تمدید دوره ریاست ناتو شکاف های درون این بلوک را نشان می دهد.
گلوبال تایمز
ترجمه میرفخرایی برای مجله هفته
ینس استولتنبرگ، دبیرکل فعلی ناتو، قرار است یک سال دیگر در سمت خود باقی بماند. ائتلاف نظامی فراآتلانتیک نتوانسته است دبیرکل مناسبی پیدا کند که همه را راضی کند. دوره او تاکنون سه بار تمدید شده و این چهارمین دوره‌ی او خواهد بود. در پس زمینه درگیری های روسیه و اوکراین، رد سایر نامزدها و انتخاب استولتنبرگ نشان دهنده اختلافات آشکار در داخل ناتو و کنترل قوی ایالات متحده بر آن است.
نامزدهای احتمالی عبارتند از مته فردریکسن، نخست وزیر دانمارک و بن والاس، وزیر دفاع بریتانیا. به نظر می رسد فردریکسن الزامات برخی از متحدان اروپایی را برآورده می کند زیرا او می تواند اولین رهبر زن باشد و از اتحادیه اروپا است. با این حال، کشورهای ناتو در جناح شرقی ائتلاف می‌خواستند فردی از منطقه آنها رهبری را بر عهده بگیرد تا بر موضع سخت‌تر در قبال روسیه پافشاری کند. در مورد والاس، برخی از متحدان ناتو خواهان انتخاب یک رهبر سابق ناتو در راس این اتحاد بودند، و فرانسه بر یک شهروندی اتحادیه اروپا اصرار داشت. بدیهی است که بریتانیا دیگر یک عضو اتحادیه اروپا نیست. مهمتر از همه، والاس حمایت ایالات متحده را برای این پست دریافت نکرد. یک منبع وزارت دفاع به اسکای نیوز گفت: “بایدن فقط نمیخواست از بریتانیا حمایت کند.” اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، نامزد مورد نظر جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا برای رهبری بود ناتو با این حال، ممکن است در رابطه با او نگرانی هایی ایجاد شود زیرا فون درلاین اخیراً وزارت دفاع آلمان مدیریت ضعیفی از خود نشان داد. و اولاف شولتز، صدراعظم آلمان و رقیب سیاسی سابق فون در لاین، می خواهد او را از چارچوب کاندیداها خارج کند تا شغل ارشد اتحادیه اروپا را همچنان اشغال کند.
بر اساس مقاله ای در دیلی میل: “فرایند تعیین روسای ناتو پشت درهای بسته انجام می شود و در سیاسی بازی شدیدی دربین ۳۱ کشور در جریان است.”
نزاع برای پست دبیرکل جدید به وضوح نشان می دهد که ناتو یک جمع متحد نیست. سونگ ژونگ پینگ، کارشناس نظامی چینی و مفسر تلویزیون، به گلوبال تایمز گفت که جدی ترین اختلاف نظر در ناتو بر طر این است که ایا کشورهای عضو ناتو باید برای امنیت ملی خود یا منافع هژمونی جهانی ایالات متحده هزینه کنند.
ناتو یک اتحاد نظامی است، اما نقش دبیرکل ناتو بیشتر سیاسی است. هیچ روش رسمی برای انتخاب دبیرکل وجود ندارد. اعضای ناتو به طور سنتی در مورد اینکه چه کسی باید قدرت را به دست گیرد به اجماع می رسند. شن یی، استاد دانشکده روابط بین‌الملل و روابط عمومی دانشگاه فودان، به گلوبال تایمز گفت که در حالی که دبیرکل رسماً ملزم به حفظ بی‌طرفی بین ایالات متحده و اروپا است، در واقع او تحت کنترل ایالات متحده است. او تحت هیچ شرایطی نباید با تصمیم واشنگتن مخالفت کند. آمریکا به جای رهبر ناتو ارباب آن است. هیچ کس نمی تواند رئیس ناتو شود مگر اینکه آمریکا با آن موافقت کند.
سانگ گفت: “از نظر ایالات متحده، استولتنبرگ یک مامور واجد شرایط است. به همین دلیل استولتنبرگ آخرین انتخاب آمریکا و همچنین بی دقت ترین انتخاب بود.” استولتنبرگ به طور مداوم دستورات و مواضع سیاسی ایالات متحده را در مناقشه روسیه و اوکراین اجرا می کند. او تمام تلاش خود را برای هماهنگ کردن ۳۱ کشور عضو ناتو و حتی متقاعد کردن کشورهای غیر عضو ناتو مانند ژاپن، کره جنوبی و استرالیا برای ارائه کمک های نظامی و مالی به اوکراین انجام داده است.
موضع استولتنبرگ نه فقط در مورد مسئله روسیه و اوکراین، بلکه در قبال چین نیز واشنگتن را خوشحال کرده است. در نشست سال گذشته ناتو اودر اسپانیا، چین برای اولین بار به عنوان یک “چالش سیستماتیک برای امنیت یورو اتلانتیک” در مفهوم استراتژیک ناتو شناخته شد. این همزمان با تعریف ایالات متحده از چین به عنوان “بزرگترین خطر برای امنیت آمریکا” بود. در ماه آوریل، استولتنبرگ از چین به خاطر پرداختن به مسائل مربوط به جزیره تایوان، هنگ کنگ، دریای چین جنوبی، نظارت گسترده بر اینترنت انتقاد کرد. او همچنین چین را به سرمایه گذاری در موشک های هسته ای دوربرد و شرکت در گشت های مشترک در کنار نیروهای روسی متهم کرد.
شن معتقد است دلیل دیگری که ایالات متحده در نهایت استولتنبرگ را انتخاب کرد این است که فصل انتخابات ایالات متحده به سرعت در حال نزدیک شدن است و ایالات متحده بیش از یک سال است که در میدان نبرد اوکراین بیش از حد سرمایه گذاری کرده است، بدون شک منابعی خالی شده اند که ایالات متحده می خواست در ابتدا برای رقابت خود با چین استفاده کند. در این صورت، ایالات متحده به یک ناتوی قابل کنترل نیاز فوری دارد.
سانگ گفت که هر کشوری باید امنیت ملی خود را در اولویت قرار دهد، اما ایالات متحده از امنیت به عنوان بهانه ای استفاده می کند تا کشورهای دیگر را فریب دهد تا از آنها مانند گاوی شیر دهد استفاده کند و آنها را مجبور به پرداخت هزینه هژمونی جهانی ایالات متحده کند. به همین دلیل، برخی از کشورهای ناتو مانند مجارستان، فرانسه و ترکیه تمایلی به تسلیم شدن در برابر ایالات متحده ندارند، که منجر به عدم اجماع در داخل ناتو در مورد موضوعات کلیدی، از جمله انتخاب دبیرکل و موضوعات سیاستی کلیدی موثر بر ایالات متحده شده است.