نشست ویلنیوس احتمالا یک شکست خواهد بود

نشست ویلنیوس احتمالا یک شکست خواهد بود

اروپا با تمام شدن پول و مهمات، تمایلی به ارسال نیروهای هوایی که اوکراین مدعی است برای پیروزی در جنگ نیاز دارد، ندارد.

توسط استفن براین
آسیا تایمز
ترجمه مجله هفته

«هر تصمیمی در مورد عضویت در ناتو بین ۳۱ کشور متفق و کشور کاندید گرفته می شود و بنابراین، در این مورد، وقتی نوبت به اوکراین می‌رسد، ما با متحدان خود در ناتو و اوکراین بحث کرده‌ایم که چگونه می‌توانیم به طور مشترک از تلاش اوکراین برای یکپارچگی یورو-آتلانتیک حمایت کنیم.
اوکراین باید قبل از اینکه بتواند به عضویت ناتو بپیوندد، اصلاحاتی را انجام دهد تا مطابق با استانداردهای هر کشور دیگر ناتو باشد. پرزیدنت بایدن معتقد است که اوکراین می تواند این کار را انجام دهد.»( کارین ژان پیر، دبیر مطبوعاتی کاخ سفید) به

جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، سه روز را در اروپا برای نشست سران ناتو که قرار است ۱۱ تا ۱۲ جولای در ویلنیوس برگزار شود، سپری خواهد کرد. موضوع اصلی اوکراین خواهد بود.

اوکراین به دنبال عضویت فوری در ناتو یا تضمین های امنیتی قابل قبول از سوی ناتو است. با این حال، موقعیت اوکراین با شکست ضد حمله علیه روسیه و تلاش های ناموفق – از طریق خرابکاری، ترور و حملات مرگبار هواپیماهای بدون سرنشین به کرملین – برای بی ثبات کردن دولت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، تضعیف شده است. اکنون اوکراین مدعی است که برای پیروزی در جنگ خود به نیروهای هوایی ناتو نیاز دارد.
دستیابی به اجماع ناتو در مورد چگونگی ادامه کار بسیار دشوار خواهد بود، صرف نظر از اینکه واشنگتن چقدر به شرکای اروپایی خود فشار می آورد.
اروپا در حال حاضر به دلیل فاجعه کووید، تحریم های بخش انرژی روسیه و بیکاری بالا در رکود است که جوانان و مهاجران را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. نتیجه همه اینها ناآرامی اجتماعی در سراسر اروپا است. در حال حاضر یک شورش جدی در فرانسه وجود دارد و اگرچه وضعیت در فرانسه در روزهای اخیر تا حدی کاهش یافته است، اما این وضعیت باز خواهد گشت.

در همین حال، ائتلاف حکومتی آلمان در حال از دست دادن حمایت رای دهندگان و حزب آلترناتیو برای آلمان (AfD)، حزب راست افراطی آلمان، اکنون دومین حزب قدرتمند در این کشور است. صدراعظم اولاف شولز و شرکای ائتلافی او نمی دانند چه باید بکنند: به عنوان آخرین راه حل، آنها می توانند تلاش کنند AfD را ممنوع کنند.

حتی ایتالیا نیز از این آشفتگی دور نیست. این کشور دارای رهبری محافظه‌کار است، اما تحت تاثیر موج بی‌سابقه‌ای از مهاجران خاورمیانه ای قرار گرفته.
اروپا بدون پول و مهمات است. حال و حوصله ای برای دادن چک سفید به اوکراین نمانده یا خطر جنگی بزرگ که می تواند به اروپا سرایت کند. برای پرزیدنت بایدن کار سختی خواهد بود که دست به انتقاد از اروپایی ها بزند.
بایدن می‌داند که تا زمانی که پایگاه‌های هوایی و مراکز تدارکاتی در اروپا نداشته باشد، نمی‌تواند به‌طور یک‌جانبه نیروهای آمریکایی، به‌ویژه نیروهای هوایی را مستقر کند. در حال حاضر، واشنگتن دستش باز است زیرا جنگنده های آمریکایی مواضع روسیه در اوکراین را بمباران نمی کنند. با این حال، بمباران میتواند یک واکنش قوی اروپا را بوجود آورد و اتحاد در ناتو را متلاشی می کند.

ولودیمیر زلنسکی، رهبر اوکراین، از واشنگتن خواسته است که جت‌های جنگنده مدرن را دریافت کند و مدعی شد که اوکراین می‌تواند با کمک نیروی هوایی پیروز شود. با این حال، تنها راه عملی برای حرکت به جلو در سال آینده، عملیات از پایگاه‌های خارج از اوکراین، با استفاده از هواپیماهای ایالات متحده و احتمالاً سایر کشورهای عضو ناتو است.

این قطعاً به معنای جنگ در اروپا خواهد بود و دولت‌های حاکم کنونی در اروپا یا باید به آن نه بگویند یا به زور برکنار شوند. با اینکه این یک سناریوی دور از انتظار بنظر میرسد، اما در عین حال بسیار خطرناک هم هست.
واشنگتن قبلاً نشان داده است که نمی تواند شرکای خود را متقاعد کند که اوکراین به ناتو بپیوندد. این احتمال وجود دارد که واشنگتن در حال تلاش برای ایجاد نوعی تضمین امنیتی برای اوکراین در پشت صحنه است، اما هرگونه تضمین معنادار احتمالاً یک قدم بسیار دور در آینده است.
روسیه نیز پس از کودتا به رهبری یوگنی پریگوژین ناآرام است. پوتین خواهان یک پیروزی نظامی زودهنگام است، همانطور که ارتش روسیه که به شدت تحت فشار اتهامات پریگوژین قرار گرفته است.
تداوم یک ضد حمله اوکراینی یک پیروزی واقعی برای روس ها نیست زیرا وجهه آنها در خانه همچنان مخدوش می شود. بنابراین، انتظار می رود زمانی که تلفات اوکراین در هفته های آتی به اندازه کافی زیاد شود، ارتش روسیه اقدامات تهاجمی چشمگیری علیه اوکراین انجام دهد.
سوال ناروشن بزرگ این است که ارتش روسیه چه خواهد کرد: آیا آنها حمله ای تمام عیار به کیف، خارکف یا اودسا خواهند کرد؟ اگر بعد از ویلنیوس، مسکو ببیند که زلنسکی روی ناتو برای نجات او حساب نمی کند، خیلی سریع از این موقعیت سوء استفاده خواهد کرد.
بخشی از راهکار اساسی غرب برای حمله اوکراین، نشان‌دادن برتری فناوری مدرن در میدان جنگ بود که مهمترین آن بکارگیری تانک لئوپارد بود. ناتو با وضعیتی تاسف بار، شاهد زمین گیر شدن مدرنترین تسلیحات خود از جمله تانک های لئوپارد در اوکراین شد.
تاکنون بین ۱۶ تا ۲۰ تانک لئوپارد به همراه بسیاری از تانک های دیگر ناتو از جمله خودروهای جنگی پیاده نظام مانند برادلی آمریکا و سیستم های پاکسازی مین مانند لئوپارد 2R HMBV فنلاندی و ویزنت ۱ آلمانی در میدان نبرد از بین رفته اند.
لئوپارد و تانک سنگین آبرامز ایالات متحده، ستون زرهی دفاع زمینی ناتو را تشکیل می دهند.
در حالی که ایالات متحده و متحدانش از قدرت هوایی برتر برخوردارند، در مقایسه با آنچه روسیه می تواند ارائه دهد، از دفاع هوایی اندک و ناکافی برخوردارند. این بدان معناست که علاوه بر توپخانه، یک پدافند زمینی نیز باید در مقابل هلیکوپترهای تهاجمی روسیه مجهز به راکت، پهپادهای مرگبار و مین های هوایی بایستد.
شکست لئوپارد در اوکراین چالش بزرگی برای ناتو است و نشان می‌دهد که استراتژی فعلی ناتو ممکن است کارساز نباشد.
طبق پارادایم Tripwire، حمله اولیه روسیه (به احتمال زیاد در بالتیک، زیرا نیروهای روسی در مجاورت استونی و لتونی قرار دارند) باید بتواند برای چند روز متوقف شود در حالی که ایالات متحده نیروهای سنگینی را به اروپا می‌فرستد. در صورتی که Tripwire، توهم آمیز باشد و جواب ندهد، ناتو با پیشروی سریع روسیه در اروپا مواجه خواهد شد.
نکته اصلی این است که استراتژی ناتو باید بازنگری شود یا اروپایی ها و روس ها باید به یک توافق امنیتی قابل قبول دوجانبه برسند. دقیقاً چنین توافقی در دسامبر ۲۰۲۱ قبل از حمله توسط روسیه به ناتو پیشنهاد شد. پیشنهاد روسیه بدون بحث رد شد.
حالا کمد مهمات حتی در آمریکا خالی است. روس ها در حال یادگیری نحوه مقابله با سیستم های پیشرفته غربی هستند – یک تحول منفی برای امنیت ناتو. برای به خطر انداختن امنیت اروپا دیگر زمان بدتراز این برای جلوگیری از حمله روسیه نمی شود پیدا کرد.
شاید برای سیاستمداران بریتانیایی فریاد زدن ناتو برای جنگیدن در اوکراین آسان باشد، اما این لندن نیست که احتمالاً اولین هدف موشک های روسیه خواهد بود. شکاف‌ها در اتحاد سریع‌تر از حد انتظار ظاهر می‌شوند و دولت‌های ضعیف اروپایی با مشکل مواجه هستند.
جالب است که ببینیم ویلنیوس چگونه توسعه می یابد. مطمئناً یک نمایش تبلیغاتی خواهد بود، اما به احتمال زیاد ویلنیوس یک شکست خواهد بود.
استفان براین از اعضای ارشد مرکز سیاست های امنیتی و موسسه یورک تاون است. این مقاله در ابتدا در Weapons and Strategy منتشر شد.