«منافع واقعی ایالات متحده در اوکراین بسیار فراتر از آن است که چه پرچمی بر فراز کریمه یا کی‌یف به اهتزاز درآید».
روزنامۀ صاباح ترکیه می‌نوسد: «در روزهای اخیر، نومحافظه‌کاران آمریکایی و دارودستۀ جهانی‌گرایان سوروس بسیار خوشحالند. آن‌ها ادعا می‌کنند که با تقویت هر چه بیشتر پیمان ناتو به بهانۀ بحران اوکراین، این پیمان را به فراموش کردن شکست‌های پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ مجبور نموده و با آغاز جنگ علیه روسیه بدون شلیک یک گلوله، برای احیای امپراتوری ایالات متحده فرصت پیدا کرده‌اند.
برجان توتار، نویسندۀ مقاله می‌گوید که تحلیلگران و سیاستمداران آمریکایی از هر طبقۀ اجتماعی، اخیراً رشد قابل توجهی از اعتماد به نفس را تجربه می‌کنند.
گری اندرسون و توماس مین در مقالۀ منتشرۀ خود در نیویورک تایمز با عنوان «ناتو آن چیزی نیست که ادعا می‌کند»، این واقعیت را آشکارا بیان می‌دارند.
نویسندگان مقاله تأکید می‌نمایند که هدف اصلی پیمان ناتو از بدو تأسیس آن در سال ۱۹۴۹، جلوگیری از تجاوز شرق یا ترویج دموکراسی نبوده و می‌افزایند: «هدف اصلی ناتو این است که اروپای غربی را در پروژۀ نظم جهانی به رهبری آمریکا بگنجاند».
در سال‌های جنگ سرد، ایالات متحده در تمام کارهای متحدان اروپایی خود، از تجارت گرفته تا زندگی فرهنگی، به ازای تضمین‌های امنیتی مداخله می‌کرد.
به این ترتیب، اروپا پس از پایان جنگ سرد به عنوان یک قطعه زمین به مرکز امپراتوری آمریکا تبدیل گردید.
با این حال، چهار سال پیش، همانطور که امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه گفت، ناتو در آستانه «مرگ مغزی» بود. درست در همان زمان، عملیات نظامی روسیه در اوکراین برای آن، یک «دم مسیحایی» شد. پس از فنلاند، ائتلاف قصد دارد سوئد را به صفوف خود وارد کند و اعضای این اتحادیه هزینه‌های نظامی خود را افزایش داده‌اند.
جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، در مواجهه با احتمال انشعاب اروپا بر سر روسیه، بمنظور جلوگیری از این خطر، سال گذشته در بارۀ پروژۀ «متحد کردن کل قاره» در صورت لزوم صحبت کرد.
با این حال، ناتو از بدو تأسیس، هرگز به تقویت قدرت نظامی خود علاقه نداشته است.
حتی در گرماگرم جنگ سرد، اصلاً اطمینان نداشت که بتواند حملۀ اتحاد شوروی را دفع کند. طرفه اینکه، حتی سلاح‌های هسته‌ای این قاره نیز تحت کنترل ایالات متحده بود».
هدف اصلی پیمان آتلانتیک شمالی، سرپا نگه داشتن مجتمع صنایع نظامی آمریکا است. ناتو به تأمین این هدف ادامه می‌دهد و مطابق خواست و نظر آمریکا عمل می‌کند.
به این ترتیب، همزمان با آغاز عملیات نظامی روسیه در اوکراین، روند خرید تسلیحات آمریکایی توسط اروپا دوباره تشدید شده است. در همان حال که قاره کهن دوباره مسلح می‌شود، ایالات متحده از مزایای آن بهره‌مند می‌شود.
در حالی که ناتو بار دیگر خود را به ابزار دفاعی اصلی غرب تبدیل می‌کند، جالب است که این امر بدون تحمیل خسارت برای آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها اتفاق می‌افتد. این متناقض است، اما اکنون که خون اوکراینی‌ها و روس‌ها ریخته می‌شود، شپش آمریکا و ناتو دوباره از آن ارتزاق می‌کند. از این منظر، بحران کنونی چیزی جز یک ابزار برای ترمیم وجهۀ آمریکا نیست.
در همه حال، «منافع واقعی ایالات متحده در اوکراین، بسیار فراتر از آن است که چه پرچمی بر فراز کریمه یا کی‌یف به اهتزاز درآید».
۳۱ تیر ۱۴۰۲
