نور جاودانۀ پیروزی بزرگ

یوری روبتسوف (Yuri RUBTSOV)- دکتر علوم تاریخ، عضو شورای علمی انجمن نظامی-تاریخی روسیه

ا. م. شیری

«نسل‌های آینده مانند ما، به دین خود در قبال ارتش سرخ بدون قید و شرط اذعان خواهند کرد…»

خلق‌های اتحاد شوروی با دفاع از میهن خود در جنگ کبیر میهنی، مردمان دیگر را از بردگی و نابودی فیزیکی نجات دادند، از مرگ بسیاری از کشورها جلوگیری کردند، اجازه تخریب تمدن روی زمین را ندادند.

از میان همۀ رهبران غربی که از نقش اتحاد جماهیر شوروی و ارتش سرخ آن در شکست فاشیسم آلمان ارزیابی بالایی ارائه کردند، چرچیل واضح‌تر از دیگران بیان کرد.

از سخنرانی وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا در رادیو در گرماگرم نبرد پیروزمندانۀ استالینگراد در ۱۵ فوریۀ ۱۹۴۳: «به جای پیروزی‌های آسان و غنایم غنی که هیتلر و گروهش در غرب بدست آوردند، در روسیه فقط شکست خوردند، دچار هزیمت شدند، بی‌شرمانه مرتکب جنایات بی‌سابقه شدند، تعداد زیادی از سربازان آلمانی را از دست دادند و در قلمرو پر برف روسیه آن‌ها فقط باد سرد بدست آوردند. این… در نهایت وضعیت جهان را تعیین می‌کند و پیروزی را که قبلاً ممکن نبود، امکان‌پذیر می‌سازد».

وینستون چرچیل در پیام شخصی به یوسف ویساریونویچ استالین در ۲۷ اکتبر ۱۹۴۴ تصریح کرد: «…این ارتش روسیه بود که ماشین جنگی آلمان را در هم کوبید». متن پیام شخصی نخست وزیر بریتانیا به استالین که چهار ماه بعد، در ۲۲ فوریه ۱۹۴۵ فرستاده شد، کمتر تأثیرگذار نیست: «نسل‌های آینده مانند ما شاهدان زندۀ این دستاوردهای باشکوه، به دین خود در قبال ارتش سرخ بدون قید و شرط اذعان خواهند کرد».

فرانکلین روزولت نیز در بارۀ موفقیت‌های نظامی چشمگیر ارتش سرخ سخن گفت. رئیس جمهور آمریکا در سال سخت ۱۹۴۲ برای ارتش سرخ نوشت: «در جبهۀ اروپا، بدون شک، مهمترین رویداد سال گذشته، حملۀ کوبنده ارتش بزرگ روسیه علیه یگان‌های قدرتمند آلمانی بود. نیروهای روسی بیش از مجموع همۀ نیروهای کشورهای متحد، نیروهای انسانی، هواپیماها، تانک‌ها و تسلیحات دشمن مشترک ما را نابود کرده‌اند و همچنان به نابود کردن آن‌ها ادامه می‌دهند».

روزولت بعداً تأکید کرد: «ارتش سرخ و مردم روسیه بدون شک نیروهای مسلح آلمان را مجبور کردند تا در مسیر شکست نهایی قرار گیرند».

هری ترومن که بعد از مرگ ناگهانی روزولت به عنوان جانشین او، رئیس جمهور و فرماندهی کل قوا شد، علیرغم این واقعیت که او به مقابله با اتحاد جماهیر شوروی مصمم بود، اما در ارزیابی نقش اتحاد جماهیر شوروی در جنگ جهانی دوم واقع‌بینی خود را نشان داد: «ما عمیقاً از سهم عظیم اتحاد جماهیر شوروی در غنای تمدن و آزادی قدردانی می‌کنیم. شما توانایی خلق‌های آزادی‌خواه و فوق‌العاده شجاع را در امر درهم شکستن نیروهای شیطانی بربریت، صرفنظر از قدرت آن‌ها، نشان دادید».

اکنون غرب ارزیابی‌های کاملاً متفاوتی ارائه می‌دهد. ظاهراً سخنان پیامبرگونۀ چرچیل مبنی بر اینکه «نسل‌های آینده مانند ما، به دین خود در قبال ارتش سرخ بدون قید و شرط اذعان خواهند کرد»، محقق نشد…

اخیراً، کارول ناوروتسکی، رئیس مؤسسه یادبود ملی لهستان، با اظهار نظر در بارۀ تخریب بنای یادبود ارتش سرخ، که در سال ۱۹۴۵ در شهر گلوبچیتسا در منطقۀ اوپوله برای ابدی کردن خاطرۀ تقریباً ۷۰۰ سرباز جانباختۀ جبهۀ اول اوکراینِ ارتش سرخ در نبردها برای آزادی شهر ساخته شد، وقیحانه صحبت کرد. فاشیست لهستانی گفت: «ما بیش از ۳۰ سال صبر کردیم تا چنین پدیده‌ها تخریب شوند… و زمانی که آخرین آن‌ها نابود شود، ما کاملا راضی خواهیم بود… این، یادوارۀ تحقیر قربانیان و بزرگداشت مجرمان است. ادای احترام به گناهکار است… ما با یادواره‌هایی سروکار داریم که شعور اجتماعی را تخریب می‌کنند». منظور ناوروتسکی از قربانیان، لهستانی‌هایی بودند که ارتش سرخ آن‌ها را از دست آلمان‌ها آزاد کردند و منظور او از مجرمان، جانباختگان آزادی‌بخش‌ شوروی هستند. بهتر بود اجداد پان لهستانی جایی در آشویتس به صابون تبدیل می‌شدند تا ظهور «اشغالگران» روس را نبینند!

[کارول ناوروتسکی، این پان لهستانی مبتلا به سندروم استکهلم، بعید است حتی اطلاع کمی از تاریخ فاجعه‌بار کشورش نداشته باشد. او نه تنها نمی‌خواهد اردوگاه مرگ آشوویتس را بخاطر آورد، حتی نمی‌خواهد بداند که هیتلر بدنبال اشغال لهستان درست ۴۰ روز بعد از شروع جنگ جهانی دوم، آن را فرمانداری پنجم آلمان اعلام کرد و هانس فرانک، یکی از محکومان به مرگ در دادگاه نورنبرگ را به عنوان فرماندار لهستان تعیین کرد- مترجم].

مدت مقاومت کشورهای مختلف در مقابل نیروهای آلمان در جنگ جهانی دوم

این آقا از اینکه برخی از ساکنان لهستان، از جمله، مقامات محلی، به نظر او «به شکلی عجیب» از اظهار ناسپاسی به کسانی که جان خود را دادند تا نسل فعلی لهستانی‌ها زنده بمانند، تعجب می‌کند.

در طول سال‌ها تغییرات زیادی روی داده است… با این حال، در غرب، همه حاضر نیستند شاهکار تاریخی ارتش سرخ را فراموش کنند.

در صوفیه، علیرغم تزلزل‌های شرم‌آور مقامات (اجازه دادن یا نه؟)، در ۹ می، مراسم راهپیمایی هنگ جاویدان برگزار می‌شود. پاول ایوانف، رئیس بنیاد هنگ جاویدان در بلغارستان گفت که کمیتۀ سازماندهی قصد لغو این راهپیمایی را ندارد. این مراسم برگزار خواهد شد.

روز ۸ می، هنگ جاویدان از مرکز پاریس به سمت قبرستان پر-لاشز در پاریس حرکت کرد. روس‌ها در معیت فرانسوی‌ها در آن شرکت کردند. به گزارش فیگارو، بمناسبت جشن هشتادمین سالگرد نبرد استالینگراد در ولگاگراد در فوریه، خوانندگان گزارش با نام مستعار ددال و سلون موی چنین واکنش نشان دادند: «متفقین به لطف روس‌ها پیروز شدند و ایالات متحده در ارائه پشتیبانی تاکتیکی در فرانسه تأخیر کرد. برای اینکه قبل از آن در ایتالیا گیر کرده بود… اما افرادی که از جنگ جان سالم به در بردند، پیروزی در استالینگراد را به یاد دارند. و برای این دعا کردند. در نبرد برای شهر … ورماخت اولین شکست واقعی خود را در آن جنگ متحمل شد … و این رویداد یک نقطۀ عطف واقعی شد».

اگر چه با سختی، اما در مقابل فشار دیوانه‌وار دروغ‌های امروز می‌توان مقاومت کرد! این، ممکن و لازم است!

تسلیم شدن به معنای خیانت به پدران و پدربزرگان است.

پیروزی بزرگ، قله‌ای بلند و غیرقابل تسلیم است!

مأخوذ از: بنیاد فرهنگ راهبردی

۲۰ اردیبهشت-ثور ۱۴۰۲