دفاع روسیه در برابر حملات اصلی کی یف چگونه عمل می کند.
تا کنون، نیروهای کی یف هیچ پیشرفت قابل توجهی در تلاش های بی شمار خود برای پیشروی نداشته اند. الکساندر مان تحلیل می کند که روسیه چگونه دفاعی را سازماندهی کرده است که تاکنون در برابر حمله اصلی اوکراین مقاومت کرده است.
توسط الکس من
ترجمه مجله هفته.
با گذشت بیش از سه هفته از آغاز “حمله بزرگ” اوکراین علیه نیروهای روسی، اوکراینی ها همچنان در تلاش هستند تا در برابر نیروهای دفاعی روسیه سوراخی برای نفوذ و عبور پیدا کنند. زیرا همانطور که تاکنون روشن شده است، نیروهای کی یف در تلاش های بی شمار خود هیچ پیشرفت قابل توجهی نداشته اند.
در عوض، هرچه بیشتر رسانه ها، کارشناسان و ناظران در سراسر جهان موفقیت های روسیه در جبهه های دونباس و زاپوروژیه را تأیید می کنند، جایی که حملات گسترده اوکراینی تقریباً روزانه از اوایل ژوئن آغاز شده است. در این زمینه، مقابله شدید دفاعی ارتش روسیه و تاکتیک های دفاعی موفق آن مورد تاکید ویژه آنها قرار می گیرد. ظاهراً این راه کارها به طور بهینه با عملیات رزمی تهاجمی اوکراینی ها تطبیق داده شده است .
همانطور که کارشناسان نظامی روسیه اشاره می کنند، این یک سیستم دفاعی در مقیاس بزرگ است که در طول چندین ماه ساخته شده است و ده ها کیلومتر در داخل جبهه امتداد دارد و از مواضع متعددی برای پاسخ دفاعی به دشمن، استحکامات نظامی و میدان های مین بی شماری تشکیل شده است. همچنین شامل یک شبکه حمل‌ونقل و لجستیک توسعه‌یافته است که مراکز و پایگاه‌های تدارکاتی آن به نیروهای روسی اجازه می‌دهد تا ذخایر خود را از یک نقطه به نقطه دیگر در مسیرهای نسبتاً کوتاه منتقل کنند، بدون اینکه اثربخشی رزمی واحدهای خط مقدم را به خطر بیندازند. بنابراین، در صورت نیاز به افزایش قدرت جنگی در یک قسمت خاص، می توان سربازان، تجهیزات جنگی، مهمات و سوخت را به سرعت به آنجا منتقل کرد.
علاوه بر این، این سیستم دفاعی بر اساس تشکیلات بزرگ توپخانه و نیروی هوایی بنا شده که قادر به مداخله قاطعانه در مقابله با راکت اندازهای متعدد، هلیکوپترهای جنگی مجهز به موشک های هدایت شونده و جت های جنگنده است که می توانند همچنین موشک های کروز هدایت شونده را علاوه بر موشک ها معمولی هم پرتاب کنند.
به لطف برتری ارتش روسیه در هوا، هواپیماهای روسی از به اصطلاح “تاکتیک چرخشی” استفاده می کنند – یک اصل عملیاتی موثر که اولین بار توسط واحدهای زرهی روسیه مورد استفاده قرار گرفت. نیروی هوایی اساساً به روش مشابهی پیش می رود: هلیکوپترهای تهاجمی و/یا بمب افکن ها به نوبت در ماموریت ها وارد می شوند و نیروهای زمینی دشمن را یکی پس از دیگری زیر آتش می گیرند. بنابراین در حالی که یک جفت یا گروه از این هواپیماها درگیر نبرد هستند، سایر واحدها می‌توانند برای سوخت‌گیری و بارگیری مجدد به پایگاه پرواز کنند و امکان انجام یک نبرد دفاعی هوایی پایدار و بی انقطاعی را فراهم کنند. اتفاقاً گفته میشود که استفاده از این روش قبلاً هم مانع از تلاش های متعدد برای عبور از خطوط دفاعی روسیه شده است.
در عین حال، به گفته کارشناسان، حمله کی‌یف نشان می‌دهد که ارتش اوکراین وقتی دست به حمله میزند عملاً چیزی برای مقابله با حملات هوایی ندارد، زیرا سیستم‌های دفاع هوایی آنها معمولاً در اعماق اوکراین و خارج از منطقه جنگی واقع شده‌اند یا فقط برای استفاده بسیار محدود در نظر گرفته شده‌اند. روس‌ها تاکنون توانسته‌اند هم پست‌های فرماندهی و هم تجهیزات نظامی اوکراین را به طور دسته جمعی منهدم کنند و بدین ترتیب سرعت حمله آنها را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.
با توجه به ادعاهای اولیه اوکراین آنها در نظر داشتند با سرعت از خطوط دفاعی روسیه عبور کنند، یا با پویایی تهاجمی، اوکراینی ها قصد داشتند از خط دفاعی روسیه عبور کرده و به یک پیشرفت سریع دست یابند. برای انجام این کار، یک سری مانورهای انحرافی در کل جبهه و یک حمله اصلی انجام شد. با این حال، روس ها با ترکیبی از به اصطلاح “دفاع متحرک” و یک نبرد هماهنگ و بسیار فشرده توپخانه ای با این طرح مقابله کردند که به گفته کارشناس نظامی مشهور روسی “الکسی لئونکوف” تاکنون موفقیت آنها را تضمین کرده است.
به گفته وی، پدافند متحرک توسط یگان های نسبتا کوچک و متحرک اجرا می شود، در حالی که ذخایر تاکتیکی مسکو هنوز در جنگ مداخله نکرده اند. علاوه بر این، بر اساس چندین حمله اوکراینی در جبهه زاپوروژیه، مشخص می شود که نیروهای روسی در طول نبرد به هر سانتی متر روستای مربوطه نمی چسبند و در صورت لزوم به موقعیت دفاعی دیگری عقب نشینی می کنند. هنگامی که این اتفاق بیفتد، توپخانه روسیه از قبل به خوبی هماهنگ شده است، دشمن در حال پیشروی را در آن نقطه هدف قرار می دهد که پس از آن ضد حمله روسیه با هدف عقب راندن دشمن و بازپس گیری موقعیت قبلی انجام می شود.
ظاهراً این تاکتیک هنوز جواب می دهد، و احتمالاً نشان می دهد که اقدامات متقابل اتخاذ شده توسط نیروهای مسلح اوکراین یا ناکارآمد یا ناکافی است.
در این راستا، پس از حملات بی‌شماری از سوی اوکراینی‌ها، می‌توان گفت که «حمله بزرگ» مذکور تاکنون نتوانسته به اهداف خود دست یابد و منحصراً در «منطقه خاکستری» – یعنی در منطقه‌ای که نه از طرف روس ها و نه از طرف اوکراینی ها کنترل میشود گرفتار شده. سربازان اوکراینی به سختی می توانند به خط دفاعی روسیه برسند، زیرا عملاً هر تلاشی که انجام می دهند منجر به حملات توپخانه‌ای و هوایی توسط روس ها می شود و پس از آن نیروهای اوکراینی باید عقب نشینی کرده و برای حمله جدید دوباره سازماندهی شوند.
