آخرین امید غرب: جنگ «شدیدتر» علیه روسیه

تلاش «غرب جمعی» برای به زانو درآوردن روسیه از نظر اقتصادی ظاهراً شکست خورده و حتی «تاثیر معکوس» داشته است. در منطق سلطه گر جنگ‌طلب، غرب هیچ شانس دیگری برای زنده ماندن ندارد جز اینکه تمام امکاناتش را در یک جنگ واقعی و جدی بکارگیرد.

نویسنده: ویکتوریا نیکیفوروا، ریانووستی
ترجمه مجله هفته

در آستانه ۹ مه، روسیه یک جهش بسیار مهم انجام داد – این کشور (دوباره) به جمع ده اقتصاد بزرگ جهان صعود کرد.
آخرین باری که ما در این لیست قرار گرفتیم سال ۲۰۱۴ بود – سالی که کریمه به روسیه بازگشت و «شرکای» غربی ما تصمیم گرفتند ما را با تحریم ها سرکوب کنند.
زمان زیادی از آن میگذرد و خاطرات آن زمان کمرنگ شده‌اند. آیا تحریم های «کریمه»ی آمریکا و اتحادیه اروپا وحشتناک نبودند؟ به قول عرعر الاغ از کتاب های کودکان. تحریم های دلخراش!
آنها بسیاری از افراد و شرکت ها و تمام بخش های اصلی صنعت ما را تحت تأثیر خود قرار دادند. در آن زمان، «شرکای اروپایی» ما فقط توانستند از زیر تحریم گاز روسیه در بروند. در همان زمان، باراک اوباما ساعت ها با پوتین صحبت کرد و از او خواست که از کریمه خارج شود.
تمام رسانه های غربی با بدترین فحش ها ما را سرزنش کردند.
آنها رسما روسیه را از گروه ۸ اخراج کردند. آنها حتی عطف به ماسبق کردند و شروع به باز پس گرفتن مدال های المپیک از قهرمانان ورزشی ما در سوچی کردند.
روس‌ها را در هنگام درخواست ویزا مورد تحقیر و آزار قرار دادند. خب، همه چیز همانطور ماند و ما به آن عادت کرده ایم.
اما نتیجه این تحریم ها برای خود مبتکران شگفت انگیز بود.
ممنوعیت واردات غذاهای غربی به این معنی بود که قفسه های فروشگاه‌ها پر از پنیرهای مجلل کممبر و روکوفور بود که از شیر گاوهای محلی تهیه می شد. در کنار در قفسه ها صدها نوع سوسیس وجود داشت – پاردون!، ژامبون.
شراب‌های کریمه و شامپاین‌های محلی کمی دورتر در قفسه‌ها قرار داشتند، در حالی که شراب‌های فرانسوی و ایتالیایی را فقط به عنوان شراب‌های گازدار بی کیفیت فروش میشد آب کرد.
فعالیت های ساختمانی رکورد دیگری را شکست و روس ها شروع به گسترش فضای زندگی خود با سرعتی سریع کردند.
خرید خانه با پشتوانه وام مسکن از آن زمان تاکنون به واکنش سنتی مصرف کننده داخلی به هر بحرانی تبدیل شده است. هیچ فروپاشی اقتصاد روسیه بوجود نیامد. و بله، کریمه نیز روسی باقی ماند.
به نظر می رسد که همه چیز روشن است. نیازی به یک اقتصاددان نیست که ببیند جنگ اقتصادی غرب علیه روسیه یک برنده دارد مسکو!.
با این حال، در سال ۲۰۲۲، ما شگفت زده شدیم که شرکای سابق ما دوباره با شور و اشتیاق مرغشان همچنان یک‌پا دارد. تحریم های بیشتر، وعده های بیشتر برای درهم شکستن و نابودی روسیه.
بار دیگر، تمام جهان می فهمند که سقوط اوکراین تنها بهانه ای برای نابودی کشور ما است.
دقیقا با همین نتیجه. روبل به نصف سقوط کرد و پس از چند روز بهبود یافت. ساخت و ساز مسکن رکورد دیگری را شکست.
بار دیگر، روس‌ها دسته جمعی شروع به دریافت وام‌ مسکن کردند.
آنهایی که مسکن کافی دارند در حال ساخت خانه در حومه شهر هستند که خود این موتور جدید بزرگی برای تحرک اقتصاد ماست.
از قلم نیفتد، ما همچنان مشغول تناول ژامبون و پنیر کممبر محلی هستیم.
کمتر از یک سال پس از آغاز تحریم‌های «جهنمی» و «بی‌سابقه»، اقتصاد روسیه دوباره در میان ده اقتصاد برتر جهان قرار گرفت.
در سال ۲۰۲۲، ما ۲.۳ تریلیون دلار کالا و خدمات تولید کردیم که در رتبه هشتم جهان بین فرانسه و کانادا قرار گرفت.
این محاسبات اقتصادی، انعطاف شگفت‌انگیز ما را در نظر نمی‌گیرد – همان انعطاف‌پذیری که «شرکای غربی» ما آن را تحسین می‌کنند.
اگر «تحریم‌های جهنمی» به فرانسه یا کانادا برسد، چه چیزی از دستاوردهای آنها باقی می‌ماند؟ آدم این احساس را دارد که این کشورها ها دیگر وجود ندارند.
از سوی دیگر، در روسیه، ما موفق شدیم گره‌گاه رشد را پیدا کنیم و کل دستگاه تولید و مصرف را دوباره پیکربندی کنیم.
بیکاری در سطوحی بی سابقه کاهش می یابد، تعداد ورشکستگی ها به حداقل میرسد، شرکت ها برای بدست آوردن کارمندان با هم رقابت میکنند و دستمزدها را به شدت افزایش می دهند.
و یک دستاورد بسیار مهم دیگر وجود دارد. سال گذشته ما شاهد کاهش بی سابقه ای در تعداد افراد فقیر بودیم: امروز کمتر از ۱۰ درصد است. چنین نتیجه ای در تاریخ روسیه پسا شوروی هرگز ثبت نشده.
این یک گام بسیار روشن در جهت تقسیم عادلانه‌تر درآمد است، گامی مهم در راه ثبات اجتماعی بلندمدت.
اکونومیست، سخنگوی الیگارشی غربی اذعان می کند: «نتیجه حمله اقتصادی (به روسیه) ناامیدکننده است. وخامت استانداردهای زندگی که بتواند به شورش منجر شود وجود نداشته است. (…) با این حال، انتخاب مصرف کننده تا حدودی محدود شده است.»
یکی از اهالی مسکو شاکی است که خرید کالباس مورتادلا ایتالیایی دشوارتر شده است.
هنوز برای شادمانی زود است. تمام جهان – از جمله مخالفان ما – به خوبی می توانند ببینند که روسیه از نظر عینی یک کشور ثروتمند است. این فقط در مورد هیدروکربن ها، انرژی هسته ای یا تجارت کشاورزی نیست.
اجداد شجاع و صبور ما ذخایر عظیمی از آب شیرین تمیز، هوا، جنگل ها و زمین حاصلخیز را به ما دادند – به اندازه کافی برای هزاره های بعدی. این یک گنج غول پیکر است که باید از آن استفاده کنیم، محافظت کنیم و از آن دفاع کنیم.
زیرا به موازات موفقیت های ما، غرب با سرعتی سریع در حال نزول است. در ایالات متحده، امکان نکول به طور آشکار مورد بحث قرار می گیرد – و این یک بحث ایدئولوژیک بین جمهوری خواهان و دموکرات ها در مورد سقف بدهی نیست، بلکه یک چشم انداز بسیار ملموس از ورشکستگی مشابه آنچه روسیه در سال ۱۹۹۸ تجربه کرد است. پس از اقتصاد آمریکا، منطقه یورو نیز سقوط خواهد کرد.
پس چگونه «شرکای» لعنتی ما میتوانند زنده بمانند؟
تنها شانس آلمان، بریتانیا و ایالات متحده برای زنده ماندن و به نحوی خارج شدن از رکود جدید، حمله به روسیه و تلاش برای تصاحب منابع تقریباً بی پایان است.
این جمع بندی است که اکونومیست سعی دارد به خوانندگان با نفوذ خود الغا کند. پس از برشمردن شرم آور تمام دستاوردهای روسیه، روزنامه نگاران اذعان می کنند که این کشور می تواند «یک جنگ طولانی تر اما نه شدیدتر» را تحمل کند.
به نظر می رسد که تنها شانس نجات غرب این است که با هر آنچه که دارد به جنگ با روسیه برود تا زمانی که یکی از طرفین واقعاً کاملاً ناپدید شود.
خب، اینجا غرب با همان شکست مفتضحانه ای مواجه می شود که در جنگ اقتصادی اخیر تجربه کرد.
در آستانه ۹ می این یادآوری برای «شرکای غربی» مفید و منطقی بنظر میرسد.