رویاهای بزرگ هندی

رویاهای بزرگ هندی
چرا یک نقاشی دیواری در ساختمان پارلمان جدید دهلی نو باعث تحریک کشورهای همسایه می شود.

توسط توماس برگر
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

نخست وزیر ناندرا مودی ساختمان جدید پارلمان را در پایتخت هند دهلی نو را در ۲۸ مه افتتاح کرد. معمولا چنین رخدادی از سوی همسایگان موردی برای تبریک گفتن است، اما درست همین موضوع آغاز یک ماجرا یا رسوایی دیپلماتیک در منطقه جنوب آسیا بود.
کشور های همسایه هند از یک نقاشی دیواری در ساختمان جدید که نمایندگان پرجمعیت ترین «دمکراسی» روی زمین را از آوریل امسال در خود جای داده است، شوکه شده اند.
این نقاشی هند را به صورت ابرقدرت نشان می دهد. بنابراین نمایش این نقاشی در یک مکانی که نماد دمکراسی نمایندگی در کشور است می تواند به عنوان بیان فانتزی های «هند بزرگ» باشد که توسط از حزب حاکم مردم هند (BJP) و نیروهای متحد آن ترویج میشود.

همانطور که در روزهای اخیر در دهلی نو چندین بار تأکید شده است، این نقاشی دیواری تصویری از امپراتوری موریا است.
بلافاصله پس از حمله اسکندر یونانی به هند، در سال ۳۲۰ قبل از میلاد مسیح ، این امپراطوری به یک ساختار دولتی ابتدایی تحت رهبری چندراگپتا موریا ، بنیانگذار سلسله باستانی هند تبدیل شد.

امپراتوری هند در زمان فرمانفرمایی امپراتور آسوکا (۲۶۸-۲۳۲ قبل از میلاد) به بزرگترین حد قلمرو خود رسید. این فرمانروا و فرمانده جنگی که بعدا به دین بودایی گروید و “شاهزاده صلح” لقب گرفت، نه تنها کل قلمرو هند امروزی را به امپراتوری پنج میلیون کیلومتر مربع گسترش داد، بلکه سرزمین های بنگلادش ، پاکستان ، نپال و همچنین بخش هایی از افغانستان و میانمار را نیز تحت سلطه خود درآورد.

این نقاشی به یقین کمتر توهین آمیز و تحریک کننده به نظر میرسید اگر اعضای ناسیونالیست و افراطی حزب حاکم در دولت و پارلمان هند و سایر انجمن های طیف ملی گرای هندو حاضر در پارلمان وجود نداشتند که رویای تولد مجدد هند بزرگ (اخانت بهارت) البته تحت سلطه سیاسی و فرهنگی روشن هندوها را در سر بپرورانند.

دقیقا به دلیل وجود چنین پیش زمینه ای، چنین نقاشی دیواری توسط همسایگان به عنوان یک نماد افراطی و تحریک کننده رده بندی میشود که ممکن است ادعاهای ارضی پنهان را در آن احساس شود.

به ویژه از زمانی که پرالهاد جوشی ، وزیر امور پارلمانی هند ، این
تصویر را به طور صریح به مفهوم “اخانت بهارت” در توییتی مطرح کرده بود.
شهریار عالم ، وزیر امور خارجه بنگلادش ، در مورد خشم در بخش های بزرگی از کشور و مطبوعات در داکا توضیحاتی داد. اخیراً، پس از درخواست رسمی از سفارت هند برای “توضیحات تکمیلی” و واکنش های احتمالی وزارت امور خارجه هند، وی این نکته را این چنین رد کرد و گفت:
«این یک نقشه به روز سیاست هند در سال ۲۰۲۳ نیست.»
با این حال، حزب محافظه‌کار راست‌گرای ملی‌گرای بنگلادش (BNP) از «تهدید» صحبت می‌کند. در پاکستان نیز “نگرانی های بزرگی” دراین باره ابراز شد.

شدیدترین بحث و مناقشه در حال حاضر در نپال در جریان است بویژه در سطح سیاست داخلی. نمایندگان برجسته چندین حزب به وضوح ناراحت هستند که نخست وزیر پوشپا کمال دهال از مائوئیست ها (CPN-MC) این اعتراضات را در طول سفر چهار روزه خود به دهلی در اوایل ماه، زمانی که با همتای خود نارندرا مودی (BJP) ملاقات کرد، به صراحت مطرح نکرد.
رئیس سابق دولت خادگا پراساد شرما از مارکسیست-لنینیست های متحد (CPN-UML) گفت: “منصفانه نیست “که هند ، که دوست دارد خود را به عنوان یک الگوی دموکراتیک برای سایر کشورهای منطقه معرفی کند” سرزمینهای که به نپال تعلق دارد را در یک نقشه به عنوان بخشی از هند منتشر کند و حتی آن را در پارلمان آویزان کند “.
بابورام بهتارای از حزب سوسیالیست نپال این نقاشی دیواری را به عنوان توهینی به همسایگان تفسیر کرد که نباید به سادگی آن را بپذیرند.
در پاسخ رفتار هند ، شهردار پایتخت ، بالندرا شاه ، نقشه ای را در دفتر خود در کاتماندو آویزان کرد ، که نپال را بزرگتر از اندازه فعلی خود نشان می دهد.