ده ها تن از رهبران آفریقا در چین آموزش دیده‌اند

آفریقا به عنوان یک هدف برتر برای آموزش نظامی به چین نگاه می کند

منتشر شده ساوت چاینا مورنیگ پست

ترجمه مجله هفته

آموزش نظامی حرفه ای به تقویت روابط بین چین و کشورهای آفریقایی کمک می کند، که در نتیجه نفوذ پکن را افزایش می دهد
یک آکادمی نظامی چینی تا بحال ۱۰ رئیس ستاد دفاع، هشت وزیر دفاع و چندین رئیس جمهور سابق در میان فارغ التحصیلان آفریقایی خود دارد.
در آفریقا، چین به طور فزاینده ای به عنوان مکانی برای آموزش نظامی حرفه ای در نظر گرفته می شود.
در ماه مه، رئیس جمهور اریتره ایسیاس افورقی در یک سفر رسمی به پکن سفر کرد و با افتخار به آموزش نظامی خود در چین در سال ۱۹۶۷ اشاره کرد، تنها یک سال پس از انقلاب فرهنگی.
این تجربه نقش مهمی در مبارزه ۳۰ ساله ایسیاس برای استقلال اریتره از اتیوپی ایفا کرد که کشورش آنرا در سال ۱۹۹۳ به دست آورد.
«اریتره و روابط آن با جهان بر اساس دهه ها تجربه او به عنوان یک رهبر چریکی انقلابی و تفسیر او از فلسفه مائو است.»
اینها متن یک تلگرام محرمانه سفارت ایالات متحده در اریتره در سال ۲۰۰۹ است که توسط پلتفرم افشای ویکی لیکس منتشر شده است.
در یک جلسه با شی جین پینگ ایسیاس، که به عنوان “دوست قدیمی چین” توسط رئیس جمهور چین شی جین پینگ خوانده شده است، گفت: “مردم اریتره هرگز حمایت روحی و مادی ارزشمند مردم چین برای استقلال و آزادی اریتره را فراموش نخواهند کرد.”

رئیس جمهور اریتره یکی از ده ها رهبر فعلی و سابق آفریقایی است که در مدارس نظامی چینی مانند مدرسه فرماندهی ارتش آزادی بخش خلق (PLA) در نانجینگ را که بیشترین تعداد دانشجویان آفریقایی را دارد، آموزش دیده اند.

یکی دیگر از شرکت کنندگان رئیس جمهور زیمبابوه، امرسون منانگاگوا بود که با کودتای نظامی به قدرت رسید و در نوامبر ۲۰۱۷ روبرت موگابه رهبر طولانی مدت را سرنگون کرد. او یکی از رهبران نظامی زیمبابوه بود که در نانجینگ آموزش دیده بود و بخشی از تیم اصلی در مبارزه برای آزادی کشورش بود.

بر اساس یک مطالعه اخیر موسسه صلح ایالات متحده (USIP)، فارغ التحصیلان آفریقایی مدرسه فرماندهی ارتش آزادی بخش خلق در نانجینگ شامل ۱۰ رئیس ستاد دفاع، هشت وزیر دفاع و روسای جمهور سابق لورین کابیلا از جمهوری دموکراتیک کنگو، جوآو برناردیو ویرا از گینه بیسائو، سام نوجوما از نامیبیا و جاکایا کیکوته از تانزانیا هستند.

بسیاری از افسران نظامی موزامبیک نیز در آنجا آموزش دیده اند، از جمله قدیمی ترین سرلشکر ارتش، ژنرال لاگوس لیدیمو، و فرماندهان اوگاندایی مانند ژنرال مایور فردریک موگیشا، که از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ نیروهای اتحادیه آفریقا در سومالی را رهبری می کرد، قبل از اینکه به عنوان رئیس مشترک ستاد مشترک نیروهای مسلح اوگاندا منصوب شود.
دانشگاه یکی از بهترین مکان‌های چین برای آموزش تعداد فزاینده‌ای از دانشجویان آفریقایی است، که باعث شده چین به مقصد اصلی آموزش نظامی حرفه‌ای آفریقا تبدیل شود.

دانشگاه دیگری، دانشکده بین‌المللی مطالعات دفاعی (ICDS) ارتش خلق چین، گاهی اوقات نزدیک به نیمی از دانشجویان خود را از آفریقا میگیرد، در حالی که دانشگاه ملی دفاع ارتش خلق چین (PLA NDU) سالانه صدها افسر آفریقایی را می‌پذیرد.

PLA NDU دارای فهرستی برجسته از فارغ‌التحصیلان آفریقایی است که شامل جوسپف کابیلا، رئیس‌جمهور سابق جمهوری دموکراتیک کنگو و دیوید موهوزی، فرمانده سابق نیروهای دفاعی مردمی اوگاندا و وزیر امور داخلی فعلی این کشور، می‌شود.

از سال ۲۰۱۵ اتیوپی نیز افسران ارشد خود را که قرار است به ژنرال تبدیل شوند، برای شرکت در دوره‌های تحصیلات تکمیلی در دانشگاه NDU چین فرستاده است.

بر اساس این مطالعه، قبل از شیوع COVID-19، چین هزاران افسر آفریقایی را به مدارس نظامی خود جذب می‌کرد، زیرا پکن در یک کمپین بازاریابی هماهنگ برای افزایش ثبت‌نام آفریقایی‌ها در مدارس خود مشارکت داشت.

این مطالعه که توسط پل نانتولیا، کارشناس چین در مرکز مطالعات استراتژیک آفریقا در واشنگتن انجام شد، می‌گوید قبل از همه‌گیری، حدود ۶ درصد یا ۶۰۰۰ نفر از تقریباً ۱۰۰ هزار فرصت آموزشی که چین هر سه سال یک بار از طریق مجمع همکاری چین و آفریقا (FOCAC) به آفریقا ارائه می‌کرد، برای آموزش نظامی بود.

با این حال، همه‌گیری به‌طور شدیدی این تعداد را کاهش داد. در نشست 2021 FOCAC، یک پلت‌فرم همکاری بین چین و آفریقا، سهمیه آموزش و تحصیل را به مجموع ده هزار نفر کاهش داد، آنهم در میان عدم قطعیت ناشی از ویروس کرونا.
این مطالعه می‌گوید دیپلمات‌های چینی اشاره کرده‌اند که سطوح آموزش قبل از همه‌گیری “به‌سرعت ممکن” از سر گرفته خواهد شد. در سفر پنج کشور آفریقایی خود در ژانویه، چینگ گان، وزیر خارجه سابق چین، گفت که پکن قصد دارد “ترویج مبادلات فیزیکی چین و آفریقا، از جمله آموزش نظامی” را به عنوان یک اولویت مهم تسریع کند.
نانتولیا گفت که از نظر حضور نظامی در آفریقا، چین تقریباً از هر نظر هر و با هر معیاری از همتایان غربی خود پیشی گرفته است. ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه هر کدام حداقل ۵۰ نظامی در قاره دارند؛ چین ۲۱. کشورهای غربی بیش از ۵۰ پایگاه و سایر تأسیسات دارند – ایالات متحده به تنهایی ۲۷ پایگاه نظامی دارد – در حالی که چین فقط یک پایگاه لجستیکی برای حفاظت از عبور و مرور کشتی‌های تجاری و مقابله با دزدان دریایی در جیبوتی دارد.

در زمینه آموزش نظامی حرفه‌ای مستقیم در آفریقا، چین حضور بسیار کمتری در خاک آفریقا دارد. بر اساس داده‌های عمومی موجود، فرانسه، ایالات متحده و بریتانیا هر کدام حداقل ۴۰ برنامه سالانه را با دانشکده‌ها و آکادمی‌های دفاعی برگزار می‌کنند، در حالی که چین فقط در دو کشور شناخته شده، زیمبابوه و تانزانیا، دارای مربیان و اساتید ارتش آزادی بخش خلق و «مأموریت‌های آموزشی» است.

با این حال، ناتنتویا گفت که نیروهای مسلح آفریقا از این واقعیت قدردانی می‌کنند که چین بورسیه‌های بسیار بیشتری نسبت به کشورهای غربی ارائه می‌دهد.
ناتنتویا گفت: «در مورد افسران آفریقایی قبل از ثبت نام در مدارس نظامی چین همان بررسی‌هایی را که در مدارس نظامی غربی انجام می‌‌شود، انجام نمی‌گیرد».

دکتر لینا بن‌عبدالله، کارشناس چین و آفریقا و استادیار علوم سیاسی و امور بین‌الملل در دانشگاه Wake Forest، گفت که برای ایالات متحده، هند، اتحادیه اروپا و سایر کشورهایی که ترجیح می‌دهند آموزش را در خاک آفریقا انجام دهند، این است که مقرون به صرفه است.

بن عبدالله گفت: «به جای پرواز صدها افسر به ایالات متحده و پرداخت هزینه اقامت و غذای آنها، بسیار ارزان‌تر است که یک تیم مربی را به این کشورها اعزام کنیم و آموزش را در محل انجام دهیم. البته، شناخت از وضعیت محلی نیز برای این رویکرد مفید است».

بن عبدالله گفت، اما برای چین : «یک هدف دیپلماسی نرم همراه با دعوت از افسران برای این آموزش وجود دارد». بن‌عبدالله گفت که این برای افسران آفریقایی بسیار بهتر است، چون آنها می‌توانند به سراسر کشور سفر کنند، از امکانات چینی بهره‌مند شوند، به مدارس حزب کمونیست بروند، به پایگاه‌های نظامی بروند و با افراد بسیار بیشتری ملاقات کنند تا اینکه یک تیم پنج نفره از چین به کشورهای مربوطه سفر کند.
دیوید شین، از دانشگاه جرج واشنگتن در مدرسه امور بین‌الملل Elliott، گفت که آموزش در چین تقریباً در طول COVID-19 تعطیل شد، اما با بازگشت به حالت عادی، دولت‌های آفریقایی از آن به طور کامل استفاده می‌کنند.

شین گفت: «چین به عنوان یک منبع جایگزین برای آموزش غربی دیده می‌شود». شین افزود که با تبدیل شدن تجهیزات نظامی چینی به امری رایج در نیروهای مسلح آفریقا، منطقی است که ترجیح داده شود با آن آموزش ببینند.

شین گفت: «چین به این نتیجه رسیده است، همانطور که دولت‌های غربی از سال‌ها قبل تجاربی مشابه داشتند، ارائه این آموزش به نفع آنها است. این به دو طرف اجازه می‌دهد تا روابط شخصی تقویت شود و توانایی گسترش نفوذ در کشورهای آفریقایی تقویت شود».

او گفت که ویژگی جذاب دیگر برای برخی از دولت‌های آفریقایی این واقعیت است که «آموزش چینی بدون توصیه‌هایی در مورد نیاز به کنترل غیرنظامی بر ارتش (دخالت غربی ها در امور سیاسی به بهانه آموزش نظامی) و اجتناب از سوء استفاده‌های و لفاظی های حقوق بشری صورت میگیرد.»

شاین گفت که آموزش این امکان را به چین می‌دهد تا مدل سیاسی و اقتصادی متفاوتی را که امیدوار است در آفریقا طنین انداز شود، پیشنهاد دهد. این همچنین فرصتی را برای نشان دادن تجهیزات نظامی چینی و به طور بالقوه فروش آن به دولت‌های آفریقایی فراهم می‌کند.

شین گفت: «پرسنل نظامی آفریقایی که آموزش بهتری دیده‌اند و حرفه‌ای‌تر هستند و با چین آشنایی دارند، بیشتر مایل خواهند بود که از پرسنل و منافع چین را در آفریقا محافظت کنند و همکاری کنند».
نگبواجی دانیل نتی، استاد مطالعات اطلاعاتی و امنیتی در دانشگاه نوونا در نیجریه، گفت که چین همکاری نظامی و آموزش نظامی را به عنوان زمینه‌های کلیدی در گسترش خود به آفریقا شناسایی کرده است.
نتی گفت: «چین به طور استراتژیک در حال تلاش برای صادرات فرهنگ نظامی و معماری قدرت خود به آفریقا است. و بخشی از این امر گسترش آموزش نظامی آنها به کشورهای آفریقایی است».
او گفت که آموزش در غرب می‌تواند گران‌تر باشد.
نتی گفت: «به دلیل پیامدهای مالی، اکثر کشورهای آفریقایی که به اقتصاد خود آگاه هستند، برای آموزش نظامی به مدارس نظامی چینی که تقریباً همان آموزش مدارس نظامی غربی را ارائه می‌دهند، مراجعه میکنند و به جای پرداخت هزینه هنگفت به غرب، گزینه مناسب‌تر چینی را برمی گزینند».
او گفت که برخی از کشورهای آفریقایی آموزش نظامی چینی را انتخاب می کنند، زیرا آنها قبلاً در چندین جبهه دیگر با چین همکاری کرده اند و همکاری های اقتصادی و مالی دارند و یا از چین وام دریافت کرده‌اند، برخی نیز مایلند یادداشت تفاهم خود با چین را گسترش دهند تا مبادله همکاری نظامی را نیز شامل شود.