کرده است، محاصره کرده است. در این روند، تنش‌های منطقه‌ای تشدید می‌شود و زمانی که این دولت‌ها پاسخ دهند، آنها را «متجاوز» معرفی می‌کنند که به نوبه خود بهانه‌ای برای افزایش حضور و ردپای نظامی خود در آن مناطق خواهد بود.
در مورد روسیه، از زمان پایان جنگ سرد، ایالات متحده به دنبال گسترش بی امان ناتو به سمت شرق بوده و همپیمانان سابق سیستم اتحاد شوروی را جذب خود کرده است، در زمانی که روسیه قادر به مقابله با ایالات متحده نبود. ناتو از یک اتحاد «دفاع جمعی» به یک ارتش فزاینده جهانی و ایدئولوژیک متشکل از جنگجویان صلیبی تبدیل شده است که در خدمت اهداف ژئوپلیتیک ایالات متحده هستند. کلمه “آتلانتیک شمالی” در نام ناتو به طور فزاینده ای بی ربط است زیرا واشنگتن به دنبال گسترش دامنه این اتحاد نظامی به آسیا و اقیانوس آرام است.
که ما را به نکته بعدی می رساند: چین.
ایالات متحده برای محاصره نظامی و دریایی تمام عیار پیرامون شرق چین، عمداً از موضوع استقلال تایوان به عنوان ابزاری برای تشدید تنش ها در منطقه استفاده می کند، علیرغم تعهد ادعایی خود به سیاست چین واحد، جزیره را با تعداد فزاینده تسلیحات پمپاژ می کند. مراقب باش.
ایالات متحده روز به روز کشورهای بیشتری را مجبور به پذیرش حضور نظامی قوی تر آمریکا می کند. اینها اخیراً شامل فیلیپین، جایی که ایالات متحده به تعدادی از پایگاه ها دسترسی پیدا کرد، و پاپوآ گینه نو، که اخیراً یک توافقنامه همکاری دفاعی با آن امضا شد، می شود. در عین حال، ایالات متحده دائماً به کشتی‌های جنگی اش اجازه می‌دهد از طریق دریای چین جنوبی و تنگه تایوان عبور کنند، با استناد به به‌اصطلاح «آزادی دریانوردی»، معاهده‌ای بین‌المللی که واشنگتن هنوز حتی آن را امضا نکرده است. سپس اقدامات متقابل چین به عنوان “تهاجمی” و تهدیدی برای صلح در منطقه تبلیغ می شود.
اگر این رفتار عادی ایالات متحده است و یک حق حاکمیتی است که آمریکا برای خود قائل است، چرا چین و روسیه نمی توانند به گشت دریایی در سواحل آلاسکا دست بزنند؟
چرا رفتار آمریکا به عنوان دفاع از “آزادی دریانوردی” ستایش می شود در حالی که رفتار سایر کشورها به عنوان “بسیار تحریک آمیز” طبقه بندی می شود؟
واقعیت این است که روسیه و چین هر دو، در حالی که نگران حضور ایالات متحده در مرزهای خود هستند، علاقه چندانی به جنگیدن تا در سواحل آلاسکا ندارند.
اما این را در مورد آمریکا نمی توان گفت . ایالات متحده معتقد است که از حقوقی برخوردار است که سایر کشورها از آن برخوردار نیستند، که منجر به استانداردهای دوگانه بیان شده در رسانه ها می شود.
همکاری نظامی چین و روسیه نتیجه خصومت آمریکا با هر دو کشور است و نه برای ایجاد تحریکات و یا “رفتار تحریک آمیز”.
در منطقه جغرافیایی شمال شرق آسیا، روسیه و چین منافع استراتژیک مشترکی دارند که در درجه اول مربوط به مهار گسترش قدرت نظامی ایالات متحده در ژاپن و شبه جزیره کره است. این منطقه استراتژیک تا شمال اقیانوس آرام امتداد دارد. هیچ کدام از این کشورها جاه طلبی خاصی برای آلاسکا ندارند.
نه چین و نه روسیه به دنبال ترویج یک جنبش استقلال طلبانه یا جدایی طلبانه در آنجا نیستند تا آن را به شریک نظامی متخاصم واشنگتن تبدیل کنند، برخلاف آمریکا که اینکار را با تایوان انجام می دهد. تفاوت بین رفتارهای نظامی در اینجا نهفته است.
در حالی که چین و روسیه بر سر اهداف استراتژیک مشترک با یکدیگر همکاری می کنند، درگیر یک برنامه تجاوزگرانه نیستند. از سوی دیگر، حضور نظامی و گشت های آمریکا با هدف برانگیختن کشورها علیه سایرین، ایجاد درگیری و البته پیشبرد اهداف اقتصادی آنها صورت میگیرد. طنز اینجاست که گفتمان رسانه ای این موضوع را کاملاً عادی و موجه نشان می دهد، اما همکاری روسیه و چین را به عنوان یک تهدید بالقوه برای آلاسکا درک می شود.
