شکست ناپذیران

 چپگرایان جبهه دموکراتیک ملی فیلیپین ۵۰ سال است که با دولت مرکزی می جنگد. 

مذاکرات در زمان دوترته متوقف شده است.

نویسنده: راینر ورنینگ

یونگه ولت

ترجمه مجله هفته

زمینه : قتل عام کمونیست ها

واکنش خشم آگین فعالان حقوق بشر: در ۲۰ آوریل، افشا شد که ده تن از اعضای ائتلاف اپوزیسیون جبهه دموکراتیک ملی فیلیپین (NDFP) توسط نیروهای دولتی در اوت سال گذشته تا حد مرگ شکنجه و به قتل رسیدند. 

در بیانیه ای که توسط خبرگزاری فیلیپین PNA در ۲۰ آوریل منتشر شد. دستگاه امنیتی فیلیپین اعلام کرد: ما از انتشار خبر و تایید مرگ رهبران ارشد تروریست ها بنیتو تیامزون و ویلما اتریش-تیامزون در آگوست ۲۰۲۲ استقبال می کنیم. ادواردو ام. آنیو، مدیر کل شورای امنیت ملی و مشاور امنیت ملی در بیانیه ای در ۲۰ مه گفت: بنیتو تیامزون رئیس کمیته اجرایی حزب کمونیست فیلیپین و ویلما تیامزون دبیر کل حزب بودند. 

مرگ تیامزون ها و هشت نفر دیگر در ۲۱ آگوست ۲۰۲۲ قبلاً در نسخه ویژه ارگان رسمی حزب کمونیست، آنگ بایان (خلق) تأیید شده بود. 

بر اساس این گزارش، تیامزون ها و هشت همراهشان که همگی غیرمسلح بودند، بین ساعت ۱۲ تا ۱ بعد از ظهر روز ۲۱ اوت، سوار بر دو خودرو در شهر کاتبالوگان در جزیره سامار شرقی بودند که توسط نیروهای دولتی آنها را رهگیری و دستگیر شدند. 

شاهدان گزارش دادند که صورت و بدن بازداشت شدگان زخمی بود و دست وپای آنها را شکسته بودند و آنان را با اجسام سخت مورد اصابت قرار داده بودند. 

اجساد قربانیان سپس در ۲۲ اوت بر روی یک قایق موتوری  انداختند  و آنرا پر از مواد منفجره کردند که از کاتبالوگان به سمت جزیره تارانگنان حرکت کند و سپس در نیمه راه قایق را منفجر کردند. 

آنیو که زمانی رئیس ستاد نیروهای مسلح بود، توضیح داد: «با مرگ موسس حزب کمونیست فیلیپین خوزه ماریا ‹جوما› سیسون در دسامبر گذشته، گروه تروریستی کمونیست اکنون بدون سر است و دیگر رهبری ملی مشخصی ندارد. » 

هنگامی که رئیس جمهور فردیناند ای. مارکوس در ۲۱ سپتامبر ۱۹۷۲ در سراسر فیلیپین حکومت نظامی اعلام کرد، او این تصمیم را با خطر «براندازی کمونیستی» توجیه کرد. 

منظور از این خطر، سازمان چریکی ارتش جدید خلق  (NPA) بود که در پایان مارس ۱۹۶۹ به ابتکار حزب کمونیست فیلیپین که سه ماه قبل از آن تأسیس شد بود. 

به منظور تقویت مقاومت در برابر رژیم حکومت نظامی، هر دو سازمان گسترده ترین جبهه متحد ممکن را از همه اقشار جامعه تبلیغ و ترویج میکردند. 

در ۲۴ آوریل ۱۹۷۳، اتحاد اپوزیسیون، جبهه دمکراتیک ملی فیلیپین (NDFP) تشکیل شد و برای اولین بار بیانیه های عمومی را ارائه کرد. 

هدف نهایی جبهه دمکراتیک ملی فیلیپین ایجاد یک جمهوری دموکراتیک خلق از طریق یک «مبارزه ضد امپریالیستی، ضد فئودالی و ضد فاشیستی» طولانی مدت است. 

به جز احزاب کمونیست ویتنام، لائوس و کامبوج، سایر کشورهای آسیای جنوب شرقی  مانند اندونزی، مالزی و تایلند که زمانی دارای احزاب کمونیستی قوی بودند همه از صحنه سیاسی ناپدید شدند یا در اثر مبارزات طولانی ضد شورش به زانو در آمدند. 

فیلیپین تنها کشور در منطقه است که شورشیان کمونیست برای بیش از نیم قرن با دولت مرکزی مبارزه میکند و آنرا به چالش میکشد. 

این درگیری از نابرابری های اجتماعی آشکار، فقر افسارگسیخته و فلاکت اقتصادی و همچنین منافع مستمر – گاه فئودالی – مالکان بزرگ تغذیه می شود. 

رهبری کشور همیشه تحت تسلط شبکه‌ای از سلسله‌های سیاسی و طوایف خانوادگی هزارفامیل بوده است که برای حفظ قدرت خود از نزدیکی  و حمایت قدرت استعماری سابق در فیلیپین یعنی ایالات متحده آمریکا (۱۹۴۶-۱۸۹۸) برخوردار است. 

پس از سقوط دیکتاتوری مارکوس در پایان فوریه ۱۹۸۶، دور اول مذاکرات بین مانیل و رهبری جبهه دمکراتیک ملی فیلیپین تحت ریاست رئیس جمهور جدید کورازون سی. آکوئینو انجام شد. 

پس از فراز و نشیب های مداوم و وقفه های کوتاه در مذاکرات که هر دو طرف یکدیگر را در آن مقصر میدانستند، در سال ۱۹۹۸ (جلسات عمدتاً در هلند برگزار شد) دو توافقنامه اساسی امضا شد – که در آن نکاتی درباره رعایت و اجرای کنوانسیون مشترک ضمانت‌های امنیت و مصونیت و کنوانسیون جامع حقوق بشر و حقوق بین‌الملل بشردوستانه گنجانده شده بود. 

از بهار ۲۰۰۴ مذاکرات همچنان در اسلو در حال انجام است که اکنون تحت حمایت وزارت امور خارجه نروژ انجام میگیرد. 

در این مذاکرات دو طرف موافقت کرد پیش نویس یک توافقنامه جامع در مورد اصلاحات اجتماعی-اقتصادی و رسیدگی به موضوع اصلاحات سیاسی و قانون اساسی تهیه شود و بر سر محتوی آن کار شود. 

مذاکرات امیدوارکننده زمانی از هم پاشید که ایالات متحده، اتحادیه اروپا و سایر کشورها با مداخله دولت وقت تحت ریاست جمهوری گلوریا ماکاپاگال-آرویو (۲۰۰۱-۲۰۱۰)، حزب کمونیست و سازمان چریکی ارتش جدید خلق و خوزه ماریا سیسون، رئیس موسس حزب کمونیست فیلیپین و مشاور ارشد سیاسی قدیمی جبهه دموکراتیک ملی فیلیپین، را به عنوان «تروریست» رده بندی کردند

سیسون در ۱۶ دسامبر در سن ۸۳ سالگی در اوترخت، در تبعید در هلند درگذشت. (نگاه کنید به این مقاله در مجله هفته) 

روابط دوباره از سر گرفته شد زمانی که رودریگو دوترته به قدرت رسید و شروع به صحبت درباره این کرد که به عنوان اولین «رئیس جمهور سوسیالیست جزیره فیلیپین» اختلافات با جبهه دمکراتیک ملی فیلیپین را حل خواهد کرد. از این گذشته، او ادعا کرد که، سیسون زمانی معلم سیاست او در مانیل بود. 

مذاکراتی که با امیدواری بسیار در آگوست ۲۰۱۶ در اصول آغاز شد در بهار بعدی ناگهان به پایان رسید.

دولت فیلیپین زیر پنجمین دور مذاکرات رسمی که قرار بود در منطقه ساحلی «نوردویک آن زی» در پایان ماه مه ۲۰۱۷ انجام شود زد و دبه کرد. 

قبل از اینکه بر سر نکات مورد مذاکره به توافق برسند هیئت دولت ناگهان سیاست خود را تغییر داد و بر روی رسیدن به یک توافق آتش بس نامحدود پافشاری کرد.

و خود دوترته حزب کمونیست را متهم به حمله و کشتن سربازانش  کرد. 

دوترته با امضای اعلامیه های ۳۶۰ و ۳۷۴ که در ۲۳ نوامبر و ۵ دسامبر ۲۰۱۷ منتشر شد، سرانجام کار را یکسره کرد و مذاکره با جبهه دموکراتیک ملی فیلیپین را رسما خاتمه یافته اعلام کرد.و در حال حاضر هم هیچ  نشانه‌ای برای از سرگیری مذاکرات مشاهده نمی شود. 

در عوض، مانیل اکنون همچنان «حامیان و پشتیبانان مالی» جبهه دموکراتیک ملی فیلیپین، از جمله رهبر هیأت بلندپایه آنها در مذاکرات صلح و نماینده بین‌المللی لوئیس جی. جالاندونی را به عنوان «تروریست» طبقه‌بندی میکند. 

مراسم بزرگداشت پنجاهمین سالگرد دموکراتیک ملی فیلیپین در سراسر اروپای مرکزی در ۲۲ و ۲۳ آوریل در لاهه، هلند برگزار شد. 

با این حال، جشن های بزرگداشت اخیر تحت تاثیر اخبار کشتار خشونت آمیز دو تن از کادرهای عالی رتبه حزب کمونیست قرار داشت.