و فردا چین
سیاست اتحاد ناتو
نوشته یورگ کروناور
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته
نشست سران ناتو در ویلنیوس احتمالاً بیش از هر چیز برای اوکراین اهمیت خواهد داشت: یک شکست سنگین از سال ۲۰۱۴ تاکنون، این کشور کاملاً آشکارا خود را در برابر روسیه قرار داده است و پیمان‌های بیشتر و فشرده‌تری با ناتو می‌بندد، با آگاهی متقابل از اینکه از خطوط قرمز مسکو در حال عبور است – و چه اتفاقی می‌افتد؟
ناتو در حال تسلیح کیف است تا مردم و کشور را در جنگ علیه دشمن مشترک ویران کند.
اما پیوستن به این ائتلاف حتی به عنوان پاداش، حداقل برای آینده قابل پیش‌بینی هم قابل بحث نیست، زیرا جوزف بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا تصمیم خود را گرفته است.
درست است که می توان از این بابت خوشحال بود، زیرا در صورت پیوستن اوکراین به ناتو، خطر جنگ جهانی به طرز چشمگیری افزایش می یابد.
اما جواب نه واشنگتن برای دولت اوکراین تلخ است:
از نظر اوکراین، امنیت واقعی فقط به عنوان عضوی از اتحاد به دست می آید.
ممکن است کسی دیدگاه کیف را با دلایل مناسبی رد کند. اما این نکته مهم است، زیرا موارد مشابه ای در جاهای دیگر جهان شناخته شده است. نه، تایوان اوکراین نیست.
با این حال، غرب تمام تلاش خود را برای ایجاد سناریوی مشابه در این جزیره انجام می دهد. ایالات متحده تایوان را با همان سلاح‌ها مسلح می‌کند و سربازانش را برای سناریوهای مشابه اوکراین قبل از ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ آموزش می‌دهد – و غرب همانطور که همیشه روسیه را تحریک می‌کرد، چین را تحریک می‌کند. سران کشورها و دولت های ژاپن و کره جنوبی، استرالیا و نیوزلند به اجلاس ناتو در ویلنیوس دعوت شده اند تا این ائتلاف بتواند در برابر جمهوری خلق پیشروی کند، همانطور که در برابر فدراسیون روسیه با گسترش آن به شرق انجام داد.
و تایوان؟ هنگامی که در آغاز جنگ اوکراین مشخص شد که ایالات متحده هیچ نیرویی برای حمایت از کی یف نمی فرستد، اعتماد قبلی در جزیره مبنی بر اینکه ایالات متحده در شرایط اضطراری به تایپه کمک نظامی خواهد کرد، کاهش یافت.
این واقعیت که اوکراین به شدت مسلح بود و به نظر می رسید چشم انداز پیوستن به ناتو را داشت، اعتماد در تایوان به آمریکا را افزایش میداد. اما اگر معلوم شود که کی یف می تواند از سوی غرب مورد سوء استفاده قرار گرفته شود، اما امنیتی که آرزویش را دارد را بدست نیاورد، چه؟
اگر پس از آتش بس، اوکراین تکه تکه شود، به ویرانه ای تبدیل شود و بخشی از جمعیت خود را از دست بدهد و حتی غرب آن را شایسته عضویت در ائتلاف نبیند؟ پس چه کسی به ناتو تکیه خواهد کرد؟
این یکی از دلایلی است که نشست ناتو به دنبال فرمول هایی است که تا حد ممکن برای چشم انداز ناتوی اوکراین الزام آور به نظر برسد: این واقعیت که غرب متحدان خود را می‌چلاند و از بین می برد تا انها را بحال خود رها کند، نباید بیش از حد آشکار شود. اما ناتو به سختی می تواند امیدوار باشد که این موضوع در دراز مدت در تایوان، شرق و جنوب شرقی اسیا و سایر نقاط جهان از دیده ها پنهان بماند. غرب با این کارها در دراز مدت قدرت خود را تضعیف می کند.
