شاید اوکراینی ها سد کاخوفکا را منفجر کرده‌اند؟
اگر چنین است، آیا آنها به تنهایی دست به اینکار زده‌اند یا از مرجعی اجازه گرفته‌اند؟ برای متهم کردن روسیه، ما نیاز به استدلال هایی داریم که از این تئوری حمایت کند.
توسط استفان برین
آسیا تایمز
ترجمه مجله هفته
برای اینکه روس ها سد کاخوفکا را منفجر کنند، نیاز به انتقال چند تن مواد منفجره با استفاده از قایق ها یا تجهیزات زیرآبی، قرار دادن مواد منفجره بر روی سد روبروی مخزن و ایجاد یک انفجار عظیم داشتند. از ویدیویی که توسط دولت اوکراین منتشر شده است، به نظر می رسد که انفجارها در زیر خط آب رخ داده است.
سد کاخوفکا یک نیروگاه برق آبی است. هنگام بهره برداری، ۳۵۷ مگاوات برق و آب خنک کننده برای نیروگاه هسته ای ۵.۷ گیگاواتی زاپاروژیه فراهم میکرد. همچنین آب مورد نیاز کشاورزی در جنوب اوکراین و شمال کریمه را تامین می کرد.
زمانی که پل تنگه کریمه کرچ منفجر شد، یک کامیون روی پل منفجر شد و با استفاده از یک وسیله نقلیه زیرآبی، پایه های ستون‌های تکیه‌گاه پل را منفجر کردند. ستون اصلی پل سقوط نکرد، به این معنی که قدرت انفجاری ناشی از انفجار زیر آب برای انجام کار کافی نبود. این پل توسط هواپیما، بمب های گلاید یا موشک بمباران نشد.
سلاح های کمی وجود دارد که بتواند سد را نابود کند. علاوه بر این، بعید است که یک بمب بزرگ بتواند آسیبی را که در ویدیو می بینیم ایجاد کند.
لازم به ذکر است که در ماه های می و ژوئن اوکراینی ها موشک ها و گلوله های توپ را به سمت این سد شلیک می کردند. ادعا می شود که این حملات باعث ایجاد شکاف هایی در سد شده است.
زلنسکی ممکن است به نوعی بازی در مورد سد دست زده باشد، زمانی که او گفت که این یک عملیات داخلی است. منظور او روسها بود و در واقع یک سابقه تاریخی مشابه هم وجود دارد: نیروهای استالین رهبر اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۴۱ در آن زمان سومین سد بزرگ جهان در همان رودخانه را بمباران کردند تا پیشروی آلمان نازی از طریق اوکراین را کند کند.
اما مشکل در اینجاست که باید ببینیم روس ها این بار چه سودی از این انفجار میبرند و چه چیزی به دست آورند. اما نکته قابل توجه این است که یکی از اولین اخباری که از انفجار سد کاخوفکا منتشر شد این است که اوکراینی ها ده ها قایق را برای جمع آوری پرسنل از جزایر، پایین دست سد، که سیل آنها را بلعیده بودند، فرستادند.
سازماندهی چنین نجاتی آن هم با چنین سرعتی نشان می دهد که جماعتی و نیروهایی از قبل آماده عملیات امدادی و آماده اقدامات از قبل سازماندهی شده بودند و در واقع اوکراینی ها ادعا میکنند که برای چنین احتمالی آماده بوده‌اند.
چه کسی برای این کار انگیزه داشت؟
اوکراینی ها برای این کار انگیزه کافی داشتند: سد را منفجر کنید تا سطح آب را در بالادست سد و رودخانه پایین بیاید و به آنها اجازه دهد با سهولت بیشتری برای عملیات تهاجمی خود از رودخانه عبور کنند.
در واقع ، بیشتر آب در استان خرسون به سمت روسیه جاری شد، بنابراین اوکراینی ها از این طریق از طرف خود و شهر خرسون محافظت کردند. با این حال ، در حملات اخیر، اوکراینی ها خسارات سنگینی را متحمل شده اند ؛ آنها به نیروی انسانی بیشتری نیاز دارند
تعدادی از تیپ های اوکراینی در منطقه خرسون مستقر هستند که در حال حاضر، به لطف انفجار سد نیروهای روس ها مجبور به استقرار نیروهای خود در مناطق دورتر شده اند آنها باید از مناطق نوودونتسک/ورمه کواکا خارج شوند، یعنی درست مناطقی که اوکراین در آنجا برای حمله و عملیات تهاجمی آماده میشود.
واحدهایی که ممکن است از خرسون منتقل شوند شامل تیپ های ۲۱، ۲۲، ۱۷ و ۱۱۸ مکانیزه و تیپ های ۴۱ و ۳۸ تفنگداران دریایی هستند که در مجموع شامل حدود ۳۰ هزار سرباز میشود. اینها نیمی از ۱۲ تیپی هستند که توسط امریکا و ناتو برای حمله آموزش دیده‌اند.
توازن قوا فعلی سربازان مستقر روسی در برابر تهاجم اوکراین هر چه که باشد، اگر ۳۰ هزار سرباز اوکراینی به نبرد منتقل شوند، روسها باید نیروهای خود را در برابر آنها تقویت کنند.
روس ها می گویند ما نبودیم
روس ها نیز به نوبه خود می گویند که سد را منفجر نکرده اند و دلیلی هم برای این کار نداشته اند.
آنها می دانند که آسیب زدن به سد می تواند برای نیروگاه هسته ای زاپروژیا که به مقدار زیادی آب خنک کننده نیاز دارد، مشکلات جدی ایجاد کند. این نیروگاه بزرگترین نیروگاه در اروپا است و تحت کنترل روسیه است. هنوز مشخص نیست که آیا نیروگاه دیگر ایمن است یا خیر.
انفجار سد همچنین اقدامات دفاعی روس ها را در مناطقی که در نزدیکی رودخانه زیر سد هستند دچار اختلال کرده و آن را تهدید می کند، آنهم مناطقی که اوکراین در تلاش برای پس گرفتن آن است.
منبع خبری روسی اسپوتنیک گلوبال مقاله ای طولانی را در قالب “فکت بررسی” منتشر کرده است که می گوید سد توسط اوکراینی ها منفجر شده.
بدون شک روسها احساس می‌کردند که مجبور به عقب‌نشینی هستند، زیرا مطبوعات غربی ادعای زلنسکی مبنی بر اینکه روسیه این کار را انجام داده را بلعیدند و این ادعا را تقریباً در تمام سرویس‌های دیجیتالی و روزنامه‌های بزرگ عنوان کردند. پس از اولین مقالاتی که روسیه را مقصر می دانند، روزنامه هایی مانند نیویورک پست می گویند پوتین در حال تلاش برای نابودی نیروگاه هسته ای زاپاروژیا است.
نیویورک پست مینویسد: یک مقام نظامی سابق هشدار داد پوتین “تروریست” “دیوانه” در حال تبدیل کارخانه به بمب اتمی حی و حاضر است.
دشوار بتوانیم دلیل قانع کننده ای بیابیم که انفجار سد نفعی برای روسیه داشته باشد.
درست است که فعلا ارتش اوکراین مجبور به ترک جزایر کوچک رودخانه شد، اما زمانی که آب فروکش کند، انها باز خواهند گشت.
تنها نتیجه به ظاهر غیر منتظره این است که بخش بالایی سد نابود شد. بخش پایین تر هنوز در محل است به این معنی که تمام آب در مخزن پشت سد فرار نخواهد کرد و باعث سیل بیشتر خواهد شد. این امکان وجود دارد که این کار به این ترتیب برنامه ریزی شده باشد، اما منفجر کردن تن مواد منفجره راه خوبی برای آزمایش چنین فرضیه مهندسی نیست.
تنها نتیجه به ظاهر غیر منتظره این است که قسمت بالایی سد تخریب شد. قسمت پایینی هنوز سر جای خودش مانده است، این به این معنی که تمام آب موجود در مخزن پشت سد خارج نشده و باعث طغیان بیشتر نشد. این امکان وجود دارد که چنین برنامه‌ریزی شده باشد، اما منطقا به کار گرفتن چندین تن مواد منفجره راه چندان عاقلانه و مناسبی برای آزمایش چنین فرضیه مهندسی نیست.
از یک طرف ممکن است هنوز آب کافی برای مراقبت از نیروگاه هسته ای وجود داشته باشد و احتمالاً بیشتر استحکامات روسیه دست نخورده مانده باشد. روس ها چیز دیگری بروز نداده‌اند.
اگر یک حسابداری کامل به دست آوریم، زمان می برد. ما هنوز برای خط لوله نورد استریم یا پل تنگه کرچ کریمه نداریم.
اگر ایده پشت این امر ایجاد یک حادثه هسته ای بزرگ بود با این قصد که روسها را متهم به این کار کرد، این اقدامی ظالمانه است که اوکراین و اروپا و شاید جهان را تهدید می کند.
اگر اوکراین این کار را کرده باشد، سوال این است که آیا خودشان دست به انکار زده‌اند یا از خارج مجوز گرفتند؟
اگر کار روسیه بوده، پس بهتر است کسی پیدا شود و استدلال هایی بهتری برای حمایت از گزاره ادعایی خود مطرح کند.
استفان براین یکی از اعضای ارشد مرکز سیاست‌های امنیتی و موسسه یورک‌تاون است. این مقاله در ابتدا در Substack، Weapons and Strategy او منتشر شد.