دستور کار پنهان ناتو علیه چین از قبل توسط لیتوانی افشا شد: سرمقاله گلوبال تایمز.
ترجمه مجله هفته
ناتو قرار است هفته آینده نشستی در ویلنیوس لیتوانی برگزار کند. به عنوان کشور میزبان، لیتوانی هم هیجان زده و هم بی صبر به نظر می رسد. بخش قابل توجهی از این احساسات لیتوانی را میتوان در رفتار تحریک آمیز علیه چین مشاهده کرد. در عین حال، به نظر می رسد چندین عضو دیگر ناتو نیز در رویکرد خود درباره معضل جزیره تایوان هماهنگ شده اند. همه اینها اهداف مخرب نشست آینده ناتو نسبت به چین را افشا کرده است. این اتفاقات توسط مردم چین نادیده گرفته نخواهند شد، ما باید هوشیار باشیم.
حدود یک هفته قبل از این نشست، لیتوانی با تقلید از ایالات متحده، به اصطلاح استراتژی هند و اقیانوس آرام خود را اعلام کرد. چشمگیرترین بخش این استراتژی ۱۶ صفحه ای، بیانیه ان در مورد مسئله تایوان است که تاکید میکند «توسعه روابط اقتصادی با تایوان یکی از اولویتهای استراتژیک لیتوانی است.» این دولت حتی بی شرمانه “خط قرمزی” را ترسیم کرد و ادعا کرد که وضعیت موجود در تنگه تایوان “نمی تواند از طریق استفاده از زور یا اجبار تغییر کند.”
پس از ایجاد دفاتر نمایندگی دوجانبه این کشور و جزیره تایوان که منجر به وخامت شدید روابط لیتوانی با چین شد، این نمایش دیگری از نوع “سخن گفتن” و گستاخی لیتوانی است. اگر دستی از پشت از لیتوانی حمایت نمی‌کرد، لیتوانی به خود جرات نمی داد چین را برای این مدت طولانی تحریک کند و در انجام این کار تا این حد گستاخی نمی کرد.
عجیب است که یک کشور بالتیک با جمعیتی کمتر از ۳ میلیون نفر که در منطقه تشعشعات مستقیم درگیری روسیه و اوکراین قرار دارد، استراتژی هند و اقیانوسیه ارائه میکند. بسیاری از عبارات آن برای استراتژی آشنا هستند، گویی مستقیماً از لفاظی ایالات متحده در قبال چین گرفته شده است، اما این بار از دهان لیتوانی بیرون می‌آید. آنچه که حتی بیشتر از آن غافلگیرکننده است این است که وزیر خارجه لیتوانی ادعا کرد که “با تصویب استراتژی، لیتوانی اکنون خود را در میان رهبران جهانی می یابد.” فقط کسی که کاملاً فاقد خودآگاهی باشد می تواند چنین اظهاراتی را بیان کند. لیتوانی به هیچ وجه یک “رهبر جهانی” نیست، اما این حادثه به یکی از بزرگترین جوک های بین المللی امسال تبدیل شده است.
سیاست خارجی رادیکال لیتوانی تا حدودی نماینده دوران تغییرات بزرگ است، به نظر می رسد که این دولت با ترس اغراق آمیز از روسیه، فاقد هر نوع احساس امنیت بوده و رفتاری غیرعادی از خود بروز میدهد. از سوی دیگر، مانند فردی در حال غرق شده به تکه چوب ایالات متحده و ناتو چسبیده است.
هر چه دولت لیتوانی بیشتر از نظر روانی به ایالات متحده و ناتو وابسته شود، انگیزه‌های قوی تری برای رهبری ایالات متحده و ناتو برای سواستفاده از آن ایجاد میکند. ایالات متحده بارها حمایت خود را از لیتوانی در مورد مسائل مربوط به چین نشان داده است و لیتوانی را به تاریکی هدایت کرده. با این حال، لیتوانی نمیتواند درک کند که ناخواسته سرنوشت خود را به دیگران واگذار کرده است و ترس و ناراحتی منابع ضروری انرژی است که ارابه ژئوپلیتیک واشنگتن را هدایت می کند.
نشست امسال ناتو در ویلنیوس تفاوتهای متفاوتی با نشستهای قبلی خواهد داشت. گروه کوچک ضد چینی که واشنگتن پرورش داده است، پیش از نشست ناتو “عملکرد عمومی” خود را با افراط گرایی، اضطراب، تجاوز و دخالت در امور آسیا و اقیانوس آرام نشان می دهد. این اقدامات به عنوان یک فشارسنج برای این نشست ناتو عمل می کند و حرکت های بعدی ناتو را پیش بینی می کند. ناتو در حالی که فشار بر روسیه را تشدید می کند، به وضوح گسترش خود را در منطقه آسیا و اقیانوسیه تسریع می کند. این اجلاس ویلنیوس ممکن است به یک لحظه “آبشار” تبدیل شود.
رهبران چهار کشور آسیا-اقیانوسیه – ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و نیوزلند – که توسط ناتو به عنوان “شریک های سراسر جهان” شناخته شده اند، برای دومین سال متوالی در این اجلاس شرکت خواهند کرد. بر اساس گزارش رسانه های ژاپنی، ناتو مشارکت خود با این چهار کشور را به سطح بالاتری ارتقا خواهد داد و سیگنالی قوی از گسترش ناتو در آسیا و اقیانوسیه خواهد داد. چه کسی دیگر نمی داند که هدف آنها چین است؟بازی بزرگ شطرنج ناتو و ایالات متحده مطمئناً تحت تأثیر لیتوانی نیست، لیتوانی که صرفاً پیاده ای است که از روبیکون عبور کرده، بدون در نظر گرفتن عقب نشینی تشویق شده و به جلو هل داده است و در نهایت قادر به بازگشت نیست.
در همان روز لیتوانی استراتژی هند و اقیانوس آرام خود را اعلام کرد، بریتانیا و لهستان اعلامیه مشترک مشارکت استراتژیک ۲۰۳۰ را امضا کردند که همچنین در مسئله تایوان دخالت می کند. نشانه های مختلف نشان می دهد که کشورهای عضو ناتو مواضع خود را در مورد مسئله تایوان هماهنگ می کنند و تلاش می کنند الگوی محاصره ای علیه چین در افکار عمومی بین المللی ایجاد کنند.ما باید از نزدیک مشاهده کنیم که در نشست ویلنیوس چه نوع اجماعی در مورد مسائل مربوط به چین به وجود خواهد آمد و چه برنامه‌های مشخصی ترسیم خواهد شد. در این زمینه، ما نباید به لیتوانی صرفاً از زاویه یک دلقک بنگریم. سخنان و اعمال اغراق آمیز و زشت این کشور دریچه ای است که جهان خارج از طریق آن ناتو را مشاهده می کند و به ما امکان می دهد از قبل خود را برای آن آماده کنیم.
