یک کشور به مدرسه می رود.

سلسله مقالات درباره جمهوری خلق چین و را طولانی مبارزه برای عدالت و رفاه. 

بخش دوم: فقر و ثروت در چین

نوشته یورگ کروناور

یونگه ولت 

ترجمه مجله هفته

پیشرفت و ترقی چین جهان را تغییر داده است. جمهوری خلق نه تنها توانسته خود را از فقر رهایی بخشد. بلکه این کشور که از نظر اقتصادی بشدت رشد یافته است، مدتهاست که به یک فاکتور قدرت در جهان تبدیل شده است که سلطه جهانی غرب را به چالش میکشد. غرب به این موفقیت چین در زمینه رشد، ترقی و رفاه  با حمله شدیدتر واکنش نشان می دهد – با جنگ اقتصادی و با تمرکز نظامی که نگرانی از درگیر شدن در جنگ جهانی سوم را در جهان افزایش داده است. 

در مجموعه‌ای دوازده قسمتی یورگ کرونور در یونگه ولت به جنبه های اصلی این تحولات برای برجسته کردن پیامدهای ظهور جمهوری خلق برای روابط بین الملل می پردازد.

تجدید حیات چین گام های شگرفی را برای مردم این کشور به ارمغان آورده است. 

زمانی که جمهوری خلق در سال ۱۹۴۹ تأسیس شد، کشوری ویران شده بود. فقر بیداد می کرد. کارشناسان تعداد چینی هایی را که در آن زمان زیر خط فقر زندگی می کردند بیش از ۸۰ درصد تخمین زده اند. 

میانگین سنی امید به زندگی فقط ۳۸ سال بود عددی غیرقابل باور، میزان مرگ و میر نوزادان بیش از ۲۰ درصد بود، میانگین جمع سال های تحصیلی که چینی های بالاتراز ۱۶ سال و به مدرسه رفته بودند فقط ۱.۶ سال بود. فقط یک پنجم از کل بزرگسالان سواد خواندن داشتند. 

مبارزه حزب کمونیست علیه فقر و بدبختی، منجر به کاهش مرگ و میر نوزادان به نصف در عرض کمتر از پنج سال شد، سن امید به زندگی تا سال ۱۹۷۸ به ۶۴ سال افزایش یافت،  امروزه به سختی چینی را می‌یابید که نتواند از سیستم حروف چینی (Hànzì) برای خواندن و نوشتن استفاده کند.

مقایسه آموزشی انجام شده توسط مؤسسه مونیخی Ifo بر اساس مطالعات مختلف عملکرد مدرسه مانند پیسا در پایان سال ۲۰۲۲ تأیید میکند که: دانش آموزان چینی در مهارت‌های بنیادی سواد آموزی مانند خواندن، نوشتن و محاسبات ریاضی پیشتازند این در حالیست که ۲۳.۸ درصد از دانش آموزان آلمانی سواد خواندن نوشتن درست و حسابی ندارند و در جایگاه سی‌ام در جهان و یک مقام جلوتر از دانش آموزان آمریکایی که با ۲۴٫۷ درصد در مقام سی و یکم قرار دارند جا خوش کرده‌اند، این نسبت در چین تنها ۶٫۵ درصد است. 

اساس این توسعه، علاوه بر گسترش سیستماتیک سیستم های بهداشت و آموزش، مبارزه با فقر در جمهوری خلق است که در سراسر جهان بی نظیر تلقی می شود. 

در اوایل سال ۲۰۲۱، پکن توانست پیروزی نهایی بر فقر شدید در این کشور را اعلام کند. 

حتی بانک جهانی، که به دشمنی با چین معروف است، اعتراف کرد:

در طی ۴۰ سال، چین توانسته است نزدیک به ۸۰۰ میلیون نفر را از فقر بیرون کشیده و سطح درآمد آنها را به بالاتر از روزانه ۱.۹ دلار برساند. کسانی که درآمد کمتری در اختیار داشتند زیر خط فقر شدید قرار میگیرند. 

طبق گزارش بانک جهانی، تقریباً سه چهارم تمام افرادی که در این دوره از فقر شدید در سراسر جهان خارج شده‌اند، چینی بوده‌اند. 

در کشورهای دیگر، فقر به دلیل همه‌گیری جهانی دوباره شدیدا افزایش یافته است – در آغاز سال ۲۰۲۰/۲۱، زمانی که چین توانست پیروزی بر فقر را در سطح ملی رسما اعلام کند در جهان تعداد کسانی که به فقر شدید گرفتار بودند به ۷۱۹ میلیون نفر میرسید.. 

هندوستان با داشتن بالاترین تعداد افراد زیر خط فقر شدید با حدود ۵۶ میلیون نفر رکوردداراست، این درحالیست که هند جمعیتی مشابه چین دارد و در آغاز بکارگیری سیاست اصلاحات در چین، داده‌های عملکرد اقتصادی مشابه جمهوری خلق را داشت. 

هند نیز کشوری در حال رشد است، اما رشدی بسیار کندتر از چین دارد.  

همه این موفقیت ها نمی توانند دو نکته را پنهان کنند، از یک سو، بخش هایی از جمهوری خلق هنوز در سطح یک کشور در حال توسعه است، همانطور که به طور خاص مناطق ساحلی مدرن هستند – پیشرفت هنوز به طور کامل به مناطق دورافتاده نرسیده است و شکاف و اختلاف بین شهر و روستا همچنان گسترده است. 

از سوی دیگر، چینی ها هنوز به طور متوسط کمتر از مردم غرب ثروت در اختیار دارند.

سرانه تولید ناخالص داخلی، که نشان دهنده یک بعد از ابعاد است، در چین در سال ۲۰۲۱ معادل ۱۲۵۰۰ دلار،  در آلمان معادل ۵۱۲۰۰ دلار و حتی در ایالات متحده بیشتر از ۷۰۲۰۰ دلار است. 

پکن بر روی ارتقا درآمد سرانه کشور بشدت کار می کند و می خواهد حداکثر تا سال ۲۰۳۵ به «شکوفایی مشترک» در سراسر کشور دست یابد. در سال ۲۰۴۹، در صدمین سالگرد تأسیسش، انتظار می رود جمهوری خلق کشوری کاملاً توسعه یافته و مرفه، و شاید به اندازه غرب مرفه باشد. 

البته موفقیت این امر بستگی به این دارد که  چین بتواند به احیای مجدد و موفقیت آمیز خود ادامه دهد یا خیر. 

و: همچنین بستگی به این دارد که تضاد بین غنی و فقیر در جمهوری خلق به کدام سو میرود. 

تعداد میلیاردرهای دلاری چین اخیراً از ۵۳۹ به ۴۹۵ نفر کاهش یافته است، البته بدون احتساب کسانی که در هنگ کنگ یا ماکائو زندگی می کنند. 

از سوی دیگر، تعداد میلیونرهای دلاری همچنان بی توقف در حال افزایش است. طبق تحقیقات کردیت سوئیس، این رقم در سال ۲۰۲۰ به ۵.۳ میلیون و در سال ۲۰۲۱ به ۶.۲ میلیون رسید و می تواند تا سال ۲۰۲۶ به ۱۲.۲ میلیون نفر افزایش یابد. 

به هر حال، طبق آمار بانک جهانی، ضریب جینی که نابرابری را اندازه گیری می کند و هر چند که ناکافی هم باشد، اما می تواند به روشن شدن جهت گیری خاصی کمک کند، دوباره در چین در حال کاهش است. 

ضریب جینی اخیراً در جمهوری خلق ۳۸.۲ بود، تقریباً در سطح ایالات متحده (۳۹.۷) و نه به اندازه برزیل (۵۲.۹)، ضریب جینی آلمان با ۳۱.۷ متعادل تر است.