فارین پالیسی: مکرون راهبرد مشترک اتحادیه اروپا در قبال چین را مسدود کرد

ایالات متحده خواستار فشار بیشتر اتحادیه اروپا و تحریم های جدید علیه چین است، اما جامعه کشورهای اروپایی در این مورد اختلاف نظر دارند. به نوشته مجله آمریکایی فارین پالیسی، این امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه است که بر سر گزینش یک رویکرد مشترک اروپایی در برخورد با چین مشکلات جدی ایجاد می کند.

توسط الکساندر مان
ترجمه مجله هفته

تنش بین چین و ایالات متحده بر سر استان چینی تایوان و همکاری‌های جمهوری خلق و روسیه در حال تشدید بیشتر است.
واشنگتن اخیرا پکن را به تحریم های شدید تهدید کرده است و اکنون در تلاش است تا اتحادیه اروپا را در این زمینه همراه خود کند.
رایزنی‌هایی که چند هفته پیش بین امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا و شی جین پینگ، رئیس دولت چین انجام شد، بار دیگر نشان داد که کشورهای اتحادیه اروپا نمی توانند به یک استراتژی مشترک در رابطه با پکن برسند.
کارشناس آمریکایی بارت ام.جی. سوتسکی در مقاله اخیر مجله فارین پالیسی، ماکرون را به ممانعت از یک استراتژی مشترک اتحادیه اروپا متهم می کند که گفته می شود که محتوی آن در مورد تضعیف روسیه، تعمیق همکاری با ایالات متحده و دور نگه داشتن آنها از چین است.
سوتسکی معتقد است که رئیس جمهور فرانسه در مورد رویکرد استراتژیک اروپا در این زمینه نظرات متفاوتی دارد.
در واقع، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ماکرون در درجه اول استراتژی خود را دنبال می کند و می خواهد اتحادیه اروپا را پشت سر بگذارد.
مدت کوتاهی پس از سفرش به چین، او نشان داد که سیاست دیگری دارد و از این رو خواستار ایفای نقش مستقل اروپا در تعامل با جمهوری خلق ایالات متحده شد.
او در مصاحبه ای از جمله از این که اتحادیه اروپا باید از درگیری تایوان دور بماند و وابستگی خود به دلار آمریکا را کاهش دهد، حمایت کرد.
او گفت: «اگر تنش بین دو ابرقدرت (ایالات متحده و چین – یادداشت سردبیر) افزایش یابد، ما نه زمان و نه منابعی کافی برای تامین مالی استقلال استراتژیک خود نخواهیم داشت و دست نشانده خواهیم شد.»

خودمختاری استراتژیک فرانسه

سوتسکی معتقد است که ماکرون مخالف استراتژی فوق الذکر طرفدار اتحادیه اروپا («روسیه را سرکوب کنیم، ایالات متحده را روی سرمان بگذاریم، و از چین خودکامه فاصله بگیریم») است و در عوض می خواهد اروپا سیاستی مستقل تر از آمریکا در مورد چین و حتی روسیه برگزیند مانند سیاست فرانسه.
مطابق با سیاست خارجی سنتی فرانسه، که هدف آن افزایش قدرت و نفوذ و همچنین حاکمیت فرانسه است، مکرون – مانند رئیس جمهور معروف فرانسه، شارل دوگل – باید موقعیت پیشرو کشورش را در اروپا بازگرداند.
به گفته این کارشناس، ماکرون از این رو در تلاش است تا وزن آمریکا را در سیاست اتحادیه اروپا کم کند و روابط با چین را بر اساس ایده های خود شکل دهد.
در عین حال، ماکرون از انتخاب یک «استراتژی جهانی واقعی واحد برای اتحادیه اروپا» جلوگیری می کند، زیرا خودمختاری استراتژیک که او در اروپا به دنبال آن است، در نهایت معادل خودمختاری استراتژیک فرانسه است.

به گفته سوتسکی معتقد است، از آنجایی که او بر رقابت بین پکن و واشنگتن به عنوان «جزئی ساختاری روابط بین‌الملل» تاکید می‌کند و از اتحادیه اروپا می‌خواهد که در این زمینه مداخله نکند، ماکرون در واقع روی خط چین قرار میگیرد.
از نظر این کارشناس، مشکل اساسی استراتژی فرانسه این است که پاریس از این طریق توانایی پکن را برای ادامه کار بر روی نظم جهانی جدید که در درجه اول با منافع چین مطابقت دارد، تقویت می کند.
او همچنین نسبت به محاسبات مکرون مبنی بر اینکه بتواند بین ایالات متحده و چین مانور دهد، تردید دارد، زیرا فرانسه در این صورت در خطر از دست دادن خودمختاری استراتژیک خود و تبدیل شدن به یک «پیاده» در بازی قدرت های بزرگ قرار خواهد گرفت.

اما آنچه سوتسکی به عنوان تسلیم در برابر چین یا تهدید می‌کوشد آن را بی‌اعتبار کند، دست‌کم تلاش عمل‌گرایانه ماکرون برای اعمال این اصل در روابط اروپا و چین است که اساساً منافع هر دو طرف را در نظر دارد و نه لزوماً منافع ایالات متحده را.
رهبری چین که مخالف رویارویی با کشورهای غربی است و می‌خواهد تعهد خود را با اتحادیه اروپا حفظ کند، بارها به صراحت اعلام کرده است که برای یک مشارکت پایدار و سودمند اتحادیه اروپا به یک سیاست مستقل نیاز است.
از سوی دیگر، از دیدگاه چین، رویکردی که مبتنی بر مشخصات واشنگتن باشد و منافع اساسی کشورهای اتحادیه اروپا را نادیده بگیرد، نتیجه معکوس دارد.